Gebruikerbespreking:Racheltjie
Welkom[wysig bron]
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
— KabouterBot (kontak) 10:38, 16 Desember 2019 (UTC)
Gebruikerblad leeggemaak[wysig bron]
@Racheltjie: Hi - waarom het jy jou gebruikerblad leeggemaak (jammer dat ek vra, is maar nuuskierig ....) ?
Terloops, baie dankie vir al jou oulike, prettige en informatiewe vertalings/artikels, dit word opreg waardeer! Groete, Charlielv55 (kontak) 08:44, 11 Maart 2020 (UTC)
Verskoning[wysig bron]
Hallo, ek wil net weer beklemtoon ek het niks persoonlik bedoel nie. Daar is bewys dat daar 2 kouspoppe van Elana Barker bestaan, so was rerig net 'n onbewese aaname van my kant. Laat weet asb as ek kan help met enige tegniese aspekte van Wikipedia. Ek gaan hierdie maand nog 'n praatjie doen met Koës se NVV (Namibiese Vroue Vereniging) oor hoe die Afrikaanse Wiki hul kinders kan help met huiswerk, dalk druk ek op jou knoppie vir hulp met kurrikulumontwikkeling? Dankie Dumbassman (kontak) 20:45, 3 Augustus 2020 (UTC)
Baie dankie vir die terugvoering. Ek is jammer as ek op my beurt te vinnig op my perdjie gespring het! Ek was net so bekommerd dat julle my gaan blok! As ek kan help met kurrikulumontwikkeling of enige iets anders, is jy welkom om my te kontak. Ek help graag. Groete Racheltjie. Racheltjie (kontak) 20:50, 3 Augustus 2020 (UTC)
'n Vraag rondom die 1980's se binnehuisversiering...[wysig bron]
U kom asof u gestuur is!
Die buurvrou het onlangs haar hele huis van ou tydskrifte begin leegmaak. Almal Rooi Rose uit die laat-1970's en vroeë-1980's. Soos mens deur die tydskrifte blaai, is dit nie soseer die modes wat my opval nie, want heel onlangs nog het jy soortgelyke nabootsings in die uitstalvensters van boetieks gesien. Modes herhaal mos. Wat my wel opgeval het is die Afrikaans op die etikette, die gesin wat nog die fokuspunt was, maar bowenal: die binnehuisversiering en tuinbou.
Karin Hougaard se "Lui telefoon"-musiekvideo is 'n skoolboek-voorbeeld van die 1980's.
Al waarna ek soek is die logika daaragter, want ek sukkel werklik.
So beskou ek die vroeë 1980's (as iemand wat nou in die jaar 1990 gebore is, verskoon my onkunde):
Die binnenshuisversiering het 'n verskoning gesoek om 'n onooglike varing of klewerige klimop in elke liewe kamer op 'n hoektafeltjie staan te maak. Boonop in 'n blinkgepoleerde geelkoperpot wat om die een of ander rede nooit sal roes nie. Moontlik om die karige meubelering te verdoesel wat getuig van 'n nypende staatsamptenaar-salaris. En tog was daar géén spoor van minimalisme nie!
Die ideaal was blykbaar 'n gesonke spierwit bad tussen strengvierkantige pikswart teëls met spierwit bryvulling ("grouting") wat tog te mooi kontrasteer met 'n deursigtige glas limonade waarvan die waterdamp afbiggel (dit het egter ook elke voetwasemspoor met 'n aanklag uitgewys!).
Ander huise het donkerblou, maroenrooi of kakiegroen baddens gekry tussen roomkleurge teëls wat pas by die liggewende geel gloeilampe. Wit mure vir binne was duidelik te koud en te hard. Diegene wat die natuur vrye teuels in die huis wou gee, het soms 'n kolossale rotstuintjie in die badkamer gepak wat die-hemel-alleen-weet op 'n manier skoongemaak moes word. Rottangstoele en roosblare, draperings geel-en-wit, ligpienk-en-wit het saam met die potpourri en jasmyn die arme huisbewoners genoeg hooikoors besorg (my ma het nou nog hierdie sitkamerkussinkies met gedroogte gegeurde blomme in die middel). Iewers moes daar ook nog plek wees vir ou boeremeubels of familie-erfstukke ook, soos die embuiatafel.
