Gaan na inhoud

Erik Prince

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Erik Prince in 2015.

Erik Dean Prince (gebore 6 Junie 1969) is 'n Amerikaanse sakeman, belegger, skrywer en voormalige US Navy SEAL-offisier, en die stigter van die private militêre maatskappy Blackwater. Hy het gedien as Blackwater se HUB tot 2009 en as sy voorsitter tot sy verkoop aan 'n groep beleggers in 2010. Prince staan aan die hoof van die private-ekwiteitsfirma Frontier Resource Group en was voorsitter van die Hongkong-genoteerde Frontier Services Group tot 2021. Prince is die seun van die ingenieur en sakeman Edgar Prince, en die broer van die voormalige Amerikaanse Betsy DeVos.

Vroeë lewe, onderwys en militêre diens

[wysig | wysig bron]

Prince is op 6 Junie 1969 in Holland, Michigan, gebore, die seun van Edgar D. Prince en sy vrou, Elsa (Zwiep), en die jongste van vier kinders.[1] Hy het aan die Holland Christian High School gegradueer.[2] Prince en sy pa het saam deur die wêreld getoer en die Dachau-konsentrasiekamp in Duitsland besoek, verdeelde Berlyn en die slagvelde van Normandië. Volgens sy ma het hierdie reise "'n groot indruk" op die jong Prins gemaak.[3]

Prince is in die Verenigde State se Vlootakademie aanvaar en het drie semesters bygewoon voordat hy vertrek het, en verduidelik dat hy van die vloot gehou het, maar nie van die Akademie gehou het nie. Hy het voortgegaan om sy B.A. in ekonomie van Hillsdale College in 1992.[4][5][6][7][8] Gedurende sy tyd by Hillsdale het hy gedien as 'n vrywillige brandweerman en as 'n kouewaterduiker vir die Hillsdale County Sheriff's Department.[9] Prince het uiteindelik 'n mediese noodtegnikus geword.[10]

In 1990 het Prince 'n internskap in die Withuis onder George H. W. Bush verkry,[11] maar het gou vertrek om intern vir die kongreslid van Kalifornië Dana Rohrabacher, president Ronald Reagan se voormalige toespraakskrywer, te studeer. Rohrabacher het Prince beskryf as "'n blink, gedrewe jong man." Op die ouderdom van 21 het Prince vrywillig aangebied om na 'n massagraf in Nicaragua te soek, om moorde wat onder president Daniel Ortega plaasgevind het, bloot te lê en later gesê dat hy die massagraf gevind het.[12]

Na universiteit is Prince in 1992 as 'n offisier in die Verenigde State se vloot aangestel via Officer Candidate School. Prince het toe bevele ontvang om Basiese Onderwater Demolition/SEAL opleiding (BUD/S) by Naval Amphibious Base Coronado te ontvang. Na ses maande se opleiding het Prince in 1993 met BUD/S klas 188 gegradueer.[13] Na SEAL Tactical Training (STT) en voltooiing van ses maande proeftydperk, het hy die 1130-aanwyser ontvang as 'n Vloot Spesiale Oorlogvoeringsoffisier, geregtig om die Spesiale Oorlogvoeringsinsignia te dra. Hy het saam met SEAL-span 8 na Haïti, die Midde-Ooste en die Balkan ontplooi. Hy erken die SEALs omdat hulle 'n uitlaatklep vir sy entrepreneursgees is. In sy outobiografie meld hy dat hy tydens die Joego-Slawiese Oorloë in die vroeë 1990's besef het dat daar 'n behoefte was aan private opleidingsfasiliteite vir spesiale operasies. Na sy pa se dood in 1995 het Prince sy Amerikaanse vlootdiens voortydig beëindig.[14] 'n Jaar later het Prince gehelp om die verkoop van sy pa se motoronderdelemaatskappy aan Johnson Controls vir VS$1,35 miljard te fasiliteer.[15]

Privaat loopbaan

[wysig | wysig bron]

Prince het na Virginia Beach verhuis en persoonlik die stigting van Blackwater Worldwide in 1997 gefinansier.[16] Hy het 6 000 hektaar (24 km2) van die Great Dismal Moeras van Noord-Carolina gekoop en 'n skool vir spesiale operasies opgerig.[17] Die naam "Blackwater" kom van die turfkleurige moerasse waarin die skool geleë is.[18]

Prince erken dat die Rwandese volksmoord in 1994 sy inspirasie was om Blackwater te stig. Hy het later gesê: "Dit het my regtig gepla. Dit het my laat besef jy kan nie agteroor sit en dink sonder aksie nie. Jy moet optree."[19]

