Gebruiker:Liami Smith/Afvalproduk

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Bucket loader dumping a load of waste at a waste depot
Vaste afval nadat dit tot eenvormige grootte gesnipper is.
Sculpture of a crab made from discarded plastic
'n Kunswerk gemaak met plastiekbottels en ander nie-biologies afbreekbare afval produkte.

Afvalprodukte is ongewenste of onbruikbare materiale. Afvalprodukte is enige stof wat na primêre gebruik weggegooi word, of waardeloos, gebrekkig en van geen nut is nie. 'n Neweproduk daarenteen is 'n gesamentlike produk van relatief geringe ekonomiese waarde. 'n Afvalproduk kan 'n neweproduk, gesamentlike produk of hulpbron word deur 'n uitvinding wat die waarde van 'n afvalproduk verhoog.

Voorbeelde hiervan is munisipale vaste afvalprodukte (huishoudelike afval), gevaarlike afvalprodukte, afvalwater (soos riool wat liggaamlike afval soos ontlasting en urine bevat) en radioaktiewe afval, en ander bevat.

Definisies[wysig | wysig bron]

Verenigde Nasies se Omgewingsprogram[wysig | wysig bron]

Afvalstowwe is stowwe of voorwerpe wat weggedoen word of verplig moet word om herwin te word deur die bepalings van die nasionale wetgewing. [1]

Afdeling Statistiek van die Verenigde Nasies[wysig | wysig bron]

Die UNSD- woordelys vir omgewingsstatistieke [2] beskryf afvalstowwe as "materiaal wat nie primêre produkte is nie (dit wil sê produkte wat vir die mark geproduseer word) waarvoor die verbruiker geen verdere nut het nie in terme van sy eie doeleindes van produksie en dit daarvan ontslae wil raak. Afval kan gegenereer word tydens die onttrekking van grondstowwe, die verwerking van grondstowwe na intermediêre en finale produkte, die verbruik van finale produkte en ander menslike aktiwiteite. Residuele wat op die plek van gebruik herwin of hergebruik word, word uitgesluit."

Europese Unie[wysig | wysig bron]

Kragtens die afvalraamwerk 2008/98 / EG, art. 3 (1), definieer die Europese Unie afval as "'n voorwerp wat die eienaar weggooi, met die voorneme omdat hy/sy verplig is." [3]

Tipes[wysig | wysig bron]

Daar is baie soorte afvalstowwe wat deur moderne stelsels vir afvalbestuur gedefinieer word, insluitend:

  • Munisipale afval sluit huishoudelike afval, kommersiële afval en sloopafval in.
  • Gevaarlike afval sluit industriële afval in.
  • Biomediese afval bevat kliniese afval.
  • Uitsonderlike gevaarlike afval bevat radioaktiewe afval, plofbare afval en elektroniese afval (e-afval).

Verslaglewering[wysig | wysig bron]

Afvalgebruik, gemeet in kilogram per persoon per dag.

Daar is baie probleme rondom rapportering van afval. Dit word meestal gemeet aan grootte of gewig en daar is 'n duidelike verskil tussen die twee. Organiese afval is byvoorbeeld baie swaarder as dit nat is en plastiek- of glasbottels kan verskillende gewigte hê, maar dieselfde grootte hê. [4] Op 'n wêreldwye skaal is dit moeilik om afval te rapporteer omdat lande verskillende definisies van afval het en wat in afvalkategorieë val, asook verskillende maniere om aan te meld, bevat. Op grond van onvolledige verslae van sy partye het die Basel-verdrag in 2001 geraam dat 338 miljoen ton afval gebruik was. [5] In dieselfde jaar het OECD 4 miljard ton van sy lidlande geraam. [6] Ondanks hierdie teenstrydighede is verslaggewing oor afval steeds op klein en groot skaal nuttig om die belangrikste oorsake en liggings te bepaal en om maniere te vind om afval te voorkom, te verminder, te herstel, te behandel en te verwyder.

Koste[wysig | wysig bron]

Omgewingskoste[wysig | wysig bron]

Onvanpas bestuurde afvalstowwe kan knaagdiere en insekte lok, wat gastro-intestinale parasiete, geelkoors, wurms, plaag en ander toestande vir mense kan inhou en blootstelling aan gevaarlike afval, veral as dit verbrand word, kan verskeie ander siektes insluitend kanker meebring. Giftige afvalstowwe kan oppervlakwater, grondwater, grond en lug besoedel, wat meer probleme vir mense, ander spesies en ekosisteme veroorsaak. [7] Afvalverwerking en -verwydering lewer aansienlike vrylating van kweekhuisgas, veral metaan, wat aansienlik bydra tot aardverwarming. [5]

Maatskaplike koste[wysig | wysig bron]

