Gaan na inhoud

Lana Del Rey

Wysig skakels
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Lana Del Rey
Lana Del Rey glimlag by 'n feesoptrede
Del Rey in 2024
Gebore
Elizabeth Woolridge Grant

21 Junie 1985 (1985-06-21) (40 jaar oud)
New York Stad, VSA
Ander name
  • Lana Del Ray
  • Lana Rey Del Mar
  • Lizzy Grant
  • May Jailer
  • Sparkle Jump Rope Queen
Alma materFordham-universiteit (BA)
Beroep
  • Sangeres
  • liedjieskrywer
Jare aktief2005–hede
EggenootJeremy Dufrene (trou 2024)[1]
Musikale loopbaan
Genres
  • Alt-pop
  • barokpop
  • droompop
  • indiepop
  • rock
InstrumenteStem
Etikette
  • 5 Points
  • Stranger
  • Polydor
  • Interscope
Webwerflanadelrey.com Edit this at Wikidata
Handtekening

Elizabeth Woolridge Grant (gebore 21 Junie 1985), professioneel bekend as Lana Del Rey, is 'n Amerikaanse sangeres-liedjieskrywer. Haar musiek is bekend vir sy melancholiese verkenning van glans en romantiek, met gereelde verwysings na popkultuur en Amerikana van die 1950's-1970's.[2] Sy is die ontvanger van verskeie toekennings, insluitend 'n MTV Video Music Award, drie MTV Europe Music Awards, twee Brit Awards, twee Billboard Vroue in Musiek-toekennings en 'n Satellite Award, benewens nominasies vir elf Grammy-toekennings en 'n Golden Globe-toekenning.[3] Variety het haar by hul Hitmakers-toekennings as "een van die invloedrykste sangeres-liedjieskrywers van die 21ste eeu" vereer. In 2023 het Rolling Stone Del Rey op hul lys van die "200 Grootste Sangers van Alle Tye" geplaas, terwyl hul susterpublikasie Rolling Stone UK haar as die "Grootste Amerikaanse Liedjieskrywer van die 21ste eeu" benoem het.[4][5]

Del Rey is grootgemaak in die noorde van die deelstaat New York en het in 2005 na New York Stad verhuis om 'n musiekloopbaan te volg. Del Rey se deurbraak het in 2011 gekom met die virale sukses van haar enkelsnit "Video Games", wat tot 'n platekontrak met Polydor en Interscope gelei het.[6] Sy het kritiese en kommersiële sukses behaal met haar tweede album, Born to Die (2012), wat 'n somber, hip hop-beïnvloede klank gehad het en die "sleeper"-treffer "Summertime Sadness" voortgebring het. Die album het talle nasionale ranglyste wêreldwyd gehaal, en in 2023 het dit die tweede album deur 'n vrou geword wat meer as 500 weke op die Amerikaanse Billboard 200 deurgebring het.

Haar krities bekroonde sesde album Norman Fucking Rockwell! (2019) was vir Album van die Jaar vir die 62ste Grammy-toekennings genomineer en is deur Rolling Stone by hul lys van "500 Grootste Albums van Alle Tye" gevoeg.[7][8] Del Rey se negende ateljee-album Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd is in 2023 vrygestel, ondersteun deur die krities bekroonde enkelsnit "A&W", met laasgenoemde wat as een van die "500 Grootste Liedjies van Alle Tye" deur Rolling Stone benoem is.[9] Later daardie jaar het sy die Billboard Global 200 top-20 treffer "Say Yes to Heaven" vrygestel.

Del Rey het aan klankbane vir visuele media saamgewerk; in 2013 het sy in die krities bekroonde musikale kortfilm Tropico[10] geskryf en gespeel en "Young and Beautiful" vir die romantiese drama The Great Gatsby vrygestel, wat hoë lof van kritici ontvang het en nominasies vir Grammy- en Critics' Choice-toekennings ontvang het. In 2014 het sy "Once Upon a Dream" vir die donkerfantasie-avontuurfilm Maleficent en die titeltema vir die biografiese film Big Eyes opgeneem, wat vir 'n Golden Globe-toekenning genomineer is.[11][12] Del Rey het ook die samewerking "Don't Call Me Angel" vir die aksiekomedie Charlie's Angels (2019) opgeneem. Del Rey het die poësie- en fotografieversameling Violet Bent Backwards over the Grass (2020) gepubliseer.

Vroeë lewe en opvoeding

[wysig | wysig bron]

Elizabeth Woolridge Grant is op 21 Junie 1985 in Manhattan, New York Stad[13][14] aan Robert England Grant Jr., 'n kopieskrywer by Grey Group, en Patricia Ann "Pat" Grant (née Hill), 'n rekeningbestuurder by dieselfde organisasie, gebore.[15][16][17] Sy het 'n jonger suster, Caroline "Chuck" Grant,[18] en 'n jonger broer, Charlie Grant.[19][20] Sy is Katoliek grootgemaak[21] en is van Skotse en Engelse afkoms.[22] Toe sy een jaar oud was, het die gesin na Lake Placid, New York verhuis.[23] In Lake Placid het haar pa vir 'n meubelmaatskappy gewerk voordat hy 'n ondernemende domeinbelegger geword het;[24] haar ma het as onderwyseres gewerk.[25] Daar het sy die St. Agnes-skool in haar elementêre jare bygewoon[20] en in haar kerkkoor begin sing, waar sy die kantor was.[20][26]

Sy het die hoërskool bygewoon waar haar ma vir een jaar onderwys gegee het,[25] maar toe sy 14[27] of 15 was,[28] het haar ouers haar na Kent School,[29] 'n Episkopale kosskool in Connecticut, gestuur as gevolg van haar alkoholisme. Alkoholisme, saam met dwelms, was 'n probleem wat in haar tienerjare begin het en so ernstig geword het dat haar hele gesin, insluitend Grant self, bekommerd was. Grant het in 'n onderhoud gedeel: "Dis regtig hoekom ek op 14 na 'n kosskool gestuur is – om nugter te word."[27] Haar oom, 'n toelatingsbeampte by die skool, het haar finansiële hulp verseker om daar te studeer.[30] Volgens Grant het sy gesukkel om tydens baie van haar tiener- en vroeë volwasse jare vriende te maak.[31][32] Sy het gesê sy was van jongs af behep met die dood en die rol daarvan in haar gevoelens van angs en vervreemding:

Toe ek baie jonk was, was ek soort van oorweldig deur die feit dat my ma en my pa en almal wat ek geken het eendag gaan sterf, en ek ook. Ek het 'n soort filosofiese krisis gehad. Ek kon nie glo dat ons sterflik was nie. Om een of ander rede het daardie wete my ervaring oorskadu. Ek was vir 'n tyd ongelukkig. Ek het in baie moeilikheid beland. Ek het baie gedrink. Dit was 'n moeilike tyd in my lewe.[33]

Grant het later die skool verlaat om na rehabilitasie te gaan; sy is sedert 2003 nugter.[27] Sy het 'n jaar op Long Island saam met haar tante en oom gewoon en as kelnerin gewerk.[24] Gedurende hierdie tyd het haar oom haar kitaar leer speel en sy het "besef [dat sy] waarskynlik 'n miljoen liedjies met daardie ses akkoorde kon skryf".[34] Kort daarna het sy liedjies begin skryf en het in nagklubs regoor die stad onder verskeie name soos "Sparkle Jump Rope Queen" en "Lizzy Grant and the Phenomena" begin optree.[34] "Ek was altyd aan die sing, maar het nie beplan om dit ernstig na te streef nie", het sy gesê:

Toe ek op agtien in New York Stad aangekom het, het ek in klubs in Brooklyn begin optree – ek het goeie vriende en toegewyde aanhangers op die ondergrondse toneel gehad, maar ons het op daardie stadium vir mekaar gespeel – en dit was dit.[14]

Sy het oorspronklik na SUNY Geneseo in Geneseo, New York gegaan, maar het uitgesak om 'n tussenjaar te neem.[35] In die noordelike herfs van 2004, op die ouderdom van 19, het Grant by Fordham-universiteit in The Bronx, New York Stad, ingeskryf, waar sy filosofie as hoofvak geneem het, met 'n klem op metafisika.[14] Sy het gesê sy het die vak gekies omdat dit "die kloof tussen God en wetenskap oorbrug het... Ek was geïnteresseerd in God en hoe tegnologie ons nader kon bring aan die ontdekking van waar ons vandaan kom en waarom."[14]

Loopbaan

[wysig | wysig bron]

2005-2010: Loopbaanbegin en vroeë opnames

[wysig | wysig bron]
Lana Turner, 'n rolprentaktrise wat Del Rey se verhoognaam geïnspireer het

In die noordelike lente van 2005, terwyl sy nog op universiteit was, het Del Rey 'n EP van sewe snitte by die kopieregkantoor van die Verenigde State geregistreer; die aansoektitel was Rock Me Stable met nog 'n titel, Young Like Me, ook gelys.[36] 'n Tweede EP, From the End, is ook onder Del Rey se verhoognaam van daardie tyd, May Jailer, opgeneem.[37] Tussen 2005 en 2006 het sy 'n akoestiese album, Sirens, onder die May Jailer-projek opgeneem,[37] wat in die middel van 2012 op die internet uitgelek het.[38]

Ek wou deel wees van 'n hoëklas-toneel van musikante. Dit was half geïnspireer omdat ek nie baie vriende gehad het nie, en ek gehoop het dat ek mense sou ontmoet en verlief raak en 'n gemeenskap om my sou begin, soos dit in die 60's gedoen is.

– Del Rey verduidelik waarom sy die musiekbedryf betree het.[32]

By haar eerste openbare optrede in 2006 vir die Williamsburg Live Songwriting Competition het Del Rey vir Van Wilson ontmoet, 'n A&R-verteenwoordiger vir 5 Points Records,[39][40] 'n onafhanklike plate-etiket wat deur David Nichtern besit word.[40] In 2007, terwyl sy 'n senior by Fordham was, het sy 'n demo-band van akoestiese snitte, No Kung Fu, aan 5 Points voorgelê,[37] wat haar 'n opnamekontrak vir $10 000 aangebied het.[37] Sy het die geld gebruik om na Manhattan Mobile Home Park, 'n woonwapark in North Bergen, New Jersey, te verhuis,[14][29] en met die vervaardiger David Kahne te begin werk.[40] Nichtern het onthou: "Ons plan was om alles te organiseer en 'n plaat te hê en sy sou toer onmiddellik nadat sy uit die haar graad verwerf het. Soos baie kunstenaars, het sy verander. Toe sy die eerste keer na ons toe gekom het, het sy 'n plonkerige klein akoestiese kitaar gespeel, [met] soort van reguit blonde hare - 'n baie oulike jong vrou. 'n Bietjie donker, maar baie intelligent. Ons het dit gehoor. Maar sy het baie vinnig aanhou ontwikkel."[40]

Del Rey het in 2008 'n BA-graad in filosofie aan Fordham verwerf,[bykomende verwysing(s) benodig][29] waarna sy 'n EP met drie snitte, Kill Kill, as Lizzy Grant vrygestel het, met produksie deur Kahne.[41] Sy het verduidelik: "David het gevra om met my te werk slegs een dag nadat hy my demo gekry het. Hy is bekend as 'n vervaardiger met baie integriteit en wat belangstelling gehad het om musiek te maak wat nie net pop was nie."[42] Intussen het Del Rey gemeenskapsdienswerk vir hawelose individue en dwelmverslaafdes gedoen;[14] sy het tydens haar universiteitsjare belangstelling in gemeenskapsdienswerk ontwikkel, toe sy "op 'n padreis deur die land gegaan het om huise op 'n Inheemse Amerikaanse reservaat te verf en te herbou".[20][43]

Oor die keuse van 'n verhoognaam vir haar debuutalbum het sy gesê: "Ek wou 'n naam hê waarheen ek die musiek kon vorm. Ek was destyds baie in Miami, het baie Spaans met my vriende uit Kuba gepraat – Lana Del Rey het ons herinner aan die glans van die kus. Dit het pragtig geklink as dit uit die mond rol."[44] Die naam is ook geïnspireer deur die aktrise Lana Turner en die Ford Del Rey-sedan, wat in die 1980's in Brasilië vervaardig en verkoop is.[45] Aanvanklik het sy die alternatiewe spelling Lana Del Ray gebruik, die naam waaronder haar selfgetitelde debuutalbum in Januarie 2010 vrygestel is.[40] Haar pa het gehelp met die bemarking van die album,[46] wat vir 'n kort tydperk op iTunes te koop was voordat dit in April 2010 teruggetrek is.[40] Kahne en Nichtern het albei gesê dat Del Rey die regte van 5 Points teruggekoop het omdat sy dit uit sirkulasie wou hê om "toekomstige geleenthede vir verspreiding te beperk – 'n weergawe van gerugte dat die aksie deel was van 'n berekende strategie".[40][47]

Del Rey het haar bestuurders, Ben Mawson en Ed Millett, drie maande na die vrystelling van Lana Del Ray ontmoet, en hulle het haar gehelp om uit haar kontrak met 5 Points Records te kom, waar, volgens haar mening, "niks gebeur het nie". Kort daarna het sy na Londen verhuis en "vir 'n paar jaar" saam met Mawson gewoon.[20] Op 1 September 2010 het Del Rey in Mando Diao se MTV Unplugged-konsert by Union Film-Studios in Berlyn opgetree.[48] Dieselfde jaar het sy in 'n kortfilm, Poolside, opgetree, wat sy saam met 'n paar vriende gemaak het.[49]

2011-2013: Deurbraak met Born to Die en Paradise

[wysig | wysig bron]

In 2011 het Del Rey selfgemaakte musiekvideo's vir haar liedjies "Video Games" en "Blue Jeans" na YouTube opgelaai, met outydse beeldmateriaal afgewissel met tonele van haar wat op haar webkamera sing.[50] Die "Video Games"-musiekvideo het 'n virale internetsensasie geword,[2] wat gelei het tot Del Rey se ondertekening by Stranger Records om die lied as haar debuutenkelsnit vry te stel.[51] Sy het aan The Observer gesê: "Ek het daardie lied 'n paar maande gelede aanlyn gesit omdat dit my gunsteling was. Om eerlik te wees, dit sou nie die enkelsnit gewees het nie, maar mense het regtig daarop gereageer."[14] Die lied het haar 'n Q-toekenning vir "Next Big Thing" in Oktober 2011[52] en 'n Ivor Novello-toekenning vir "Best Contemporary Song" in 2012 besorg.[53] In dieselfde maand het sy 'n gesamentlike ooreenkoms met Interscope Records en Polydor onderteken om haar tweede ateljee-album, Born to Die, vry te stel.[54] Sy het in dieselfde jaar met die Skotse sanger Barrie-James O'Neill begin uitgaan. Die paartjie is in 2014 na drie jaar saam uitmekaar.[55] Del Rey het op 14 Januarie 2012 twee liedjies uit die album op Saturday Night Live opgevoer en 'n negatiewe reaksie van verskeie kritici en die algemene publiek ontvang, wat die optrede as ongelyk en vokaal wankelrig beskou het.[56][57] Sy het vroeër haar plek op die program verdedig en gesê: "Ek is 'n goeie musikant ... Ek sing al vir 'n lang tyd, en ek dink dat [SNL-skepper] Lorne Michaels weet: dit ... dit is nie 'n toevallige besluit nie."[56]

