Kepler-1625b I

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Kepler-1625b I, ook bekend as Kepler-1625b se maan, is vermoedelik die eerste eksomaan wat ontdek is – vroeg in Oktober 2018 deur Nasa se Hubble-ruimteteleskoop. Die ontdekking dui daarop dat die moederplaneet ’n massa van verskeie Jupiter-massas kan hê, want die maan se massa stem min of meer ooreen met die planeet Neptunus s’n.

Daar is ’n moontlikheid dat die eksomaan bewoonbaar is omdat die moederplaneet ’n ewewigstemperatuur van 253 K (sowat -20 °C) het.[1]

'n Herontleding van die data wat in April 2019 gepubliseer is, dui egter eerder op 'n planeet sonder mane. Daarvolgens kon ligkurwes wat op 'n maan dui, die gevolg van dataredusering gewees het.[2]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Felicia Chou, Ray Villard, Alison Hawkes (3 Oktober 2018). Katherine Brown (red.). "Astronomers Find First Evidence of Possible Moon Outside Our Solar System" (in Engels). National Aeronautics and Space Administration. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Oktober 2018. Besoek op 5 Oktober 2018.{{cite web}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  2. Laura Kreidberg; Rodrigo Luger; Megan Bedell (24 April 2019), No Evidence for Lunar Transit in New Analysis of HST Observations of the Kepler-1625 System, https://arxiv.org/pdf/1904.10618.pdf, besoek op 24 April 2019 

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]