Le voyage dans la lune
| Le voyage dans la lune | |
|---|---|
| |
| Regisseur | Georges Méliès |
| Produksieleier | Georges Méliès |
| Draaiboek | Georges Méliès |
| Met |
|
| Redigeerder | Georges Méliès |
| Ateljee | Star Film Company |
| Uitgereik | 1 September 1902 |
| Speeltyd | 260 meter film (ongeveer 18 minute) |
| Land |  Frankryk
|
| IMDb-profiel | |
Le voyage dans la lune (Afrikaans: Die reis na die maan)[1] is 'n 1902 Franse wetenskapfiksie-avontuur-truukrolprent geskryf, geregisseer en vervaardig deur Georges Méliès. Geïnspireer deur die Jules Verne-roman From the Earth to the Moon (1865) en die opvolg daarvan Around the Moon (1870), volg die film 'n groep sterrekundiges wat in 'n kanonaangedrewe kapsule na die Maan reis, die Maan se oppervlak verken, ontsnap uit 'n ondergrondse groep Seleniete (maanbewoners met 'n gevangene Aarde) en terugkeer na die Aarde. Méliès lei 'n ensemble-groep van Franse teaterkunstenaars as die hoofkarakter Professor Barbenfouillis.
Alhoewel die rolprent in die nietigheid verdwyn het ná Méliès se uittrede uit die rolprentbedryf, is dit omstreeks 1930 herontdek, toe Méliès se belangrikheid vir die geskiedenis van rolprentkuns deur rolprentliefhebbers begin erken het. ’n Oorspronklike handgekleurde druk is in 1993 ontdek en in 2011 gerestoureer.
Le voyage dans la lune was 84ste onder die 100 beste rolprente van die 20ste eeu deur The Village Voice gerangskik.[2] Die rolprent bly Méliès se bekendste, en die oomblik wanneer die kapsule in die maan se oog beland, bly een van die mees ikoniese en gereeld verwysde beelde in die geskiedenis van die rolprent.
Storielyn
[wysig | wysig bron]
Tydens 'n vergadering van die Sterrekundeklub, stel sy president, professor Barbenfouillis, 'n ekspedisie na die maan voor. Nadat hulle 'n mate van meningsverskil aangespreek het, stem vyf ander dapper sterrekundiges in—Nostradamus, Alcofrisbas, Omega, Micromegas en Parafaragaramus—in tot die plan. ’n Ruimtekapsule in die vorm van ’n koeël word gebou, saam met ’n yslike kanon om dit in die ruimte in te skiet. Die sterrekundiges gaan aan boord en hul kapsule word uit die kanon geskiet met die hulp van "marines", waarvan die meeste deur jong vroue in matrose se uitrustings gespeel word. Die man in die maan hou die kapsule dop terwyl dit naderkom, en in 'n ikoniese skoot tref dit hom in die oog.
As hulle veilig op die Maan land, klim die sterrekundiges uit die kapsule (sonder die behoefte aan ruimtepakke of asemhalingsapparaat) en kyk hoe die Aarde in die verte styg. Uitgeput deur hul reis, rol hulle hul komberse af en slaap. Terwyl hulle slaap, kom 'n komeet verby, die Groot Beer verskyn met menslike gesigte wat by elke ster uitkyk, ou Saturnus leun by 'n venster in sy omringde planeet, en Phoebe, godin van die Maan, verskyn in 'n sekelmaanswaai. Phoebe veroorsaak 'n sneeuval wat die sterrekundiges wakker maak, en hulle soek skuiling in 'n grot waar hulle reuse-sampioene ontdek. Een sterrekundige maak sy sambreel oop; dit skiet dadelik wortel en verander self in 'n reuse-sampioen.
Op hierdie stadium verskyn 'n Seleniet ('n insekagtige uitheemse inwoner van die Maan, vernoem na een van die Griekse maangodinne, Selene), maar dit word maklik deur 'n sterrekundige doodgemaak, aangesien die wesens ontplof as hulle met geweld getref word. Meer Seleniete verskyn, en dit word al hoe moeiliker vir die sterrekundiges om hulle te vernietig soos hulle omring word. Die Seleniete vang die sterrekundiges en neem hulle na die paleis van hul koning. ’n Sterrekundige lig die Selenitiese koning van sy troon af en gooi hom op die grond, wat hom laat ontplof.
