Loopgraafkoors

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Loopgraafkoors
Aansteeklike siekte, class of disease
Subklas vanbartonellosis, Bakteriële aansteeklike siekte, SiekteWysig
OorsaakBartonella quintanaWysig
Mediese vakgebiedInfectiologie, military medicineWysig
Mediese behandelingAntibiotikum, detoxification, analgetikaWysig
Dwelm wat gebruik word vir behandelingDoxisiklien, gentamicin, azithromycin, ceftriaxoneWysig
Patogeen oordrag prosesvector-borne transmissionWysig
Has natural reservoirPediculus humanus humanus, mensWysig
ICD-9-CM083.1Wysig

Loopgraafkoors (ook bekend as die "vyf-dag-koors", "quintan koors" (febris quintana in Latyn), en "stedelike loopgraaf-koors" [1]) is 'n redelike ernstige siekte wat deur luise gedra word. Dit het weermagte in Vlaandere, Frankryk, Pole, Galicia, Italië, Thessaloniki, Macedonië, Mesopotamië en Egipte besmet in die eerste Wêreldoorlog [2][3] (drie bekende lyers wat die skrywers J.R.R. Tolkien,[4] A. A. Milne,[5] en C. S. Lewis[6]), en die Duitse weermag in Rusland tydens die eerste Wêreldoorlog. Vanaf 1915 tot 1918 tussen een-vyfde en een-derde van alle Britse troepe was as siek berig, het loopgraafkoors, terwyl ongeveer een-vyfde van die siek Duitse en Oostenrykse troepe het die siekte. Die siekte voortduur onder die hawelose.[7] Uitbreke is gedokumenteer, byvoorbeeld, in Seattle[8] en Baltimore in die Verenigde State van Amerika onder inspuiting dwelm gebruikers [9] en in Marseille, Frankryk, en Burundi. [10]

Die siekte word veroorsaak deur die bakterie Bartonella quintana (ouer name: Rochalimea quintana, Rickettsias quintana), gevind in die maag mure van luise. Bartonella quintana is verwant aan Bartonella henselae, die agent van kat krap koors en bacillary angiomatosis.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Rapini, Ronald P.; Bolognia, Jean L.; Jorizzo, Joseph L. (2007). Dermatology: 2-Volume Set. St. Louis: Mosby. p. 1095. ISBN 1-4160-2999-0.
  2. Justina Hamilton Hill (1942). Silent Enemies: The Story of the Diseases of War and Their Control. G. P. Putnam's Sons.
  3. Francis Timoney; William Arthur Hagan (1973). Hagan and Bruner's Microbiology and Infectious Diseases of Domestic Animals. Cornell University Press.
  4. John Garth (2003). Tolkien and the Great War: The Threshold of Middle-earth. HarperCollins Publishers.
  5. Humphrey Carpenter; Mari Prichard (1984). The Oxford companion to children's literature. Oxford University Press. p. 351. ISBN 9780192115829.
  6. CS Lewis (1955). Surprised By Joy. Harcourt.
  7. Milonakis, Eleftherios, and Michael A. Forgione. "Trench Fever". EMedicine. 26 June 2006. 11 June 2007 <http://www.emedicine.com/med/topic2303.htm>.
  8. Ohl, M. E.; Spach, D. H. (1 Julie 2000). "Bartonella quintana and Urban Trench Fever". Clinical Infectious Diseases. 31 (1): 131–135. doi:10.1086/313890. PMID 10913410.
  9. Comer, James A. (25 November 1996). "Antibodies to Bartonella Species in Inner-city Intravenous Drug Users in Baltimore, Md". Archives of Internal Medicine. 156 (21): 2491. doi:10.1001/archinte.1996.00440200111014.
  10. Raoult, D; Ndihokubwayo, JB; Tissot-Dupont, H; Roux, V; Faugere, B; Abegbinni, R; Birtles, RJ. "Outbreak of epidemic typhus associated with trench fever in Burundi". The Lancet. 352 (9125): 353–358. doi:10.1016/S0140-6736(97)12433-3.