Ander tydskrifuitgawes het hul toevlug geneem tot roomkleure of Sinutab-pil-pienk, of die oordaad van blompatrone - op novilon of vinylaire (veral Marley-teëls wat elke stofkorrel wys), découpage van gedroogde blomme teen plastiekpotte, nog selfs meer blompatrone teen die gordyne op - genoeg om 'n hiperaktiewe ADHD-kind twintig rondtes om die huis te laat hol voor slaaptyd. Asof die huis nie reeds donker genoeg was met die rolblindings nie, is die verbleiking nogmaals getemper deur tweekleurige sonskerms van materiaal wat voor elke venster gemonteer is. Ook die geriffelde ruite by die voordeur of vooraansig was soms geel, bitter selde pienk.
Net soms het 'n standbeeld van die een of ander Romeinse god by die voordeur jou ingewag, maar opvallend genoeg is die hele lewe wat mens hier sien 'n wêreld sonder die televisie (met die vier kanale+), sonder internet, sonder rekenaar, sonder selfoon, sonder tablet... kortom: die lewe was buite! Dit is ook opvallend dat mens hierdie een teëladvertensies in die tydskrif gekry het waar 'n dame, omring deur kroonblare, soos 'n Grieks/Romeinse godin langs 'n swembad (met die juiste teëls!) uitgebeeld word. Die teëls was ontwerp deur Gianni Versace. Hierdie goddelike element kom ek later mee terug.
As mens nog gedink het die huis het in 'n oerwoud ontaard, waag dit buite! Jy stap by 'n kwekery in. Broodbome en strelitzias (en papirusplante ook?) was hoogmode en as jou tuin, al was dit ook in die Karoo, nie oor 'n bont roostuin, orgideë, rolbalbaan-grasperk, swaar witgeverfde marmeragtige potte, 'n swembad of waterbruggie met spartelende visse benede, 'n kleurwiel van hibiskusblomme en bougainvilleaspesies, van digte, welige watersuipende tropiese eksotiese smaak getuig het (wat die vibracretemuur bedek het) as onthaalplek vir 'n Sondagbraai tussen vriende nie... dan was jy seker met iets anders doenig op 'n Saterdagmiddag. Daar is in die biblioteke 'n magdom tuinboeke in Afrikaans, en almal dateer min of meer uit hierdie era (miskien met Keith Kirsten uit die vroeë 1990's).
Die gedagte wat by mens opkom vir hierdie opkomende middelklas van die 1970's/1980's was: as jy nie jou eie privaateiland kon besit nie, dan kon jy steeds jou woonhuis tot 'n paradys omtower. En waarom nie? Suid-Afrika se klimaat was perfek om hemel op aarde te bring.
Die hele tema is vir my amper iets van: Om te soek na die paradys, 'n soort Neo-Victorianisme/Neo-Gothic, 'n soort teenvoeter vir die kaalgestroopte modernisme of selfs buurtverval in die stedelike gebied, om karakter terug te bring in 'n tydperk waar juis die individualiteit aangeval word, of dalk was dit selfs die "hortus conclusus" wat die aardse paradys (Eden) kan versinnebeeld, die simbool van kultuur. Die Grieks-Romeinse invloed is miskien 'n vae herinnering hoe broos kultuur kan wees (want het hierdie ryke nie ook tot 'n val gekom nie?). Dit kan natuurlik ook wees dat die tuin bloot die toevlugsoord of tydverdryf was wat die internet vandag bied.