Die sterrekundiges hardloop terug na hul kapsule terwyl hulle voortgaan om die agtervolgende Seleniete te tref, en vyf klim binne. Die sesde sterrekundige, Barbenfouillis self, gebruik 'n tou om die kapsule oor 'n rand op die Maan en die ruimte in te kantel. 'n Seleniet probeer op die laaste oomblik om op die kapsule beslag te lê. Die sterrekundige, kapsule en Seleniet val deur die ruimte en land in 'n oseaan op Aarde, waar hulle deur 'n skip gered en aan wal gesleep word. Die laaste volgorde (ontbreek in sommige afdrukke van die film) beeld 'n feestelike parade uit ter ere van die reisigers se terugkeer, insluitend 'n vertoning van die gevange Seleniet en die onthulling van 'n gedenkbeeld met die leuse "Labor omnia vincit".[3][4]
Rolspelers
[wysig | wysig bron]Toe Le voyage dans la lune gemaak is, het rolprentakteurs anoniem opgetree en geen krediet is gegee nie; die praktyk om openings- en slotkrediete in rolprente te verskaf, was 'n latere innovasie.[5] Die volgende rolverdeling kan gerekonstrueer word uit beskikbare bewyse:
- Georges Méliès as professor Barbenfouillis en Die Maan.[6][7] Méliès, 'n baanbreker Franse filmvervaardiger en towenaar wat nou algemeen beskou word as een van die eerste mense wat die potensiaal van verhalende film erken het,[8] het reeds aansienlike sukses behaal met sy filmweergawes van Cendrillon (1899) en Jeanne d'Arc (1900).[9] Sy uitgebreide betrokkenheid by al sy rolprente as regisseur, vervaardiger, skrywer, ontwerper, tegnikus, publisist, redigeerder en dikwels akteur maak hom een van die eerste rolprent-outeurs.[10] Méliès het oor sy werk laat in sy lewe gepraat en gesê: "Die grootste moeilikheid om my eie idees te verwesenlik het my gedwing om soms die hoofrol in my rolprente te speel ... ek was 'n ster sonder om te weet ek was een, aangesien die term nog nie bestaan het nie."[11] Alles gesê, Méliès het 'n waarnemende rol in ten minste 300 van sy 520 films geneem.[12]
- Bleuette Bernon as Phoebe (die vrou op die sekelmaan). Méliès het Bernon in die 1890's ontdek toe sy as sangeres by die kabaret L'Enfer opgetree het. Sy het ook verskyn in sy 1899-verwerking van Aspoestertjie (Cendrillon).[13]
- François Lallement as die offisier van die mariniers. Lallement was een van die gesalarieerde kamera-operateurs vir die Star Film Company.[13]
- Jules-Eugène Legris as die paradeleier. Legris was 'n towenaar wat by Méliès se teater van verhoogillusies, die Théâtre Robert-Houdin in Parys, opgetree het.[14]
- Victor André, Delpierre, Farjaux, Kelm en Brunnet as die sterrekundiges. André het by die Théâtre de Cluny gewerk; die ander was sangers in Franse musieksale.[15]
- Akrobate van die Folies Bergère as Seleniete.[15]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Hammond, Paul (1974), Marvellous Méliès, London: Gordon Fraser, bl. 141, ISBN 0-900406-38-0/
- ↑ Village Voice Critics' Poll (2001), "100 Best Films", filmsite.org (American Movie Classics), http://www.filmsite.org/villvoice.html, besoek op 2013-08-02
- ↑ "Labor omnia vincit" is Latyn vir "werk oorwin alles".
- ↑ Frazer 1979, p. 98
- ↑ Ezra 2000, p. 13
- ↑ 6,0 6,1 Wemaere & Duval 2011, p. 186
- ↑ Malthête & Mannoni 2008, p. 125
- ↑ Cook, David A. (2004), A History of Narrative Film, New York: W. W. Norton & Company, ISBN 0-393-97868-0
- ↑ Malthête & Mannoni 2008, p. 106
- ↑ Ezra 2000, p. 17
- ↑ Wemaere & Duval 2011, p. 166
- ↑ Malthête & Mannoni 2008, p. 88
- ↑ 13,0 13,1 Wemaere & Duval 2011, p. 165
- ↑ Solomon 2011, p. 2
- ↑ 15,0 15,1 15,2 Méliès 2011b, p. 234: "Ek onthou dat in "Le voyage dans la lune" die Maan (die vrou in 'n halfmaan) was Bleuette Bernon, musieksaalsangeres, die Stars was balletmeisies, van theater du Châtelet - en die mans (hoofs) Victor André, van Cluny-teater, Delpierre, Farjaux-Kelm-Brunnet, musieksaal-sangers van Bergère-sangers, en ek self ."
- ↑ Essai de reconstitution, p. 111
