Hendrik de Vries

'n Gedig (muurpoësie) deur Hendrik de Vries op 'n muur in Leiden

Hendrik (Henry) de Vries (17 Augustus 1896, Groningen, Nederland - 18 November 1989, Haren (Groningen), Nederland) was 'n belangrike Nederlandse digter en skilder. Hy was een van die vroegste surrealiste. Die onderbewuste speel 'n groot rol in sy poësie.

Hy het baie inspirasie geput uit sy belangstelling in Spanje en die Spaanse mense en kultuur. Hy het Spanje dikwels besoek en later verskeie gedigte in Spaans geskryf.

De Vries het 'n groot hoeveelheid poësie, geskrifte en kunswerke gepubliseer. Hy het ook bygedra tot die letterkundige tydskrif Het Getij.

Pryse[wysig | wysig bron]

1946 - Hendrik de Vriesprijs
1948 - Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs vir Toovertuin
1951 - Spesiale prys van die Jan Campert Stigting vir sy essay-tipe poësie oor poësie
1956 - Bykomende prys van die Jan Campert Stigting
1959 - Kulturele prys van die provinsie van Groningen vir sy gehele oeuvre
1962 - Constantijn Huygensprijs vir sy gehele oeuvre
1973 - P.C. Hooftprijs vir sy gehele oeuvre

Werke[wysig | wysig bron]

Constantijn Huygens-prijs 1962. V.l.n.r. Gerrit Kouwenaar en eggenote Paula Hofmeester, Hendrik de Vries en eggenote Riek van der Zee, burgemeester Hans Kolfschoten en Jan Willem Holsbergen en eggenote (Paula Rietveld?)

1917 - Het gat in Mars en het Milagrat
1920 - De nacht
1920 - Vlamrood
1923 - Lofzangen
1928 - Silenen
1931 - Spaansche volksliederen
1932 - Stormfakkels
1935 - Copla's
1937 - Atlantische balladen
1937 - Geïmproviseerd bouquet
1937 - Nergal
1939 - Romantische rhapsodie
1944 - Robijnen (klandestien gedruk tydens die Tweede Wêreldoorlog)
1946 - Capricho's en rijmkritieken
1946 - Toovertuin
1951 - Distels en aloë's
1955 - Gitaarfantasieën
1958 - Groninger symphonie
1965 - Iberia, krans van reisherinneringen
1966 - Diseño jondo
1971 - Cantos extraviados
1971 - Goyescos
1978 - Impulsen
1993 - Verzamelde gedichten
1996 - Sprookjes

Voorbeelde van sy digkuns[wysig | wysig bron]

Kwelling[wysig | wysig bron]

Ik sliep nog kort. Wat hoor ik daar?
Mijn kind, is hij in doodsgevaar?
Mijn eigen kreet heeft mij gewekt:
Daar staat hij, daar, met bloed bevlekt.

Zijn halfdicht oog wordt mij gewaar.
Zijn zachte schreden sijplen zwaar.
Ik hoor hoe 't uit zijn kleeren lekt.
Wat wil die hand, naar mij gestrekt?

Heb ik dan schuld? Het is niet waar!
Wat stemmen momplen door elkaar
Van 't vonnis, dat men dra voltrekt?
Wat kap, die mij 't gelaat bedekt?

Uit: Silenen (1928

Ziek en moe naar mijn bedje gebracht,
Schrok ik wakker, diep in de nacht,
Nam van de tafel 't lampje in de hand,
Zette 't weer weg: 't was al uitgebrand;
Liep naar beneden, door niemand gezien.

Waar ik bij dag soms gasten bedien,
Schalen en schotels aan moet reiken,
Zitten zwarten die roovers of duivels lijken,
Poken, rakelen en rumoeren,
Schuiven gerei op geboende vloeren.

Dan wordt het stil; het gaat buiten sneeuwen.
Als ik dorst fluisteren, gillen of schreeuwen,
Zouden de wolven, beren, tijgers en leeuwen
Die voor de trap liggen te loeren
Zich zeker verroeren.

Uit: Toovertuin (1946)

Bronne[wysig | wysig bron]

A.P. Grové, J.L. Steyn (samestellers), Keur uit die Nederlandse poësie, (Nasou Beperk), ISBN 0 625 00160 5 , Twaalfde druk, November 1979

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]