In my een voorgeskrewe derdejaarsbundel in Afrikaans uit die 2000's word daar selfs in detail beskryf oor ekospiritualiteit (wat natuurlik ook deel van die hele "terug na die natuur"-veldtog van die 70's was wat Suid-Afrika toe eers bereik het, miskien saam met die Chinese maanpoort of "moon gate") wat die tuin aanbetref (veral die Zen-Boeddhisme, soos verwoord deur Breyten Breytenbach).
Nietemin, die snoeiskêr is ondertussen vir die selfoon verruil. Watertekorte en gevolglike boetes het 'n einde gebring aan die welige blomtuin. Die huise is of heeltemal kaalgestroop tot net die noodsaaklike, of miskien totaal impulsief oordonder deur mosaïekkruise en kokketielhokke à la De Kat of Vrouekeur... Kom ons sê maar net: "it's paradise lost".
Tot 'n sekere mate kan 'n mens nog die "kaalgestrooptheid" van die 2010's en 2000's verklaar (luiheid, die soeke na al hoe meer lig en deursigtigheid, beweeglikheid/mobiliteit, makliker skoonmaak, minimalisme). Maar die 1980's bly vir my 'n absolute raaisel. Suidpunt (kontak) 21:08, 3 Augustus 2020 (UTC)
Hallo Suidpunt, ek lees altyd lekker aan jou redenasies, en hierdie is puik! Ek het tog te lekker gelag vir jou briljante waarneming van en oordeel oor die ietwat wanaangepaste binneversiering van die tagtigs. Die style en voorkeur van meubels, afwerkings en ornamente dink ek is grotendeels beïnvloed deur beter ekonomiese tye, na ‘n algemeen skrapser leefwyse in die sestigs, wat dan geleidelik verbeter het tydens die sewentigs en hoogty gevier het in die tagtigs en negentigs. Nagebootste Victoriaanse meubels, beklee met ougoud fluweel, ‘n tipiese “Plaasopstal” “skildery “, lae gordyne met “swags & tails”, met ‘n oormaat klein tafeltjies vir asbakke sowel as ‘n “Persiese “ (meestal fake) tapyt was enige huisvrou se droom. En in die ingangsportaal moes daar noodgedwonge’n marmertafeltjie met ’n vergulde spieël hang. ‘n Rangskikking van kunsblomme was heeltemal in die haak. Ongelukkig loop geld en goeie smaak en styl egter nie noodwendig altyd saam nie. En mense word mos maar meegesleur deur die tydgees en tendense wat hulle sien deur mev ds en mev dr gebruik word. Groot was my ontnugtering gevolglik toe ek in die vroeë tagtigerjare Interieurontwerp op Stellenbosch geswot het en blootgestel is aan die wonderlike style en meubels van vele ander tydperke, in die besonder die Moderne Beweging en die Bauhaus. Ons dosent destyds het ook nie geskroom om die style en gewoontes van die tagtigs as absolute kitsch te degradeer nie. Dit het my lank gevat om ‘n sekere mate van empatie te ontwikkel met mense se besittings en dat dit dalk vir hulle iets beteken, selfs al gril ek my morsdood vir die gebrek aan styl en kreatiwiteit. Soms is dit belangrik om saam met raad en riglyne ook sensitief te wees vir ander se “kosbaarhede” en die dinge wat vir hulle sentimentele waarde het. Ons is egter basies gebombardeer met Mies van der Röhe se “less is more “ en Le Corbusier se “form follows function”. Verder is dit natuurlik ook so dat daar altyd ‘n sterk verband en ooreenkoms is tussen die kleredrag en binneversiering. Dink skouerkussings en botsende helderkleurige klere van die tagtigs. Selfde idee was sigbaar in bv oormaat vensterbedekkings, dikwels ook in kontrasterende kleure en patrone.
Soos jy egter tereg sê - sekere dinge kom weer terug. Dink bv aan hangende potplante en avogroen badkamers - heel in deesdae!
