Vito Ciancimino

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Vito Ciancimino
Vito Ciancimino
Burgemeester van Palermo
Voorafgegaan deur Paolo Bevilacqua
Opgevolg deur Giacomo Marchello
Persoonlike besonderhede
Gebore (1924-04-02)2 April 1924
Politieke party Christelike Demokratiese Party
Kind(ers) Massimo Ciancimino

Vito Alfio Ciancimino (Italiaanse uitspraak: ˈviːto ˈalfjo tʃantʃiˈmiːno; 2 April 1924 – 19 November 2002) was 'n Italiaanse politikus wat na aan die Mafia-leierskap gestaan het, en wat bekendheid verwerf het omdat hy homself en sy medewerkers verryk het deur op korrupte wyse beplanningskonsessies toe te staan. Hy het vlugtig gedien as burgemeester van Palermo, Sisilië as 'n Christelike Demokraat. Ciancimino was nou verbonde aan die Mafia-baas en vlugteling Bernardo Provenzano, maar het Salvatore Riina as irrasioneel beskou.

In die nasleep van woede jeens Mafia-bom aanvalle in die negentigerjare is Ciancimino gekontak deur Carabinieri Kolonel Mario Mori, maar die inhoud van die besprekings word betwis. Ciancimino het glo beweer dat hy 'n lys van die eise van Salvatore Riina, die'baas van base', gehad het. Soos wat sy prys vir die staak van aanvalle deurgegee is, is Mori, wat volgehou het dat daar geen lys was nie, dat sy kontak met Ciancimino daarop gemik was om die Mafia te bestry, en dat hy weinig bekend gemaak het behalwe vir die feit dat hy implisiet erken het dat hy Mafia-lede ken, aangekla.[1]

Vroeë loopbaan[wysig | wysig bron]

Ciancimino is in Corleone gebore. Die dorp het later berug geword vir sy magtige Mafia-bende, die Corleonesi. Ciancimino se vader het in Amerika gewoon en aan die einde van die Tweede Wêreldoorlog 'n werk gekry as tolk vir Amerikaanse magte. Hy het hierdie kontakte gebruik om verskillende ondernemings op te bou. Vito is grootgemaak in wat in Corleone as 'n betreklik welvarende huis beskou is. Hy het wiskunde onderrig aan Bernardo Provenzano gegee, en het ook kontak gehad met mede-dorpenaars wat later Mafia-base sou word. Hy het ingenieurswese aan die Universiteit van Palermo studeer, maar het nie sy graad voltooi nie.[2] As 'n Christen-demokratiese politikus het hy 'n volgeling van Bernardo Mattarella geword, wat sy politieke en finansiële loopbaan ondersteun het. In 1950 het Ciancimino konsessies verkry vir alle spoorvervoer binne Palermo. Die drie ander firmas wat 'n bod gemaak het was onsuksesvol omdat die bod van Ciancimino vergesel was van 'n brief van Mattarella, wat destyds minister van vervoer was.[3] Dit het die patroon vir die res van sy loopbaan gestel, welke bestaan het uit transaksies om openbare bates te plunder tot voordeel van homself en sy medewerkers.[4]

Die plunder van Palermo[wysig | wysig bron]

Salvo Lima

Die spoorwegkonsessie het 'n keerpunt in Ciancimino se lewe geword. Hy het 'n ryk man geword, verhuis, en sy lewensstyl verander. In 1959, toe 'n mede-Christen-demokraat, Salvo Lima, burgemeester van Palermo geword het, het Ciancimino assessor vir openbare werke en boupermitte geword. Hierdie tydperk sou die toppunt wees van die Plunder van Palermo, 'n oplewing in konstruksiewerke wat gelei het tot die vernietiging van die stad se groen gordel en die gepaardgaande wonings wat aan die stad 'n groot mate van argitektoniese styl verleen het, ten einde plek te maak vir karakterlose en verspotte woonstelblokke.[5] Intussen is ook Palermo se geskiedkundige sentrum verwaarloos.

