Gebruiker:JohancoBen/Regsvertaling

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Kompleksiteit van regsvertaling

Regsvertaling is die vertaling van die taal wat in regsinstellings en vir regsdoeleindes gebruik word. Regsvertaling kan ook impliseer dat dit 'n spesifieke tipe vertaling is wat slegs in die wet gebruik word, wat nie altyd die geval is nie. Aangesien die reg 'n kultuurafhanklike vakgebied is, is regsvertaling nie noodwendig taalkundig deursigtignie . Ondeursigtigheid in vertaling kan tot in 'n mate vermy word deur, waar moontlik, gebruik te maak van Latynse regsterminologie, maar in nie-westerse tale word debatte gesentreer om die oorsprong en presedente van spesifieke terme, soos in die gebruik van sekere bepaalde Chinese letters in Japanese regsbesprekings. [1]

Ondeursigtigheid in vertaling kan tot duur misverstande in terme van 'n kontrak lei, wat byvoorbeeld, tot vermybare hofsakekan lei. Dus word regsvertaling gewoonlik deur gespesialiseerde regsvertalers gedoen. Konflik oor die regsimpak van 'n vertaling kan vermy word deur aan te dui dat die teks "outentiek" is, d.w.s. wettig in sy eie reg is, of eerder 'n "gemaklike vertaling" is, wat nie wettig bruikbaar is nie. Howe gebruik slegs outentieke tekste en vertrou nie op 'gemaks' vertalings om regte en pligte van regsgedinge te beoordeel nie.

Bronteks en doel teks[wysig | wysig bron]

Die meeste wetlike skryfwerk is presies en tegnies, en probeer om wetlik bindende regte en pligte presies te definieer. Dus is presiese ooreenstemming tussen hierdie regte en pligte in die bronteks en in die vertaling noodsaaklik. Buiten die verstaan van en presiese vertaling van die wettige regte en pligte wat in die vertaalde teks vasgestel word, moet regsvertalers ook die regstelsel van die bronteks (BT) en die regstelsel van die doelteks (DT) in ag neem wat baie kan verskil van mekaar af. [2] Dit is 'n uitdaging omdat dit vereis dat die vertaler oor wesenlike regskennis beskik asook oor die veelvuldige regstelsels wat in een taal kan bestaan. [2] Voorbeelde van verskillende regstelsels sluit in byvoorbeeld die Anglo-Amerikaanse gemenereg, die Islamitiese reg of die gewone stamreg.

Buiten terminologiese leemtes (leksikale gapings), is tekskonvensies in die brontaal dikwels kultuurafhanklik en dit stem moontlik nie ooreen met konvensies in die teikenkultuur nie (sien bv. Nielsen 2010). Taalkundige strukture wat dikwels in die brontaal voorkom, het moontlik geen direkte ekwivalente strukture in die doeltaal nie. Die vertaler moet dus gelei word deur sekere standaarde van taalkundige, sosiale en kulturele ekwivalensie tussen die taal wat in die bronteks (BT) gebruik word om 'n teks (DT) in die doeltaal te produseer. Hierdie standaarde stem ooreen met 'n verskeidenheid verskillende beginsels wat gedefinieer word as verskillende benaderings tot vertaling in die vertaalteorie . Elk van die standaarde stel 'n sekere prioriteit tussen die elemente van die BT wat in die DT bewaar moet word. Byvoorbeeld die gebruik van die funksionele benadering, waar vertalers doeltaalstrukture met dieselfde funksies as in die brontaal probeer vind, sodoende die funksionele betekenis van 'n teks fragment in die BT hoër te waardeer as alleenlik die beteknisse van spesifieke woorde in BT of die orde waarin hulle voorkom.

Probleme in vertaling[wysig | wysig bron]

Die gebruik van transkripsie in die konteks van taalkundige besprekings was omstrede. Gewoonlik word twee soorte taalkundige rekords as wetenskaplik relevant beskou. Eerstens, taalkundige verslae van algemene akoestiese kenmerke, en tweedens, opnames wat slegs fokus op die kenmerkende foneme van 'n taal. Alhoewel transkripsies nie heeltemal onwettig is nie, het transkripsies sonder genoegsame gedetailleerde kommentaar op enige gebruikte taalkenmerke, het 'n groot kans dat die inhoud verkeerd geïnterpreteer kan word. [3] 'n Voorbeeld wat hierdie komplikasie met transkripsie beklemtoon, is om verskillende dialekte op skrif te vertoon. Die fundamentele probleem met hierdie situasie is dat die getranskribeerde produk nie bloot 'n gesproke taal in sy geskrewe vorm is nie, maar 'n taal waarvoor die transkriber verantwoordelik is om neer te skryf en 'n taal wat deur iemand anders as die spreker getranskribeer is, ongeag van vlak van begrip van die transkriber vir die gesproke taal. Dit is belangrik om daarop te let dat enige transkripsie, 'n interpretasie van die taal is, ongeag hoe gedetailleerd dit is, en dat dit selektief sal wees in wat dit insluit of weglaat. [4] Om hierdie rede is dit belangrik om die vorm van transkripsie strategies te kies sodat die gesproke taal behoorlik in 'n geskrewe vorm voor te stel. [5]