Dankie vir die geleentheid om bietjie idees te kon uitruil oor die “goeie ou dae ” (vir my). Ek kan dink omdat jy soveel jonger is en dit nie self eerstehands beleef het nie, is dit moeilik om daarmee te identifiseer. Ek ervaar ook dat die jonger geslag (soos my kinders van 32 en 30) oor die algemeen baie goed ingelig is oor die nuutste neigings en ook hul huise baie innoverend en waaghalsig inrig.
Alles van die beste en geniet al die Kaapse voordele. Racheltjie (kontak) 21:58, 3 Augustus 2020 (UTC)
- Noudat u die doktore-egpaar noem - natuurlik: Reisaandenkinkies! "Ek en my man, dr. X, was mos Egipte toe, kyk net die mooi tapyt was ek saamgebring het en papirusrol van gedroogde piesangmâché". Die 1980's was deels ook bietjie nydige vertoonsug... want rondreis as jy uit Suid-Afrika was, al was die wisselkoerse heel goed, klink amper na 'n sprokie. Dis eers teen die 1990's dat mens hierdie kameras gekry het met die skellende, vloekende, verrykte kleure as die foto's eers ontwikkel is. Die reisbestemming het in der waarheid aanlokliker gelyk as wat dit werklik was met hierdie film-ingeboude PhotoShop.
- Ongelukkig met die moderne interieur het ek net twee probleme.
- Ten eerste: mense dink nie. Daar is 'n rede waarom die Angelsaksers in Engeland vir eeue tevrede was om in takkrale en houthuise te bly, terwyl die Romeine se geplunderde-bouval-mosaïekdolfyn-teëls van weleer onder die turf behoue gebly het vir argeoloë as waarskuwing: dit was net te koud en onprakties; die sonnige Rome is nie die groue Cornwall nie.
- Nou oorkant die pad het my ouderdomsgenote ingetrek, die matte is in die sitkamer uitgeruk, 'n paar wande/mure deurgebreek vir 'n oopplanhuis "uitgevoer", kan mens amper sê, van porseleinteëls. Noodwendig kry mens nou 'n koue eggo-grot van porselein met swak akoestiek, so die kaggel moet soms gestook word. Die bome voor die vensters moet waai om son by die vensters te laat inklim. Die vensters staan sonder kantgordyne (of trouens, enige gordyne) en jy kan dwarsdeur die huis kyk tot doer op die swembad. Wat gebeur? Die eerste inbraak. Volgende: die klein voorheining word uitgespit en die muur aansienlik verhoog en verdik. En witgeverf.
- Natuurlik kon alles verhoed gewees met 'n bietjie vooruitdink en dalk, gegewe die fortuin uitgegee, 'n bietjie elektriese ondervloerverhitting?
- Ten tweede: ek haat hierdie skeepswrakstyl wat met 'n kwas wit verf bygedam is. By sekere strandhuise kry mens mos hierdie witgeverfde houtmeubels wat halfafgeskuur is vir "afgewitte"/"afgekalkte" voorkoms. Ek wil my naels vat, so diep moontlik in daardie meubels inslaan en die laaste bietjie verf afkrap!
- Baie dankie vir u gewaardeerde antwoord.
