Gaan na inhoud

Mejuffrou Heelal

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Hierdie artikel is ingeskryf vir die Skole Skryfkompetisie [1].
As u van plan was om ’n groot wysiging aan hierdie artikel aan te bring, is dit miskien ’n
beter idee om dit vir eers op die besprekingsblad voor te stel. Nog inligting hier.


Mejuffrou Heelal, of Miss Universe, is 'n internasionale skoonheidskompetisie wat jaarliks gehou word. Dit is een van die mees gesogte en bekende skoonheidskompetisies ter wêreld. Die wenner van Mejuffrou Heelal verteenwoordig haar land en word gekroon as 'n ambassadeur vir verskeie sosiale en humanitêre kwessies. Mejuffrou Heelal word beskou as een van vier groot internasionale skoonheidskompetisies, saam met Miss World, Miss International, en Miss Earth.[1] Die kompetisie word geadministreer deur die Mejuffrou Heelal Organisasie, wat gebaseer is in Thailand en Mexiko.

Organisasie en Eienaarskap

[wysig | wysig bron]

Die Mejuffrou Heelal Organisasie word besit deur JKN Global Group en Legacy Holding Group USA Inc., 'n Amerikaanse afdeling van die Mexikaanse maatskappy Legacy Holding. Die uitsaairegte vir die 2023 kompetisie behoort aan Telemundo. [2]

Die huidige Mejuffrou Heelal is Sheynnis Palacios van Nicaragua, wat op 18 November 2023 in San Salvador, El Salvador gekroon is.

Doelwitte van die Mejuffrou Heelal Organisasie

[wysig | wysig bron]

Die Mejuffrou Heelal Organisasie (MUO) is daarop gemik om vroue te bemagtig en bewusmaking te skep oor belangrike sosiale en humanitêre kwessies. Hulle doel is om 'n positiewe impak op die wêreld te hê deur die platforms van hul wenners te gebruik om verandering te bevorder.

Mejuffrou Heelal wenners het dikwels gefokus op gesondheidskwessies soos MIV/vigs, kankerbewustheid, en geestesgesondheid. Byvoorbeeld, Pia Wurtzbach, Mejuffrou Heelal 2015, het haar platform gebruik om MIV/vigs-bewustheid te bevorder. Die organisasie ondersteun ook projekte wat onderwys en geletterdheid bevorder. Demi-Leigh Nel-Peters, Mejuffrou Heelal 2017, het haar platform gebruik om haar “Unbreakable” veldtog te bevorder, wat fokus op selfverdediging en die bemagtiging van vroue. Mejuffrou Heelal wenners neem dikwels deel aan humanitêre missies en rampverligting. Catriona Gray, Mejuffrou Heelal 2018, het haar platform gebruik om bewustheid te skep oor kinderarmoede en onderwys in die Filippyne. Die organisasie werk saam met verskeie nie-regeringsorganisasies en internasionale liggame om hierdie doelwitte te bereik en 'n blywende impak te maak.

Keuringsproses van Mejuffrou Heelal Wenners

[wysig | wysig bron]

Die Mejuffrou Heelal wenners word gekies deur 'n uitgebreide keuringsproses wat verskeie beoordelingsrondes en kriteria insluit. Eerstens neem deelnemers deel aan nasionale kompetisies in hul onderskeie lande, en die wenners van hierdie kompetisies verteenwoordig hul land by die internasionale Mejuffrou Heelal kompetisie. Voor die hoofkompetisie vind daar voorafbeoordelings plaas, insluitend onderhoude, swemdrag, en aanddrag rondes, wat help om die finaliste te bepaal.

Tydens die hoofkompetisie neem die deelnemers deel aan verskeie rondes, soos die swemdrag ronde, waar hulle beoordeel word op selfvertroue, fisiese fiksheid, en voorkoms, en die aanddrag ronde, waar elegansie, styl, en persoonlikheid beoordeel word. Daar is ook 'n onderhoud ronde waar deelnemers se intelligensie, kommunikasievaardighede, en die vermoë om vrae oor verskeie onderwerpe te beantwoord, getoets word.