Van 1997 tot 2010 is $2 miljard aan regeringsekuriteitskontrakte aan Blackwater toegeken,[20] waarvan meer as $1,6 miljard ongeklassifiseerde federale kontrakte en 'n onbekende hoeveelheid geklassifiseerde werk was.[21] Van 2001 tot 2010 het die Central Intelligence Agency (CIA) tot $600 miljoen se geklassifiseerde kontrakte aan Blackwater en sy affiliasies toegeken.[22] Dit het die grootste van die Staatsdepartement se drie private sekuriteitsmaatskappye geword, wat 987 wagte vir ambassades en basisse in die buiteland verskaf het.[23] Prince het 'n skietbaan op sy landelike Virginia-grond gebou om as 'n nabygeleë opleidingsfasiliteit vir die CIA-hoofkwartier in Langley, Virginia te dien.[20]

Blackwater het onder toenemende kritiek gekom ná die Nisour Square-slagting in September 2007, waarin Blackwater-werknemers op 'n stampvol plein in Bagdad losgebrand het, 17 Irakse burgerlikes doodgemaak en 20 ernstig gewond het. Drie wagte is in Oktober 2014 skuldig bevind aan 14 aanklagte van manslag, en nog een van moord, in 'n Amerikaanse hof in 2019.[24][25]

Die kritiek het voortgeduur nadat president Barack Obama die amp in 2009 aangeneem het. Prince het gesê hy glo dat baie van hierdie kritiek uit die politiek spruit. "Ek stel myself en my maatskappy tot die CIA se beskikking vir 'n paar baie riskante missies," het Prince aan Vanity Fair gesê vir sy Januarie 2010-uitgawe. “Maar toe dit polities nuttig geword het om dit te doen, het iemand my onder die bus gegooi.”[26] Blackwater het in 2009 'n kontrak van $1 miljard met die Staatsdepartement verloor om Amerikaanse diplomatieke personeel te beskerm, nadat die Irakse regering geweier het om die maatskappy se bedryfslisensie te hernu.[27] Nietemin het die Obama-administrasie in 2010 'n $120 miljoen Amerikaanse departement van staatsveiligheid aan die maatskappy toegeken en sowat $100 miljoen in nuwe CIA-werk.[21]

In 2012 het Blackwater se opvolgermaatskappy, Academi, 'n gesamentlike $49,5 miljoen betaal om aanklagte van wapenhandelskendings te besleg wat dateer uit die tydperk wat Prince uitvoerende hoof en voorsitter van die maatskappy was.[28] In 2020 het Prince weer die fokus geword van 'n FBI-ondersoek na oortredings van wapenhandel wat verband hou met die omskakeling van gewasspuitvliegtuie in militêre vliegtuie.[29] Volgens 'n VN-verslag het Prince ook 'n VN-wapenembargo oortree deur 'n komplot te help om 'n Libiese krygsheer te bewapen wat probeer om die VSA en VN-gesteunde regering in Libië omver te werp.[30]

Prince het Blackwater se werk verdedig en daarop gewys dat in die loop van 40 000 persoonlike sekuriteitsmissies slegs 200 wagte betrokke was wat hul wapens afgevuur het. Hy het gesê: "Niemand onder ons beskerming is ooit gedood of beseer nie. Ons het hulle veilig gehou, maar in die tyd het ons 30 van ons manne verloor."[19]

Prince, volgens die skrywer Robert Young Pelton, dink glo aan Blackwater se verhouding met die weermag as iets soortgelyk aan FedEx se verhouding met die Amerikaanse Poskantoor: "'n doeltreffende, geprivatiseerde oplossing vir sklerotiese en verkwistende regeringsburokrasie."[31] Hy erken sy pa se mededingende strewe in die motorbedryf met die inspirasie om 'n ligter, vinniger weermag te ontwerp.[32]

Prince het op 2 Maart 2009 as uitvoerende hoof van Blackwater bedank en voorsitter van die direksie gebly totdat hy die maatskappy laat in 2010 aan 'n groep beleggers verkoop het.[33]