- Lekker dag! Suidpunt (kontak) 05:45, 4 Augustus 2020 (UTC)
@Racheltjie: en @Suidpunt:, ek as 'n middeljarige(?) met ingenieurs agtergrond, het hierdie stukkie praat nou geniet! Ja, dit het my baie laat terugdink aan die dae toe ek ook jonk en bulletproof was... Groete! Oesjaar (kontak) 06:26, 4 Augustus 2020 (UTC)
- Racheltjie, jy moet uitkyk vir Voyageur se artikels, hy het 'n sterk argitek agtergrond en het 'n al klompie artikels oor Art Deco en die dinge geskryf... Buite my verwysingsraamwerk! Groete! Oesjaar (kontak) 06:32, 4 Augustus 2020 (UTC)
Ja, dit is inderdaad geweldig belangrik om huise en enige geboue te skep wat inpas by en resoneer met die klimaat, kultuur en historiese voetprint van die bepaalde omgewing. Meer as ooit in die verlede behoort huise ekovriendelik te wees. Dit is ongelukkig só ( hoewel darem gelukkig nie altyd nie), dat Suid-Afrikaners alte dikwels buite weste beïndruk is met idees wat van oorsee oorwaai en dit dan sonder die nodige sensitiwiteit en aanpassings net so hier gebruik. ‘n Goeie voorbeeld (maar helaas nie goeie keuse nie) hiervan is bv die duisende “moderne Toskaanse huise” wat Suid-Afrika ‘n dekade of wat terug ingeval het. Sowat van Romeinse oorheersing het ons laas by Caesar en Augustus gesien. Maar, met meeste style, neigings en trends kan mens maar net terugsit en wag - die ontwerppendulum swaai altyd weer na by ander kant. (Nes die oordadige tagtigers plek gemaak het vir meer minimalistiese style in die 2000’s). Tans is die neiging wel meer minimalisties maar met besliste eklektiese ondertone. Dit kan uitstekend werk as dit met die nodige kennis en styl uitgevoer word, maar kan helaas ook maar lei tot’n ietwat verwarde, pretensieuse samevoeging van uiteenlopende en onversoenbare elemente. Kennis is inderdaad mag as dit kom by ontwerp en inrig van huise en ander geboue. As Interieurontwerpers werk ons baie nou saam met argitekte om die hele storie/konsep van die gebou korrek te verwoord. Dis bv belangrik dat die regte uitleg, afwerkings, verligting en dies meer gekies word in oorlog met argitek en kliënt sodat die finale produk eenvormig vertoon. En dit is lank voor daar na meer oppervlakkige binneversierinsaspekte gekyk word. Sekere geboue is ikonies tot die mate waartoe dit wel die betrokke landskap en klimaat in ag geneem het, bv Frank Lloyd Wright se Fallingwater. Interessant genoeg was baie van die aanvanklike pioniershuise aan die Kaap ook baie goed gebou in terme van klimaatvereistes - bv dik, dik mure vir goeie isolasie en hortjies voor vensters vir temperatuurbeheer. Die “verouderde” wit verftegniek kan soms effektief wees en smaakvol gebruik word, maar ek is persoonlik ook nie ‘n voorstaander daarvan nie. Die probleem wat ek daarmee het is dat dit iets probeer skep wat dit nie is nie. Integriteit van materiale behoort een van die belangrikste ontwerpbeginsels te wees. Met by afgewitte, afgekrapte verfvoorkoms word daar skynbaar daarna gestreef om te toon dat die betrokke meubelstuk al baie lank in die familie is, dalk ‘n erfstuk (!) wat nou begin is om liefdevol te restoureer. Bietjie pretensieus, maar dit kan wel smaakvol in veral seehuis gebruik word. Dit is egter ook maar ‘n modeneiging wat sal (en reeds besig is om) oorwaai. Estetiese opvoeding is belangrik, en soos in enige area, bly kennis mag. Goed gaan. Racheltjie (kontak) 06:36, 4 Augustus 2020 (UTC)
- Racheltjie, klere modes: dink mans kortbroek safaripakke... Groete! Oesjaar (kontak) 06:40, 4 Augustus 2020 (UTC)
Ja Oesjaar, en die beste daarvan is dat almal daardie tyd gedink het hulle lyk heel goed en gepas geklee! Tyd en afstand laat mens nogal met onstellende begrip en insig na dinge kyk. Net so sal mense beslis in die toekoms weer lekker lagkry vir sommige van ons hedendaagse modes. Goed gaan. Racheltjie (kontak) 06:46, 4 Augustus 2020 (UTC)