In die finale fase beantwoord die top finaliste 'n vraag wat hul denke, opinies, en probleemoplossingsvaardighede toets. 'n Paneel van beoordelaars, wat dikwels bestaan uit bekendes, vorige wenners, en kundiges in verskeie velde, evalueer die deelnemers op grond van hul prestasies in al die rondes. Die deelnemer met die hoogste algehele telling word uiteindelik as Mejuffrou Heelal gekroon. Hierdie proses is ontwerp om 'n goed afgeronde wenner te kies wat nie net op fisiese voorkoms nie, maar ook op intelligensie, persoonlikheid, en die vermoë om 'n positiewe impak te maak, uitblink.

Suid-Afrikaanse Mejuffrou Heelal Wenners

[wysig | wysig bron]

Suid- Afrika het die Mejuffrou Heelal skoonheidskompetisie al vier keer in die verlede gewen. Margaret Gardiner was die eerste Suid-Afrikaanse wenner van Mejuffrou Heelal in 1978. Sy het die titel gewen toe sy 18 jaar oud was en het daarna 'n suksesvolle loopbaan as joernalis en skrywer gevolg. Penny Coelen, die tweede Suid-Afrikaanse wenner, het die titel in 1958 gewen toe sy 19 jaar oud was. Sy het daarna 'n loopbaan in mode en besigheid gevolg.

Demi-Leigh Nel-Peters het die titel in 2017 gewen nadat sy ook Mejuffrou Suid-Afrika in dieselfde jaar gewen het. Sy het bekendheid verwerf vir haar “Unbreakable” veldtog, wat fokus op selfverdediging en die bemagtiging van vroue. Zozibini Tunzi het die titel in 2019 gewen en het bekend geword vir haar pleidooi vir natuurlike skoonheid en die bemagtiging van vroue. Sy het 'n sterk boodskap van selfaanvaarding en diversiteit uitgedra, wat haar 'n geliefde figuur in die skoonheidskompetisie wêreld gemaak het.

Geskiedenis van die Mejuffrou Heelal Organisasie

[wysig | wysig bron]

Die titel “Mejuffrou Heelal” is vir die eerste keer in 1926 gebruik deur die International Pageant of Pulchritude, wat jaarliks tot 1935 gehou is. Die Groot Depressie en gebeure voor die Tweede Wêreldoorlog het die kompetisie laat doodloop.

Die Eerste Mejuffrou Heelal (1952): Armi Kuusela

Die huidige Mejuffrou Heelal-kompetisie is in 1952 gestig deur Pacific Knitting Mills, 'n klerevervaardigingsmaatskappy in Kalifornië en vervaardiger van Catalina Swimwear. Die maatskappy het die Mejuffrou Amerika-kompetisie tot 1951 geborg, maar het daarna die Mejuffrou VSA en Mejuffrou Heelal-kompetisies georganiseer. Die eerste Mejuffrou Heelal-kompetisie is in 1952 in Long Beach, Kalifornië, gehou en is gewen deur Armi Kuusela van Finland, wat haar titel opgegee het om te trou.

Die kompetisie is vir die eerste keer in 1955 op televisie uitgesaai. CBS het in 1960 begin om die gekombineerde Mejuffrou VSA en Mejuffrou Heelal-kompetisies uit te saai, en vanaf 1965 as afsonderlike kompetisies. In 1975 het Gulf and Western Industries die Kayser-Roth Corporation gekoop, wat die Mejuffrou Heelal-kompetisie ingesluit het, tot dit in 1991 deur Procter & Gamble gekoop is.

In 1996 het Donald Trump die kompetisie by ITT Corp gekoop en 'n uitsaai-ooreenkoms met CBS gehad tot 2002. In 1998 het Mejuffrou Heelal, Inc. sy naam verander na die Mejuffrou Heelal Organisasie en sy hoofkwartier na New York Stad verskuif. In 2002 het Trump 'n gesamentlike onderneming met NBC begin, wat die TV-regte in 2003 verkry het. Die kompetisie is van 2003 tot 2014 in die Verenigde State op NBC uitgesaai.

In Junie 2015 het NBC alle besigheidsverhoudings met Trump en die Mejuffrou Heelal Organisasie gekanselleer weens omstrede uitsprake oor onwettige immigrante. Trump het NBC se 50% aandeel in die maatskappy uitgekoop en die maatskappy drie dae later aan WME/IMG verkoop. In Oktober 2015 het Fox en Azteca die amptelike uitsaaier van die Mejuffrou Heelal en Mejuffrou VSA-kompetisies geword. Die uitsaairegte vir die Mejuffrou Heelal-kompetisie was tydelik verdeel tussen Telemundo en FYI gedurende die 2020-kompetisie tydens die COVID-19 pandemie. Die kontrak met Fox en aanbieder Steve Harvey is hervat vir die 2021-kompetisie.