Del Rey by die Cannes-rolprentfees 2012

Born to Die is wêreldwyd op 31 Januarie 2012 tot kommersiële sukses vrygestel, en het nomm ereen in 11 lande bereik en op nommer twee op die Amerikaanse Billboard 200 albumlys gedebuteer, alhoewel kritici destyds verdeeld was.[58][59] Dieselfde week het sy aangekondig dat sy die regte op haar 2010-debuutalbum teruggekoop het en planne gehad het om dit in die noordelike somer van 2012 onder Interscope Records en Polydor heruit te reik.[60] In teenstelling met Del Rey se persverklaring het haar vorige platemaatskappy en vervaardiger David Kahne albei verklaar dat sy die regte op die album teruggekoop het toe sy en die etiket uitmekaar is, weens die aanbod van 'n nuwe ooreenkoms, in April 2010.[61] Born to Die het in 2012 3,4 miljoen kopieë verkoop, wat dit die vyfde beste verkopende album van 2012 gemaak het.[62][63][64] In die Verenigde State het Born to Die in 2012 op die Billboard 200 gebly en op nommer 76 na 36 weke op die lys geëindig.[65] Teen 3 Februarie 2024 het Born to Die 520 weke (10 jaar) op die Billboard 200 deurgebring, wat Del Rey die tweede vrou maak wat hierdie mylpaal bereik het, wat voorheen slegs deur Adele bereik is.[66] Billboard het die album as "een van die belangrikste katalisators vir pop se verskuiwing van uitbundige EDM na 'n stemmiger, hip-hop-beïnvloede palet in die middel-2010's" erken."[67]

In September 2012 het Del Rey die F-Type vir Jaguar by die Parys-motorskou onthul[68] en later die lied "Burning Desire" opgeneem, wat in 'n promosiekortfilm vir die voertuig verskyn het.[69][70] Adrian Hallmark, Jaguar se globale handelsmerkdirekteur, het die maatskappy se keuse verduidelik en gesê dat Del Rey " 'n unieke mengsel van egtheid en moderniteit" gehad het.[68] In laat September 2012 is 'n musiekvideo vir Del Rey se weergawe van "Blue Velvet" as 'n promosie-enkelsnit vir die H&M 2012 herfsveldtog vrygestel, waarvoor Del Rey ook in gedrukte advertensies modelgestaan het.[71][72] Op 25 September het Del Rey die enkelsnit "Ride" ter bevordering van haar komende EP, Paradise, vrygestel.[73] Sy het vervolgens die musiekvideo vir "Ride" op 10 Oktober 2012 by die Aero-teater in Santa Monica, Kalifornië, vertoon.[74][75] Sommige kritici het die video gekritiseer omdat dit na bewering pro-prostitusie[75][76] en antifeministies was, weens Del Rey se uitbeelding van 'n prostituut in 'n motorfietsbende.[34][77]

Op 12 November 2012 is Paradise as 'n alleenstaande album en Born to Die: The Paradise Edition as 'n kombinasie van Del Rey se vorige album met die addisionele agt snitte op Paradise vrygestel.[73] Paradise het Del Rey se tweede top-10-album in die Verenigde State geword, met 'n debuut op nommer 10 op die Billboard 200 met 67 000 kopieë wat in sy eerste week verkoop is.[78] Dit is ook later vir Best Pop Vocal Album vir die 56ste Grammy-toekennings genomineer.[79] Del Rey het verskeie nominasies vir die 2012 MTV Europa-musiektoekennings in November ontvang en het die toekenning vir Beste Alternatiewe Kunstenaar gewen.[80] By die Brit-toekennings in Februarie 2013 het sy die toekenning vir Internasionale Vroulike Solokunstenaar gewen,[81] gevolg deur twee Echo-toekennings in die kategorieë Beste Internasionale Nuwe Kunstenaar en Beste Internasionale Pop-/Rockkunstenaar.[82]

Oor die volgende paar maande het sy video's van twee dekliedjies vrygestel: een van Leonard Cohen se "Chelsea Hotel #2",[83] gevolg deur 'n duet met haar destydse kêrel, Barrie-James O'Neill, van Lee Hazlewood en Nancy Sinatra se "Summer Wine".[84] In Mei 2013 het Del Rey 'n oorspronklike lied, "Young and Beautiful", vir die klankbaan van die 2013-verfilming van The Great Gatsby vrygestel.[85] Na die lied se vrystelling het dit nommer 22 op die Billboard Hot 100 bereik.[86] Kort na sy vrystelling op kontemporêre trefferradio het die etiket dit egter voortydig teruggetrek en besluit om 'n ander lied na die radio te stuur; op 2 Julie 2013 is 'n Cedric Gervais-hermengsel van Del Rey se "Summertime Sadness" na die radio gestuur; die lied was 'n onverwagte treffer en het 'n kommersiële sukses geword, het "Young and Beautiful" oortref, het nommer 6 op die Billboard Hot 100 bereik en het haar eerste Amerikaanse top-tien-treffer geword.[87] Die hermengsel het die Grammy-toekenning vir Beste Hermengde Openmae, Nie-Klassiek in 2013 gewen,[88] terwyl "Young and Beautiful" genomineer is vir Beste Lied Geskryf vir Visuele Media.[79]

In Junie 2013 het Del Rey Tropico verfilm, 'n musikale kortfilm gekoppel aan snitte uit Paradise, geregisseer deur Anthony Mandler.[89][90] Del Rey het die film op 4 Desember 2013 by die Cinerama Dome in Hollywood vertoon.[91] Op 6 Desember is die klankbaan op digitale platforms vrygestel.[92][93]

2014-2016: Ultraviolence, Honeymoon, en rolprentwerk

[wysig | wysig bron]
Del Rey tree op by die Coachella-fees in 2014

Op 26 Januarie 2014 het Del Rey 'n weergawe van "Once Upon a Dream" vir die 2014 donkerfantasierolprent Maleficent vrygestel.[94] Na die voltooiing van Paradise het Del Rey aan haar opvolgalbum, Ultraviolence, begin skryf en opneem, met produksie deur Dan Auerbach.[95] Ultraviolence is op 13 Junie 2014 vrygestel en het op nommer een in 12 lande, insluitend die Verenigde State en die Verenigde Koninkryk, gedebuteer. Die album, wat wêreldwyd 880 000 kopieë in sy eerste week verkoop het,[96] is deur die enkelsnitte "West Coast", "Shades of Cool",[97] "Ultraviolence",[98] en "Brooklyn Baby" voorafgegaan.[99] Sy het met die fotograaf Francesco Carrozzini begin uitgaan nadat hy die musiekvideo vir "Ultraviolence" geregisseer het; die twee het in November 2015 uitgemaak na meer as 'n jaar.[100] Del Rey het die album as "meer afgeskaal, maar steeds filmies en donker" beskryf,[101] terwyl sommige kritici die album as psigedeliese rock[102] en woestynrock-beïnvloed beskryf het, met meer prominente kitaarinstrumentasie as haar vorige vrystellings.[103][104] Later daardie jaar het Del Rey die liedjies "Big Eyes" en "I Can Fly" tot Tim Burton se 2014 biografiese rolprent Big Eyes bygedra.[105]

Honeymoon, Del Rey se vierde ateljee-album, is op 18 September 2015[106] tot lof van musiekkritici vrygestel.[107] Voor die vrystelling van die album het Del Rey die snit "Honeymoon",[108] die enkelsnit "High by the Beach", en die promosie-enkelsnit "Terrence Loves You" voorskou.[109] Voor die vrystelling van Honeymoon het Del Rey in Mei 2015 die The Endless Summer Tour aangepak, wat Courtney Love[110] en Grimes as openingsoptredes gehad het.[111] Boonop het Del Rey saamgeskryf en vokale gelewer vir die snit "Prisoner" uit The Weeknd se Beauty Behind the Madness wat op 28 Augustus 2015 vrygestel is.[112]

In November 2015 het Del Rey as uitvoerende vervaardiger opgetree vir die kortfilm Hi, How Are You Daniel Johnston, wat die lewe van die sanger-liedjieskrywer Daniel Johnston dokumenteer.[113] Vir die film het sy Johnston se lied "Some Things Last a Long Time" vertolk.[114] In November 2015 het Del Rey die Trailblazer-toekenning by die Billboard Vroue in Musiek-seremonie ontvang[115] en die MTV Europe-musiektoekenning vir Beste Alternatief gewen.[116]

Op 9 Februarie 2016 het Del Rey 'n musiekvideo vir die lied "Freak" uit Honeymoon by die Wiltern-teater in Los Angeles vertoon.[117][118] Later daardie jaar het Del Rey met die Weeknd vir sy album Starboy (2016) saamgewerk[119] deur agtergrondvokale op "Party Monster" en hoofvokale op "Stargirl Interlude" te verskaf.[120] "Party Monster", waaraan Del Rey saamgeskryf het, is as 'n enkelsnit vrygestel[121] en het vervolgens die Top 20 op die Billboard Hot 100 bereik[122] en is dubbelplatinum in die VSA gesertifiseer.[123]

2017-2019: Lust for Life en Norman Fucking Rockwell!

[wysig | wysig bron]
Del Rey tree op by die Flow-fees in Helsinki, Finland, in 2017

Del Rey se vyfde ateljee-album, Lust for Life, is op 21 Julie 2017 vrygestel.[124] Die album is voorafgegaan deur die enkelsnitte "Love";[125] "Lust for Life" met die Weeknd;[126] "Summer Bummer" met A$AP Rocky en Playboi Carti; en "Groupie Love", ook met Rocky.[127] Voor die vrystelling het Del Rey gesê: "Ek het my eerste 4 albums vir myself gemaak, maar hierdie een is vir my aanhangers en oor waarheen ek hoop ons almal gaan."[128] Die album het verdere samewerkings met Stevie Nicks[129] en Sean Ono Lennon bevat,[130] wat die eerste keer was dat sy ander kunstenaars op haar eie vrystelling insluit. Die album het oor die algemeen gunstige resensies ontvang[131] en het Del Rey se derde nommer-een-album in die Verenigde Koninkryk geword, en haar tweede nommer-een-album in die Verenigde State.[132][133] Op 27 September 2017 het Del Rey die LA to the Moon Tour aangekondig, 'n amptelike konserttoer met Jhené Aiko en Kali Uchis om die album verder te bevorder. Die toer het in Januarie 2018 in Noord-Amerika begin[134] en in Augustus afgesluit. Lust for Life is genomineer vir Best Pop Vocal Album vir die 60ste Grammy-toekennings, wat Del Rey se tweede nominasie in die kategorie was.[135]

In Januarie 2018 het Del Rey aangekondig dat sy in 'n regsgeding met die Britse rockband Radiohead betrokke was weens beweerde ooreenkomste tussen hul lied "Creep" en haar lied "Get Free".[136] Na haar aankondiging het regspredstawigers van hul platemaatskappy Warner/Chappell die regsgeding en Del Rey se bewerings dat die band "100% van die lied se tantieme" gevra het, ontken.[137] Del Rey het daardie somer tydens haar optrede by Lollapalooza in Brasilië aangekondig dat die regsgeding "oor" was.[136]

Gedurende 2018 het Del Rey as gasvokalist verskyn op verskeie snitte deur ander musikante, insluitend "Living with Myself" deur Jonathan Wilson vir Rare Birds (2018),[138] "God Save Our Young Blood" en "Blue Madonna" deur Børns vir Blue Madonna (2018),[139] en "Woman" deur Cat Power vir Wanderer (2018).[140] In November 2019 is Del Rey aangekondig as die gesig van Gucci se Guilty-parfuum en het vervolgens in druk- en televisie-advertensies verskyn saam met Jared Leto en Courtney Love.[141][142] Die veldtog was gesentreer rondom die konsep van "Hollyweird".[143] Gucci se kreatiewe direkteur Alessandro Michele het gesê dat Guilty 'n geur is vir 'n vrou wat doen wat sy wil; Del Rey het verklaar sy is "baie beslis daardie persoon".[143]

Del Rey tree op by die Grammy-museum in Oktober 2019

Op 6 Augustus 2019 het Del Rey die filmmaker Guillermo del Toro met sy ster op die Hollywood Walk of Fame vereer en vervolgens 'n weergawe van "Season of the Witch" vrygestel vir sy film, Scary Stories to Tell in the Dark.[144] Dieselfde dag het Del Rey die nie-album enkelsnit "Looking for America" vrygestel, wat sy spontaan vroeër daardie week geskryf en opgeneem het in reaksie op agtereenvolgende massa-skietvoorvalle in El Paso en Dayton.[145]

Haar sesde ateljee-album, Norman Fucking Rockwell!, is op 30 Augustus 2019 vrygestel.[146][147][148] Nadat sy die album in September 2018 aangekondig het,[149][150][151] is die album voorafgegaan deur die enkelsnitte "Mariners Apartment Complex",[152] "Venice Bitch",[149] "Hope Is a Dangerous Thing for a Woman like Me to Have – but I Have It",[153] en "Doin' Time",[154][155] asook die gesamentlike enkelsnit "Fuck It, I Love You"/ "The Greatest".[156] Die album het wydverspreide lof van kritici ontvang, en volgens die resensie-aggregator webwerf Metacritic, is dit die beste beoordeelde album van Del Rey se loopbaan tot op daardie stadium.[157] NME het die album vyf uit vyf sterre toegeken.[158] In sy resensie vir Rolling Stone het Rob Sheffield geskryf: "die lank verwagte Norman Fucking Rockwell is nog massiewer en majestueuser as wat almal gehoop het dit sou wees. Lana verander haar vyfde en beste album in 'n toer deur gemene Amerikaanse drome, en gaan diep onder dekking in al ons nasie se mees verdraaide fantasieë van glans en gevaar", en het uiteindelik die album as 'n "popklassieker" bestempel.[159] Die album is genomineer vir twee Grammy-toekennings, Album van die Jaar en Lied van die Jaar, vir sy titelsnit.[160][161] Norman Fucking Rockwell! was die eerste keer dat Del Rey saam met Jack Antonoff gewerk het, wat grootliks mede-geskryf en vervaardig het;[162] Antonoff het later met Del Rey saamgewerk aan haar volgende ateljee-album[163] en gesproke woord-album.[164]

In September was Del Rey te sien in 'n samewerking met Ariana Grande en Miley Cyrus getiteld "Don't Call Me Angel", die hoofenkelsnit van die klankbaan vir die 2019-rolprent Charlie's Angels.[165] Die lied was matig suksesvol internasionaal en is later tot goud in verskeie lande gesertifiseer.[166][167] In November het Del Rey verskyn in die Amazon Prime-spesiale The Kacey Musgraves Christmas Show, saam met gaste soos Camila Cabello, James Corden, en Troye Sivan.[168][169]

2020-2021: Chemtrails over the Country Club, Blue Banisters, en poësieversamelings

[wysig | wysig bron]

In 'n onderhoud vir L'Officiel se eerste Amerikaanse uitgawe in vrog 2018, toe gevra oor haar belangstelling om 'n rolprent te maak, het Del Rey geantwoord dat sy genader is om 'n Broadway-musiekblyspel te skryf en onlangs daaraan begin werk het. Toe gevra hoe lank dit sou neem om die werk te voltooi, het sy geantwoord, "Ek mag dit binne twee of drie jaar klaarmaak."[170][171] Sy het ook aangekondig dat sy sou bydra tot die klankbaan van 'n nuwe verwerking van Alice's Adventures in Wonderland.[172]

Nadat sy in 2019 'n gesprokewoordalbum aangekondig het, het Del Rey Violet Bent Backwards over the Grass en sy ooreenstemmende gesproke woord-album in 2020 vrygestel. Die fisiese boek is op 29 September vrygestel en die Jack Antonoff-vervaardigde oudioboek op 28 Julie.[173][174] Die gesproke woord-gedig "LA Who Am I to Love You" is die dag voor die album se vrystelling as die hoofenkelsnit vrygestel. In Mei 2020 het Del Rey 'n tweede boek, Behind the Iron Gates – Insights from the Institution, aangekondig, wat oorspronklik beplan was om in Maart 2021 vrygestel te word;[175] haar vordering met die boek is verloor toe die manuskrip in 2022 uit haar motor gesteel is.[176]

