Elizabeth van der Walt
Elizabeth Gertruida Jacoba van der Walt (gebore Du Toit, Middelburg, Transvaal, 19 Julie 1878 – onbekend) was ’n predikantsvrou en vroueleier in die Gereformeerde Kerk, waarin haar man, ds. Nicolaas Hendrik van der Walt, predikant was van twee gemeentes, te wete Middelburg, Tvl.-kombinasie van 1908 tot 1925 en Heidelberg-kombinasie van 1925 tot 1947, ’n jaar voor sy dood op 19 Februarie 1948.
Nadat Elizabeth du Toit 17 jaar lank onderwys gegee het, is sy in 1914, tydens die Rebellie, met ds. Van der Walt getroud. Hoewel sy oorspronklik tot die Hervormde Kerk behoort het, het sy toe ook na die Gereformeerde Kerk oorgegaan. In 1925 is ds. Van der Walt na die gemeente Heidelberg beroep nadat mev. Van der Walt sedert 1914 saam met hom gearbei het op Middelburg, Tvl., waar hy die eerste predikant was sedert die stigting op 25 Oktober 1890 met 106 belydende lede en as konsulent ds. Petrus Postma van Pretoria. Die leiding van die sustersvereniging wat op Middelburg begin is, is aan mev. Malie Postma oorgedra.
Die predikantsvrou het in die nuwe gemeente weer 'n sustersvereniging opgerig en as voorsitster steeds die belangstelling probeer aanmoedig. Hier het mev. Van der Walt ook as orreliste opgetree. Altesame het sy as orreliste 40 jaar lank in verskillende kerke opgetree. Op Heidelberg was mev. Van der Walt vyf jaar lank presidente van die plaaslike tak van die Suid-Afrikaanse Vrouefederasie en het ook die moedersknopie verwerf. Hierdie werk het sy ook ter wille van die armes in die gemeente gedoen. Met die totstandkoming van die Bond van Gereformeerde Sustersverenigings is sy in 1933 tot Uniale en Provinsiale sekretaresse benoem. In dié hoedanigheid het sy 15 jaar lank met groot getrouheid gedien tot sy in 1948, by geleentheid van die Uniale Kongres op Burgersdorp, afgetree het. 'n Vulpen wat as blyk van waardering aangebied is, het sy tot haar dood as 'n kosbare aandenking bewaar.
As eerste Bondsekretaresse moes sy die opbouwerk wat baie skryfwerk in die begin vereis het, doen. Sy het 13 kongresse gereël en bygewoon. Die vooruitgang was ook grotendeels aan die ywer van die bekwame sekretaresse te danke. Op ’n keer het sy geskryf: "Alles is probeer in die dae van 'klein dinge'. Hierby is ek aangespoor, opgewek, aangemoedig, en aangedryf deur die twee aangewese leidsters van die beweging, naamlik mev. (prof.) J.A. du Plessis, Aletta, en mev. (ds.) Derk Rumpff, Femke. Vandag voel ek dankbaar oor alles wat gedurende dié tydperk verrig is."
Nadat mev. Van der Walt 33 jaar lank pastoriemoeder was, het sy ná die dood van ds. Van der Walt in 1948 eers nog op Heidelberg bly woon. Daarna het sy om die beurt by haar dogters aan huis ingewoon.
Bron[wysig | wysig bron]
- (af) Die Gereformeerde Vroueblad. 1959. Die Gereformeerde vrou 1859-1959. Potchefstroom: Potchefstroom Herald.