Hélène Kesting

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
(Aangestuur vanaf Helene Kesting)

Hélène Kesting (1928 - ) is ’n Afrikaanse joernalis en digter.

Lewe en werk[wysig | wysig bron]

Louisa Hélène Kesting is in 1928 op Pearston gebore, waar sy ook groot word. Sy studeer aan die Universiteit van Stellenbosch waar sy ’n B.A.-graad behaal. Haar eerste werk is as vertaler in die reklame-afdeling van ’n groot maatskappy. Van 1958 tot 1961 is sy redaktrise van ’n kwartaallikse vrouetydskrif, Sjarme, vir wie Ingrid Jonker by geleentheid modelwerk doen. Daarna is sy ’n jaar lank vroueredaktrise van Landbouweekblad. In 1962 trou sy met Deon Kesting en hulle spandeer twee jaar in Toronto in Kanada, waar haar man by die universiteitsbiblioteek van Toronto werk. In Kanada ontwikkel sy ’n besondere belangstelling in haikoes. Einde 1964 keer hulle na Suid-Afrika terug. Sy werk vir ’n rukkie by ’n taallaboratorium in Muizenberg, waarna hulle na Port Elizabeth verhuis en sy aktief betrokke raak by die nuwe universiteit (waar haar man werk) en sy gereeld praatjies hou en onthaal. Hier bly hulle tot 1971 en verhuis dan na Pretoria. In 1977 trek hulle na Kaapstad, waar haar man professor in Biblioteekkunde is aan die Universiteit van Kaapstad en hulle in St. James woon. Na aftrede verhuis hulle weer na Port Elizabeth.

Skryfwerk[wysig | wysig bron]

Van haar artikels en gedigte verskyn in Standpunte, Tydskrif vir Letterkunde en Contrast. In 1975 debuteer sy met die digbundel “Skip na die son”.[1] Die titel omvat die oorheersende tematiek van die lewe as onvoltooide reis na die verblindende skoonheid van die liefde, maar dan in ’n kwesbare vaartuig soos ’n skip.[2] Veral treffend is die vermensliking van die natuur in sommige beelde, sodat dit ’n meer mistieke, kosmiese aard aanneem.[3] Die liefdesverse wentel vanaf ekstase tot twyfel. Die hoogtepunt in die bundel is “Charade… (Drie verse)” waarin die versamelplekke van mense met lewensvreugde afgespeel word teen die vervelende werklikheid.[4] Die bundel bevat ook ’n afdeling met tradisionele haikoe-verse, wat soms daarin slaag om ’n verwantskap tussen disparate dinge te impliseer. Hierdie bundel word onder andere vir tweedejaar studente aan die Universiteit van die Witwatersrand voorgeskryf. Later publiseer sy saam met haar man ’n hele bundel haikoes, “Klein akkoord”,[5] waarvoor sy ’n insiggewende inleiding skryf oor hierdie veeleisende en suggestiewe digvorm van slegs sewentien lettergrepe.[6] In hierdie bundel slaag sy soms daarin om die suggestie wat eie is aan hierdie digsoort raak te vat, asook om sekere begrippe fraai en raak te verwoord.

Sy skryf ook twee albums van mistieke gedigte in Engels, wat sy “Triumph of the stars” en “Atom of love” noem, laasgenoemde in 2001 gepubliseer deur Hemel-en-See Boeke. Haar gedigte word in verskeie versamelbundels opgeneem, insluitende “Groot verseboek”, “Die Afrikaanse poësie in ’n duisend en enkele gedigte”, “Die mooiste Afrikaanse liefdesgedigte” en “Voorspraak” en haar haikoes word selfs in Nederland in ’n versamelbundel van Dietse gedigte opgeneem. Arthur Wegelin toonset sommige van haar gedigte. In 2020 word haar gedig ‘Vinjet’ in Vers en vrou opgeneem. [7]

Sy skryf ook kortverhale en “Twee-twee in die tabaksakkie” word in Februarie 1970 in Tydskrif vir Letterkunde gepubliseer.

Publikasie[wysig | wysig bron]

  • 1975 - Skip na die son
  • 1979 - Klein akkoord (saam met Deon Kesting)
  • 2001 - Atom of love

 Bronnelys[wysig | wysig bron]

Boeke[wysig | wysig bron]

  • Askes, H. en Landman, J.N. (samestellers) “Voorspraak” Tafelberg-Uitgewers Beperk Kaapstad Eerste uitgawe Tiende druk 1994
  • Cloete, T.T. (red.) “Die Afrikaanse literatuur sedert sestig” Nasou Beperk Eerste uitgawe 1980
  • Grové, A.P. “Letterkundige sakwoordeboek vir Afrikaans” Nasou Beperk Vyfde uitgawe eerste druk 1988
  • Kannemeyer, J.C. “Die Afrikaanse literatuur 1652-2004” Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria eerste uitgawe 2005
  • Van Coller, H.P. (red.) “Perspektief en Profiel Deel 2” J.L. van Schaik-Uitgewers Pretoria eerste uitgawe    1999

Tydskrifte en koerante[wysig | wysig bron]

  • Anoniem “Digteres vereer in buiteland” “Die Oosterlig” 20 November 1981
  • Cloete, Sarie “Egpaar dig saam in Japanse digvorm” “Die Burger” 14 Junie 1979

Internet[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Brink, André P. “Rapport” 12 Oktober 1975
  2. Cloete, T.T. “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 16 no. 2, Junie 1976
  3. Johl, Johann “Standpunte” Nuwe reeks 125 Oktober 1976
  4. Van Heerden, Ernst “Beeld” 29 September 1975
  5. Brink, André P. “Rapport” 9 Maart 1980
  6. Cloete, T.T. “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 20 no. 2, Junie 1980
  7. De Wet, K. (samest.) Vers & vrou. Kaapstad: Human & Rousseau. 2020