Helvidius Priscus
Helvidius Priscus, stoïsynse filosoof en staatsman, het gelewe tydens die bewinde van Nero, Galba, Otho, Vitellius en Vespasianus.
Soos sy skoonpa, Thrasea Paetus, was hy bekend om sy oortuigde en manhaftige republikanisme. Alhoewel hy by herhaling sy regeerders aanstoot gegee het, het hy verskeie hoë ampte beklee. Tydens Nero se bewind was hy quaestor van Achaje en tribuun van die plebs (56 n.C.); hy het wet en orde herstel in Armenië, en het die respek en vertroue van die provinsies gewen. Sy verklaarde simpatie met Brutus en Cassius het op sy verbanning in 66 n.C. uitgeloop.
Na sy terugroeping na Rome deur Galba in 68, het hy onverwyld vir Eprius Marcellus, die aanklaer van Thrasea Paetus, laat vervolg, maar weer die klag laat vaar, aangesien Marcellus se skuldigbevinding 'n aantal senatore sou impliseer. As verkose praetor het hy gewaag om Vitellius in die senaat teë te staan (Tacitus, Gesk. ii. 91), en as praetor (70) het hy, in opposisie tot Vespasianus, volgehou dat die bestuur van die finansies aan die oorleg van die senaat oorgelaat moes word; hy het voorgestel dat die Tempel van Beste en Grootste Jupiter, wat tydens die Vitellyns-Flawiese burgeroorlog vernietig is, op publieke onkoste herstel moes word; hy het Vespasianus op sy persoonsnaam gesalueer, en het hom nie as keiser erken in sy praetoriaanse ordonnansies nie.
Uiteindelik is hy vir 'n tweede keer verban, en is kort daarop op bevel van Vespasianus tereggestel. Sy lewensverhaal in die vorm van 'n gul panegiriek deur Herennius Senecio, opgestel op versoek van sy weduwee, het die skrywer se terregstelling tydens die Domitiaanse bewind meegebring.
Moderne heenwysings[wysig | wysig bron]
- The Helvidius Groep van die Columbia-universiteit, publiseerder van die Journal of Politics & Society, neem hul naam van die staatsman.
- Senator Robert Byrd is op 20 November 2002 deur die New York Times aangehaal waar hy verwys na Helvidius Priscus.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- Hierdie artikel maak gebruik van feite en teks uit die Encyclopædia Britannica van 1911. Die bron is in die publieke domein.
- Tacitus, Gesk. iv. 5, Dialogus, 5
- Dio Cassius lxvi. 12, lxvii. 13
- Suetonius, Vespasianus, 15
- Plinius, Briewe vii. 19.
