Gaan na inhoud

Klein sint Hugh van Lincoln

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Tekening van Hugh in sy kis, deur Samuel Hieronymus Grimm (1791).

Hugh van Lincoln (1246 - 27 Augustus 1255) was 'n Engelse seun wie se dood in Lincoln, Engeland valslik aan Jode toegeskryf is. Hy is soms bekend as "klein sint Hugh van Lincoln" om hom te onderskei van die volwasse sint Hugh van Lincoln (in 1200 oorlede). Die seun Hugh is nie amptelik heilig verklaar nie,[1][2] en dus is "klein sint Hugh" 'n verkeerde benaming.

Hugh het een van die bekendste "bloedlaster"-heiliges geword: gewoonlik Christelike kinders wie se dood vertolk is Joodse offerandes. Sommige historici glo die kerkowerhede van Lincoln het gebeure in 'n sekere rigting gestuur om 'n winsgewende vloei van pelgrims na die heiligdom van 'n martelaar en heilige te vestig.[3] Hugh se dood is belangrik, want dit was die eerste keer dat die koning geloofwaardigheid verleen het aan kindermoordbewerings, deur die regstreekse inmenging van koning Hendrik III.[4] Daarom is die verhaal, in teenstelling met ander Engelse bloedverdigsels, in die historiese letterkunde van die Middeleeue opgeneem en in gerugte wat tot in die 20ste eeu die rondte gedoen het.

Oorblyfsels van Hugh se heiligdom in 2006.

Die beskuldigings

[wysig | wysig bron]

Die negejarige Hugh het op 31 Julie 1255 verdwyn en sy lyk is op 29 Augustus in 'n put ontdek. Daar is beweer Jode het Hugh gevange geneem, gemartel en gekruisig. Gissings het ontstaan dat sy lyk in 'n put gegooi is nadat pogings om hom te begrawe misluk het omdat die grond dit verwerp het.[5] 'n Jood, Copin, het na bewering skuld op die moord beken.[6] Dit lyk of hy onder marteling ondervra is.[7]

'n Paar gebeure het die impak van die moord vergroot.[8] Hendrik III het omtrent 'n maand ná die aanvanklike inhegtenisneming en bekentenis in Lincoln aangekom. Hy het opdrag gegee dat Copin tereggestel word en dat 90 Jode lukraak in hegtenis geneem word in verband met Hugh se verdwyning en moord. Hulle is in die Londense Tower aangehou en van 'n rituele moord aangekla. Altesaam 18 van die Jode is gehang omdat hulle geweier het om aan die proses deel te neem en aan die genade van 'n Christelike jurie uitgelewer te word.[9]

Altesaam 71 Jode is op 3 Februarie 1256 verhoor. Hulle is deur 'n jurie van 48 ter dood veroordeel. Teen Mei is hulle egter vrygelaat. Dit is moontlik dat twyfel begin ontstaan het oor hulle skuld.[10]

Verering

[wysig | wysig bron]

Nadat die nuus oor Hugh se dood versprei het, is wonderwerke aan hom toegeskryf. Hy het een van die jongste kandidate vir heiligwording geword, met 27 Julie sy nieamptelike feesdag. Hy is nooit amptelik heilig verklaar nie, maar die plaaslike inwoners het hom as een vereer.[11] Sy feesdag is nooit amptelik gevier nie.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. "William Smith and Samuel Cheetham, A Dictionary of Christian Antiquities (Murray, 1875), p. 283". Boston, Little. Besoek op 4 Oktober 2014.
  2. "Pope Alexander III". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Oktober 2013. Besoek op 4 Oktober 2014.
  3. Hillaby & Hillaby 2013, pp. 657–58
  4. Huscroft 2006, p. 102
  5. Editors of Encyclopaedia Britannica 2006
  6. Langmuir 1972, p. 478
  7. Huscroft 2006, p. 102, Hillaby & Hillaby 2013, p. 658 and Langmuir 1972, pp. 477–478
  8. Bennett 2005
  9. Langmuir 1972, pp. 459–482
  10. Langmuir 1972, p. 479; see also Hillaby & Hillaby 2013, p. 658
  11. Sagovsky, Nicholas. "What makes a saint? A Lincoln case study in the communion of the local and the universal Church", International Journal for the Study of the Christian Church, Volume 17, 2017 - Issue 3

Bronne

[wysig | wysig bron]
  • Hillaby, Joe; Hillaby, Caroline (2013). The Palgrave Dictionary of Medieval Anglo-Jewish History. Basingstoke: Palgrave Macmillan. p. 468. ISBN 978-0230278165.
  • Huscroft, Richard (2006). Expulsion: England's Jewish solution. Stroud, UK: Tempus. ISBN 978-0-752-43729-3.

Skakels

[wysig | wysig bron]