Op 26 Oktober 2022 het die Thailand-gebaseerde JKN Global Group die Mejuffrou Heelal Organisasie van IMG Worldwide vir $14 miljoen verkry, wat Anne Jakapong Jakrajutatip die eerste transgender vrou gemaak het om die organisasie te besit. Dit was ook die eerste keer dat die organisasie sy hoofkwartier buite die VSA uitgebrei het.

Vanaf die 2022-kompetisie het NBC weer uitsaairegte vir die kompetisie verkry via The Roku Channel, wat die eerste keer in Mejuffrou Heelal-geskiedenis was dat die kompetisie oorgeskakel het van tradisionele uitsaainetwerkdekking na volledige stroomdiens in die Verenigde State.

Op 16 November 2023 het Paula Shugart, president van die Mejuffrou Heelal Organisasie, aangekondig dat sy die organisasie verlaat. Die posisie sal nie vervang word nie. Na Shugart se vertrek het die uitvoerende hoof, Amy Emmerich, op 8 Februarie 2024 aangekondig dat sy ook aanbeweeg en het die organisasie op 1 Maart 2024 verlaat.

Deelnemer Seleksie

[wysig | wysig bron]

Om aan Mejuffrou Heelal deel te neem, moet 'n land 'n plaaslike maatskappy of persoon hê wat die plaaslike regte van die kompetisie koop deur 'n franchisefooi. Hierdie fooi sluit die regte van beeld, handelsmerk, en alles wat met die kompetisie verband hou, in. Dikwels gee die eienaar van die franchise dit terug aan die Mejuffrou Heelal Organisasie, wat dit weer aan 'n nuwe belanghebbende verkoop. Die herverkoop van die franchise is algemeen in die geskiedenis van die geleentheid, soms weens kontraktuele oortredings of finansiële redes. Die aantal deelnemers wissel jaarliks as gevolg van botsende skedules, maar sedert 1989 het dit bestendig bo 70 lande gebly.

Gewoonlik behels 'n land se kandidaatseleksie plaaslike skoonheidskompetisies, waar plaaslike wenners in 'n nasionale kompetisie meeding. Sommige lande kies egter vir 'n interne seleksie. Byvoorbeeld, van 2000 tot 2004 is Australiese afgevaardigdes deur 'n modelagentskap gekies. Alhoewel sulke “kiesings” oor die algemeen ontmoedig word, is Jennifer Hawkins gekies om Australië by Mejuffrou Heelal in 2004 te verteenwoordig, waar sy die kroon gewen het. Australië het vanaf 2005 sy nasionale kompetisie vir Mejuffrou Heelal hervestig.

Onlangse lande wat hul debuut in die kompetisie gemaak het, sluit Bhoetan (2022) en Pakistan (2023) in. Pakistan het in 2023 in die halfeindronde in die Top 20 gedebuteer. Daar is spekulasies oor Saoedi-Arabië se potensiële toetrede tot die Mejuffrou Heelal kompetisie, maar die organisasie het hierdie gerugte ontken.

Botswana bly die mees onlangse eerste keer inskrywing wat ooit Mejuffrou Heelal op sy debuutjaar gewen het (Mpule Kwelagobe in 1999), en Nicaragua is die mees onlangse land wat sy eerste nasionale oorwinning behaal het (Sheynnis Palacios in 2023). Kulturele hindernisse, veral met die baaikostuum afdeling, en buitensporige franchisefooie het sommige lande soos Mosambiek verhinder om deel te neem. Nietemin, die Mejuffrou Heelal Kompetisie is gewild in streke soos die Amerikas, Afrika, en Asië, asook in lande soos die Verenigde State, Filippyne, Colombia, Brasilië, Venezuela, Suid-Afrika, Thailand, en Indonesië, gegewe hul suksesvolle rekord van verskeie halfeindronde verskynings en titels in die kompetisie se geskiedenis. Vanaf 2024 was slegs twee lande teenwoordig by elke Mejuffrou Heelal sedert sy ontstaan in 1952: Kanada en Frankryk.