In September 2020 was Del Rey te sien op 'n remix van Matt Maeson se 2019-lied "Hallucinogenics". Die duo het die lied vroeër in 2019 saam lewendig opgevoer. In November 2020 het Del Rey aangekondig dat sy 'n digitale opname sou vrystel wat bestaan uit "Amerikaanse standaarde en klassieke" op Kersdag, hoewel dit nog nie vrygestel is nie.[177] Die opname bevat verskeie liedjies wat saam met Nikki Lane opgeneem is. Dieselfde maand het sy bygedra tot 'n dokumentêr oor Liverpool F.C., The End of the Storm, waar sy die klub se volkslied, "You'll Never Walk Alone", opgevoer het. Del Rey het ook die weergawe as 'n beperkte uitgawe enkelsnit vrygestel, met alle opbrengste wat na die LFC-stigting gegaan het.[178] Del Rey is bekend as 'n aanhanger van die klub en het wedstryde by Anfield bygewoon.[179] In Desember 2020 is berig dat sy verloof is aan die musikant Clayton Johnson.[180]

Op 19 Maart 2021 het Del Rey haar sewende ateljee-album, Chemtrails over the Country Club, vrygestel tot kritiese lof.[181] In 2019 aangekondig, was die album oorspronklik geskeduleer vir vrystelling in 2020 onder die titel White Hot Forever[182][172] maar is in November 2020 uitgestel weens 'n vertraging in vinielvervaardiging. Soos Norman Fucking Rockwell!, is Chemtrails over the Country Club grootliks deur Del Rey saam met Jack Antonoff vervaardig.[183] Dit is voorafgegaan deur die enkelsnitte "Let Me Love You like a Woman" op 16 Oktober 2020,[184] en die titelsnit op 11 Januarie 2021.[185][186] Musiekvideo’s is vir beide liedjies sowel as "White Dress" vrygestel.[187]

Haar agtste ateljee-album, Blue Banisters, is op 22 Oktober 2021 vrygestel.[188][189][190] Dit is voorafgegaan deur die gelyktydige vrystelling van drie liedjies op 20 Mei 2021: die titelsnit, "Text Book", en "Wildflower Wildfire",[191] asook die vrystelling van die enkelsnit "Arcadia" op 8 September 2021.[192] 'n Musiekvideo is op 8 September 2021 vir "Arcadia" vrygestel, met 'n alternatiewe musiekvideo vir die snit op 7 Oktober 2021 vrygestel. 'n Musiekvideo vir die snit "Blue Banisters" is op 20 Oktober 2021 vrygestel.

2022-hede: Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd en The Right Person Will Stay

[wysig | wysig bron]

Op 21 Januarie 2022 het Del Rey 'n lied getiteld "Watercolor Eyes" tydens 'n episode van Euphoria vrygestel.[193] Del Rey het in 2022 bevestig dat sy aan nuwe musiek en poësie gewerk het; op 19 Oktober 2022 het sy egter 'n reeks video's op haar Instagram geplaas waarin sy onthul dat haar motor "enkele maande" tevore ingebreek is[194] en haar rugsak – met 'n skootrekenaar, hardeskywe en drie videokameras – gesteel is, wat diewe toegang gegee het tot onvoltooide liedjies, 'n 200-bladsy-manuskrip van haar komende poësiebundel Behind the Iron Gates - Insights from an Institution, en twee jaar se gesinsvideo-opnames. Del Rey het die gesteelde skootrekenaar se inhoud op afstand uitgevee, wat die enigste werkende kopie van haar poësiebundel bevat het.[194][176] "Ten spyte van alles wat gebeur het, is ek vol vertroue in die komende album,"[176] het Del Rey in haar Instagram-video's gesluit.[176] Op 21 Oktober 2022 is Del Rey vertoon op "Snow on the Beach" deur Taylor Swift,[195] op haar album Midnights, geskryf deur Swift, Del Rey, en Jack Antonoff.[196] Die lied het op nommer 4 gedebuteer op die Billboard Hot 100, en was Del Rey se hoogste plasering op die ranglys.[197]

Op 7 Desember 2022 het Del Rey "Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd" vrygestel as die hoofenkel van haar negende ateljee-album met dieselfde naam.[198] In Januarie 2023 is Del Rey deur Nadia Lee Cohen gefotografeer en deur Billie Eilish vir die voorblad van Interview se Maart-uitgawe ondervra.[199] In die onderhoud het Del Rey onthul dat die album haar diepste gedagtes sou verken en dat sommige van die liedjies op die album "super lank en woordryk" is.[199] Op 14 Februarie 2023 is "A&W" as die tweede enkel van die album vrygestel, en 'n maand later, op 14 Maart 2023, is die derde enkel van die album, "The Grants", vrygestel.[200][201] Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd is op 24 Maart 2023 vrygestel.[198]

Op 19 Mei 2023 het Del Rey haar gewilde, voorheen onvrygestelde lied "Say Yes to Heaven" as 'n enkel vrygestel, nadat sy dit in November 2013 geskryf en opgeneem het, met die bedoeling om dit in Ultraviolence in te sluit, voordat dit gekanselleer is. Dele van die lied is op 15 Augustus 2016 uitgelek en deur ander wat Del Rey naboots op Spotify vrygestel.[202] Op 26 Mei 2023 het Taylor Swift 'n remix van "Snow on the Beach" vrygestel, met "meer" Lana Del Rey, saam met die Til Dawn-uitgawe van haar album Midnights, weens aanvraag van aanhangers wat wou hê Del Rey moes 'n vers in die lied hê, terwyl sy in die oorspronklike weergawe slegs agtergrondvokale gehad het.[203] Op 20 Julie 2023 is Del Rey opgemerk waar sy koffie skink en met kliënte gesels by 'n Waffle House in Florence, Alabama, in volle werknemersuniform met haar eie "Lana"-naambordjie.[204] In 2023 het Del Rey 'n toer onderneem ter ondersteuning van Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd.[205]

Op 20 Oktober 2023 was Del Rey te sien in Holly Macve se enkel "Suburban House". Macve het gedeel dat die twee kunstenaars in 2017 die eerste keer paaie gekruis het en dat sy 'n "groot aanhanger van [Lana se] musiek" is.[206] Op 10 November 2023 het Del Rey 5 nominasies vir die Grammy-toekennings van 2024 ontvang, insluitend Album van die Jaar en Beste Alternatiewe Musiekalbum vir Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd, Lied van die Jaar en Beste Alternatiewe Musiekuitvoering vir "A&W", en Beste Pop Duo/Groep Uitvoering vir "Candy Necklace" met Jon Batiste.[207] Sy is aangestel as die gesig vir die Skims 2024 Valentynsdag-versameling.[208]

Op 31 Januarie 2024 het Del Rey by Billboard se pre-Grammy-geleentheid aangekondig dat haar volgende album in September 2024 vrygestel sou word. Dit is haar eerste country-album. Oorspronklik getiteld Lasso, het sy later die titel as The Right Person Will Stay onthul, met 'n vrystellingsdatum van 21 Mei 2025.[209] "Tough", 'n samewerking met die Amerikaanse rapper Quavo, is op 3 Julie 2024 vrygestel.[210]

Op 25 November 2024 het Del Rey haar UK and Ireland Tour 2025 aangekondig, wat op 23 Junie 2025 begin en op 3 Julie 2025 eindig, waarin sy in Cardiff se Principality Stadium, Glasgow se Hampden Park, Liverpool se Anfield Stadium, Dublin se Aviva Stadium en laastens London se Wembley-stadion sal optree.[211]

In 2025 het Del Rey en The Weeknd saamgewerk aan die lied "The Abyss" van sy album Hurry Up Tomorrow.[212] Op 25 April 2025 het Del Rey by die Stagecoach-fees opgetree, waar sy verskeie nuwe liedjies uit haar komende country-geïnspireerde album voorgestel het.[213] Die album is voorafgegaan deur die enkelsnitte "Henry, Come On" en "Bluebird", beide saam met Luke Laird geskryf en saam met Drew Erickson vervaardig. Del Rey het verskeie liedjies uit die album tydens haar hoofvertoning by die Stagecoach Festival in April 2025 gedebuteer. Vervolgens het sy 'n uitverkoopte stadiontoer deur die VK en Ierland onderneem, wat haar eerste reeks stadionoptredes in die streek gemerk het.[214][215][216][217]

Kunstenaarskap

[wysig | wysig bron]

Musikale styl

[wysig | wysig bron]

Del Rey is as 'n "alt-pop"[218] of alternatiewe popkunstenaar bestempel.[219] Haar werke is afwisselend as pop,[220] rock,[221] droompop,[222] barokpop,[223] indiepop, psigedeliese rock,[224] gekategoriseer, terwyl dit elemente van trip hop,[225] hip hop,[226] lo-fi,[227] en trap insluit.[228] Met haar debuutvrystelling is Del Rey se musiek deur sommige musiekkritici as "Hollywood sadcore" beskryf.[229] Dit is herhaaldelik opgemerk vir sy filmiese klank en verwysings na verskeie aspekte van popkultuur; beide kritici en Del Rey self het 'n aanhoudende tema van 1950's en 1960's Americana opgemerk.[230] Die sterk elemente van Amerikaanse nostalgie het Idolator laat klassifiseer haar ferm as alternatiewe pop.[231] Del Rey het haar verbintenis met die verlede in 'n onderhoud met Artistdirect verduidelik en gesê: "Ek is nie eens in die 50's gebore nie, maar ek voel asof ek daar was."[232]

Van Born to Die het AllMusic gesê dat sy "verleidelike, oordrewe orkestrale pop haar uitbeeld as 'n soort vaag verbeelde chanteuse vir 'n generasie wat grootgemaak is op Adderall en die internet, met swaar dosisse Twin Peaks-atmosfeer".[233] Del Rey se daaropvolgende vrystellings het verskillende style bekendgestel, veral Ultraviolence, wat 'n kitaar-gebaseerde klank gebruik het wat soortgelyk is aan psigedeliese en woestynrock.[234] Kenneth Partridge van Billboard het hierdie stylverskuiwing opgemerk en geskryf: "Sy sing oor dwelms, motors, geld, en die slegte ouens vir wie sy altyd val, en hoewel daar steeds 'n sepia-getinte middel-eeuse geur aan baie van hierdie liedjies is, tree [Del Rey] nie meer op soos 'n uitgeharde Bette Davis nie."[235] Met die vrystelling van Honeymoon het een resensent Del Rey se oeuvre beskryf as "oor musiek as 'n tydvervorming, met haar langsame gekreun oor melasse-agtige arrangement wat bedoel is om die klok se wysers so stadig te laat beweeg dat dit soms voel asof hulle agteruit kan gaan".[236]

Voor haar deurbraak onder die verhoognaam Lana Del Rey, het sy onder die name Lizzy Grant, Lana Rey Del Mar,[237] Sparkle Jump Rope Queen,[238] en May Jailer opgetree.[239] Onder die verhoognaam Lizzy Grant het sy haar musiek as "Hawaiiaanse glam metal" beskryf,[240] terwyl die werk van haar May Jailer-projek akoesties was.[241]

Invloede

[wysig | wysig bron]
Frank Sinatra in 1957
Amy Winehouse in 2007
Kunstenaars van Frank Sinatra (links) tot Amy Winehouse (regs) het Del Rey en haar musiek beïnvloed.

Del Rey noem 'n wye reeks musikale kunstenaars as invloede, insluitend talle pop-, jazz- en blueskunstenaars uit die middel van die twintigste eeu, soos Andrew Lloyd Webber,[242] Frank Sinatra, Nina Simone, Billie Holiday, Bobby Vinton,[243] The Crystals,[243] en Miles Davis.[244] Fakkelsangers Julie London[245] en Julee Cruise het ook as invloede gedien.[243] "Ek hou regtig net van die meesters van elke genre," het sy in 2012 aan BBC-radiopresentator Jo Whiley gesê, en spesifiek Nirvana, Bob Dylan, Frank Sinatra en Elvis Presley genoem.[246][247]

Verskeie rock- en popmusikante en groepe uit die laat-twintigste eeu het ook Del Rey geïnspireer, soos Bruce Springsteen,[248] Britney Spears,[249] sanger-liedjieskrywer Lou Reed, en rockband the Eagles, sowel as volksmusikante soos Leonard Cohen[243] en Joan Baez. Del Rey het ook sanger-liedjieskrywer Cat Power,[248] Hole se voorsanger Courtney Love,[250] rapper Eminem, en sanger-liedjieskrywer Amy Winehouse as kunstenaars genoem na wie sy opgesien het.[243] Del Rey het die klankbaan van American Beauty as 'n gedeeltelike inspirasie vir haar album Born to Die (2012) genoem.[251]

Geïnspireer deur poësie, noem Del Rey Walt Whitman en Allen Ginsberg as instrumenteel vir haar liedjieskryf. In haar lied "Venice Bitch" is die liriek "nothing gold can stay" ook die titel van 'n Robert Frost-gedig.[252][253] Del Rey het rolprentregisseurs David Lynch en Federico Fellini, en skilders Mark Ryden en Pablo Picasso as invloede genoem[232][254] en het verklaar dat aktrise Lauren Bacall iemand is wat sy bewonder.[255] Sy het belangstelling getoon in en is beïnvloed deur die boek Lolita en die titelkarakter, sowel as die rolprente wat dit voortgebring het in 1962 en in 1997. Sy het in die verlede Lolita fashion vertoon en selfs 'n gelyknamige lied geskryf, wat as 'n bonusspoor op sommige uitgawes van haar 2012-album Born to Die ingesluit is.

