Henryk Szeryng

Henryk Szeryng (1964)

Henryk Bolesław Szeryng (Żelazowa Wola, 22 September, 1918 – Kassel, 8 Maart, 1988) was 'n Poolse violis van joodse afkoms.

Lewensloop

Hy studeer in sy geboortestad en later onder Carl Flesch in Berlyn. Sy solodebuut maak hy in 1933 met die Vioolconcerto Op. 77 van Johannes Brahms. Van 1933 tot 1939 studeer hy komposisie in Parys onder Nadia Boulanger, en gedurende die Tweede Wêreldoorlog werk hy in ballingskap as vertaler vir die Poolse regering (Szeryng was sewe tale magtig) en gee konserte vir die geallieerde troepe oor die wêreld heen. Gedurende een van die konserte in Meksikostad kry hy 'n aanbod om die strykinstrument-departement van die universiteit aldaar oor te neem. Hy aanvaar die aanbod en verkry in 1946 Meksikaanse burgerskap.

Aanvanklik gee Szeryng viool- en komposisielesse, maar in 1954 keer hy terug na die konsertverhoog. Sy buiging in 1954 in New York was die eerste van vele kompetisies wat hy daarna vir die res van sy lewe aan sou deelneem. Sy benadering tot musiek was deurgaans deurdag, pretensieloos en met respek vir die komponiste wat hy vertolk het. Sy musikale nalatenskap maak deel uit van wat gereken word as die era van die grootste violiste van die 20ste eeu.

Szeryng het 'n groot verskeidenheid werke opgeneem, waaronder twee van die vioolsonates van Bach, en verskeie sonates van Beethoven en Brahms onder begeleiding van die pianis Arthur Rubinstein. Hy komponeer ook werke vir kamermusiek en 'n stel vioolconcertos.

Hy het die Guarneri 'Del Gesu' viool "Le Duc" en die Stradivarius "King David" besit. Die eersgenoemde viool was die instrument wat hy die meeste vir opnames gebruik het; die laasgenoemde instrument het hy aan die Israelse staat geskenk.

Pryse en onderskeidings

• Grammy-toekenning vir beste Kamermusiek opvoering:
  • Pierre Fournier, Arthur Rubinstein & Henryk Szeryng vir Schubert: Trios nrs. 1 in Bes, Op. 99 and 2 in Es, Op. 100 (Klaviertrio's) (1976).
  • Pierre Fournier, Arthur Rubinstein & Henryk Szeryng vir Brahms: Trio's (Volledig)/Schumann: Trio nr. 1 in D (1975).
• Grand Prix du Disque 1959 vir die Brahms Vioolconcerto met die Londense Simfonieorkes o.l.v. Pierre Monteux.
• Grand Prix du Disque vir die Bach Solosonates en Partita's (DGG).

Notas

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wikipedia vertaal.

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Henryk Szeryng.