Ciancimino, wat deur die Mafia manteldraaier Tommaso Buscetta beskryf is as " 'n Corleonese verduisteraar", het 'n ontsaglike fortuin gemaak in omkoopgeld.[6] Ciancimino was eerlik oor die noodsaak van omkoopgeld. Indien die Christen-demokrate 40% van die stemme op hulle verenig het, het hulle 40% van die konstruksiekontrakte benodig, het hy verduidelik. Italië sou eenvoudig nie sonder omkoopgeld werk nie: "Dit sou wees asof iemand een van die vier wiele van 'n motor wou verwyder."[2]

Burgemeester van Palermo[wysig | wysig bron]

Die verkiesing van Ciancimino as burgemeester van Palermo in Oktober 1970 het 'n oproer veroorsaak. Die Antimafia-kommissie van die Italiaanse parlement het bedenkinge oor sy verkiesing uitgespreek, en hy is kort daarna ondersoek vir verduistering van stadsfondse, asook vir sy oënskynlike bande met die mafia. In April 1971 het Ciancimino uit die amp bedank. Alhoewel die Antimafia-kommissie oorvloedige dokumentasie sou verskaf oor die verhouding tussen die Mafia en ander politieke - en entrepreneur-persoonlikhede, bly Ciancimino een van die onaantasbares.[7]

Arrestasie en skuldigbevinding[wysig | wysig bron]

Ciancimino word gearresteer deur die Polizia di Stato (1984)

Ciancimino is in 1984 gearresteer na die getuienis van die Mafia pentito (manteldraaier) Tommaso Buscetta.[8] Hy is aangekla van die onbehoorlike toekenning van $ 400 miljoen se kontrakte vir openbare werke, sameswering met die mafia, bedrog en verduistering. Landdroste het ontdek dat hy oor 'n groot fortuin beskik, wat in die bankdeposito-boeke onder denkbeeldige name of in Kanadese banke gehou is.[2]

Buscetta het Ciancimino verbind met twee van die mees berugte mafiosi: Salvatore Riina en Bernardo Provenzano, te wete die leiers van die magtigste Mafia-groep, die Corleonesi uit Ciancimino se geboortestad. Na uitgerekte regsgedinge is hy verhoor, en in 1992 tot dertien jaar gevangenisstraf gevonnis vir sy Mafia-bande en vir geldwassery ter bedrae van miljoene dollars. [7] Dit was die eerste keer dat 'n politikus skuldig bevind is aan samewerking met die Mafia.[6] Danksy uitgerekte appèlle het die vonnis eers in November 2001 in werking getree. Ciancimino is uit die Christen-demokratiese Party geskors.[7]

Na die Mafia-moorde op Salvo Lima en die Antimafia-regters Giovanni Falcone en Paolo Borsellino is Ciancimino in 1992 genader deur Kolonel Mario Mori van die Carabinieri. Hulle het verskeie geheime vergaderings gehad. Dit is onseker wat presies hierop gevolg het. [9] Volgens sy seun het Ciancimino verklaar dat Provenzano, self een van die gewildste Mafia-vlugtelinge, Riina verraai het deur die presiese ligging van Riina se skuilplek aan te dui.[10][11] Die Carabinieri se weergawe is dat Balduccio Di Maggio, 'n ambisieuse Mafioso wat deur Riina berispe is, 'n informant geword het wat gewys het waar 'n welgestelde sakeman wat as Riina se bestuurder gewerk het, woon. Dit het die inhegtenisname van Riina in Palermo in Januarie 1993 deur Mori se eenheid moontlik gemaak. Mori en die minister aan wie hy gerapporteer het is later vrygespreek op aanklagte van bande met die Mafia en die versuim om Provenzano in hegtenis te neem, wat Riina opgevolg het as die grootbaas van die mafia.[12][13] Ciancimino het beweer dat die Carabinieri hom voor die inhegtenisneming van Riina bedrieg het deur voor te stel dat hy vir die teruggawe van sy paspoort vra wat van hom ontneem is as voorsorgmaatreël; wel wetende dat die versoek daartoe sou lei dat regters hom gevangenisstraf sou oplê omdat hy as 'n vlugrisiko beskou is.[2][4]

Laaste jare en die vermiste fortuin[wysig | wysig bron]

Ciancimino het sy laaste jare in relatiewe gemak deurgebring. Aangesien sy gesondheid swak was, is sy vonnis gewysig na huisarres in Rome. [7] Hy is toegelaat om inkopies te doen, en om chauffeur-aangedrewe ritte in die Albanberge mee te maak. Toe die stadsraad van Palermo in Maart 2002 € 150 miljoen skadevergoeding van hom aangevra het, het hy gesê: 'Wil hulle dit alles in kontant hê?' [2] Hy het 'n seiljag, historiese geboue, 'n Ferrari en winkels in Palermo besit.[6] Ciancimino is op 19 November 2002 aan 'n hartaanval oorlede, en laat 'n vrou en vyf kinders na. Sy totale fortuin bly onbekend.

