Douglas B-18 Bolo
| Douglas B-18 Bolo | |
|---|---|
.jpg) | |
| Tipe | Bomwerper |
| Vervaardiger | Douglas Aircraft Company |
| Nooiensvlug | April 1935 |
| Bekendstelling | 1936 |
| Onttrek | 1946, Bolivië |
| Status | Uit diens onttrek |
| Hoofgebruikers | United States Army Air Corps United States Army Air Force Koninklike Kanadese Lugmag Boliviaanse Lugmag |
| Vervaardig | 1936 - 1939 |
| Aantal gebou | 350 |
| Ontwikkel van | Douglas DC-2 |
Die Douglas B-18 Bolo is 'n Amerikaans vervaardigde mediumbomwerper wat deur die United States Army Air Corps en die Koninklike Kanadese Lugmag gebruik is gedurende die laat 1930's en vroeë 1940's. Die Kanadese het daarna verwys as die Digby. Die Bolo was vervaardig deur die Douglas Aircraft Company, gebaseer op hulle Douglas DC-2 en was ontwikkel om die Martin B-10 te vervang. Hierdie vliegtuig was Douglas se eerste mediumbomwerper.
Gedurende die toetsing van bomwerpers in April 1935 te Wright Field het die B-18 met die Martin 146 ('n verbeterde Martin B-10) en die Boeing model 299 (die latere Boeing B-17 Flying Fortress), en die enigste viermotorige vliegtuig, meegeding. In Januarie 1936 is 133 Bolo's bestel, deels omrede hulle aansienlik goedkoper was as die Boeing en ook omrede die Boeing prototipe vernietig is in 'n vliegongeluk. Later was daar nog 217 eenhede gebou as model B-18A, met 'n haaiagtige tipe neus waar die bombardier se posisie vorentoe geskuif het oor diė van die neus skutter. Twintig van die B-18A's is oorgeplaas na die Koninklike Kanadese Lugmag, wat hulle die Digby genoem het.
Gedurende die winter van 1939/40 was meer as eenhonderd B-18A's opgegradeer na B-18B: spesialis radio toerusting vir maritieme gebruik is in die vliegtuie geinstalleer. Die B-18B's is gebruik vir patrollie togte aan die Amerikaanse ooskus om Duitse U-bote te vind en hulle posisies te rapporteer. Toe Amerika tot die Tweede Wêreldoorlog toegetree het was die B-18 Bolo op daardie stadium die bomwerper wat in die grootste getalle buite Amerikaanse grense ontplooi was.
Baie B-18's was vernietig by Pearl Harbor op 7 Desember 1941 na die Japanese aanval en vroeg in 1942 het meer gevorderde bomwerpers die B-18 vervang as die voorslag bomwerper. Die meeste B-18's is toe gebruik as transportvliegtuie, vir die opleiding van valskermsoldate of opgradeer na B-18B modelle.
Tegniese besonderhede[wysig | wysig bron]
| Item | Statistiek |
|---|---|
| Aantal motors | 2 |
| Tipe motor | Skroef |
| Vervaardiger | Wright R-1820 Cyclone 9-silinder stermotors |
| Kraglewering per motor | 1,000 perdekrag |
| Vlerkspan | 27,28 m |
| Lengte | 17,63 m |
| Hoogte | 4,62 m |
| Vlerkoppervlakte | 89,65 m2 |
| Maks. opstygmassa | 12 563 kg |
| Maks. snelheid | 346 km/h |
| Operasionele hoogte | 7 285 m |
| Togafstand: | 1 931 km |
| Klimvermoë | 3 048 m in 9 minute 54 sekondes |
| Bewapening | Een 7.62 mm masjiengeweer in die neus, rug en onder die romp bomvrag van 2 951 kg. |
Bron[wysig | wysig bron]
- Bombers 1939–1945 Kenneth Munson, Bounty Books 2012 ISBN 978-0-7537-2172-8
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Douglas B-18 Bolo.