Sedert 2012 is openlik transgender vroue toegelaat om deel te neem solank hulle hul nasionale kompetisies gewen het. Ses jaar nadat hierdie reël in werking getree het, het Angela Ponce van Spanje die eerste openlik transgender kandidaat geword om in die 2018-kompetisie deel te neem. In 2019 het Myanmar se Swe Zin Htet die eerste openlik lesbiese vrou geword om aan Mejuffrou Heelal deel te neem. Spanje se Patricia Yurena Rodríguez is tans die hoogste geplaasde LGBT-lid by Mejuffrou Heelal, wat tweede plek gekom het na Venezuela se Gabriela Isler in 2013, alhoewel sy eers jare na die kompetisie uitgekom het. In 2021 het Beatrice Gomez van die Filippyne die eerste openlik biseksuele (en LGBT) deelnemer geword wat die Mejuffrou Heelal halfeindronde betree het, en sy het as 'n finalis in die Top 5 geëindig. In 2023 het Marina Machete van Portugal die eerste transgender deelnemer geword wat die halfeindronde betree het, en sy het in die Top 20 geëindig.

Tot onlangs het amptelike reëls bepaal dat deelnemers nie huidiglik of voorheen getroud of geskei mag wees nie, en ook nie geboorte gegee het of 'n kind grootgemaak het nie. Titelhouers moes ook ongetroud bly gedurende hul Mejuffrou Heelal termyn. In Augustus 2022 het die Mejuffrou Heelal Organisasie egter aangekondig dat moeders, getroude of swanger vroue in aanmerking kom om deel te neem. Hierdie nuwe reël het sedert 2023 in werking getree. Om getroude deelnemers toe te laat, het spanning veroorsaak tussen die Amerikaanse-gebaseerde Mejuffrou Heelal kompetisie en die Europese-gebaseerde Mevrou Heelal kompetisie, wat voorheen die enigste kanaal vir getroude vroue was om vir die Heelal titel mee te ding. Later daardie jaar het Camila Avella van Colombia die eerste kandidaat geword om 'n moeder te wees voordat sy 'n halfeindronde plek behaal het, en sy het as 'n finalis in die Top 5 geëindig.

Die Mejuffrou Heelal Organisasie het altyd ouderdomsversinseling streng verbied. Alhoewel die minimum ouderdomsgrens op 18 jaar gestel is, is dit 'n probleem vir verskeie Europese lande wat 17-jarige deelnemers toelaat om in hul kompetisies mee te ding. Nasionale titelhouers onder 18 jaar moet vervang word deur hul naaswenner of 'n ander kandidaat in die hoofkompetisie. In onlangse jare moes alle Mejuffrou Heelal-kandidate ten minste universiteitsgrade hou of werkende professionele persone wees vanaf die aanvang van hul nasionale kompetisies. In September 2023 het R’Bonney Gabriel aangekondig dat die organisasie die boonste ouderdomsgrens sou laat val. Voorheen moes deelnemers tussen 18 en 28 jaar oud wees teen die begin van die kompetisie. Vanaf 2024 sal “elke volwasse vrou in die wêreld in aanmerking kom om as Mejuffrou Heelal mee te ding.”

Deurlopende Geskiedenis en Organisasie

[wysig | wysig bron]

Die Mejuffrou Heelal-kompetisie het deur die jare verskeie skeduleringsveranderings ondergaan. In die afgelope dekade is die kompetisie konsekwent oor 'n tydperk van twee weke tussen vroeg November en laat Januarie gehou. Weens televisie skedule vereistes en botsende nasionale geleenthede, soos die COVID-19 pandemie, die Olimpiese Spele, FIFA Wêreldbeker en nasionale verkiesings, is vier kompetisies uitgestel na die volgende jaar (2014, 2016, 2020, en 2022). Sedert die 2022-kompetisie in New Orleans, Verenigde State, het die Mejuffrou Heelal Organisasie gereeld die gasheerland van die volgende kompetisie tydens die regstreekse kroningsaand aangekondig. Die volgende kompetisie is geskeduleer vir 2024 in Mexiko. Van die vroeë 1970’s tot die laat 2000’s het die kompetisie oor 'n volle maand gestrek, gewoonlik tussen Maart en Junie, om tyd te gee vir repetisies, optredes, en die voorlopige kompetisie.