Afvalbestuur is 'n ernstige kwessie op die gebied van omgewingsbestuur. Baie van die omgewing se afvalprodukte wat hierbo genoem word, word meer gereeld gedra deur gemarginaliseerde groepe, soos rasse-minderhede, vroue en inwoners van ontwikkelende lande. Die behoefte aan uitbreiding en lokalisering van afvalverwerkings- en wegdoenfasiliteite neem egter wêreldwyd toe. Daar is nou 'n groeiende mark in dié grensoverskuiwende beweging van afvalprodukte en hoewel die meeste afval wat tussen lande vloei tussen ontwikkelde lande gaan, word 'n beduidende hoeveelheid afval van ontwikkelde na ontwikkelende lande verskuif. [8]

Ekonomiese koste[wysig | wysig bron]

Die ekonomiese koste van afvalbestuur is hoog en word meestal deur munisipale regerings betaal; [9] geld kan ook bespaar word deur meer doeltreffende ontwerpte insamelingsroetes, wysiging van voertuie en met openbare onderwys aan te bring. Omgewingsbeleide soos om te betaal vir elke keer wat afvalprodukte gestort word, kan die bestuurskoste verlaag en hoeveelhede verminder. Afvalherwinning (dit wil sê herwinning, hergebruik) kan ekonomiese koste bekamp, omdat dit die ontginning van grondstowwe vermy en dikwels die vervoerkoste verminder. Die ligging van afvalverwerkings- en wegdoenfasiliteite verminder dikwels eiendomswaardes as gevolg van geraas, stof, besoedeling, onooglikheid en 'n negatiewe stigma. Die informele afvalsektor bestaan meestal uit besoekers wat op soek is na metale, glas, plastiek, tekstiele en ander materiale en dit dan teen 'n wins verhandel. Hierdie sektor kan afval in 'n spesifieke stelsel aansienlik verander of verminder, maar ander negatiewe ekonomiese gevolge is te wyte aan siektes, armoede, uitbuiting en mishandeling van sy werkers. [10]

Herstel van hulpbronne[wysig | wysig bron]

'Waste not the waste' -teken by Tamil Nadu, Indië
Mense wat hul inkomste verdien deur vullis te versamel en te sorteer en te verkoop vir herwinning, Smokey Mountain, Filippyne.

Herstel van hulpbronne is die herwinning van herwinbare afval, wat bedoel was vir die wegdoening, vir 'n spesifieke volgende gebruik. [11] Dit is die verwerking van herwinbare materiaal om materiaal en hulpbronne te onttrek of te herwin, of om te skakel na energie. Hierdie proses word uitgevoer by 'n hulpbronherwinningsfasiliteit. [12] Herstel van hulpbronne is nie net belangrik vir die omgewing nie, maar dit kan koste-effektief wees deur die hoeveelheid afval wat na die stortingsterrein gestuur word te verminder, die hoeveelheid ruimte wat benodig word vir stortingsterreine te verminder en beperkte natuurlike hulpbronne te beskerm. [13]

Energie herstel[wysig | wysig bron]

Energieherwinning van afvalstowwe gebruik nie-herwinbare afvalstowwe en onttrek hitte, elektrisiteit of energie deur verskillende prosesse, onder andere verbranding, vergassing, pirolisasie en anaërobiese vertering. [14]

Daar is verskillende maniere om energie uit afval te herwin. Anaërobiese vertering is 'n natuurlike proses van ontbinding waar organiese materiaal verminder word tot 'n eenvoudiger chemiese komponent in die afwesigheid van suurstof. [14] Verbranding of direkte beheerde verbranding van munisipale vaste afval om afval te verminder en energie te skep. Sekondêre herwinde brandstof is die energieherwinning van afval wat nie hergebruik of herwin kan word deur meganiese en biologiese aktiwiteite nie. Pyrolise behels die verhitting van afval, met die afwesigheid van suurstof, tot hoë temperature om die koolstofinhoud in 'n mengsel van gasvormige en vloeibare brandstof en vaste residue af te breek. Vergassing is die omskakeling van koolstofryke materiaal deur hoë temperatuur met gedeeltelike oksidasie in 'n gasstroom. Plasma boogverhitting is die baie hoë verhitting van munisipale vaste afval tot temperature wat wissel tussen 3,000-10,000 ° C, waar energie vrygestel word deur 'n elektriese ontlading in 'n inerte atmosfeer.

Die gebruik van afval as brandstof kan belangrike omgewingsvoordele inhou. Dit kan 'n veilige en koste-effektiewe opsie bied vir afval wat normaalweg deur wegdoening hanteer moet word. [14] Dit kan help om koolstofdioksiedvrystellings te verminder deur energieverbruik van fossielbrandstowwe af te lei, terwyl dit ook energie opwek en afval gebruik, aangesien brandstof die metaanvrystellings wat op stortingsterreine gegenereer word, kan verminder deur afvalstowwe af te weer.

