Kaja Kallas
Kaja Kallas (* 18 Junie 1977 in Tallinn) is 'n Estlandse politikus. Sy behoort aan die liberale Estlandse Hervormingsparty (Eesti Reformierakond), waarvan sy sedert 2018 voorsitter is. Van 2014 tot 2018 was sy 'n lid van die Europese Parlement in die ALDE-groep. Op 26 Januarie 2021 het sy die eerste minister van Estland geword. Sedert die vergadering van die Europese Raad van 27 Junie 2024 in Brussel is sy die EU se Hoë Verteenwoordiger van die Unie vir Buitelandse Sake en Veiligheidsbeleid. [1]Sy is daardeur ook visepresident van die Europese Kommissie.
Lewe
[wysig | wysig bron]Kaja Kallas is die dogter van die voormalige Estlandse premier en EU-kommissaris Siim Kallas. Sy het haar hoërskooldiploma in 1995 in die Estiese hoofstad Tallinn voltooi. Van 1995 tot 1999 studeer sy regte aan die Universiteit van Tartu. In 1999 is sy tot die Estlandse Balievereniging toegelaat. Daarbenewens is sy sedert 2003 'n lid van die direksies en toesighoudende rade van talle Estlandse maatskappye wat met hernubare energie handel.
Politiek
[wysig | wysig bron]In 2010 het Kallas by die liberale Estlandse Hervormingsparty aangesluit, wat, soos ander Estlandse partye, die lidmaatskap van EU en NAVO gesoek het[2] en wie se stigtersvoorsitter haar pa Siim Kallas van 1994 tot 2004 was. In die Estlandse parlementêre verkiesing van Maart 2011 kon sy onmiddellik 'n mandaat in die Estlandse parlement (Riigikogu) wen. In die Verkiesing van die Europese Parlement 2014 is Kallas na Straatsburg verkies as een van ses Estlandse LEP's.
In 2018 is sy tot leier van die Estlandse Hervormingsparty verkies. In hierdie konteks het sy aan die begin van September 2018 uit die Europese Parlement bedank en is vervang deur Igor Gräzin. In Maart 2019 het sy en haar party die Parlementêre verkiesing in Estland gewen, maar het nie daarin geslaag om 'n regering te vorm nie en is sedertdien parlementêre groepleier van die Hervormingsparty in die Riigikogu. Nadat die vorige premier Jüri Ratas sy bedanking op 13 Januarie 2021 ingedien het, het president Kersti Kaljulaid Kallas opdrag gegee om die nuwe regering te vorm. Nadat so 'n koalisie nie onmiddellik na die verkiesing tot stand gekom het nie, het Kallas op 25 Januarie 2021 met die Estoniese Sentrumparty ooreengekom om 'n gesamentlike regering te vorm. Op 26 Januarie 2021 het sy die amp van Eerste Minister oorgeneem. Sy is die eerste vroulike regeringshoof in Estland. Haar eerste kabinet het sewe ministers elk van die Hervormingsparty en die Sentrumparty ingesluit.
Op 14 Julie 2022 het Kallas haar bedanking by president Alar Karis ingedien. Dit is voorafgegaan deur geskille in die koalisie wat sy gelei het oor die uitbreiding van die gebruik van Estnies in kleuterskole en skole en oor die verhoging van die kindervoordeel.[3] Sy het toe op 3 Junie die sewe ministers van die Estlandse Sentrumparty afgedank. Volgens die Estlandse grondwet, wanneer die eerste minister bedank, is die hele regering slegs in die amp as 'n opsigterlid. Ná haar bedanking is Kallas getaak om ’n nuwe regering te vorm. Haar party het voorheen ooreengekom oor toekomstige samewerking met die konserwatiewe Isamaa en die Sotsiaaldemokratlik Erakond die Sosiale Demokrate (SDE).[4] Op 18 Julie is haar tweede kabinet ingesweer.
Na die Parlementêre verkiesing in Estland van 2023, wat haar Hervormingsparty gewen het, het sy daarin geslaag om 'n koalisie met die SDE en Eesti 200 te vorm. Haar derde Kabinet is toe op 17 April 2023 ingesweer. Die meerderheid van aanvanklik 60 stemme is daarna verhoog tot 65 stemme deur die afwyking van sommige lede van die Sentrumparty.
Persoonlik
[wysig | wysig bron]Kaja Kallas is sedert 2018 getroud met die Estlandse beleggingsbankier Arvo Hallik. Sy het twee seuns en 'n dogter.[5] ’n Seun wat in 2011 gebore is, kom uit haar vorige verhouding met die Estlandse politikus en sakeman Taavi Veskimägi.
