Karen Kuhn

Karen Kuhn (gebore 1981 -) is ’n Afrikaanse digter.

Lewe en werk[wysig | wysig bron]

Karen Kuhn verwerf ’n M.A.-graad in Kreatiewe Skryfwerk aan die Universiteit van Kaapstad, hoofsaaklik met gedigte wat later in haar debuutbundel “Ingeboek” opgeneem word. Die akademiese besinning vir hierdie graad handel oor die alchemistiese transformasie wat in enkele gedigte van Sheila Cussons plaasvind, gekoppel aan C.G. Jung se filosofiese teorieë. Sy werk vanaf Maart 2009 by die Afda filmskool in Kaapstad waar sy onder andere klasse in die skryf van ’n draaiboek aanbied. In Maart 2012 vertrek sy na Poznań in Pole waar sy Afrikaans en Afrika Studies by die Adam Mickiewicz Universiteit doseer en terselfdertyd inskryf vir haar Ph.D.-graad studies in Afrikaans met ’n studie oor die skrywer, siener en baasspioen Johanna Brandt. In die periode 2013 tot Oktober 2015 gee sy ook lesings by die Berlitz Corporation in Poznań. In April 2015 is sy ’n aanbieder by die 2015 Peterson Akademiese Simposium in Den Haag in Nederland^[1]

Skryfwerk[wysig | wysig bron]

Meeste van die verse in haar debuutbundel “Ingeboek” word tydens haar M.A.-graad studies geskryf. Die titel (versterk deur die omslag) verwys na ’n tydperk waarin sy in ’n mediese inrigting “ingeboek” is en die gedigte belig dan hierdie geestestoestand, tesame met die weg daaruit. Sy volg ’n interessante struktuur, waarin ’n vierreël vers telkens sonder titel aan die linkerkantse bladsy afgedruk word, wat die gedigte wat daarop volg tot een geheel of afsonderlike afdeling saambind tot by die volgende vierreël vers. In elkeen van hierdie verse kom die reël “Kom boek hier in” voor, maar dit word telkens gerig aan iemand met ’n bepaalde probleem of gekweldheid. Die uitnodigings is onder andere gerig aan diegene “wat nie op die voorblad van ’n glanstydskrif pryk nie”, “wie se verwagting altyd op ’n miskraam van illusie uitloop”, “wat skaamkry voor God”, “wat al die een oproep gekry/ het om dood aan te kondig” tot by die slotvers: “Kom boek/ Self in/ sonder slot…”. Die gedigte in elke afdeling gebruik dan taal en woorde eie aan die onderwerp onder bespreking. Die gedigte ontgin die probleem sowel as die bevryding daarvan, wat telkens in woorde opgesluit lê, sodat die gedigte en die skryf daarvan as bevrydend ervaar word. So word die pole van siekte teenoor gesond wees, gevangeskap en bevryding telkens teenoor mekaar gestel. Tussenin is die proses van behandeling. Ná die pogings om te ontvlug kom die eindelike opneem van eie verantwoordelikheid, waar die skryfhandeling, woorde en gedigte deel is van die diagnose en die terapie. Die bundel gaan oor ontnugtering, oor die kind wat haar ma se aftakeling gadeslaan, die jong vrou wat haar ouma aan die dood afstaan en wat in die liefde ontnugter word. Al hierdie dinge is vir die digter soos beperkinge en grense wat opgehef kan word in woorde en gedigte. Dit is ’n bundel met ’n treffende aanbiedingswyse en sonderlinge en interessante tema, waar tesame met knap verse daar ongelukkig ook insinkings voorkom, veral as gevolg van ongemotiveerde menings of gebruik van woorde as stoplappe in stede van effek.^[2] Van haar gedigte word opgeneem in “Versindaba 2010” en “Pomp II”.^[3] In 2020 word haar gedig ‘Frokkie’ in Vers en vrou opgeneem. ^[4]