Neuro-ekonomie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Neuro-ekonomie is 'n wetenskap wat neurowetenskap, ekonomie en sielkunde kombineer om die manier waarop mense keuses maak, te bestudeer. Dié wetenskap kyk na die rol van die brein in die opweeg van besluite, die assessering van risiko's en interaksie met ander.

Die term word ook soms gebruik om na neurobemarking te verwys.

Neuro-ekonomie en neurowetenskap[wysig | wysig bron]

Neurowetenskap is gemoeid met die studie van die senuweestelsel, insluitend aandag aan sintuie, bewegings en interne regulasies. Dit fokus op persoonlike keuses en besluite, en kyk na hoe die senuweestelsel betrokke is.

Neuro-ekonomie en ekonomie[wysig | wysig bron]

Ekonomie fokus op die bestudering van die keuses en besluite wat mense neem. Subtakke daarvan is makro-ekonomie en mikro-ekonomie. Neuro-ekonomie bestudeer die geestelike veranderinge betrokke by die maak van hierdie keuses, en kyk of hierdie veranderinge die keuses wat 'n persoon maak, beïnvloed.

Neuro-ekonomie en sielkunde[wysig | wysig bron]

Sielkunde is die studie wat handel oor denke en persepsie, soos taal, kognisie, geheue, sosiale sielkunde en abnormale sielkunde. Neuro-ekonomie werk saam met sielkunde om die denke agter 'n mens se keuses te verken, en die kognisie wat plaasvind wanneer 'n mens die moontlike opsies verstaan en 'n keuse tussen hulle maak.

Neuro-ekonomie blyk te bevestig dat emosies 'n belangrike faktor is in die neem van ekonomiese keuses.

Eksperimente[wysig | wysig bron]

In 'n tipiese ekonomiese eksperiment word 'n toetsling gevra om 'n reeks ekonomiese besluite te neem. Die navorsers meet verskeie veranderlikes om te bepaal wat in die persoon wat die toets afneem se brein aangaan terwyl hy/sy die besluite neem. Dit word gebruik om modelle te skep wat gebruik kan word om toekomstige keuses te voorspel.

Neuro-ekonomie brei hierdie navorsing verder uit deur ook die senuweestelsel te ontleed. In 'n neuro-ekonomiese eksperiment word breinskanderings met funksionele MRI of PET gemaak om die rolle van verskillende dele van die brein in hul mate van bydrae tot ekonomiese keuses te ondersoek.

Die mees komplekse eksperimente gebruik direkte metings van die senuweeselle.

Bekende teoretici[wysig | wysig bron]

Kritiek[wysig | wysig bron]

Neuro-ekonomie is onderhewig aan kritiek. Daar word byvoorbeeld beweer dat die metodologie daarvan antwoorde op irrelevante vrae verskaf.[1][2][3]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Center for Neuroeconomics Study at Duke University http://dibs.duke.edu/research/d-cides/research/neuroeconomics Geargiveer 20 Maart 2014 op Wayback Machine
  2. Levallois, Clement; Clithero, John A.; Wouters, Paul; Smidts, Ale; Huettel, Scott A. (2012). "Translating upwards: linking the neural and social sciences via neuroeconomics". Nature Reviews Neuroscience. 13 (11): 789–797. doi:10.1038/nrn3354. ISSN 1471-003X. PMID 23034481. S2CID 436025.
  3. Jacqueline Anne Allan (2018). An Analysis of Daniel Kahneman's Thinking, Fast and Slow. London: Macat Library. doi:10.4324/9781912453207. ISBN 9781912453207.