Houding jeens die Russiese aanval op Oekraïne
[wysig | wysig bron]Met die oog op die Russiese aanval op Oekraïne in 2022, het Kallas in Maart 2022 haar teenkanting uitgespreek teen moontlike toegewings aan Rusland rakende die anneksasie van die Krim in 2014. Volgens haar behoort onderhandelinge eers te begin sodra die Krim aan die Oekraïne terugbesorg is en die konflik beëindig is. Sy het haar uitgespreek ten gunste van verhoogde verdedigingsbesteding in Europa ("In 'n wêreld vol geweld sou pasifisme selfmoord wees") en van omvattende ondersteuning vir die Oekraïense regering, selfs al sou dit vanuit ballingskap opereer.[6][7]
Na ses maande van oorlog het Kallas Rusland se optrede rakende die situasie rondom die Russies-besette Zaporizhzhia-kernkragsentrale as terroristies geklassifiseer en gevra vir ondersoeke deur die Internasionale Strafhof na moontlike oorlogsmisdade. Terselfdertyd het sy die siening uitgespreek dat nie net die politieke leierskap nie, maar ook die bevolking van Rusland verantwoordelikheid vir die oorlog gedeel het (“Jy kan eenvoudig nie sê dat dit net Poetin se oorlog is nie.”).[8]
In 'n onderhoud met die weekblad Die Zeit, gepubliseer op 5 Oktober 2023, het Kallas Westerse state ten sterkste gewaarsku teen afnemende steun vir Oekraïne en 'n beroep op NAVO-lande gedoen om alle militêre materiaal aan te vra om aan Oekraïne te gee wat hulle kon gee.[9] Vrede is nie die einddoel nie. Die uiteindelike doel is om te verseker dat wat Rusland met die Oekraïne gedoen het, nie weer gebeur nie.[10]
Op 13 Februarie 2024 het Rusland 'n inhegtenisnemingsbevel teen Kaja Kallas uitgereik vir beweerde vyandige dade teen Rusland en 'n "ontheiliging van historiese geheue".[11][12] Die agtergrond was die afbreek van Sowjet-oorlogmonumente wat in Estland vorentoe gestoot is.[13]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "Kaja Kallas: the Russia-defying Estonian PM poised to lead EU foreign policy". The Guardian.
- ↑ "Neue Regierung vereidigt: Ex-Oppositionsführerin Kallas wird erste Ministerpräsidentin Estlands". Spiegel Online. 26 Januarie 2021.
- ↑ Gerhard Gnauck (22 Julie 2022). Im Zeichen des Ukrainekriegs. Kaja Kallas regiert in Estland mit neuen Partnern. Frankfurter Allgemeine Zeitung. p. 5.
- ↑ "Ministerpräsidentin Kallas tritt zurück – und soll Regierung führen". Zeit Online. 14 Julie 2022.
- ↑ "Kaja Kallas". valitsus.ee. 26 Januarie 2021.
- ↑ Claudia von Salzen, Christoph von Marschall (6 Maart 2022). "Estlands Regierungschefin Kaja Kallas: „Ein Diktator versteht nur Stärke"". Der Tagesspiegel: 4.
{{cite journal}}
: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link) - ↑ "Estland: Katja Kallas ruft Nato-Partner zu höheren Verteidigungsausgaben auf". Der Spiegel. 19 Maart 2024.
- ↑ Alice Bota, Jörg Lau (2022). "„Man kann einfach nicht behaupten, dass dies nur Putins Krieg ist." Die estnische Premierministerin Kaja Kallas über die Schuld der russischen Bevölkerung, das Erbe Michail Gorbatschows und Terror als Taktik". Die Zeit (37): 6.
{{cite journal}}
: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link) - ↑ "Kaja Kallas: „Bitte gebt alles, was ihr geben könnt!"". Die Zeit. 5 Oktober 2023.
- ↑ Peter Dausend (2023). "Die Hellsichtige.". Die Zeit.
- ↑ Ccite web|author=Alexandra Heidsiek|url=https://www.fr.de/politik/russland-esland-kallas-moskau-fahndet-nach-premierministerin-interpol-aktuell-news-ukraine-krieg-92829945.html |title=Kallas im Visier von Putins Schergen: Russland stellt Haftbefehl gegen Estlands Premierministerin aus.|publisher=Frankfurter Rundschau|datum=13 Februarie 2024}}
- ↑ "Fahndung nach Estlands Regierungschefin". Österreichischer Rundfunk#Internet. 13 Februarie 2024.
- ↑ Henrik Bahlmann (13 Februarie 2024). "Estlands Premier auf russischer Fahndungsliste: Kaja Kallas hat es geschafft". Der Spiegel.
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]Wikimedia Commons bevat media in verband met Kaja Kallas. |
- Kaja Kallas op die Estlandse regering se webwerf (Estonies, Russies en Engels)
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Duitse Wikipedia vertaal. |