Stem en timbre

[wysig | wysig bron]

Del Rey beskik oor 'n uitgebreide contraltostemreeks, wat meer as drie oktawe beslaan en beskryf is as boeiend en hoogs emosioneel, en wissel met groot gemak van hoë note in 'n meisieagtige timbre na jazz-agtige versierings in haar laer register.[256] Na die vrystelling van Ultraviolence, wat lewendig in enkelopnames opgeneem is sonder Pro Tools-stemredigering, het kritici Del Rey se vokale vermoëns al hoe meer waardeer, en haar groot reeks, verhoogde vokale selfvertroue en uniek emosionele aflewering geprys.[257] Tydens opnames in die ateljee is Del Rey bekend vir vokale meerlaag-tegnieke, wat, soos opgemerk, vir haar moeilik is om in 'n lewendige omgewing te herhaal, veral met die afwesigheid van agtergrondsangers om die oorspronklike vokale styl te vul.[258] Verhoogvrees is ook aangetoon as 'n groot bydraende faktor tot Del Rey se stryd met lewendige optredes;[259] joernaliste het egter in 2014 opgemerk dat haar lewendige optredes in selfvertroue toegeneem het. Billboard het die Coachella-debuut van "West Coast" as 'n "ster-skeppende optrede" beskou en die sangeres se vokale vermoëns geprys.[260][261] Musiekkritici het haar stem beskryf as "rokerig",[262] "grinterig",[240] en herinnerend aan Marilyn Monroe.[240] Met die 2015-vrystelling van Honeymoon is haar stem deur Los Angeles Times-kritikus Mikael Wood vergelyk met dié van Julee Cruise en Eartha Kitt.[263] Del Rey het begin om laer vokale te gebruik met Born to Die, en beweer: "Mense het my nie baie ernstig opgeneem nie, so ek het my stem verlaag, in die geloof dat dit my sou help om uit te staan. Nou sing ek redelik laag... wel, vir 'n vrou in elk geval".[264] "Ek sing nou laag, maar my stem was voorheen baie hoër. Weens die manier waarop ek lyk, het ek iets nodig gehad om die hele projek te anker. Andersins dink ek mense sou aanneem ek is 'n soort ligsinnige sangeres. Wel, ek dink nie... ek weet. Ek het op een manier gesing, en op 'n ander manier, en ek het gesien wat mense aantrek," het sy oor die onderwerp gesê.[26]

Video's en verhoogoptredes

[wysig | wysig bron]
Del Rey tree op tydens die Flow-fees in 2017

Del Rey se video's word ook dikwels gekenmerk deur hul kinematografiese kwaliteit met 'n retro flair.[265] In haar vroeë loopbaan het Del Rey snitte van haarself opgeneem waar sy saam met haar liedjies sing op 'n webkamera en dit saam met ou tuisvideo's en films geplaas om as "tuisgemaakte musiekvideo's" te dien, 'n styl wat haar vroeë erkenning gehelp het om te verkry.[verwysing benodig] Na die sukses van hierdie tuisgemaakte video's het Del Rey 'n reeks hoë-begroting musiekvideo's gehad, insluitend "Born to Die" en "National Anthem" (beide 2012) en "Young and Beautiful" (2013).[266][267] Haar vroeë video's het haar persone as "slegte meisie"[268] en "gangster Nancy Sinatra" vertoon.[268]

Haar daaropvolgende video's vir liedjies soos "Summer Wine", "Carmen" en "Summertime Sadness" is geproduseer met aansienlik laer begrotings en het meer elemente van Del Rey se vroeë styl behou. Die Ultraviolence-era het 'n mengsel van hoë-begroting video's en selfgemaakte video's geïnkorporeer, terwyl die Honeymoon-era byna uitsluitlik film noir-geïnspireerde professioneel geskiete beeldmateriaal was. Beide eras het gesien dat sommige van Del Rey se tuisgemaakte video's vir liedjies soos "Pretty When You Cry" en "Honeymoon" nie vrygestel is nie weens Del Rey se mening dat hulle "te vervelig" was.[269][270] Die Lust for Life-era was wyd gekenmerk deur sy effens gefilterde vintage-geïnspireerde voorkoms met 'n futuristiese flair. Vir Norman Fucking Rockwell!, het Del Rey se suster, Chuck Grant, drie video's in Del Rey se "tuisgemaakte video"-formaat geregisseer,[271] terwyl Rich Lee die twee daaropvolgende video's in 'n vintage maar futuristiese styl geregisseer het, soortgelyk aan die Lust for Life-video's wat hy geregisseer het.

Kritici het Del Rey opgemerk vir haar tipies eenvoudige maar outentieke lewendige optredes.[272] 'n Konsertresensie van September 2017 wat in The New York Times gepubliseer is, het opgemerk: "Vir meer as 'n uur was Me. Del Rey ongelooflik gemaklik, sing en glimlag met die gemak van iemand wat optree by 'n sanger-liedjieskrywer-aand by die plaaslike koffiewinkel."[272] Nog 'n resensie deur Roy Train vir The Hollywood Reporter in 2014 het opgemerk "’n afstand in haar vriendelikheid, selfs duidelik vanaf my sitplek aan die teenoorgestelde kant van die verhoog hoog bo die gewoel, die koue steeds voelbaar".[273]

Openbare beeld

[wysig | wysig bron]

Vroeë ontvangs

[wysig | wysig bron]

Voor die vrystelling van haar debuut groot etiket-album Born to Die in 2012, was Del Rey die onderwerp van verskeie artikels wat haar beeld en loopbaantraject bespreek het.[274][275][276] Een artikel deur Paul Harris, gepubliseer deur The Guardian 'n week voor die album se vrystelling, het die verskille opgemerk tussen Del Rey se waargenome persona in 2008, toe sy as Lizzy Grant opgetree en musiekvideo's op YouTube geplaas het, en in 2012, as Lana Del Rey.[275] Harris het geskryf:

Die internet het figure soos [Del Rey] in staat gestel om vinnig na die voorgrond van die kulturele landskap te kom, hetsy hul opkoms deur 'n platemaatskappy-beampte beplan is of spontaan vanuit iemand se slaapkamer gebeur. Dit het die roemsiklus versnel. Dit is opmerklik dat die groot terugslag teen Del Rey plaasvind voordat haar eerste album selfs vrygestel is. Dit openbaar 'n kulturele obsessie met die "outentisiteit" wat aanhangers, kunstenaars en korporasies bo alles waardeer.[275]

Tony Simon, 'n vervaardiger wat in 2009 met Del Rey saamgewerk het, het haar verdedig teen bewerings dat sy 'n produk van haar platemaatskappy is: "Om duidelik te wees, al die kritici wat sê sy is een of ander opgemaakte-deur-die-masjien popster is vol onsin. Hoewel dit onmoontlik is om die besighede se hande uit die pop te hou wanneer 'n popster geskep word, is die wortels van waar dit alles vandaan kom stewig binne Lizzy Grant."[37] In Del Rey se eie woorde, sy "[het] nooit 'n persona gehad nie. Nooit een nodig gehad nie. Sal nooit een nodig hê nie."[277]

In 'n 2017-onderhoud het Del Rey gesê, "Ek het myself nie [op Born to Die] geredigeer toe ek kon nie, want baie daarvan was maar net soos dit was. Ek bedoel, omdat ek baie verander het en baie van daardie liedjies, dis nie dat ek nie daarmee kan vereenselwig nie, maar... Baie daarvan is ook dat ek maar net soort van senuweeagtig was. Ek het soort van senuweeagtig voorgekom, en daar was maar net baie dualiteite, baie teenstellings wat aan die gang was wat dalk net gevoel het soos iets was 'n bietjie af. Miskien was die ding wat af was dat ek maar net 'n bietjie meer tyd nodig gehad het of iets, en ook my pad was maar net so kronkelrig om by die punt te kom om 'n eerste plaat te hê. Ek voel asof ek alles op my eie moes uitvind. Elke beweging was maar net raaiwerk."[278]

Sosiale sienings

[wysig | wysig bron]

Nadat sy deur verskeie bronne as antifeministies bestempel is,[75][34][77] het Del Rey in 2014 gesê: "Vir my is die kwessie van feminisme maar net nie 'n interessante konsep nie. Ek is meer geïnteresseerd in ... SpaceX en Tesla, wat gaan gebeur met ons intergalaktiese moontlikhede. Wanneer mense feminisme aanroer ... Ek is maar net nie regtig so geïnteresseerd nie."[279] Sy het ook gesê:

Vir my is 'n ware feminis iemand wat 'n vrou is wat presies doen wat sy wil. As my keuse is om, ek weet nie, by baie mans te wees, of as ek 'n werklik fisiese verhouding geniet, dink ek nie dit is noodwendig anti-feministies nie. Vir my moes die argument van feminisme nooit regtig ter sprake gekom het nie. Omdat ek nie te veel weet van die geskiedenis van feminisme nie, en dus is ek nie regtig 'n relevante persoon om in die gesprek te bring nie. Alles wat ek geskryf het, was so outobiografies, dit kon regtig net 'n persoonlike ontleding wees.[280]

In 2017 het Del Rey haar opgedateerde siening oor feminisme verder verduidelik in 'n onderhoud met Pitchfork:[281]

Want dinge het kultureel verskuif. Dit is nou meer gepas as onder die Obama-administrasie, waar ten minste almal wat ek geken het veilig gevoel het. Dit was 'n goeie tyd. Ons was op die op en op... Vroue het dadelik minder veilig gevoel onder [die Trump] -administrasie. Wat as hulle Planned Parenthood wegneem? Wat as ons nie geboortebeperking kan kry nie? Nou, wanneer mense my daardie vrae vra, voel ek 'n bietjie anders...[281]

Na die Harvey Weinstein sexual abuse cases, het sy haar ondersteuning uitgespreek vir die Me Too-beweging[282] en haarself as 'n feminis geïdentifiseer. In 2020 het sy haar ondersteuning uitgespreek vir 'n derde golf van feminisme.[173]

In Mei van daardie jaar het sy kritiek gelok vir 'n Instagram-plasing waarin sy haarself verdedig het teen beskuldigings dat sy mishandeling verheerlik deur onder andere te wys op 'n reeks ander vroulike kunstenaars en hul suksesse met werke oor "onvolmaakte seksuele verhoudings".[283][284][285] Del Rey het gereageer op die kritiek dat ras die tema van haar plasing was deur te sê dat sy die sangers genoem het omdat sy "[hierdie sangers liefhet] en [hulle ken]".[286] Sy het verduidelik dat sy verwys het na dié "wat nie sterk lyk of noodwendig slim lyk, of soos hulle in beheer is nie," toe sy mense genoem het "wat soos [haar] lyk".[287] Del Rey het verdere kritiek gelok vir die kortstondige plasing van 'n video van plunderaars tydens die George Floyd-optogte in Mei 2020.[288] Del Rey was dikwels krities teenoor die VSA se President Donald Trump. Sy het hom beskryf as 'n narsis en 'n produk van 'n kultuur van sosiopatie, en gesê sy geestestoestand laat hom sonder enige begrip van wat sy woorde en dade kan veroorsaak.[289] In Januarie 2021 het Del Rey kommentaar uitgelok deur te sê Trump "[het nie geweet] dat hy 'n oproer aanhits nie" as gevolg van sy "grootheidswaan".[290] Sy was krities teenoor Kanye West in 2018 vir sy ondersteuning van die voormalige President Trump.[291] Gedurende die eerste jaar van Trump se presidentskap het Del Rey beweer sy het probeer om towerkuns teen Trump te gebruik.[292] In November 2020 het Del Rey Joe Biden se verkiesing as President van die Verenigde State geëer deur "On Eagles' Wings" te cover.[293]

Tydens die vrystelling van die kunswerk vir Chemtrails Over the Country Club op Instagram, het Del Rey wydverspreide persdekking gekry vir die voorstel dat haar vriende, wat op die voorblad verskyn, "’n pragtige mengsel van alles" was, en gesê dat sy altyd "inklusief was sonder om selfs te probeer" deur haar loopbaan.[290][294] Del Rey het verduidelik, en gesê haar goeie vriende en kêrels was "rappers" en het haar kritici aangespreek, deur te sê dat voordat kommentators dit in 'n "WOC/POC-kwessie" verander het, sy "nie die een was wat die Capitol-gebou bestorm het nie" en was "besig om die wêreld te verander deur my lewe en gedagtes en liefde daar uit te sit".[295][296] Sy het vervolgens die kommentare uitgevee.[290][297] Na kritiek van media-afsetpunte, het Del Rey getwiet: "’n Vrou kan steeds nie kwaad word nie, reg? Selfs wanneer 'n skare-mentaliteit probeer om aan te hits."[290]

Liefdadigheidswerk

[wysig | wysig bron]

Oor die jare heen het Del Rey verskeie sake ondersteun en verskeie opnames beskikbaar gestel as aanbiedinge om sake te ondersteun waarin sy glo. Haar 2019-enkelsnit "Looking for America" is vrygestel in reaksie op die massa-skietvoorvalle op 3-4 Augustus 2019 in El Paso, Texas, en Dayton, Ohio, met alle opbrengste van die lied wat gaan na verligtingsfondse wat slagoffers van die Augustus-skietvoorvalle en die 28 Julie 2019, Gilroy Garlic-feesskietvoorval bevoordeel.[298] In Oktober 2020 het sy $350 000 uit die verkope van haar boek Violet Bent Backwards over the Grass aan DigDeep geskenk,[299] 'n Los Angeles-gebaseerde[300] nie-winsgewende organisasie, gestig deur George McGraw in 2014, wat elektriese gepompte[301] water voorsien vir sommige van die mees afgeleë[302] gesinne en gemeenskappe[301] van die Navajo-nasie.[303] Later in Desember het Del Rey 'n weergawe van "You'll Never Walk Alone" vrygestel om liefdadigheidsorganisasies te ondersteun wat deur die Liverpool F.C.-stigting ondersteun word.[304]

In die vroeë 2000's het Del Rey by 'n skuiling vir haweloses gewerk en deelgeneem aan humanitêre werk, insluitend die bou van huise by die Navajo-nasie.[305]

Invloed

[wysig | wysig bron]
Del Rey tree op in 2012

Del Rey is genoem as 'n invloed deur 'n aantal kunstenaars, insluitend Billie Eilish,[306] XXXTentacion,[307] Charli XCX, [308] Clairo, [309] Beabadoobee, [310] Madison Beer, [311] Taylor Swift,[312] Kacey Musgraves,[313] Kali Uchis,[314] Chappell Roan,[315] en Olivia Rodrigo.[316] Billboard het Born to Die gekrediteer as een van die hoofkatalisators vir die verskuiwing van popmusiek van 'n oorwegend bruisende EDM-toon na 'n meer stemmige, hip-hop-beïnvloede palet in die middel-2010's, en het opgemerk dat Del Rey onontbeerlik is vir die dekade se popmusiek, met invloed op alternatiewe-georiënteerde popkunstenaars soos Lorde, Halsey, Banks, Sky Ferreira, Father John Misty, Sia, Miley Cyrus, Selena Gomez en Taylor Swift.[317] In 2019 het Billboard "Born to Die" insluit onder die 100 liedjies wat die 2010's gedefinieer het, en bygevoeg dat dit "’n soniese verskuiwing gemerk het wat die poplandskap heeltemal verander het".[318] Norman Fucking Rockwell! is aangewys as een van die 500 Grootste Albums van Alle Tye deur Rolling Stone.[8] Del Rey het lof ontvang van ouer kunstenaars, waarvan sommige inspirasies vir Del Rey self was, insluitend Bruce Springsteen,[319] Joan Baez,[320] Elton John,[321] Courtney Love,[322] en regisseurs David Lynch en John Waters.[323]

The Washington Post het Del Rey gelys as die enigste musikant op hul "Dekade van Invloed"-lys.[324] Pitchfork het haar benoem as een van die grootste lewende liedjieskrywers van die VSA.[325] The Guardian het verklaar dat Del Rey se eie "suiwer vroulike waas" 'n "kenmerk is van die uitdagende vroulike popsterre wat nog kom".[326] Haar YouTube- en Vevo-bladsye het saam meer as sewe en 'n half miljard kyke.[327][328][329] In 2022 het New York-universiteit se Clive Davis Institute of Recorded Music die herfsemesterkursus "Topics in Recorded Music: Lana Del Rey" geloods, wat handel oor Del Rey se musiek.[330] Rolling Stone het Del Rey op nommer 175 geplaas op sy 2023-lys van die 200 Grootste Sangers van Alle Tye.[5] Rolling Stone UK het haar benoem as Die Grootste Amerikaanse Liedjieskrywer van die 21ste eeu (2023).[4]

Toekennings

[wysig | wysig bron]

Del Rey het baie toekennings ontvang, insluitend 3 MTV Europe Music-toekennings, 2 Brit Awards, 'n Satellite-toekenning en 9 GAFFA-toekennings. Benewens hierdie toekennings, is sy ook benoem vir 11 Grammy-toekennings[331] en 'n Golden Globe-toekenning.[332]

Persoonlike lewe

[wysig | wysig bron]

Del Rey het op 26 September 2024 met Jeremy Dufrene getrou in Louisiana.[333][334] Dufrene is 'n toervaartkaptein in Des Allemands, Louisiana; Del Rey het in 2019 'n toer saam met hom onderneem.[335][336]

Del Rey het verklaar dat sy in God glo.[337] Sy het in 2011 aan The Quietus gesê, "My begrip van God kom uit my eie persoonlike ervarings...want ek was so baie keer in die moeilikheid in New York dat as jy ek was, jy ook in God sou glo...Ek weet nie van een keer per week in 'n kerk bymekaarkom en al daardie dinge nie, maar toe ek gehoor het daar is 'n goddelike krag waarop jy 'n beroep kan doen, het ek dit gedoen. Ek veronderstel my benadering tot godsdiens is soos my benadering tot musiek – ek neem wat ek wil hê en laat die res.".[338]

