Alexander Brailowski

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Brailowski in 1965

Alexander Brailowski (16 Februarie 189625 April 1976) was 'n Russies-gebore Franse pianis gewees wat gespesialiseer het in die werke van Frédéric Chopin. Hy was een van die voorste konsertpianiste in die jare tussen die twee Wêreldoorloë gewees.

Vroeë lewe[wysig | wysig bron]

Brailowski was in Kiëf in die Oekraïne, wat destyds deel van die Russiese Ryk was, in 'n Joodse gesin gebore. Hy het as seun klavier onder sy vader, wat 'n professionele pianis was, gestudeer. Hy het op 8-jarige leeftyd in Kiëf onder Vladimir Puchalsky, 'n leerling van Theodor Leschetizky, studeer. Teen die ouderdom van agtien jaar het hy die Kiëf Konservatoria bygewoon en aldaar in 1911 met 'n goue medalje gegradueer. Hy het voortgegaan om onder Leschetizky in Wene tot 1914 te studeer, daarna onder Ferruccio Busoni in Zürich, en uiteindelik onder Francis Planté in Parys. Hy het in 1926 'n Franse burger geword.

Loopbaan[wysig | wysig bron]

Brailowski het in 1919 in Parys sy konsertbuiging gemaak. Brailowski het die volledige klavierstukke[1](honderd-en-sestig in getal) deur Frédéric Chopin vir 'n reeks van ses konsertuitvoerings rangskik. In 1924 het hy 'n uitvoering gegee in Parys van die volledige siklus van die werke van Chopin. Dit was die eerste keer in die geskiedenis wat so 'n breedvoerige uitvoering gegee is, met gebruikmaking van die komponis se eie klavier. Hy het hierna 'n verdere dertig siklusse van Chopin se musiek in Parys, Brussel, Zürich, Meksikostad, Buenos Aires en Montevideo gespeel. 'n Hoogs suksesvolle wêreldtoer het hierop gevolg. Brailowski se Amerikaanse buiging het by die Aeolian Hall in 1924 in New York Stad plaasgevind. Hy het in 1936 deur die Verenigde State getoer. Hy het tydens 'n reeks van negentien uitvoerings in Buenos Aires nie 'n enkele werk herhaal nie. Gedurende die Tweede Wêreldoorlog het hy lewendige opvoerings vir die USO (United Service Organizations Inc. - 'n Amerikaanse nie-winsgewende liefdadigheidsorganisasie wat o.a. lewendige vermaak bied) gemaak. In 1960 het hy die Chopin-siklus weer in Parys gespeel, en ook in Brussel ter herdenking van Chopin se geboorte.

Brailowski se eerste ateljee-opnames was vanaf 1928 tot 1934 in Berlyn geproduseer en op 78 opm plate vrygestel. Hy het in 1938 in Londen vir HMV (His Master's Voice) opnames gemaak. Latere plate was vir die RCA Victor plate-etiket opgeneem, en in die 1960's vir CBS. Behalwe vir sy aansienlike aantal Chopin opnames, het sy repertorium ook die musiek van Rachmaninoff, Saint-Saëns, Liszt, Debussy en andere ingesluit.

Dood[wysig | wysig bron]

Brailowski het op die ouderdom van 80 in New York Stad aan komplikasies wat meegebring is deur longontsteking beswyk, en was deur sy vrou Felicia Brailowski oorleef.

Tegniek[wysig | wysig bron]

Brailowski het gesê dat die tegniek wat gebruik moes word in die uitvoering van Chopin se musiek "vlot, vloeiend, delikaat, lugtig; en in staat daartoe om 'n groot variëteit kleur te gee; moes wees."

Geselekteerde opnames[wysig | wysig bron]

  • Chopin: Die Veertien Walse (Columbia MS-6228)
  • Chopin: Die Volledige Mazurkas Vol. 1 (Columbia)
  • Chopin: Die Volledige Mazurkas Vol. 2 (Columbia)
  • 'n Chopin Uitvoering (Columbia MS-6569)
  • Chopin Nokturnes Vol. 1
  • Chopin Nokturnes Vol. 2
  • Chopin Polonaise (Columbia)
  • Chopin: Die 24 Preludes (Columbia MS-6119)
  • Chopin: Concerto No. 1 in E Mineur. Op. 11
  • Chopin: Die Volledige Etudes (RCA)
  • Chopin Concerto No. 1, Liszt: Totentanz (Columbia)
  • Brailowski Speel Liszt (RCA LM1772)
  • Liszt: 15 Hongaarse Rapsodieë
  • Rachmaninoff Klavierconcerto No. 2 (RCA)
  • Schumann: Etudes Symphoniques (RCA)
  • Chopin: Sonate in B Mineur Op. 58 (HMV DB 3701)
  • Chopin: Walse (Volume 1) *Op. 18 *Op. 34, Nos. 1, 2 en 3 *Op. 42 *Op. 64, Nos. 1, 2 en 3 (Victor Red Seal Records M863)

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, 52. ISBN 978 2 3505 5192 0.
  • Brower, Harriette. Piano Mastery: The Harriette Brower Interviews. Dover. p. 224. ISBN 0-486-42781-1. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Julie 2011. Besoek op 16 Augustus 2010.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]