Gaan na inhoud

Marvin Minsky

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Marvin Minsky
Minsky in Bremen in 2006

Gebore (1927-08-09)9 Augustus 1927
New York, VSA
Oorlede 24 Januarie 2016 (op 88)
Boston, Massachusetts, VSA
Burgerskap VSA
Alma mater Harvard-universiteit
Princeton-universiteit
Bekend vir Kognitiewe wetenskap
rekenaarwetenskap
kunsmatige intelligensie
filosofie van die gees

Marvin Lee Minsky, met die bynaam Old Man Minsky (9 Augustus 192724 Januarie 2016) was 'n Amerikaanse kunsmatige intelligensie-wetenskaplike, medestigter van Massachusetts-tegnologie-instituut (MIT) se KI-laboratorium, en outeur van verskeie werke oor kunsmatige intelligensie en filosofie.

Biografie

[wysig | wysig bron]

Minsky is gebore en getoë in New York, waar hy die Fieldston-skool en die Bronx High School of Science bygewoon het. Daarna het hy die Phillips-akademie in Andover, Massachusetts, gestudeer. Hy het van 1944–45 in die Amerikaanse Vloot gedien. In 1950 het hy aan Harvard-universiteit gegradueer met 'n baccalaureusgraad in wiskunde; in 1954 het hy sy doktorsgraad in dieselfde vak aan Princeton-universiteit ontvang.

Sedert 1958 het hy by MIT gewerk en was hy ook die Toshiba-professor van Media, Kunste en Wetenskappe. By MIT was hy 'n professor en het hy leerstoele in rekenaarwetenskap en elektriese ingenieurswese beklee. Saam met medestudent John McCarthy, die uitvinder van die term "kunsmatige intelligensie", het hy die kern gevorm van 'n navorsingsgroep by MIT wat baanbrekerswerk gedoen het met rekenaarmodelle om menslike denke na te boots. Hy het die teorie ontwikkel dat intelligensie kan ontstaan uit die interaksie van nie-intelligente komponente, soos rekenaars wat met mekaar kommunikeer binne 'n groot netwerk. Minsky word as die uitvinder van verskeie patente genoem, insluitend die eerste grafiese skerm wat op die kop gedra word (1963), konfokale laserfluoresensiemikroskopie (’n voorloper van vandag se bekende konfokale laserskandeermikroskoop), en, saam met Seymour Papert, die eerste "skilpad", die Logo-programmeertaal. In 1951 het Minsky ook SNARC gebou, die eerste neurale netwerk wat vanself geleer het deur lukrake bedrading.

Minsky het talle eerbewyse gedurende sy loopbaan ontvang. Hy was ’n lid van die Amerikaanse Nasionale Akademie vir Ingenieurswese en die Nasionale Akademie vir Wetenskappe. In 1969 het hy die A.M. Turing-toekenning gewen, in 1990 die Japan-prys, en in 2001 het hy die Benjamin Franklin-medalje ontvang.

Saam met Papert was hy mede-outeur van die boek "Perceptrons", wat ’n standaardwerk in die analise van kunsmatige neurale netwerke geword het. Die kritiek op hierdie werk oor die gebrek aan fundamentele navorsing in die veld word verantwoordelik gehou vir die tydelike byna volledige verdwyning van neurale netwerke uit wetenskaplike navorsing in die 1970's.

Minsky was 'n kundige konsultant vir die film 2001: A Space Odyssey en word in die film en die boek genoem:

"Waarskynlik sou niemand dit ooit weet nie; en dit het nie saak gemaak nie. In die 1980's het Minsky en Good gedemonstreer dat neurale netwerke outomaties deur selfreplikasie gegenereer kan word – as gevolg van 'n ewekansige leerprogram. Kunsmatige breine kan gekweek word deur 'n proses te gebruik wat merkwaardig soortgelyk is aan die ontwikkeling van die menslike brein. In elke geval sou die besonderhede onbekend bly, en selfs al was hulle bekend, sou hulle te kompleks wees vir die menslike brein om te begryp."

Tydens die verfilming het Minsky amper in 'n ongeluk op stel gesterf.

Minsky verskyn in 'n koan oor kunsmatige intelligensie (toegeskryf aan Minsky se student Danny Hillis) uit die Jargon File:

"Toe Sussman nog 'n beginner was, het Minsky hom genader terwyl hy besig was om die PDP-6 te kraak.
"Wat doen jy?" het Minsky gevra.
"Ek oefen 'n lukraak bedrade neurale netwerk om tic-tac-toe te speel," het Sussman geantwoord.
"Waarom gebruik jy 'n lukraak bedrade netwerk?" het Minsky gevra.
"Ek wil nie hê dit moet enige voorafkennis hê van hoe om die spel te speel nie," het Sussman gesê.
Minsky het sy oë toegemaak.
"Waarom maak jy jou oë toe?" het Sussman sy onderwyser gevra.
"Sodat die kamer leeg sal wees."
Op daardie oomblik het Sussman die lig gesien. "Wat ek eintlik gesê het, was: 'As jy dit lukraak koppel, sal dit steeds vooropgestelde idees hê oor hoe om te speel. Maar jy sal net nie weet wat daardie vooropgestelde idees is nie." -- Marvin Minsky)"

Afsterwe

[wysig | wysig bron]

Minsky is op 88-jarige ouderdom aan 'n breinbloeding oorlede.[1] Minsky was 'n lid van die wetenskaplike adviesraad van die Alcor Life Extension Foundation, 'n organisasie wat navorsing doen oor die resussitasie van mense na bevriesing. Daar word geglo dat Alcor hom na sy dood in 'n sarkograaf gevul met vloeibare stikstof gevries het, waarskynlik as "Pasiënt 144."[2]

Na sy dood het dit aan die lig gekom dat Minsky in 'n regsgeding teen Jeffrey Epstein genoem is. Virginia Roberts Giuffre het beweer dat sy deur Epstein en sy meisie Ghislaine Maxwell gedwing is om seks met Minsky te hê.[3]

Geselekteerde publikasies

[wysig | wysig bron]
  • Neural Nets and the Brain Model Problem, Ph.D. dissertasie, Princeton-universiteit, 1954. Eerste publikasie van teorieë en stellings rakende leer in neurale netwerke, sekondêre versterking, sirkelvormige dinamiese berging en sinaptiese modifikasies.
  • Computation: Finite and Infinite Machines, Prentice-Hall, 1967. Standaardwerk in die informatika
  • Semantic Information Processing, MIT Press, 1968. Hierdie versameling het 'n diepgaande impak op moderne taalkunde in berekeningsmodelle gehad.
  • Perceptrons (met Seymour A. Papert), MIT Press, 1969 (uitgebreide uitgawe, 1988).
  • Artificial Intelligence (met Seymour Papert), Univ. of Oregon Press, 1972.
  • Robotics, Doubleday, 1986.
  • The Society of Mind, Simon and Schuster, 1987.
  • The Turing Option (met Harry Harrison), Warner Books, New York, 1992.
  • Communication with Alien Intelligence, 1985, https://web.archive.org/web/20230929184951/https://web.media.mit.edu/~minsky/papers/AlienIntelligence.html

Verwysings

[wysig | wysig bron]