Diskografie

[wysig | wysig bron]

Ateljee-albums

  • Lana Del Ray (2010)
  • Born to Die (2012)
  • Ultraviolence (2014)
  • Honeymoon (2015)
  • Lust for Life (2017)
  • Norman Fucking Rockwell! (2019)
  • Chemtrails over the Country Club (2021)
  • Blue Banisters (2021)
  • Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd (2023)
  • Classic (2025)

Geskrewe werke

[wysig | wysig bron]
  • Violet Bent Backwards over the Grass (2020)

Filmografie

[wysig | wysig bron]
  • Poolside (2010)
  • National Anthem (2012)
  • Ride (2012)
  • Tropico (2013)
  • Hi, How Are You Daniel Johnston? (2015)
  • Freak (2016)
  • Tower of Song: A Memorial Tribute to Leonard Cohen (2017)
  • The Kacey Musgraves Christmas Show (2019)
  • Norman Fucking Rockwell (2019)

Toere

[wysig | wysig bron]
  • Born to Die Tour (2011-2012)[339]
  • Paradise Tour (2013-2014)[339]
  • The Endless Summer Tour (2015)
  • LA to the Moon Tour (2018)
  • The Norman Fucking Rockwell! Tour (2019)[340]
  • 2023-2024 tour
  • UK and Ireland Tour 2025[341]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ "Lana Del Rey Marries Alligator Tour Guide Jeremy Dufrene in Louisiana Wedding". US Magazine (in Engels). 27 September 2024. Besoek op 27 September 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 Erlewine, Stephen Thomas. "Lana Del Rey". AllMusic. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Junie 2016. Besoek op 29 Junie 2016. {{cite web}}: Text "Biography & History" ignored (hulp)
  3. ↑ Mier, Tomás (11 November 2023). "Lana Del Rey 'Woke Up Very Excited' About Her 5 Grammy Nods". Rolling Stone. Besoek op 25 November 2023.
  4. ↑ 4,0 4,1 Ewens, Hannah (8 Maart 2023). "Lana Del Rey: she does it for the girls". Rolling Stone. Besoek op 20 Mei 2023.
  5. ↑ 5,0 5,1 "The 200 Greatest Singers of All Time". Rolling Stone. 1 Januarie 2023. Besoek op 17 Februarie 2023.
  6. ↑ Harris, Paul (21 Januarie 2012). "Lana Del Rey: The strange story of the star who rewrote her past". The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Junie 2016. Besoek op 29 Junie 2016.
  7. ↑ Spanos, Brittany (31 Julie 2019). "Lana Del Rey Announces 'Norman F-cking Rockwell' Release Date". Rolling Stone. Norman Fucking Rockwell will be out on August 30th.
  8. ↑ 8,0 8,1 Schewitz, Brett (25 Januarie 2021). "Rolling Stone 500 Greatest Albums Of All Time". Rolling Stone. Besoek op 20 Mei 2023.
  9. ↑ "The 500 Greatest Songs of All Time". Rolling Stone. 16 Februarie 2024. Besoek op 18 Februarie 2024.
  10. ↑ Cooper, Duncan (6 Desember 2013). "Why Did Lana Del Rey Make a 30-Minute Video About God, and What Does It Mean for Me?". The Fader. Besoek op 24 Oktober 2021.
  11. ↑ Kreps, Daniel (13 Desember 2014). "Coldplay, Lorde, Lana Del Rey Make Best Original Song Oscar Shortlist". Rolling Stone. Besoek op 20 Mei 2023.
  12. ↑ "Oscar Nominations 2015: Full List". Variety. 15 Januarie 2015. Besoek op 20 Mei 2023.
  13. ↑ Hiatt, Brian (18 Julie 2014). "Lana Del Rey – The Saddest, Baddest Diva in Rock". Rolling Stone. No. 1212. p. 44. Del Rey is four days away from her 29th birthday (for reasons she can't explain, she's usually reported to be a year younger), but looks, at the moment, like a college junior home for the summer.; Jackson, Ron (4 Julie 2008). "July 4, 2008 Post". Domain Name Journal. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Julie 2014. Besoek op 18 Julie 2014.; "Girl, Interrupted: Lizzy Grant Becomes Lana Del Rey". Blurt. 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Julie 2014. Besoek op 18 Julie 2014.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 Sowray, Bibby (10 Februarie 2012). "Lana Del Rey Biography, Quotes and Facts". Vogue. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Oktober 2012. Besoek op 20 Junie 2012.
  15. ↑ Jackson, Ron (April 2008). "The Domain Giant You Didn't Know: Rob Grant's Roundabout Route to Real Estate Riches (Online and Off!)". DN Journal. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Oktober 2012. Besoek op 1 Januarie 2013.
  16. ↑ "Robert England Grant Jr. Marries Patricia Ann Hill". The New York Times. 13 Junie 1982. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2015. Besoek op 4 Desember 2014.
  17. ↑ Bock, Melvin Lynn; E. Dale Hooper; Carole J. Skelly (1998). Joseph and Mary Dale and their descendants. Windmill Publications. p. 113.
  18. ↑ Zupkus, Lauren (8 Oktober 2014). "Meet Chuck Grant, Lana Del Rey's Equally Gorgeous And Talented Sister". The Huffington Post. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Oktober 2014. Besoek op 26 Oktober 2017.
  19. ↑ Rüth, Steffen (5 Junie 2014). "Lana Del Rey". Grazia (in Duits) (24/2012). Hamburg, Germany: G+J/Klambt-Style-Verlag GmbH & Co. KG: 36. ISSN 2192-3965.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 Giannini, Melissa (28 November 2013). "National Anthem". Nylon. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Desember 2013. Besoek op 8 Junie 2014.
  21. ↑ "Celebrities who are practicing Catholics or were raised in the church". Newsday. 10 April 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Oktober 2016. Besoek op 10 April 2017.
  22. ↑ "Ultra Lana". Celtic Life International. 22 Augustus 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Desember 2022. Drawn to Scotland by her ex-boyfriend Barrie-James O'Neill (lead singer of indie band Kassidy) coupled with her Scottish/Anglo ancestry
  23. ↑ Dombal, Ryan (30 Augustus 2011). "Rising: Lana Del Rey". Pitchfork. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Januarie 2012. Besoek op 25 Januarie 2012.
  24. ↑ 24,0 24,1 Hiatt, Brian (9 Januarie 2014). "Lana Del Rey: Vamp of Constant Sorrow". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2015. Besoek op 31 Julie 2014.
  25. ↑ 25,0 25,1 Tranter, Kirsten (10 Mei 2014). "Lolita in the 'hood". Sydney Morning Herald. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 April 2015. Besoek op 7 Maart 2015.
  26. ↑ 26,0 26,1 Welch, Andy (29 November 2011). "Lana Del Rey Interview". Clash. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2013. Besoek op 24 Februarie 2013.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 Heaf, Jonathan (1 Oktober 2012). "Woman Of The Year: Lana Del Rey". British GQ. Besoek op 17 Oktober 2022.
  28. ↑
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 Banning, Lisa (19 Junie 2013). "Paradise Lost: An interview with Lana Del Rey". Electronic Beats. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Oktober 2013. Besoek op 2 Oktober 2013.
  30. ↑
  31. ↑ Fennessey, Sean (6 Oktober 2011). "Ice Breaker: Lana Del Rey". GQ. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Maart 2015. Besoek op 7 Maart 2015.
  32. ↑ 32,0 32,1 Simpson, Leah (29 Januarie 2012). "Lana Del Rey hoped music industry would make her more friends". Digital Spy. Digital Spy Ltd. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Januarie 2012. Besoek op 20 Januarie 2012.
  33. ↑ McCormick, Neil (24 Januarie 2012). "Lana Del Rey interview: new album Born to Die is 'a beautiful thing'". The Telegraph. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Januarie 2013. Besoek op 26 September 2019.
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 34,3 Savage, Mark (27 Januarie 2012). "Love, the law, and Lana Del Rey". BBC News. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2012. Besoek op 1 Januarie 2022.
  35. ↑ Cummings, Alex Sayf (2 Februarie 2015). "The Gonzo Vision of Lana Del Rey". Tropics of Meta.
  36. ↑ "Registration Number / Date: PAu002950687 / April 25, 2005". Digital Spy. 2005. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2016. Besoek op 21 Augustus 2012.
  37. ↑ 37,0 37,1 37,2 37,3 37,4 Hellyer, Isabelle (18 April 2017). "The Greatest Lana Del Rey Songs That Never Made an (Official) Album". I-D. Vice. Besoek op 13 Augustus 2017.
  38. ↑
  39. ↑ "Williamsburg Live Songwriter Competition 2006 (WLSC 2006): Prizes". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Oktober 2007. Besoek op 12 April 2014.
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 40,3 40,4 40,5 40,6 Ayers, David (30 Januarie 2012). "Why Lana Del Rey's First Album Disappeared". MTV. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 April 2014.
  41. ↑ C. Sullivan, Felicia (20 Februarie 2009). "Interview: Singer/Songwriter Lizzy Grant on Cheap Thrills, Elvis, The Flamingos, Trailer Parks, and Coney Island". The Huffington Post. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Desember 2016.
  42. ↑ Calvert, John (4 Oktober 2011). "Original Sin: An Interview With Lana Del Rey". The Quietus. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2012.
  43. ↑ Hug, Dominik (16 Julie 2016). "Exklusiv-Interview mit Superstar Lana Del Rey". Blick (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Julie 2016. Besoek op 22 Julie 2017. I was still in college and we took a trip to an Indian reservation.
  44. ↑ "Lana Del Rey Interview". Vogue UK. 20 Oktober 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 November 2012. Besoek op 9 Augustus 2012.
  45. ↑
  46. ↑ Collier, Jessica (28 Januarie 2010). "Lizzy Grant aka. Lana Del Rey releases album". adirondack daily enterprise.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Junie 2012. Besoek op 27 September 2011.
  47. ↑ Horowitz, Steven J. (14 Januarie 2012). "Lana Del Rey: The Billboard Cover Story". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2013.
  48. ↑ "INTERVIEW MIT MANDO DIAO". Hitparade.ch. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Oktober 2012. Besoek op 27 Augustus 2012.
  49. ↑ "Poolside (2012)". Film Web. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Mei 2014. Besoek op 30 Mei 2014.
  50. ↑ Dobbins, Amanda (21 September 2011). "Meet Lana Del Rey, the New Singer Music Bloggers Love to Hate". New York. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Desember 2011.
  51. ↑ "Lana Del Rey signs to Stranger!". Stranger Records. 30 Junie 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Desember 2011. Besoek op 23 Desember 2011.
  52. ↑ Larsen, luke (25 Oktober 2011). "Lana Del Rey Wins Q Award, Says Album Due Out January". Paste. Wolfgang's Vault. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Januarie 2012. Besoek op 20 Januarie 2012.
  53. ↑ Corner, Lewis (17 Mei 2012). "Adele, Lana Del Rey, Take That win at Ivor Novellos 2012". Digital Spy. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Junie 2012. Besoek op 15 Oktober 2012.
  54. ↑
  55. ↑ Luke Morgan Britton (24 November 2015). "Lana Del Rey's ex-boyfriend says she broke up with him in an interview". NME. Besoek op 24 Oktober 2021.
  56. ↑ 56,0 56,1 Montgomery, James (17 Januarie 2012). "Lana Del Rey's 'SNL' Performance Has Critics Howling". MTV. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 November 2014.
  57. ↑ Anderson, Kyle (16 Januarie 2012). "Lana Del Rey's 'SNL' performance draws criticism, counter-backlash". Entertainment Weekly. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Maart 2015.
  58. ↑ Jones, Alan (6 Februarie 2012). "Official Chart Analysis: Lana Del Rey album sells 117k, 43% digital". Music Week. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 November 2013. Besoek op 29 Maart 2012.
  59. ↑ "Lana Del Rey – Born to Die". Metacritic. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Januarie 2012. Besoek op 30 Januarie 2012.
  60. ↑ "Lana Del Rey to release 'secret album'". BBC News. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Januarie 2012. Besoek op 27 Januarie 2012.
  61. ↑ Horowitz, Stephen (13 Januarie 2012). "Lana Del Rey: The Billboard Cover Story". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Februarie 2013. Besoek op 27 Februarie 2012.
  62. ↑ "Adele's 21 Is Biggest-Selling Album in World... Again". MTV. 26 Februarie 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Junie 2013. Besoek op 27 Februarie 2013.
  63. ↑ "Lana Del Rey Breaks into The Top 10 – San Francisco Business Times". The Business Journals. 3 September 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 September 2013. Besoek op 24 September 2013.
  64. ↑ "IFPI Digital Music Report 2013 (Page 11)" (PDF). San Francisco Business Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 27 September 2013. Besoek op 24 September 2013.
  65. ↑ Lipshutz, Jason (12 Oktober 2012). "Lana Del Rey Unveils 10-Minute 'Ride' Video: Watch". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Mei 2013. Besoek op 15 Oktober 2012.
  66. ↑ McIntyre, Hugh (5 Februarie 2024). "Lana Del Rey Joins Adele In A Major Chart Milestone". Forbes. Besoek op 5 Februarie 2024.
  67. ↑ "Every Lana Del Rey Song, Ranked: Critic's List". Billboard. Besoek op 30 Augustus 2019.
  68. ↑ 68,0 68,1 Elliott, Hannah (22 Augustus 2012). "Jaguar Taps Lana Del Rey For F-Type". Forbes. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Augustus 2012. Besoek op 23 Augustus 2012.
  69. ↑ "Jaguar Releases Dramatic Trailer For Short Feature Film 'DESIRE' with Ridley Scott Associates". Jaguar.com. 4 Maart 2013. Besoek op 12 Julie 2017.
  70. ↑ George, Anita (25 April 2013). "Watch Ridley Scott Associates and Jaguar's Short Film, Desire". Paste Magazine. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Julie 2018. Besoek op 12 Julie 2017.
  71. ↑ Rowley, Allison (15 September 2012). "Lana Del Rey's H&M TV advert revealed – watch". Digital Spy. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 September 2012. Besoek op 12 Oktober 2012.
  72. ↑ Alexander, Ella (17 Julie 2012). "H&M Confirms Lana". Vogue U.K. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Julie 2012. Besoek op 18 Julie 2012.
  73. ↑ 73,0 73,1 Lipshutz, Jason (25 September 2012). "Lana Del Rey Releases 'Ride' Single From 'Born To Die' Deluxe Edition". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Maart 2013.
  74. ↑ "Lana Del Rey premieres her new Ride music video in Santa Monica". Glamour. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Oktober 2012. Besoek op 11 Oktober 2012.