Die klassifikasie van sekere voermateriaal vir biomassa as afval is debateerbaar. Crude Tall Oil (CTO), 'n medeproduk van die pulp- en papierverwerkingsproses, word in sommige Europese lande as 'n afval of residu gedefinieer waar dit in werklikheid “met opset” geproduseer word en 'n beduidende potensiaal vir waardetoevoeging in industriële toepassings het. Verskeie ondernemings gebruik CTO om brandstof te produseer, [15] terwyl die denne-chemikalie-industrie dit maksimeer as 'n grondstof wat 'n bio-gebaseerde chemikalie met lae koolstofproduksie produseer ". [16]

Opvoeding en bewustheid[wysig | wysig bron]

Opvoeding en bewustheid op die gebied van afval- en afvalbestuur word toenemend belangrik vanuit 'n wêreldwye perspektief van hulpbronbestuur. Die Talloires-verklaring is 'n verklaring vir Volhoubaarheid wat besorg is oor die ongekende skaal en spoed van besoedeling en agteruitgang van die omgewing en die uitputting van natuurlike hulpbronne. Plaaslike, streeks- en globale lugbesoedeling; ophoping en verspreiding van giftige afval; vernietiging en uitputting van woude, grond en water; die uitputting van die osoonlaag en die uitlating van "kweekhuisgasse" bedreig die voortbestaan van mense en duisende ander lewende spesies, die integriteit van die aarde en sy biodiversiteit, die veiligheid van nasies en die erfenis van toekomstige geslagte. Verskeie universiteite het die Talloires-verklaring geïmplementeer deur omgewingsbestuur- en afvalbestuursprogramme op te stel. Universiteits- en beroepsonderwys word deur verskillende organisasies bevorder, bv WAMITAB en geoktrooieerde instelling van afvalbestuur.

Gallery[wysig | wysig bron]

  • Groente-afval word in 'n mark in Hyderabad gestort.
    Groente-afval word in 'n mark in Hyderabad gestort.
  • Wapen afvalprodukte.
    Wapen afvalprodukte.
  • Bio-mediese afval.
    Bio-mediese afval.
  • Hospitaalafval
    Hospitaalafval
  • Afval versamel op 'n fiets.
    Afval versamel op 'n fiets.
  • Hutte en rommelstrooiing deur onwettige immigrante in Suid-Afrika.
    Hutte en rommelstrooiing deur onwettige immigrante in Suid-Afrika.

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ “Basel Convention.” 1989. "Archived copy" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 16 Mei 2017. Besoek op 27 Mei 2017.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  2. ↑ Glossary of Environment Statistics Geargiveer 4 Januarie 2013 op Wayback Machine. 1997. UNSD. Updated web version 2001.
  3. ↑ "Directive 2008/98/EC of the European Parliament and of the Council of 19 November 2008 on waste and repealing certain Directives (Text with EEA relevance)". europa.eu. 22 November 2008.
  4. ↑ "Solid Waste Management." 2005. United Nations Environment Programme. Chapter III: Waste Quantities and Characteristics, 31-38. unep.or.jp Geargiveer 22 Oktober 2009 op Wayback Machine
  5. ↑ 5,0 5,1 “International Waste Activities.” 2003. U.S. Environmental Protection Agency. 12 Oct 2009. epa.gov Geargiveer 16 Oktober 2009 op Wayback Machine
  6. ↑ "Improving Recycling Markets." OECD Environment Program. Paris: OECD, 2006. oecd.org Geargiveer 24 September 2015 op Wayback Machine
  7. ↑ Diaz, L. et al. Solid Waste Management, Volume 2. UNEP/Earthprint, 2006.
  8. ↑ Ray, A. "Waste management in developing Asia: Can trade and cooperation help?" The Journal of Environment & Development 17.1 (2008): 3-25.
  9. ↑ “Muck and brass: The waste business smells of money.” The Economist. 2009 02 28. pp. 10-12.
  10. ↑ Wilson, D.C.; Velis, C.; Cheeseman, C. "Role of informal sector recycling in waste management in developing countries." Habitat International 30 (2006): 797-808.
  11. ↑ USEPA (2012). "Frequent Questions". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2014.
  12. ↑ Government of Montana (2012). "Resource Recovery". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2014.
  13. ↑ Grand Traverse County (2006). "What is Resource Recovery?". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2014.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 IGD (2007). "Energy Recovery and Disposal". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2014.
  15. ↑ "Biofuels: Wasted Energy". Oliver, Christian, Financial Times. 15 April 2014. Besoek op 3 Julie 2014.
  16. ↑ "Crude tall oil feed stocks cannot be considered 'waste'". Moran, Kevin, Financial Times. 30 April 2014. Besoek op 3 Julie 2014.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Liami_Smith/Afvalproduk&oldid=2554041"