Efebofilie
Efebofilie is die seksuele voorkeur vir middel- tot laattieners (ná puberteit; gewoonlik 15 tot 19 jaar oud).[1] Die term word sedert die laat 19de of vroeg 20ste eeu gebruik.[1] Dit is een van die seksuele voorkeure vir ’n sekere ouderdomsgroep wat onder die term "chronofilie" saamgevat word. Efebofilie dui op die voorkeur vir middel- tot laatteiners en nie bloot die een of ander aangetrokkenheid nie.[1] Dit is nie ’n geestesteuring nie.[2]
In navorsing word spesifieke terme vir chronofilies gebruik, soos efebofilie vir tieners van 15 tot 19 jaar, hebefilie vir tieners tydens puberteit en pedofilie vir ’n voorkeur uitsluitlik vir kinders voor puberteit.[1][2]
Etimologie[wysig | wysig bron]
Die term is in 1980 beskryf deur die Fransman Félix Buffière[3] en die Pakistanse geleerde Tariq Rahman,[4] wat gemeen het dit behoort veral gebruik te word met betrekking tot homoseksualiteit wanneer gepraat word van die erotiese belangstelling van volwasse mans in jong seuns in Persiese, Turkse en Oerdoe-letterkunde. Die term is daarna deur Ray Blanchard gebruik vir mans met ’n voorkeur vir seuns van 15 tot 19 jaar.[1] Die belangstelling van vroue in jong seuns is aansienlik minder bestudeer.[5]
Hoewel efebofilie nie ’n psigiatriese diagnose is nie,[2] word die term "pedofilie" algemeen deur die publiek gebruik vir enige seksuele belangstelling in mense jonger as die wettige instemmingsouderdom, ongeag hulle vlak van fisieke en geestelike ontwikkeling.[6]
Eienskappe[wysig | wysig bron]
Middel- tot laattieners het gewoonlik fisieke eienskappe wat ooreenstem met dié van wettige volwassenes.[5] Die geleerdes Skye Stephens en Michael C. Seto meen dus efebofilie bots met die idee oor wat ’n parafilie is, ook omdat mans dikwels aangetrokke voel tot ouer adolessente, soos blyk uit studies.[5] Die psigiater en seksuoloog Fred Berlin meen die meeste mans sal mense in daardie ouderdomsgroep as aantreklik beskou, maar dit beteken nie hulle gaan noodwendig iets met hulle doen nie. Sommige mans wat met tieners deurmekaar geraak het, het nie noodwendig ’n steuring nie. Geleentheid en ander faktore kon ’n rol gespeel het.[6]
Efebofilie word nie as ’n patologie beskou nie, solank dit nie in ’n groot mate inmeng met ’n mens se lewe nie. Dit kom nie in die Diagnostiese en Statistiese Handleiding van Geestesteurings (DSM) of die Internasionale Statistiese Klassifikasie van Siektes en Verwante Gesondheidsprobleme (ICD) voor nie.[2]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Blanchard, Ray; Lykins, Amy D.; Wherrett, Diane; Kuban, Michael E.; Cantor, James M.; Blak, Thomas; Dickey, Robert; Klassen, Philip E. (2009). "Pedophilia, Hebephilia, and the DSM-V". Archives of Sexual Behavior. 38 (3): 335–50. doi:10.1007/s10508-008-9399-9. PMID 18686026.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Miller S (2018). The ASAM Principles of Addiction Medicine. Lippincott Williams & Wilkins. p. 1713. ISBN 1496371003.
- ↑ Buffière, F. (1980). Éros adolescent: la pédérastie dans la Grèce antique, Parys, p.11.
- ↑ Rahman, T. (1990). "Boy-Love in the Urdu Ghazal". Annual of Urdu Studies. 7: 1–20.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Phenix A, Hoberman H (2015). Sexual Offending: Predisposing Antecedents, Assessments and Management. Springer. p. 30. ISBN 1493924168.
- ↑ 6,0 6,1 S. Berlin, Frederick. "Interview with Frederick S. Berlin, M.D., Ph.D." Office of Media Relations. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Junie 2011. Besoek op 27 Junie 2008.
Skakels[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