Verskillende benaderings tot vertaling moet nie verwar word met verskillende benaderings tot die vertaalteorie nie. Eersgenoemde is die standaarde wat deur vertalers in hul beroep gebruik word, terwyl laasgenoemde net verskillende paradigmas is wat gebruik word in die ontwikkeling van vertaalteorie. Min regsgeleerdes ken die terme van vertaalteorie. Hulle kan tolke en vertalers vra om woordeliks te vertaal. Hulle beskou hierdie term dikwels as 'n duidelike standaard van gehalte wat hulle in die DT wil hê. Woord vir woord vertaalwerk is egter gewoonlik onbegeerd as gevolg van die verskillende grammatikastrukture, sowel as al die verskillende regsterme of reëls in die verskillende regstelsels. Wat dit vertaling betref, kan dit moeilik wees om die korrekte woorde te vind om dieselfde gegewende informasie te vertaal, omdat nie alle woorde wat vertaal kan word, die selfde betekenis kan hê nie. Daar is baie kulture reg rond om die wêreld waar die wettige vertaling presies moet wees. Dit is belangrik dat wettige vertalers een woord van 'n bepaalde taal na 'n ander taal kan interpreteer, terwyl hulle steeds dieselfde impak en betekenis van die wettige woord kan handhaaf. [6]

Tweetalige regswoordeboeke[wysig | wysig bron]

Regsvertalers raadpleeg dikwels gespesialiseerde tweetalige of veeltalige regswoordeboeke . Mens moet versigtig wees, aangesien sommige tweetalige woordeboeke van swak gehalte is en die gebruik daarvan tot verkeerde vertaling kan lei. Tweetalige regswoordeboeke is meestal 'n verwysingsbron vir interpretasie eerder as 'n bron van letterlike ekwivalente vertalings van regsterminologie. Vertaling van regsteks van een taal na 'n ander word 'n uitdaging vir regskenners omdat daar 'n vlak van vryheid in die vertalings van tekste wat die betekenis behou en nie noodwendig 'n gelykwaardige semantiese struktuur handhaaf nie. Daar is ook 'n debat tussen kundiges om die regstaal te beperk tot die doelteks vir professionele gebruik, of om die regstaal vir die gebruik en begrip van die publiek te verbreed, spesifiek in samelewings met 'n tweetalige regstelsel. [7]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

 

  1. Mizuno, Makiko (2018). "Linguistic Study of Court Interpreting in Lay Judge Trials in Japan". International Perspectives on Translation, Education and Innovation in Japanese and Korean Societies. pp. 207–222. doi:10.1007/978-3-319-68434-5_14. ISBN 978-3-319-68432-1.
  2. 2,0 2,1 Sandrini, Peter (2018). Languages for Special Purposes: An International Handbook. Berlin/Boston: Walter de Gruyter GmbH. p. 554. ISBN 978-3-11-022800-7.
  3. Heffner, R.-M. S. (1934). "Concerning Transcription". Language. 10 (3): 286–290. doi:10.2307/409478. ISSN 0097-8507. JSTOR 409478.
  4. Macaulay, Ronald K. S. (1991). ""Coz It Izny Spelt When They Say It": Displaying Dialect in Writing". American Speech. 66 (3): 280–291. doi:10.2307/455800. ISSN 0003-1283. JSTOR 455800.
  5. Macaulay, Ronald K. S. (1991). ""Coz It Izny Spelt When They Say It": Displaying Dialect in Writing". American Speech. 66 (3): 280–291. doi:10.2307/455800. ISSN 0003-1283. JSTOR 455800.
  6. Gotti, Maurizio (2016-06-01). "Linguistic Features of Legal Texts: Translation Issues". Statute Law Review. 37 (2): 144–155. doi:10.1093/slr/hmu027. ISSN 0144-3593.
  7. Poon, Wai Yee Emily (2010-03-01). "Strategies for Creating a Bilingual Legal Dictionary". International Journal of Lexicography. 23 (1): 83–103. doi:10.1093/ijl/ecp037. ISSN 0950-3846.

Relevante literatuur[wysig | wysig bron]

  • Garzone, Giuliana (2000). "Legal translation and functionalist approaches: a contradiction in terms?" (PDF). University of Bologna. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 11 Desember 2003. Besoek op 14 Julie 2010.
  •  Hjort-Pedersen, Mett; Faber, Dorrit (2001) "Lexical ambiguity and legal translation: a discussion". Multilingua. 20 (4): 379-392. doi:10.1515/mult.2001.008