Gaan na inhoud

Massa-lig-verhouding

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

In astrofisika en fisiese kosmologie is die massa-lig-verhouding die kwosiënt van die totale massa van 'n volume (gewoonlik op die skaal van 'n sterrestelsel) en sy liggewendheid. Dit word aangedui met die simbool [1] of M/L. Dié verhoudings word gewoonlik gemeet aan die waarde van die Son as basis, wat ’n konstante = 5 133 kg/W is; dit is gelyk aan ’n sonmassa (M) gedeel deur ’n sonligsterkte (L), dus M/L. Die massa-lig-verhoudings van sterrestelsels is almal baie groter as , gedeeltelik vanweë die feit dat die meeste materie in dié voorwerpe nie in die sterre geleë is nie, maar in die vorm van donker materie voorkom. Die tipiese massa-lig-verhouding vir sterrestelsels wissel van 2 tot 10 , terwyl die massa-lig-verhoudings op groter skaal, soos vir die waarneembare heelal, ongeveer 100  is.

Tipiese M/L-verhoudings is:[2]

Tegnieke Radius van sterrestelsel (ligjare) M/L
Sigbare rotasiekurwes van spiraalsterrestelsels 30 000 2-5
Radiorotasiekurwes van spiraalsterrestelsels 30 000 5-10
Halo's benodig om spiraalmodelle te stabiliseer 30 000 4-12
Elliptiese sterrestelsels vanaf interne snelheidsverstrooiing 30 000 5-12
Melkweg vanaf satelliet-dwergsterrestelsels 30 000 40-70
Plaaslike Groep sterrestelsels 30 000 40-80
Binêre spiraalsterrestelsels 1,5 miljoen 40-80
Klein sterrestelselgroepe van snelheidverstrooiing 1,5 miljoen 40-90
Groot groep sterrestelsels 2-6 miljoen 400-600

Dit dui daarop dat daar meer werklike massa is as wat bereken word uit die ligsterkte van hierdie hemelliggame. Die afwyking word tans verklaar aan die hand van donker materie. Vandag word donker materie deur die sterrekundiges gesoek.

Voorstanders van die skeppingsleer soos drr. Russell Humphreys en John Hartnett beweer egter dat hulle kosmologiese modelle (wat aanvaar dat die Melkweg naby aan die middel van die heelal is en dat die heelal begrens is) nie "knoeifaktore" in die vorm van donker materie en donker energie nodig het nie.[3]

Sien ook

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Mihalas en McRae (1968), Galactic Astronomy (W.H. Freeman)
  2. Uit ‘’Starlight, Time and the New Physics[dooie skakel]’’, dr. John Hartnett
  3. Kyk bv Ver-sterlig-jong-aarde-probleem Geargiveer 1 Desember 2013 op Wayback Machine

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
  • Merrifield, Michael (2009). "γ – Mass to Light Ratio". Sixty Symbols. Brady Haran vir die Universiteit van Nottingham.
  • Hierdie artikel is gedeeltelik vertaal uit die Engelse Wikipedia