Gekkegoud

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Foto van Gekkegoud (piriet).
Chalkopiriet, wat gedeeltelik al na borniet geoksideer het.

Gekkegoud (Engels: Fool's Gold) is 'n naam wat na die minerale Piriet (FeS2) en Chalkopiriet (CuFeS2) (minder algemeen bekend) verwys. Dit is nie sinoniem tot die mineraal piriet nie.

'n Foto van 'n regte goudkristal.

Die naam het sy bestaan te danke aan vele mense wat al die mineraal vir goud (Au) aangesien het, net om tot hul teleurstelling te moet uitvind dat dit geen waarde het nie.

Die naam het ontstaan toe Martin Frobisher in 1576, na sy reis om die Noord-wes gang te soek, met 'n vrag vol gekkegoud na Engeland teruggekeer het, onder die indruk dat dit goud was.

Ooreenkomste en verskille[wysig | wysig bron]

Gekkegoud (ook dwaasgoud genoem), se ooreenkoms met goud is baie oppervlakkig. Gekkegoud in sy ongeoksideerde toestand is goudkleurig, maar raak dof as dit verweer. Chalkopiriet kan na borniet (ook Peacock ore genoem) oksideer, wat helder kleure vertoon.

Pirietis ook redelik swaar (~ 2x die gewig van kwarts), wat baie mense mislei, maar teen 'n relatiewe digtheid van 4.95-5.10 (digtheid van 4.8–5 g/cm3), is dit slegs ongeveer ¼ van die relatiewe digtheid van goud (~19.3, afhangende van die suiwerheid).

Verwysings[wysig | wysig bron]