Volgens die organiseerders is die Mejuffrou Heelal-kompetisie meer as net 'n skoonheidskompetisie, alhoewel deelnemers aan baaikostuum- en aandrokkompetisies deelneem. Vroue wat aspirasies het om Mejuffrou Heelal te word, moet intelligent, goed gemanierd en gesofistikeerd wees. As 'n kandidaat nie goed presteer tydens elke ronde nie, word sy uitgeskakel. Normaalweg word die plasing van die kandidate bepaal deur 'n gerangskikte stemming, waar elke beoordeelaar elke kandidaat individueel beoordeel. In die verlede is die halfeindronde kandidate gekies op 'n rondte-robin stelsel. Tussen 2017 en 2019 is die halfeindronde kandidate gekies op grond van die hoogste tellings per kontinentale groep, gevolg deur die beoordelaars se wildcard lys en 'n ekstra kandidaat gekies deur gewilde keuse. Vanaf 2020 is die rondte-robin stelsel weer ingestel, waar die groep kandidate met die laagste tellings progressief uitgeskakel word. Hierdie kriteria is aangepas om geweegde gemiddeldes te gebruik of met punte wat deur stadiums van die voorlopige kompetisie tot kroningsaand opgebou is. Vanaf 2011 tot 2014, 2016, 2020 en sedert 2022, kan die publiek ook 'n halfeindronde kandidaat kies deur aanhangerstem. Sedert die ontstaan van die kompetisie word alle halfeindronde aangekondig aan die begin van die regstreekse uitsending, en as daar gelykop uitslae in die finale rondes voorkom, word die voorlopige resultate gebruik.

Die wenner teken 'n kontrak met die Mejuffrou Heelal Organisasie wat minstens sewe maande tot meer as 'n volle jaar kan duur. Die nuwe Mejuffrou Heelal neem onmiddellik oor by die Mejuffrou Heelal wat haar kroon na die kroningsdiens en word 'n ambassadeur vir 'n jaar om boodskappe oor die beheer van siektes, vrede en openbare bewustheid van VIGS te versprei. Die organisasie se mees onlangse humanitêre werke sluit vroue- en etniese minderheidsregte, kontemporêre rassekwessies, openbare gesondheidskwessies en die gevolge van aardverwarming in.

Voordele en Toekennings

[wysig | wysig bron]

Die wenner van Mejuffrou Heelal ontvang 'n kontantoelae vir haar hele bewind, 'n beurs by die New York Film Academy, 'n modelleerportefeulje, skoonheidsprodukte, klere, skoene, en stilering, gesondheidsorg en fiksheidsdienste van verskeie borge. Sy kry ook eksklusiewe toegang tot modevertonings, openingsgeleenthede, oudisies en modelleergeleenthede regdeur New York Stad. Tussen 1996 en 2015 het die wenner 'n woonstel in Trump Place, New York Stad, gedeel met Mejuffrou VSA en Mejuffrou Tiener VSA. Vanaf 2022 wissel die wenner en die twee naaswenners tussen residensies in New York en Bangkok, Thailand.

As die wenner nie haar pligte kan vervul nie, neem die eerste naaswenner oor. Dit het tot 2024 slegs een keer gebeur, toe Justine Pasek van Panama in 2002 Oxana Fedorova van Rusland opgevolg het ná haar onttrooning. Benewens die hoofwenner en haar naaswenners, word spesiale toekennings gegee aan die wenners van Beste Nasionale Kostuum, Mejuffrou Fotogenies, en Mejuffrou Vriendelikheid. Die Mejuffrou Vriendelikheid-toekenning word deur die afgevaardigdes self gekies. In onlangse jare is Mejuffrou Fotogenies gekies deur populêre internetstemming, en die wenner van Beste Nasionale Kostuum word regstreeks aangekondig na die benoeming van die halfeindronde kandidate tydens die kroningsaand.

Krone van Mejuffrou Heelal

[wysig | wysig bron]

Die Mejuffrou Heelal kroon het nege keer verander oor die verloop van sy 70-jarige geskiedenis.

Romanov Imperiale Huwelikskroon (1952): Die eerste kroon, voorheen besit deur die Russiese monargie, is in 1952 gebruik om Armi Kuusela te kroon.

