Marius Ackermann
 | Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
| Marius Ackermann | |
| |
| Geboortenaam | Marius Francois Ackermann |
|---|---|
| Geboorte | 26 Februarie 1951 |
| Nasionaliteit | Suid-Afrika |
| Beroep | Skrywer |
| Bekend vir | Satiriese verhale |
Marius Ackermann (1951–) is 'n Suid-Afrikaanse skrywer wat merendeels bekendheid verwerf vir sy satiriese verhale.
Lewe en werk[wysig | wysig bron]
Marius Francois Ackermann[1] is op 26 Februarie 1951 gebore. In 1968 matrikuleer hy aan die Hoërskool Rustenburg en studeer dan verder in die regte aan die Universiteit van Pretoria. In 1981 behaal hy 'n LL.D.-graad aan die Universiteit van Pretoria met 'n proefskrif oor Politieke terrorisme: 'n strafregtelike analise. In 1983 word hy lid van die Pretoria Balie. Hy was ook regsadviseur in die Staatsdiens en dien in daardie hoedanigheid in die personeel van president F.W. de Klerk.[2]
Hy is getroud met Susie en hulle het vier kinders, twee dogters (Frances en Gardiol) en twee seuns (Jan en Marius). Hy is lid van die Woordgilde in Pretoria. Aan die Universiteit van Pretoria behaal hy in 2010 'n M.A.-graad in Kreatiewe Skryfkuns, waar sy skripsie se onderwerp Satire, Spraakvryheid, Sensuur en Siviele Aanspreeklikheid is.
Skryfwerk[wysig | wysig bron]
Hy publiseer enkele kortverhale in Huisgenoot, Rooi Rose en Vrouekeur, asook Tydskrif vir Letterkunde.
Satiriese verhale[wysig | wysig bron]
Grootraad Makedaan en die bobbejaantrop van Donkerberg is 'n politieke satire waarin van bobbejane gebruik gemaak word om die boodskap te bring dat magsbehepte politici net soos bobbejane optree. Grootraad Makedaan is die welsprekende leier van die Donkerberg-trop, wat sy gehoor om sy pinkie draai met sy charismatiese toesprake. Karos en Plato is egter nie beïndruk nie, want die trop is op die verkeerde pad. In plaas daarvan om gesonde bessies en veldvrugte te eet, spandeer die trop etenstye op die asgate om lekkernye en skatte te soek. Saans wanneer elke regdenkende bobbejaan op 'n veilige plek wil wees om te slaap, moet die trop by die lapa gaan kuier waar die leierskap die voorbokke is wat wyn- en bierdrink betref. Dan word daar 'n verkiesing aangekondig en die kiesers moet besluit wie hulle leier gaan wees. Dit is die arme Karos met sy outydse idees wat die magtige Grootraad met die baie medaljes die stryd aansê.[3]
In 2009 volg Raadslid Hamersma se voorvinger wys wes, waar die joernalis Wessel Wessels tien jaar later die gevegte wat tydens die transformasie na 'n demokratiese regering op die dorpie Hamerplein uitgebreek het, ondersoek. Hier vind hy dat die onderstrome nog sterk vloei. Die boek is 'n slim satire oor 'n land wat Suid-Afrika kon wees, maar nie noodwendig is nie, met karakters wat jou bure kon wees, as hulle nie so baie op jouself getrek het nie.[4][5]
Plein en simpel ( 'n duiwestorie) is 'n satiriese roman vol komiese gebeure waarin die skrywer die draak steek met gebeure in die Suid-Afrikaanse samelewing. 'n Groep duiwe, die lede van KOER (Ken Ons Eie Roeping), veg op Pretoria se Kerkplein om oorlewing. Hulle vergader soggens om tienuur op Oom Paul se standbeeld onder voorsitterskap van die hoogdrawende regsgeleerde Justinus om te waak oor die wel en wee van die duiwebevolking en aandag te gee aan die bedreigings. Die prokureurs Plein en Simpel[6] wil van die geboue van die plein laat platslaan vir nuwe ontwikkeling, die Tshwane-metroraad het 'n probleem met die plein se duiwebevolking en wil dit uitwis en dan is daar nog die indringer-mynas ook. Hulle het 'n bondgenoot in Barney Bomwerper, 'n rowwe duif wat saam met die minder gegoede plakkerduiwe onder die poskantoordak bly. Sy brigade se vliegvernuf is ongeëwenaard en hulle bomme is die beste – as hulle blerts, dan weet jy daarvan. In 'n spannende einde moet Barney en sy manne hulle voorberei op die luggeveg met die valkenier Herr Neumann en sy moordmasjien, Friedrich. Die duiwe is duidelik verteenwoordigend van die Afrikaner wat van alle kante bedreig word deur kwessies soos onteiening, ekonomiese bedreiging, naamsverandering, korrupsie in die metroraad, gebrekkige dienslewering en die soustrein.[6]
In sy mees onlangse boek Die Chacma-ekspedisie (Protea 2016) spot hy op satiriese wyse met 'n veeltal kwessies. Grootraad Makedaan het intussen leier van die Schurwebergtrop geword, en hy wil graag burgemeester van die naburige Kwenang (voorheen De la Rey) wees om so na die oertydse split tussen mede-primate heling pleks van verdeling daar te stel. Terselfdertyd lei emeritus-professor Cees van den Burg 'n ekspedisie op soek na pratende bobbejane – 'n soektog wat in Kaappunt begin en in die Magaliesberg eindig. Ander hooffigure in die verhaal is Pulitzer Smit (koerantman van die plaaslike Croc Chronicle), sir Geoffrey Foxhole (internasionaal-bekroonde fotograaf en lid van prof Cees se Chacma-ekspedisie) en die lenige, blonde Babette Venter (prof Cees se assistent). Die prettige verhaaltjie speel af teen 'n eietydse agtergrond.[7]
Versamelbundels[wysig | wysig bron]
Van sy werk word opgeneem in die versamelbundel Amfiteater: Skrywerstemme van oud-Tukkies (Protea), Grensoorlogstories (Litera) en Skarlakenkoors (Tafelberg). Hy skryf ook graag gedigte.
Publikasies[wysig | wysig bron]
- Grootraad Makedaan en die bobbejaantrop van Donkerberg, 2008
- Raadslid Hamersma se voorvinger wys wes, 2009
- Plein en simpel, 2013
- Die Chacma-ekspedisie, 2016
- Ooskerk 90 – die kronieke van 'n kerkgebou, 2018
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Protea Boekhuis: Marius Ackermann Geargiveer 3 Oktober 2018 op Wayback Machine
- ↑ http://www.litnet.co.za/author/marius-f-ackermann/
- ↑ Van der Walt, Sarel. Beeld, 28 Julie 2008.
- ↑ Cilliers, Stoffel. Beeld, 12 Oktober 2009.
- ↑ Joubert, Jan-Jan. Die Burger, 9 November 2009.
- ↑ 6,0 6,1 Plein en simpel; De Villiers, Elizabeth: Rapport. 3 November 2013; Potgieter, Org: Beeld. 12 Augustus 2013; Potgieter, Org Bookslive: [1]
- ↑ Joubert, Jan-Jan. Rapport, 11 Junie 2017