  75. ↑ 75,0 75,1 75,2 Jones, Lucy. "Lana Del Rey Channels Blanche DuBois in Music Video For 'Ride'". NME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Oktober 2013. Besoek op 12 Oktober 2012.
  76. ↑ "Lana Del Rey plays a prostitute in new 'Ride' video, has some old truckers for customers". OK!. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Junie 2013. Besoek op 12 Oktober 2012.
  77. ↑ 77,0 77,1 Rice, Paul (8 Februarie 2012). "Lana Del Rey's Feminist Problem". Slant Magazine. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Augustus 2012. Besoek op 12 Oktober 2012.
  78. ↑ "Lana Del Rey Debuts at No. 10 on Billboard 200 With 'Paradise' EP (Interscope/Polydor)". Santa Monica, California. PR Newswire. 21 November 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Junie 2013. Besoek op 22 November 2012.
  79. ↑ 79,0 79,1 "Lana Del Rey". Grammy Awards. Besoek op 27 September 2019.
  80. ↑ McGovern, Kyle (12 November 2012). "MTV EMAs 2012: Taylor Swift Is Popular in Europe, Too". Spin. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 November 2015.
  81. ↑ Smirke, Richard (21 Februarie 2013). "Brit Awards 2013: Emeli Sande, Mumford & Sons, Adele Win Big". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Februarie 2013. Besoek op 21 Februarie 2013.
  82. ↑ "Lana Del Rey Wows In White At Echo Music Awards". Marie Claire UK. 22 Maart 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2019.
  83. ↑ Sia, Nicole (27 Maart 2013). "Lana Del Rey Enters Her '70s Folk Period in 'Chelsea Hotel No. 2' Video". Spin. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Maart 2013.
  84. ↑ Cooper, Leonie (21 April 2013). "Lana Del Rey covers Nancy & Lee's 'Summer Wine' with Kassidy boyfriend". NME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Julie 2018.
  85. ↑ Brown, August (4 April 2013). "'Gatsby' soundtrack to feature Jay-Z, Lana del Rey, The xx and more". Los Angeles Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 April 2013. Besoek op 6 April 2013.
  86. ↑ Trust, Gary (5 Mei 2013). "Weekly Chart Notes: Steve Martin, Edie Brickell Blast Back; Lana Del Rey Debuts; Mariah Carey, Nicki Minaj Get Hot (100)-Headed". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Mei 2013. Besoek op 7 Mei 2013.
  87. ↑ Trust, Gary (28 Augustus 2013). "Robin Thicke Leads Hot 100, Katy Perry Holds at No. 2". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Augustus 2013. Besoek op 28 Augustus 2013.
  88. ↑ "56th Annual GRAMMY Awards Winners & Nominees". Grammy Awards. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Junie 2013.
  89. ↑ Hogan, Marc (19 Augustus 2013). "Lana Del Rey, as the Virgin Mother, Hints 'Tropico' Film Will Send Her Career to Heaven". Spin. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Augustus 2013. Besoek op 28 Augustus 2013.
  90. ↑ Levine, Nick (18 Augustus 2013). "Lana Del Rey confuses fans by tweeting about 'the farewell project'". NME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Augustus 2013. Besoek op 28 Augustus 2013.
  91. ↑ Boardman, Madeline (5 Desember 2013). "Lana Del Rey's 'Ultra-Violence' Album Announced at 'Tropico' Premiere". The Huffington Post. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Februarie 2014. Besoek op 5 April 2014.
  92. ↑ Boardman, Madeline (5 Desember 2013). "Lana Del Rey's 'Ultra-Violence' Album Announced At 'Tropico' Premiere". The Huffington Post. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Februarie 2014. Besoek op 12 April 2014.
  93. ↑ Grow, Kory (5 Desember 2013). "Lana Del Rey Announces New Album 'Ultra-Violence'". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Maart 2014. Besoek op 12 April 2014.
  94. ↑ "'Maleficent' to Feature 'Once Upon a Dream' by Lana Del Rey". Stitch Kingdom. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Januarie 2014. Besoek op 23 Januarie 2014.
  95. ↑ "Lana Del Rey announces new album title: Ultraviolence". The Guardian. London, UK. 5 Desember 2013. ISSN 0261-3077. OCLC 60623878. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 April 2014. Besoek op 5 April 2014.
  96. ↑ "Lana Del Rey's 'ULTRAVIOLENCE' (Interscope/Polydor UK) Debuts At No. 1 in Twelve Countries Including U.S. & U.K., Plus Top 5 in Eight Other Countries". PR Newswire. 25 Junie 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Junie 2014. Besoek op 26 Junie 2014.
  97. ↑ Wigler, Josh (26 Mei 2014). "Listen To Lana Del Rey's New Single, 'Shades of Cool'". MTV. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Mei 2014. Besoek op 6 Junie 2014.
  98. ↑ Frydenlund, Zach. "Listen to Lana Del Rey's "Ultraviolence"". Complex. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Junie 2014. Besoek op 4 Junie 2014.
  99. ↑ Pollard, Alexandra. "Lana Del Rey reveals 'Brooklyn Baby', 10 other tracks leak online". Gigwise. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Julie 2014. Besoek op 8 Junie 2014.
  100. ↑ Heller, Corinne (11 November 2015). "Lana Del Rey and Boyfriend Francesco Carrozzini Split: Report". E!.
  101. ↑ "Lana Del Rey says her second album will be 'spiritual'". BBC News. 27 Februarie 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Maart 2013. Besoek op 27 Februarie 2013.
  102. ↑ Frank, Alex (7 September 2015). "Best Fall Music of 2015: Justin Bieber, Lana Del Rey and More". Vogue. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Oktober 2015. Besoek op 26 September 2019.
  103. ↑ Horner, Al (28 Oktober 2014). "Lana Del Rey – Ultraviolence". NME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 September 2019. Besoek op 26 September 2019.
  104. ↑ Power, Ed (21 Junie 2014). "Album review: Lana Del Rey, Ultraviolence". Irish Examiner. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 September 2019. Besoek op 26 September 2019.
  105. ↑ Willman, Chris (18 November 2014). "'Big Eyes': The Story Behind Lana Del Rey's Stunning Secret Songs". The Hollywood Reporter. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 November 2014.
  106. ↑ Lipshutz, Jason (14 Augustus 2015). "Lana Del Rey's 'Honeymoon' Album Gets Sept. 18 Release Date". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Augustus 2015.
  107. ↑ "Reviews for Honeymoon". Metacritic. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 September 2015. Besoek op 18 September 2015.
  108. ↑ Plaugic, Lizzie (14 Julie 2015). "Lana Del Rey's new single 'Honeymoon' is six minutes of meandering bliss". The Verge. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Augustus 2015. Besoek op 26 September 2019.
  109. ↑ Reed, Ryan (21 Augustus 2015). "Hear Lana Del Rey's Hypnotic New Song, 'Terrence Loves You'". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Julie 2016. Besoek op 18 September 2016.
  110. ↑ Mansfield, Brian (1 Desember 2014). "Lana Del Rey to tour with Courtney Love". USA Today. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Desember 2014.
  111. ↑ Reed, Ryan (April 2015). "Lana Del Rey Recruits Grimes for Endless Summer Tour". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Januarie 2020.
  112. ↑ Carley, Brennan (4 Augustus 2015). "The Weeknd's New Album Features Lana Del Rey". Spin. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Desember 2015.
  113. ↑ Stutz, Colin (9 November 2015). "When Lana Del Rey Met Daniel Johnston: Inside 'Hi, How Are You Daniel Johnston?' L.A. Premiere". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Julie 2018.
  114. ↑ Stutz, Colin (6 November 2015). "Lana Del Rey Covers Daniel Johnston's 'Some Things Last a Long Time': Listen". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Desember 2015. Besoek op 4 Desember 2015.
  115. ↑ "Lana Del Rey to Be Honored as 'Trailblazer' at Billboard's Women in Music". Billboard. 6 November 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Maart 2017. Besoek op 31 Maart 2017.
  116. ↑ Hosken, Patrick. "2015 MTV EMA: See The Full Winners List". MTV News. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Desember 2015. Besoek op 31 Maart 2017.
  117. ↑ Torres, Erik (25 Januarie 2016). "Lana Del Rey's Forthcoming "Freak" Video Will Star Father John Misty". Pitchfork. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Februarie 2016. Besoek op 26 September 2019.
  118. ↑ Britton, Luke Morgan (22 Maart 2016). "Lana Del Rey is back in the studio". NME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 September 2019.
  119. ↑ Minsker, Evan (17 November 2016). "The Weeknd Details Starboy Tracklist Feat. Lana Del Rey, Kendrick Lamar, Future, Daft Punk". Pitchfork. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Desember 2016.
  120. ↑ "Starboy album credits" (PDF). Universal Music Group. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 6 Februarie 2017. Besoek op 21 Februarie 2017.
  121. ↑ Mench, Chris (18 November 2016). "The Weeknd Drops Two New Songs, "Party Monster" and "I Feel It Coming" f/ Daft Punk". Complex. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Februarie 2023. Besoek op 18 Januarie 2017.
  122. ↑ "The Weeknd Chart History: Hot 100". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Augustus 2019.
  123. ↑ "American single certifications – The Weeknd – Party Monster". Recording Industry Association of America. Besoek op 26 September 2019.
  124. ↑ Minsker, Evan (25 Mei 2017). "Lana Del Rey Reveals Lust For Life Album Release Date". Pitchfork. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Mei 2017.
  125. ↑ Gaca, Anna (29 Maart 2017). "Lana Del Rey Releases Trailer for New Album Lust for Life, Which Is "Coming Soon"". Spin. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Maart 2017.
  126. ↑ Xander, Zellner (19 April 2017). "Lana Del Rey's 'Lust for Life' Feat". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 April 2017. Besoek op 21 April 2017.
  127. ↑ Camp, Alexa (21 Julie 2017). "Lana Del Rey Drops Two New Songs: "Summer Bummer" and "Groupie Love"". Slant Magazine. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 September 2019. Besoek op 21 Julie 2017.
  128. ↑ Kreps, Daniel (20 Februarie 2017). "Watch Lana Del Rey's Dreamy 'Love' Video". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Februarie 2019.
  129. ↑ Willman, Chris (21 Julie 2017). "Album Review: Lana Del Rey's 'Lust for Life'". Variety. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Junie 2019.
  130. ↑ Britton, Luke Morgan (18 April 2017). "Lana Del Rey's new song with Sean Ono Lennon features lyric about his parents". NME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Augustus 2019.
  131. ↑ "Lust for Life by Lana Del Rey". Metacritic. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 September 2019. Besoek op 26 September 2019.
  132. ↑ Copsey, Rob (28 Julie 2017). "Lana Del Rey's Lust For Life earns her a third Number 1 album". Officialcharts.com. Besoek op 24 Oktober 2021.
  133. ↑ Caulfield, Keith (2 Augustus 2017). "Lana Del Rey Debuts at No. 1 on Billboard 200 Albums Chart, Tyler, The Creator and Meek Mill Bow at Nos. 2 & 3". Billboard. Besoek op 24 Oktober 2021.
  134. ↑ Kim, Michelle; Strauss, Matthew (27 September 2017). "Lana Del Rey Announces Tour". Pitchfork. Besoek op 28 September 2017.
  135. ↑ Lynch, Joe (28 November 2017). "Grammys 2018 Nominees: The Complete List". Billboard. Besoek op 28 November 2017.
  136. ↑ 136,0 136,1 Snapes, Laura (26 Maart 2018). "Lana Del Rey Claims Copyright Dispute with Radiohead is Over". The Guardian. Besoek op 26 September 2019.
  137. ↑ Sisario, Ben (9 Januarie 2018). "Radiohead Denies Suing Lana Del Rey Over Copyright (but Still Wants Credit)". The New York Times. Besoek op 2 Junie 2020.
  138. ↑ Breihan, Tome (5 Desember 2017). "Jonathan Wilson's New Album Features Lana Del Rey & Father John Misty; Hear "Over The Midnight"". Stereogum. Besoek op 24 Oktober 2021.
  139. ↑ Reed, Ryan (12 Januarie 2018). "Hear Lana Del Rey on BORNS' New Electro-Soul Song 'Blue Madonna'". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2019.
  140. ↑ Renshaw, David (18 Julie 2018). "Cat Power announces new album Wanderer, collaboration with Lana Del Rey". The Fader. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 September 2019. Besoek op 30 Julie 2018.
  141. ↑ Bird, Cameron (4 November 2018). "Gucci Celebrates the Gucci Guilty Campaign at the Hollywood Forever Cemetery". Vogue. Besoek op 8 April 2019.
  142. ↑ Reitman, Shelby. "Lana Del Rey Stars in Gucci Guilty Campaign With Jared Leto & Courtney Love". Billboard. Besoek op 16 Mei 2019.
  143. ↑ 143,0 143,1 Sunnucks, Jack (2 Junie 2019). "Lana Del Rey on Being 'Just Weird Enough' for the Gucci Guilty Campaign". i-D. Besoek op 4 Oktober 2022.
  144. ↑ Minsker, Evan (9 Augustus 2019). "Lana Del Rey Releases "Looking For America" and "Season of the Witch": Listen". Pitchfork. Besoek op 24 Oktober 2021.
  145. ↑ Dawson, Brit (7 Augustus 2019). "Lana Del Rey shares a new song in response to mass shootings". Dazed. Besoek op 24 Oktober 2021.
  146. ↑ Sodomsky, Sam (30 Augustus 2019). "5 Takeaways From Lana Del Rey's New Album, Norman Fucking Rockwell!". Pitchfork. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 September 2019.
  147. ↑ Shafer, Claire (9 September 2019). "Lana Del Rey Covers Ariana Grande in BBC Live Lounge". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 September 2019.
  148. ↑ Rowley, Glenn (9 September 2019). "Lana Del Rey Covered Ariana Grande Because It's Christmas, Apparently: Watch". Billboard.
  149. ↑ 149,0 149,1 Gillespie, Katherine (18 September 2018). "Lana's New Album Is Called 'Norman Fucking Rockwell'". Paper. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 September 2019.
  150. ↑ Daly, Rhian (18 September 2018). "Lana Del Rey says she wants to publish a book of poetry". NME. Besoek op 8 April 2019.
  151. ↑ Cook-Wilson, Winston (2 Januarie 2019). "Lana Del Rey Says Her New Album and Book of Poetry Are Done". Spin. Besoek op 8 April 2019.