Romanov Diadeem Kroon (1953): Hierdie metaalbronskroon het die huwelikskroon vervang. Christiane Martel, Mejuffrou Heelal 1953, was die enigste titelhouer wat dit gedra het.

Ster van die Heelal (1954–1960): Hierdie kroon, vernoem na die stervorm bo-op, bestaan uit ongeveer 1,000 oosterse gekweekte en swart pêrels, geset in soliede goud en platinum. Dit het 1.25 pond geweeg en was verseker vir US$500,000.

Lady Rhinestone Kroon (1961–2001): Gemaak van rhinestones, het hierdie kroon in 1961 gedebuteer as deel van die 10de herdenking van die Mejuffrou Heelal-kompetisie. Dit is in 1963 herontwerp deur juwelier Sarah Coventry om 'n vroulike figuur wat 'n septer vashou as die hoofmiddelpunt te hê. Die ontwerp is weer in 1973 gewysig vir die draer se gerief en is tot 2002 gebruik.

Mikimoto Kroon (2002–2007, 2017–2018): Ontwerp deur Tomohiro Yamaji vir die Mikimoto Maatskappy, het hierdie kroon die feniks wat opkom uitgebeeld en was gewaardeer op US$250,000. Dit bevat 500 natuurlike kleurlose diamante en 120 Suidsee en Akoya pêrels. Catriona Gray was die laaste houer daarvan in 2019.

CAO Kroon (2008): Hierdie tiara, ontwerp deur Rosalina Lydster en Dang Kim Lien van CAO Fine Jewelry, was gewaardeer op US$120,000. Dit was gemaak van 'n 18 karaat kombinasie van wit en geel goud en bevat meer as 1,000 kosbare stene. Dayana Mendoza het egter geweier om hierdie kroon te gebruik en het die Mikimoto kroon gebruik toe sy Stefanía Fernández as haar opvolger gekroon het.

Diamond Nexus Kroon (2009–2013): Gemaak deur Diamond Nexus Labs, bevat hierdie kroon 1,371 edelstene wat in totaal 416.09 karaat weeg. Dit bevat sintetiese robyne om Mejuffrou Heelal se MIV/VIGS opvoedings- en bewusmakingsplatform te verteenwoordig. Diamond Nexus Labs was die eerste omgewingsvriendelike amptelike juwelier van Mejuffrou Heelal.

DIC Kroon (2014–2016): Hierdie kroon, vervaardig deur die Tsjeggiese maatskappy Diamonds International Corporation, is gebruik om Paulina Vega, Pia Wurtzbach en Iris Mittenaere te kroon. Dit was gewaardeer op US$300,000. Die produksieproses het vier maande geneem en die werk van tien vakmanne vereis. Die kroon, wat mens aan die Manhattan Skyline herinner, bestaan uit 311 diamante, 5 stukke blou topaas, 198 stukke blou saffier, 33 hitte-gevuurde kristalle, en 220 gram 18 karaat witgoud. Dit weeg 411 gram. Die kroon is in 2017 afgetree weens kopieregskending en betalingskwessies tussen DIC en die Miss Universe Organisasie.

Mouawad Power of Unity-kroon (2019–2021): Gemaak deur Mouawad Jewelry, het hierdie kroon 'n geskatte waarde van byna US$6 miljoen, wat dit die duurste skoonheidskompetisiekroon op rekord maak. Van 2019 tot 2021 is Zozibini Tunzi, Andrea Meza en Harnaaz Sandhu daarmee gekroon. Die kroon bevat 'n goue kanarie-diamant van 62.83 karaat en simboliseer Ambisie, Diversiteit, Gemeenskap, en Skoonheid.

Mouawad Force for Good-kroon (2022–hede): Hierdie tweede Mouawad-kroon is op 19 Desember 2022 bekendgestel. Dit bevat 110 karaat blou saffiere, 48 karaat wit diamante, en 'n 45.14-karaat koninklike blou saffier in die middel.

Naamlose Jewelmer Miss Universe-kroon (2024–hede): Hierdie kroon is die nuutste toevoeging tot die Mejuffrou Heelal-kronings.

  1. Enriquez, Amee (02 Februarie, 2014). "Beauty Pageant Basics". Besoek op 21 Oktober, 2024.
  2. Bundel, Ani (16 Desember, 2018) "Miss Universe is the only major beauty pageant worth watching. Here's why." Besoek op 20 Desember, 2018.