Johann Buhr

Johann Buhr (1900–1940) was ’n Afrikaanse joernalis en skrywer.

Lewe en werk[wysig | wysig bron]

Johann Jacob Buhr is op 26 September 1900 op die plaas Grasberg in die distrik Nieuwoudtville van Namakwaland gebore. Hy studeer vanaf 1918 vir ’n B.A.-graad aan die Universiteit van Stellenbosch, maar staak sy studies en word vir ’n paar jare joernalis by Die Burger. In 1923 hervat hy sy studies as ’n enigsins ryper student en hy word dan ook verkies as studenteraadsvoorsitter. In hierdie hoedanigheid verwelkom hy op 4 Mei 1925 die destydse prins van Wallis, die latere koning Edward VII, op Stellenbosch. Na verkryging van sy B.A.-graad aan die einde van 1925 sluit hy vir ’n jaar as joernalis aan by The Times of Natal. Dan keer hy terug na die Universiteit van Stellenbosch om in die regte te studeer. In hierdie tyd is hy die universiteit se korrespondent vir Die Burger.

Tussen 8 Desember 1926 en 15 Januarie 1927 skryf hy ’n reeks artikels vir hierdie koerant onder die titel “Agter die gordyne”, waarin hy die nuwe professionele teater beskryf. Hierdie artikels is gebaseer op die reise wat hy in hierdie tyd saam met die Hanekom-toneelgeselskap onderneem. Hy behartig vir ’n ruk ook ’n tydskrifrubriek in Die Huisgenoot. Reeds op universiteit maak hy groot indruk as debatteerder en later trek hy saam met Hendrik Verwoerd, Van Zyl Steyn (op 26 die jongste professor in die regte tot nou toe) en L.C. Steyn (later hoofregter) vol sale regdeur die land met hulle openbare debatte.

Weens swak gesondheid (hy het aan tuberkulose gely) tree hy in 1930 vroeg af, maar stuur tot met sy dood artikels en kortverhale vir Die Burger en Die Huisgenoot vanaf sy huis in Nieuwoudtville. Hierdie artikels sluit drie diepte-artikels vir Die Huisgenoot oor diamantsmokkelary in Namakwaland in. Hy is op 20 November 1940 oorlede.

Skryfwerk[wysig | wysig bron]

Hy is deur Markus Viljoen, destydse redakteur van Die Huisgenoot, bestempel as een van die veelsydigste en begaafdste joernaliste wat hy ooit teëgekom het.^[1] Sy verhaal “In Boesmanland” verskyn in 1935 in sy rubriek in Die Huisgenoot en word deur Daniel Hugo in die versamelbundel “Tydskrif 2” opgeneem. ’n Bloemlesing uit sy werke word saamgestel deur Hermann Giliomee en in 2015 uitgegee as “Buhr van die Bokveld: ’n Sprankelende intelligensie”.^[2] Benewens koerant-artikels bevat die bundel ook etlike kortverhale.^[3]