  152. ↑ Reed, Ryan (12 September 2018). "Lana Del Rey Recruits Jack Antonoff for New Song 'Mariners Apartment Complex'". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Desember 2018.
  153. ↑ Reed, Ryan (9 Januarie 2019). "Hear Lana Del Rey's Mournful New Song 'Hope Is a Dangerous Thing...'". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Maart 2019.
  154. ↑ Daw, Stephen. "Lana Del Rey Covers 'Doin' Time' in New Sublime Documentary Clip: Watch". Billboard. Besoek op 16 Mei 2019.
  155. ↑ Spanos, Brittany (31 Julie 2019). "Lana Del Rey Announces 'Norman F-cking Rockwell' Release Date, Track List". Rolling Stone. Besoek op 31 Julie 2019.
  156. ↑ Shaffer, Claire (22 Augustus 2019). "Lana Del Rey Drops Double Video for 'F-ck It I Love You,' 'The Greatest'". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 September 2019.
  157. ↑ "Norman Fucking Rockwell! by Lana Del Rey". Metacritic. Besoek op 26 September 2019.
  158. ↑ Dhaly, Rhian (30 Augustus 2019). "Lana Del Rey – 'Norman Fucking Rockwell!' review". NME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 September 2019.
  159. ↑ Sheffield, Rob (30 Augustus 2019). "Lana Del Rey Builds Her Most Elaborate Fantasies Yet on 'Norman F-cking Rockwell'". Rolling Stone. Besoek op 30 Augustus 2019.
  160. ↑ "Lana Del Rey". Grammy Awards. 26 Oktober 2022. Besoek op 26 Oktober 2022.
  161. ↑ Warner, Denise (20 November 2019). "2020 Grammy Nominees: The Complete List". Billboard. Valence Media. Besoek op 28 Desember 2021.
  162. ↑ Cowen, Trace William (22 Augustus 2019). "Lana Del Rey Wasn't Immediately Sold on the Idea of Working With Jack Antonoff on New Album". Complex. Besoek op 26 Oktober 2022.
  163. ↑ Shaffer, Claire (22 Maart 2021). "Lana Del Rey's 'Chemtrails Over the Country Club' Is a Somber American Travelogue". Rolling Stone. Besoek op 26 Oktober 2022.
  164. ↑ Hussey, Allison (28 Julie 2020). "Lana Del Rey Releases New Spoken Word Poetry Album Violet Bent Backwards Over the Grass". Pitchfork. Besoek op 26 Oktober 2022.
  165. ↑ Breihan, Tom (27 Junie 2019). "Miley Cyrus, Ariana Grande, Lana Del Rey's "Don't Call Me Angel": Watch The Trailer". Stereogum. Besoek op 28 Junie 2019.
  166. ↑ ARIA Australian Top 50 Singles Chart – Australia's Official Top 50 Songs, Pop, Rock and All Genres. ARIA Charts. Retrieved on March 22, 2020.
  167. ↑ "Gold/Platinum". Music Canada. Besoek op 26 Oktober 2022.
  168. ↑ Shaffer, Claire (4 November 2019). "Kacey Musgraves Announces All-Star Christmas Special". Rolling Stone. Besoek op 22 Maart 2020.
  169. ↑ Gonzalez, Sandra. (November 4, 2019) Kacey Musgraves is getting a Christmas special on Amazon. CNN. Retrieved on March 22, 2020.
  170. ↑ Defebaugh, William (7 Februarie 2018). "Groupie Love: Lana Del Rey by Kim K, Stevie Nicks, Courtney Love, & More". L'Officiel. Besoek op 7 April 2018.
  171. ↑ Sodomsky, Sam (7 Februarie 2018). "Lana Del Rey Says She's Working on a Musical". Pitchfork. Besoek op 7 April 2018.
  172. ↑ 172,0 172,1 Breihan, Tom (30 Augustus 2019). "Lana Del Rey Says She's Working On Another New Album Called White Hot Forever". Stereogum.
  173. ↑ 173,0 173,1 :"Lana Del Rey on Instagram: "Violet bent backwards over the grass link in bio 🌲"". Instagram. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Desember 2021. Besoek op 8 Oktober 2020.[dooie skakel]
  174. ↑ "Lana Del Rey – Violet Bent Backwards Over The Grass". Lana Del Rey Official Website. 8 Oktober 2020. Besoek op 8 Oktober 2020.
  175. ↑ Peters, Mitchell (24 Mei 2020). "Lana Del Rey Shares New Spoken Word Piece 'Patent Leather Do-Over': Listen". Billboard. Besoek op 27 Oktober 2022.
  176. ↑ 176,0 176,1 176,2 176,3 Squires, Bethy (19 Oktober 2022). "Lana Del Rey Loses Music, Manuscript in a Robbery". Vulture. Besoek op 19 Oktober 2022.
  177. ↑ Martoccio, Angie (4 November 2020). "Lana Del Rey Preps LP of Standards, Covers 'You'll Never Walk Alone'". Rolling Stone. Besoek op 20 Maart 2021.
  178. ↑ "The End of the Storm soundtrack to benefit LFC Foundation". LiverpoolFC.com. Liverpool Football Club. 13 November 2020. Besoek op 13 Februarie 2021.
  179. ↑ Hunter, Steve (10 Maart 2013). "PHOTOS: Lana Del Rey at Anfield". LiverpoolFC.com. Liverpool Football Club. Besoek op 13 Februarie 2021.
  180. ↑ D'Zurilla, Christine (16 Desember 2020). "Lana Del Rey is engaged, and here's what we know about her under-the-radar fiancé". Los Angeles Times. Besoek op 21 Desember 2020.
  181. ↑ "Chemtrails Over the Country Club by Lana Del Rey Tracks and Reviews". Metacritic. Besoek op 4 Julie 2021.
  182. ↑ Harrison, Ellie (30 Augustus 2019). "Lana Del Rey reveals new album White Hot Forever will be released in 2020". The Independent. Besoek op 20 Oktober 2019.
  183. ↑ Antonoff, Jack (8 September 2021). "Who is Lana Del Rey?". Interview Magazine. Besoek op 4 Julie 2020.
  184. ↑ Spanos, Brittany; Legaspi, Althea (16 Oktober 2020). "Lana Del Rey Returns With Tender New Song 'Let Me Love You Like a Woman'". Rolling Stone. Besoek op 22 Oktober 2020.
  185. ↑ Daly, Rhian (11 Januarie 2021). "Lana Del Rey shares beautiful new song 'Chemtrails Over The Country Club'". NME. Besoek op 4 Julie 2021.
  186. ↑ Ehrlich, Brenna (11 Januarie 2021). "Lana Del Rey Reveals Cover, Tracklist for 'Chemtrails Over the Country Club'". Rolling Stone. Besoek op 4 Julie 2021.
  187. ↑ Kaufman, Gil (2 Maart 2021). "Lana Del Rey Rollerblades Down a Desert Highway in Hazy 'White Dress' Teaser". Billboard. Besoek op 4 Julie 2021. Lana Del Rey dropped a 20-second teaser for her upcoming "White Dress" single over the weekend, giving fans another peek at the visual from the single off her upcoming Chemtrails Over the Country Club album.
  188. ↑ Murray, Robin (20 Maart 2021). "Lana Del Rey Announces New Album 'Rock Candy Sweet'". Clash. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Maart 2021. Besoek op 20 Maart 2021.
  189. ↑ Hussey, Allison (20 Maart 2021). "Lana Del Rey Announces New Album Rock Candy Sweet". Pitchfork. Besoek op 20 Maart 2021.
  190. ↑ "Lana Del Rey on Instagram: "Album out later later… Single out soonish. Have a good fourth x"". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Desember 2021. Besoek op 4 Julie 2021 – via Instagram.
  191. ↑ Breihan, Tom (20 Mei 2021). "Lana Del Rey – "Blue Banisters," "Text Book," & "Wildflower Wildfire"". Stereogum.
  192. ↑ Lavin, Will (8 September 2021). "Lana Del Rey reveals 'Blue Banisters' album release date and shares new song, 'ARCADIA'". NME. Besoek op 16 Oktober 2021.
  193. ↑ Bloom, Madison (21 Januarie 2022). "Lana Del Rey Shares New Song "Watercolor Eyes": Listen". Pitchfork. Besoek op 21 Januarie 2022.
  194. ↑ 194,0 194,1 Medina, Dani (19 Oktober 2022). "Lana Del Rey Says Laptop Containing New Music, Book Was Stolen". iHeart. Besoek op 20 Oktober 2022.
  195. ↑ Spanos, Brittany (21 Oktober 2022). "Taylor Swift Lets Us Into Her Darkest Dreams On 'Midnights'". Rolling Stone. Besoek op 21 Oktober 2022.
  196. ↑ Swift, Taylor (21 Oktober 2022). "Midnights". Apple Music (US). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Oktober 2022. Besoek op 12 Oktober 2022.
  197. ↑ Trust, Gary (31 Oktober 2022). "Taylor Swift Makes History as First Artist With Entire Top 10 on Billboard Hot 100, Led by 'Anti-Hero' at No. 1". Billboard. Besoek op 31 Oktober 2022.
  198. ↑ 198,0 198,1 Strauss, Matthew; Ruiz, Matthew Ismael (7 Desember 2022). "Lana Del Rey Announces New Album, Shares New Song". Pitchfork. Besoek op 8 Desember 2022.
  199. ↑ 199,0 199,1 Lent, Caitlin (14 Februarie 2023). "Lana Del Rey and Billie Eilish Fall in Love". Interview Magazine. Besoek op 18 Februarie 2023.
  200. ↑ Murray, Robin (14 Februarie 2023). "Lana Del Rey Shares Beautiful New Song 'A&W'". Clash. Besoek op 16 Februarie 2023.
  201. ↑ "Lana Del Rey Examines The Power Of Memory & Family On New Song "The Grants"". Genius. Besoek op 15 Maart 2023.
  202. ↑ Black, Sandra (19 Mei 2023). "Lana Del Rey officially releases 'Say Yes to Heaven'". Hot Press. Besoek op 19 Mei 2023.
  203. ↑ Bowenbank, Starr (26 Mei 2023). "Taylor Swift's 'Snow on the Beach (feat. More Lana Del Rey)' Has Arrived: Stream It Now". Billboard. Besoek op 26 Mei 2023.
  204. ↑ Dailey, Hannah (21 Julie 2023). "Lana Del Rey Works a Shift at a Waffle House in Alabama: See the Photos". Billboard. Besoek op 22 Julie 2023.
  205. ↑ Blistein, Jon (21 Augustus 2023). "See Lana Del Rey This Fall — If You're Lucky Enough to Live In One of These 10 Cities". Rolling Stone. Besoek op 21 Augustus 2023.
  206. ↑ Duran, Anagricel (23 Oktober 2023). "Listen to Lana Del Rey team up with Holly Macve for new single 'Suburban House". NME. Besoek op 23 Oktober 2023.
  207. ↑ "2024 GRAMMY Nominations: See The Full Nominees List". Grammy Awards. Besoek op 10 November 2023.
  208. ↑ "Lana del Rey Talks Headlining Coachella, Her Grammys Noms, and Why She Loves Valentine's Day". 18 Januarie 2024.
  209. ↑ Brandle, Lars (1 Februarie 2024). "Lana Del Rey Announces New Album 'Lasso'". Billboard. Besoek op 1 Februarie 2024.
  210. ↑ Saponara, Michael (28 Junie 2024). "Lana Del Rey & Quavo Reveal Release Date for Upcoming 'Tough' Collaboration". Billboard. Besoek op 28 Junie 2024.
  211. ↑ Yates, Jonny (25 November 2024). "Lana Del Rey announces 2025 UK and Ireland stadium tour dates". PinkNews (in Engels (VSA)). Besoek op 25 November 2024.
  212. ↑ "Florence + the Machine, Lana Del Rey guest on new The Weeknd album". 105.7 The Point (in Engels (VSA)). 31 Januarie 2025. Besoek op 13 Maart 2025.
  213. ↑ "Lana Del Rey, Sturgill Simpson, and Zach Bryan Set for Stagecoach Festival 2025". Pitchfork. 5 September 2024.
  214. ↑ "Lana Del Rey Announces New Album 'The Right Person Will Stay'". Pitchfork. 29 November 2024. Besoek op 27 Mei 2025.
  215. ↑ "Lana Del Rey Shares New Song "Bluebird": Listen". Pitchfork. 18 April 2025. Besoek op 27 Mei 2025.
  216. ↑ "Lana Del Rey at Stagecoach 2025". Paper Magazine. 27 April 2025. Besoek op 27 Mei 2025.
  217. ↑ "Lana Del Rey achieves major milestone with 2025 Summer Tour". Geo News. 30 November 2024. Besoek op 27 Mei 2025.
  218. ↑
  219. ↑ "Lana Del Rey Sets New Album 'Blue Banisters'". billboard.com. 28 April 2021. Besoek op 31 Oktober 2021.
  220. ↑
  221. ↑
  222. ↑
  223. ↑
  224. ↑ Lappin, Erick. "Is Lana Del Rey Pop or Alternative?". Vix. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 April 2021. Besoek op 27 September 2019.
  225. ↑
  226. ↑ Rice, Paul (8 Februarie 2012). "Lana Del Rey's Feminist Problem". Slant. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2013. Besoek op 6 Junie 2013.
  227. ↑ Williams, Mike (21 Julie 2017). "Lana Del Rey: Music and witchcraft – read the exclusive NME interview". NME. Besoek op 25 Junie 2019.
  228. ↑ Luke Morgan Britton (11 Augustus 2015). "Lana Del Rey talks 'hip-hop' and 'trap' influences on new single 'High By The Beach'". NME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Junie 2016. Besoek op 29 Junie 2016.
  229. ↑
  230. ↑
  231. ↑ Williott, Carl (9 Maart 2016). "Silent Shout: It's Time To Stop Calling Stuff 'Dark Pop'". Idolator. Besoek op 10 September 2019.[dooie skakel]
  232. ↑ 232,0 232,1 Sciarretto, Amy (20 Januarie 2015). "Lana Del Rey Is Working on New Music and Shared Some Hints About It". Artistdirect. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Februarie 2016. Besoek op 16 Februarie 2016.
  233. ↑ Thomas, Fred. "Ultraviolence – Lana Del Rey". AllMusic. Besoek op 20 Junie 2014.
  234. ↑ Trakin, Roy (17 Junie 2014). "Lana Del Rey's 'Ultraviolence': What the Critics Are Saying". The Hollywood Reporter. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Junie 2014. Besoek op 23 Julie 2017.
  235. ↑ Partridge, Kenneth (16 Junie 2014). "Lana Del Rey, 'Ultraviolence': Track-by-Track Album Review". Billboard. Besoek op 22 Julie 2017.
  236. ↑ Kornhaber, Spencer (19 September 2015). "The Saddest Honeymoon". The Atlantic. Besoek op 8 September 2017.
  237. ↑ Bates, Andy (4 November 2008). "What you see vs. what you get". Adirondack Daily Enterprise. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Mei 2013. Besoek op 16 Oktober 2012.
  238. ↑ "Lana Del Rey – pass notes No 3,256". The Guardian. London, UK. 30 September 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 September 2013. Besoek op 16 Oktober 2012.
  239. ↑ Nissim, Mayer (1 Junie 2012). "Lana Del Rey's May Jailer 'Sirens' album leaks in full". Digital Spy. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Julie 2012. Besoek op 9 Augustus 2012.
  240. ↑ 240,0 240,1 240,2 Tremblay, Brea. "Lizzy Grant, 2008". Index Magazine. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Junie 2012. Besoek op 3 Oktober 2012.
  241. ↑
  242. ↑ Renshaw, David (5 Maart 2018). "Listen to Lana Del Rey's "You Must Love Me" cover". The Fader. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 September 2019. Besoek op 26 Augustus 2018.
  243. ↑ 243,0 243,1 243,2 243,3 243,4 Rolling Stone staff (16 Julie 2014). "Shades of Cool: 12 of Lana Del Rey's Biggest Influences". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2014.
  244. ↑ Whitney, Oliver (14 Julie 2015). "Listen To Lana Del Rey's New Single 'Honeymoon'". The Huffington Post. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Julie 2015. Besoek op 9 Augustus 2015.
  245. ↑ Dodero, Camille (3 Desember 2015). "Billboard Women in Music 'Trailblazer' Lana Del Rey: 'There's Not Such a Narrow Lane for 'Pop'". Billboard. Besoek op 22 Januarie 2018.
  246. ↑ Whiley, Jo (2 Februarie 2012). "Interview with Lana Del Rey". BBC Radio 2. BBC. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2013. Besoek op 20 Junie 2012.
  247. ↑ Dazed (22 Februarie 2021). "Lana Del Rey 'didn't want to sing anymore' after Amy Winehouse died". Dazed. Besoek op 1 Mei 2024.
  248. ↑ 248,0 248,1 Hiatt, Brian (24 Julie 2014). "18 Things You Learn After Two Long Days With Lana Del Rey". Rolling Stone. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016.
  249. ↑ Corner, Lewis (2 Februarie 2012). "Lana Del Rey: 'Britney inspires me'". Digital Spy.