Sy seun, Massimo Ciancimino, is in Junie 2006 gearresteer en van geldwassery en ander misdrywe aangekla. Aanklaers meen die fortuin wat die seun en erfgenaam van Vito Ciancimino opgebou het, kan ongeveer € 60 miljoen beloop.[6] Hulle beweer dat hulle 'n papierspoor op die been gebring het wat Ciancimino Jr. met bankrekenings in die Maagde-eilande, Amsterdam en Switserland verbind. In notas wat in die kothuis buite Corleone gevind is waar Provenzano gearresteer is, noem twee van die honderde van sy notas vir Ciancimino by sy naam. 'n Nota beweer dat Ciancimino "geld gesteel het wat bedoel was om na die families van [Mafia] gevangenes wat in nood is te gaan, en nie om hom in staat te stel om in Rome pret te hê nie ... "[6]

Ciancimino was Mafia-baas Bernardo Provenzano se skepping, en Provenzano het hom beskerm en bevorder om sy eie belange te beskerm. Die pentito Gioacchino Pennino het onthul dat Provenzano vir Ciancimino geadviseer het, en sy politieke loopbaan geloods en gelei het, en persoonlik enigiemand gekonfronteer het wat nie lojaal was nie.[14] Falcone het Ciancimino beskryf as die mees politiese kreatuur van die mafiosi, en die grootste mafioso van die politici.[15]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Follain, Vendetta, p. 44 & pp. 187–8
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Obituary: Vito Ciancimino[dooie skakel], The Guardian, 26 November 2002
  3. ↑ Servadio, Mafioso, bl. 207-08
  4. ↑ 4,0 4,1 Massimo Ciancimino, Francesco La Licata, (2011) Don Vito and the Mafia: Living with My Father's Secrets
  5. ↑ Schneider & Schneider (2003). Reversible Destiny, bl. 14-19
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Son of Sicilian mayor arrested as Mafia fortune is tracked down Geargiveer 13 Junie 2006 op Wayback Machine, The Independent, 10 Junie 2006
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Sterfkennis van Vito Ciancimino, The Times, 21 November 2002
  8. ↑ Ex-Palermo Mayor Arrested, The New York Times, 5 November 1984
  9. ↑ Follain, Vendetta, bl. 187
  10. ↑ Boss Riina 'betrayed' by Provenzano, ANSA, 5 November 2009
  11. ↑ Italy: Top Mafia fugitive 'betrayed' by boss, Adnkronos International, 5 November 2009
  12. ↑ Italy Arrests Sicilian Mafia's Top Leader, The New York Times, 16 January 1993
  13. ↑ Follain, J., Vendetta, 2012
  14. ↑ Dickie, Cosa Nostra, bl. 426-27
  15. ↑ trattativa-martelli-alla-Commissione-antimafia-dominus-fu-scalfaro-scelse-conso/349351/Stato-mafia, Martelli alla Commissione: “Scalfaro dominus. Amato mente ”, Il Fatto Quotidiano, 11 September 2012

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Dickie, John (2004). Cosa Nostra. A history of the Sicilian Mafia, Londen: Coronet, ISBN 0-340-82435-2 (Resensie in die Observer, 15 Februarie 2004)
  • Schneider, Jane T. & Peter T. Schneider (2003). Reversible Destiny: Mafia, Antimafia, and the Struggle for Palermo, Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-23609-2
  • Servadio, Gaia (1976), Mafioso. A history of the Mafia from its origins to the present day, Londen: Secker & Warburg. ISBN 0-436-44700-2

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Vito_Ciancimino&oldid=2497371"