Terwyl Amerikaners en ander ontruim is ná die ineenstorting van die Afghaanse regering in Augustus 2021, het Prince gesê hy bied sitplekke op 'n huurvlug vir $6 500 per persoon aan.[34]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Jim Schaefer; M.L. Elrick; Todd Spangler (7 Oktober 2007). "Ready for battle". The Detroit Free Press. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 November 2015. Besoek op 7 Oktober 2007.
  2. ↑ "Profile: Blackwater's Restless Erik Prince". Newsweek (in Engels). Besoek op 1 Februarie 2017.
  3. ↑ Simons 2009, pp. 11–2
  4. ↑ "Erik Prince exclusive interview". Army Times. Julie 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Januarie 2013. Besoek op 8 Junie 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  5. ↑ Flintoff, Corey (25 September 2007). "Blackwater's Prince Has GOP, Christian Group Ties". NPR.
  6. ↑ Wisely, John (8 April 2017). "Betsy DeVos' brother, Blackwater founder Erik Prince, sparks headlines". Detroit Free Press.
  7. ↑ Risen, James (8 Oktober 2007). "Blackwater Chief at Nexus of Military and Business". The New York Times.
  8. ↑ Thomas, Evan (31 Oktober 2017). "Profile: Blackwater's Erik Prince". Newsweek.
  9. ↑ "Hillsdale.net – Hillsdale, MI". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Augustus 2009. Besoek op 30 Desember 2007.
  10. ↑ Simons 2009, p. 19
  11. ↑ White-Collar Mercenary Under Fire by Marc Pitzke, Der Spiegel, 3 Oktober 2007,
  12. ↑ Pelton, Robert Young. "An American Commando in Exile". Men's Journal. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 September 2012. Besoek op 3 Junie 2011.
  13. ↑ Prince, Erik (2013). Civilian Warriors: The Inside Story of Blackwater and the Unsung Heroes of the War on Terror. The Penguin Group. ISBN 978-1591847212.
  14. ↑ "Erik Prince's Private Wars". Rolling Stone. 25 Oktober 2020. Besoek op 21 September 2023.
  15. ↑ "Another Deal In Auto Parts Consolidation". The New York Times. 19 Julie 1996. Besoek op 16 Mei 2015.
  16. ↑ The Virginian-Pilot, Hampton Roads, "Blackwater's top brass" Geargiveer 29 Augustus 2007 op Wayback Machine 24 Julie 2006.
  17. ↑ "The Man Behind Blackwater". Newsweek. 23 Oktober 2007, bl. 36–39.
  18. ↑ Simons 2009
  19. ↑ 19,0 19,1 Photos by Mark Copier (5 Mei 2010). "Protests outside, cheers inside as Blackwater founder Erik Prince speaks in Holland". MLive.com. Besoek op 25 Augustus 2013.
  20. ↑ 20,0 20,1 Nissenbaum, Dion (18 November 2013). "Blackwater founder works on next chapter". [The Wall Street Journal. bl. B4.
  21. ↑ 21,0 21,1 Strobel, Warren P. (28 Junie 2010). "Obama spares Blackwater on Sudan violations". Pittsburgh Post-Gazette.
  22. ↑ "Prince's business covertly won U.S.contracts" (PDF). Grand Rapids Gazette. 9 April 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 3 Maart 2016.
  23. ↑ Sengupta, Kim (9 Junie 2010). "Blackwater founder to sell up as criticism takes its toll". The Independent. London. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Junie 2010.
  24. ↑ U.S. Jury convicts Blackwater guards in 2007 killings of Iraqi civilians, The Guardian. 22 Oktober 2014. Besoek 23 Oktober 2014.
  25. ↑ "Ex-Blackwater Contractor Sentenced To Life For Deaths Of 14 Iraqi Civilians". HuffPost. 14 Augustus 2019.
  26. ↑ Ciralsky, Adam. "January 2010: Adam Ciralsky on Blackwater". Vanity Fair. Besoek op 25 Augustus 2013.
  27. ↑ Sciutto, Jim; Cohen, Zachary (5 Desember 2017). "US Official: Erik Prince Proposed Private Spy Network To Trump Administration". CNN. Besoek op 5 Desember 2017.
  28. ↑ "Firm Formerly Known As Blackwater Fined $7.5 Million". CBS News. 7 Augustus 2012. Besoek op 7 Augustus 2012.
  29. ↑ Mindock, Clark (7 Maart 2020). "Trump Ally Erik Prince Reportedly Under Investigation By FBI For 'Converting Crop Dusters Into Military Aircraft'". The Independent. Besoek op 21 Februarie 2020.
  30. ↑ Walsh, Declan (19 Februarie 2021). "Erik Prince, Trump Ally, Violated Libya Arms Embargo, U.N. Report Says". The New York Times. Besoek op 19 Februarie 2021.
  31. ↑ Pelton 2006, p. 2
  32. ↑ Pelton 2006, p. 3
  33. ↑ "Blackwater Founder in Deal to Sell Company". The New York Times. 16 Desember 2010.
  34. ↑ Nissenbaum, Dion (25 Augustus 2021). "In Kabul, Private Rescue Efforts Grow Desperate as Time to Evacuate Afghans Runs Out". The Wall Street Journal. Besoek op 26 Augustus 2021.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Erik_Prince&oldid=2741305"