  250. ↑ "Lana Del Rey is inspired by Courtney Love". Virgin Media. 23 Junie 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2015. Besoek op 21 Julie 2014.
  251. ↑ Rosen, Christopher (4 September 2012). "Lana Del Rey's Movie Dreams: 'Hopefully I Will Branch Into Film Work And Stay There'". The Huffington Post. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 September 2012. Besoek op 8 September 2012.
  252. ↑ "Lana Del Rey hates personal critics". contactmusic.com. 23 Junie 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2013. Besoek op 24 Oktober 2021.
  253. ↑ Moore, Alex. "Here's Lana Del Rey's new Walt Whitman-referencing track, 'The Body Electric'". Death and Taxes. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2013. Besoek op 5 Oktober 2012.
  254. ↑ Luke Morgan Britton (11 Desember 2015). "Lana Del Rey open to David Lynch collaboration: 'I would love to do anything with him'". NME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Maart 2016. Besoek op 27 Februarie 2016.
  255. ↑ "FASHION Magazine Summer 2013 Cover: Lana Del Rey". FASHION Magazine. 8 Mei 2013. Besoek op 7 Februarie 2020.
  256. ↑
  257. ↑
  258. ↑ "Lana Del Rey Redeems Herself By Performing Entire LP Live". That Grape Juice. 22 April 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 April 2012. Besoek op 19 Mei 2012.
  259. ↑ Bang Showbiz (21 Junie 2012). "Lana Del Rey – Lana Del Rey Gets Terrible Stage Fright – Contactmusic.com". Contactmusic.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Januarie 2015.
  260. ↑ Lipshutz, Jason (14 April 2014). "Coachella 2014: Lana Del Rey Debuts 'West Coast' Single In Star-Making Performance". Billboard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 April 2014.
  261. ↑ Lathan, Ryan (16 Junie 2014). "Lana Del Rey: Ultraviolence". PopMatters. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Julie 2014.
  262. ↑ Matthews, Cameron. "Joey Ramone's 'New York City,' New Neil Young Song & More". Spinner. AOL. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 November 2012. Besoek op 26 September 2012.
  263. ↑ Wood, Mikael (18 September 2015). "With 'Honeymoon,' Lana Del Rey further tightens control of her image". Los Angeles Times. Besoek op 19 Augustus 2017.
  264. ↑
  265. ↑ Casciano, Marisa (11 April 2020). "13 Music Videos From The 2010s You May Have Forgotten About & Should Jam To". Elite Daily. Besoek op 24 Oktober 2021.
  266. ↑ Mason, Melissa (9 Desember 2019). "Lana Del Rey's 'National Anthem' Is The Best Music Video Of The 2010s, There I Said It". pedestrian.tv. Besoek op 24 Oktober 2021.
  267. ↑ Gregory DelliCarpini Jnr (25 Januarie 2012). "Lana Del Rey's Boy Toy in 'Born to Die' – Meet Bradley Soileau". Billboard.
  268. ↑ 268,0 268,1 Berman, Judy (15 Junie 2017). "Lana Del Rey's Persona Evolution in 7 Videos". Pitchfork. Besoek op 24 Oktober 2021.
  269. ↑ Walker, John (16 Junie 2016). "Lana Del Rey Looks Pretty, Doesn't Cry In 'Pretty When You Cry' Teaser". MTV News. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Junie 2014. Besoek op 24 Oktober 2021.
  270. ↑ Bulut, Selim (5 Julie 2016). "Watch Lana Del Rey's rejected 'Honeymoon' video". Dazed. Besoek op 24 Oktober 2021.
  271. ↑ Pauly, Alexandra (20 Desember 2012). "Lana Del Rey's New 'Norman Fucking Rockwell' Music Video Is a Triple Threat". HYPEBAE. Besoek op 24 Oktober 2021.
  272. ↑ 272,0 272,1 Caramanica, Jon (6 September 2017). "Review: Lana Del Rey, a Character No More". The New York Times. Besoek op 6 September 2017.
  273. ↑ Trakin, Roy (2 Junie 2014). "Lana Del Rey Will be Your Mirror: Concert Review". The Hollywood Reporter. Besoek op 30 Augustus 2017.
  274. ↑ Abebe, Nitsuh (30 September 2011). "The Imagination of Lana Del Rey". Pitchfork. Besoek op 31 Julie 2017.
  275. ↑ 275,0 275,1 275,2 Harris, Paul (21 Januarie 2012). "Lana Del Rey: The strange story of the star who rewrote her past". The Guardian. Besoek op 30 Julie 2017.
  276. ↑ Hopper, Jessica (30 Januarie 2012). "Deconstructing Lana Del Rey". Spin. Besoek op 30 Julie 2017.
  277. ↑ Kornhaber, Spencer (15 September 2019). "Lana Del Rey Says She Never Had a Persona. Really?". The Atlantic. Besoek op 17 September 2019.
  278. ↑ Callahan-Bever, Noah (26 Julie 2017). "Lana Del Rey Talks "Lust for Life," Avoiding Cultural Appropriation, and Getting Political". Complex. Besoek op 31 Julie 2017.
  279. ↑ Luke Morgan Britton (3 September 2015). "Lana Del Rey clarifies feminism comments in interview with James Franco". NME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 November 2016. Besoek op 8 Januarie 2018.
  280. ↑ Pareles, Jon (12 Junie 2014). "Finding Her Future Looking to the Past". The New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 November 2015.
  281. ↑ 281,0 281,1 Frank, Alex (19 Julie 2017). "Life, Liberty, and the Pursuit of Happiness: A Conversation With Lana Del Rey". Pitchfork. Besoek op 15 November 2019.
  282. ↑ Coscarelli, Joe (28 Augustus 2019). "Lana Del Rey on Trump, Kanye and the Right Time for a Protest Song". The New York Times.
  283. ↑ Rao, Sonia (22 Mei 2020). "Lana Del Rey announces a new album, but nobody is talking about the album". The Washington Post. Besoek op 2 Junie 2020.
  284. ↑ Bradley, Laura (21 Mei 2020). "Lana Del Rey Swears She Wasn't Whining About Black Singers' Successes in Messy Instagram Post". The Daily Beast. Besoek op 2 Junie 2020.
  285. ↑ Mamo, Heran (21 Mei 2020). "A Timeline of Lana Del Rey's Biggest Controversies". Billboard. Besoek op 2 Junie 2020.
  286. ↑ Carras, Christie (22 Mei 2020). "Lana Del Rey defends Instagram post: 'Don't...call me racist'". Los Angeles Times. Besoek op 8 September 2020.
  287. ↑ Griffith, Janelle (21 Mei 2020). "Lana Del Rey slammed over her assessment of Beyoncé, Nicki Minaj, Ariana Grande". NBC News. Besoek op 8 September 2020.
  288. ↑ Stolworthy, Jacob (1 Junie 2020). "George Floyd protests: Lana Del Rey faces backlash for sharing 'dangerous' video of looters". The Independent. Besoek op 2 Junie 2020.
  289. ↑ Brodsky, Rachel (13 Januarie 2021). "Lana Del Rey clarifies comments around Donald Trump, accuses music media of taking quotes 'out of context'". The Independent. Independent Print Limited. Besoek op 28 Desember 2021.
  290. ↑ 290,0 290,1 290,2 290,3 Rao, Sonia (13 Januarie 2021). "Facing backlash, Lana Del Rey continues to defend her comments on Trump and race". The Washington Post. Besoek op 18 Januarie 2021.
  291. ↑ Savage, Mark (1 Oktober 2018). "Lana Del Rey confronts Kanye West over support for Donald Trump on Saturday Night Live". BBC. Besoek op 20 Maart 2021.
  292. ↑ Reilly, Nick (21 Julie 2017). "Lana Del Rey confirms attempt to use witchcraft against Donald Trump". Nme.com. Besoek op 20 Maart 2021.
  293. ↑ Peters, Mitchell (8 November 2020). "Lana Del Rey Covers 'On Eagle's Wings' Hymn in Honor of Joe Biden's Acceptance Speech". Billboard. Besoek op 20 Maart 2021.
  294. ↑ D'Zurilla, Christie (11 Januarie 2021). "More Lana Del Rey drama ensues after her diversity comments about new album art". Los Angeles Times. Besoek op 26 Januarie 2021.
  295. ↑ Kiefer, Halle (11 Januarie 2021). "Lana Del Rey Reveals, Immediately Defends New Album Chemtrails Over the Country Club Cover". Vulture. Besoek op 18 Januarie 2021.
  296. ↑ Minsker, Evan (10 Januarie 2021). "Lana Del Rey Reveals Chemtrails Over the Country Club Album Art and Tracklist". Pitchfork. People. Besoek op 18 Januarie 2021.
  297. ↑ Ryu, Jenny; Trepany, Charles (11 Januarie 2021). "Lana Del Rey Criticized for album art". USA Today. Besoek op 24 Oktober 2021.
  298. ↑ Hampton, Rachelle (9 Augustus 2019). "Lana Del Rey's New Song Responds to the El Paso and Dayton Shootings". Slate Magazine. Besoek op 18 Oktober 2022.
  299. ↑ "DigDeep Bringing Clean Water to Navajo Homes". Flagstaff Business News. 4 Junie 2020. Besoek op 19 September 2023.
  300. ↑ "FAQ". DIGDEEP. Besoek op 19 September 2023.
  301. ↑ 301,0 301,1 Gifford, Bill (1 Desember 2020). "On the Navajo reservation, a tiny nonprofit is bringing life-giving water to the Indigenous people hardest hit by the pandemic". redbull.com. Besoek op 19 September 2023.
  302. ↑ "Project Dig Deep Brings Water to Navajo Homes". KDNK. Carbondale, Colorado. 15 September 2020. Besoek op 19 September 2023.
  303. ↑ Reilly, Nick (4 November 2020). "Lana Del Rey donates $350,000 to provide Navajo Nation with clean water". NME. Besoek op 17 November 2020.
  304. ↑ Lavin, Will (1 Desember 2020). "Lana Del Rey announces limited edition 7" vinyl of 'You'll Never Walk Alone' cover". NME. Besoek op 5 Februarie 2021.
  305. ↑ "Instagram post by Lana Del Rey • May 25, 2020 at 9:29am UTC". Instagram.
  306. ↑ Murphy, John (30 Augustus 2019). "Lana Del Rey – Norman Fucking Rockwell!". musicOMH. Besoek op 30 Januarie 2020.
  307. ↑ Reiss, Jonathan (9 Oktober 2018). Look at Me!. Hachette Books. p. 61. ISBN 978-0-306-84541-3. Besoek op 15 Oktober 2021.
  308. ↑ Breihan, Tom (3 Desember 2022). "Charli XCX Talks The Velvet Underground & Nico, Lana Del Rey, Celebrates Jack Antonoff At Variety's Hitmakers Awards". Stereogum. Besoek op 1 Mei 2025.
  309. ↑ Zadeh, Joe (3 Februarie 2025). "Clairo pays homage to Lana Del Rey and poses with gun after 2025 Grammys". NME. Besoek op 1 Mei 2025.
  310. ↑ Ragusa, Paolo (2 Mei 2022). "Beabadoobee Channels Her Inner Lizzy Grant". Office Magazine. Besoek op 1 Mei 2025.
  311. ↑ Willman, Chris (22 September 2023). "Madison Beer Talks About 'Silence Between Songs,' Her Lana Del Rey-Inspired New Album". Variety. Besoek op 1 Mei 2025.
  312. ↑ Mier, Tomás (27 Mei 2025). "Taylor Swift Praises Lana Del Rey's Stardom: 'She Knows She's the Best'". Rolling Stone. Besoek op 29 Mei 2025.
  313. ↑ Marks, Craig (13 Maart 2024). "Kacey Musgraves on 'Deeper Well,' her new album and finding peace in the chaos". Los Angeles Times. Besoek op 13 Mei 2025.
  314. ↑ Marks, Craig (13 Maart 2024). "Kacey Musgraves on 'Deeper Well,' her new album and finding peace in the chaos". Los Angeles Times. Besoek op 13 Mei 2025.
  315. ↑ Samel, Ketki (5 Oktober 2017). "Chappell Roan soars at Herbst Theatre despite lack of audience connection". The Daily Californian (in Engels). Besoek op 11 Maart 2025.
  316. ↑ O'Connell, Mikey (20 September 2023). "Lana Del Rey talks Billie Eilish, Olivia Rodrigo, critics, Waffle House". The Hollywood Reporter. Besoek op 20 September 2023.
  317. ↑ "Every Lana Del Rey Song, Ranked: Critic's List". Billboard. Besoek op 30 Augustus 2019.
  318. ↑ Shouneyia, Alexa (21 November 2019). "Songs That Defined the Decade: Lana Del Rey's 'Born to Die'". Billboard.
  319. ↑ Lynch, Jessica (16 Augustus 2020). "Bruce Springsteen Calls Lana Del Rey "One of the Best Songwriters"". Rolling Stone Australia. Besoek op 9 Desember 2023.
  320. ↑ Pearson, Victoria (6 Julie 2023). "Lana Del Rey Wanted to Sing With Joan Baez. But First, She'd Have to Find Her. • T Australia". T Australia. Besoek op 9 Desember 2023.
  321. ↑ "Musicians on Musicians: Elton John & Lana Del Rey". Rolling Stone. 24 Oktober 2019. Besoek op 9 Desember 2023.
  322. ↑ Robinson, Ellie (28 Desember 2022). "Courtney Love says Kurt Cobain and Lana Del Rey are the only "true musical geniuses" she's ever known". NME. Besoek op 9 Desember 2023.
  323. ↑ "John Waters and David Lynch really love Lana Del Rey". The A.V. Club. 22 November 2023. Besoek op 9 Desember 2023.
  324. ↑ Richards, Chris (24 Oktober 2019). "Lana Del Rey is real". The Washington Post. Besoek op 6 November 2020.
  325. ↑ Pelly, Jenn (3 September 2019). "Lana Del Rey: Norman Fucking Rockwell! Album Review". Pitchfork. Besoek op 24 Oktober 2021.
  326. ↑ Snapes, Laura (25 November 2019). "New rules: the destruction of the female pop role model". The Guardian.
  327. ↑ Lana Del Rey. YouTube (May 5, 2011). Retrieved on March 22, 2020.
  328. ↑ (in Duits) Datenbank: BVMI. Musikindustrie.de. Retrieved on March 22, 2020.
  329. ↑ "Accreditations – ARIA". Aria.com.au. Besoek op 8 Oktober 2020.
  330. ↑ Aniftos, Rania (20 September 2022). "A Lana Del Rey Course Launched at NYU's Clive Davis Institute". Billboard. Besoek op 21 September 2022.
  331. ↑ "Lana Del Rey". The Recording Academy. Besoek op 3 Augustus 2016.
  332. ↑ "Golden Globe Winners 2015: Complete List". Variety. 11 Januarie 2015. Besoek op 12 Januarie 2015.
  333. ↑ Saad, Nardine (27 September 2024). "The wedding marsh: Lana Del Rey reportedly marries alligator tour guide Jeremy Dufrene". Los Angeles Times.
  334. ↑ Spencer-Elliott, Lydia (27 September 2024). "Lana Del Rey marries alligator tour guide Jeremy Dufrene in shock wedding in Louisiana". The Independent.
  335. ↑ LUTKIN, AIMÉE (27 September 2024). "All About Lana Del Rey's Husband, Jeremy Dufrene". Elle.
  336. ↑ Petri, Alexandra (23 Oktober 2024). "Lana Del Rey Married a Normie. Other Celebrities Have Too". New York Times.
  337. ↑ Stimson, Brie (10 Oktober 2023). "Lana Del Rey shuts down claims she practiced witchcraft on her tour". Fox News (in Engels (VSA)). Besoek op 16 Maart 2025.
  338. ↑ Calvert, John (4 Oktober 2011). "Original Sin: An Interview With Lana Del Rey". The Quietus (in Engels (VK)). Besoek op 11 Maart 2025.
  339. ↑ 339,0 339,1 "Lana Del Rey". bandsintown.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 April 2016. Besoek op 17 April 2016.
  340. ↑ Kreps, Daniel (1 Augustus 2019). "Lana Del Rey Sets First Leg of Norman F-cking Rockwell Tour". Rolling Stone.
  341. ↑ Smith, Thomas (25 November 2024). "Lana Del Rey Announces Dates For 2025 U.K. and Ireland Stadium Shows". Billboard (in Engels (VSA)). Besoek op 28 November 2024.

Verdere leesstof

[wysig | wysig bron]
  • Grande, P. B. (2020). Desire in Lana Del Rey. In Desire (pp. 195-226). Michigan State University Press. [1]
  • Chirkis, B. (March 26, 2024). How Lana Del Rey Promotes Feminism Through Her Sad Girl Persona. Trinity Tripod. [2]

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Lana_Del_Rey&oldid=2808478"