Neuschwanstein-kasteel

Lugfoto van die noord-westelike kant van die kasteel.

Neuschwanstein-kasteel (Duits: Schloss Neuschwanstein) is 'n 19de-eeuse historiese paleis gebou bo-op 'n ruwe heuwel aan die voorheuwels van die Alpe in die suide van Duitsland, naby die grens met Oostenryk. Dit is geleë in die Swabia-streek van Beiere, in die munisipaliteit Schwangau, bo die ingelyfde dorpie Hohenschwangau, wat ook die ligging van die Hohenschwangau-kasteel is. Die naaste groter dorp is Füssen. Die kasteel staan ​​bo die smal kloof van die Pöllat-stroompie, oos van die Alpsee- en Schwansee-mere, naby die monding van die Lech in die Forggensee.

Ten spyte daarvan dat die destydse hoofwoning van die Beierse monarge - die Munich Residenz - een van die mees uitgebreide paleiskomplekse in die wêreld was, het koning Ludwig II van Beiere die behoefte gehad om te ontsnap van die beperkings waaraan hy in München blootgestel was, en beveel dat Neuschwanstein-paleis aan die afgeleë noordelike rande van die Alpe gebou moet word as 'n toevlugsoord, maar ook ter ere van die komponis Richard Wagner, wat hy baie bewonder het.

Ludwig het gekies om self vir die paleis uit sy persoonlike fortuin te betaal en deur middel van uitgebreide lenings eerder as om van openbare Beierse fondse gebruik te maak. Bouwerk het in 1869 begin, maar is nooit voltooi nie. Die kasteel was bedoel om as 'n privaatwoning vir die koning te dien, maar hy is in 1886 oorlede en dit is kort daarna aan die publiek oopgestel. Sedertdien het meer as 61 miljoen mense die Neuschwanstein-kasteel besoek. Meer as 1,3 miljoen mense besoek die kasteel jaarliks, met tot 6 000 besoekers per dag in die somer.

Ligging

'n Noord-westelike uitsig van Neuschwanstein-kasteel op berg Säuling (2047 meter) op die grens tussen Beiere en Tyrol: Schwangau is tussen die groot Forggensee-reservoir (1952) en die Hohenschwangau- en Neuschwanstein-paleise.

Die munisipaliteit van Schwangau is op 800 meter bo seevlak aan die suidwestelike grens van die Duitse deelstaat Beiere geleë. Die omgewing word gekenmerk deur die oorgang tussen die Alpsiene voetheuwels in die suide (naby die Oostenrykse grens) en 'n heuwelagtige landskap in die noorde wat plat lyk in vergelyking daarmee. In die Middeleeue het drie kastele oor die dorpies uitgekyk. Die een was bekend as die Schwanstein-kasteel wat vertaal kan word as die Swaansteenkasteel. In 1832 het Ludwig se pa, koning Maximilian II van Beiere, die ruïnes daarvan gekoop en vervang met die gerieflike neo-Gotiese paleis bekend as Hohenschwangau-kasteel. Die paleis is in 1837 voltooi en het die gesin se somerhuis geword, en Ludwig (gebore 1845) het 'n groot deel van sy kinderjare hier deurgebring.

Die ander twee kastele, Vorderhohenschwangau-kasteel en Hinterhohenschwangau-kasteel, het op 'n ruwe heuwel gesit wat oor Schwanstein-kasteel, twee nabygeleë mere (Alpsee en Schwansee), en die dorpie uitkyk. Die kastele is slegs deur 'n grag van mekaar geskei en het gesamentlik uit 'n saal, 'n waghuis en 'n versterkte toringhuis bestaan. In die 19de-eeu het slegs die ruïnes van die tweeling Middeleeuse kastele oorgebly; dié van Hinterhohenschwangau het as 'n uitkykplek bekend as Sylphenturm gedien.

Die ruïnes bo die familiepaleis was aan die kroonprins bekend as gevolg van sy avonture. Hy het in 1859 vir die eerste keer een van die kastele in sy dagboek geskets. Toe die jong koning in 1864 aan bewind gekom het, het die bou van 'n nuwe paleis in die plek van die twee verwoeste kasteel die eerste projek in sy reeks paleisbouprojekte geword. Hy het eers die nuwe paleis die Nuwe Hohenschwangau-kasteel genoem, maar die verwarrende gevolg was dat Hohenschwangau en Schwanstein so te sê name omgeruil het: Hohenschwangau-kasteel is deur die ruïnes van Schwanstein-kasteel vervang en Neuschwanstein-kasteel is deur die twee Hohenschwangau-kastele vervang. Eers later, ná Ludwig se dood, is die kasteel herdoop na Neuschwanstein.

Geskiedenis

Inspirasie en ontwerp

Neuschwanstein versinnebeeld gelyktydig die argitektoniese styl bekend as Kasteelromantiek (Burgenromantik) en Koning Ludwig II se bewondering vir die operas van komponis Richard Wagner. In die 19de eeu is 'n groot aantal kastele gebou of herbou, dikwels met beduidende veranderinge, om die kastele se estetika te verbeter. Paleisbouprojekte soortgelyk aan Neuschwanstein is reeds vroeër in verskeie ander Duitse deelstate onderneem en het Hohenschwangau-kasteel, Lichtenstein-kastle (Württemberg), Hohenzollern-kasteel, en ander geboue op die Rynrivier, soos die Stolzenfels-kasteel, ingesluit. Die inspirasie vir die bou van Neuschwanstein-kasteel het gekom van twee reise wat Ludwig in 1867 geneem het: een in Mei om besoek af te lê aan die herboude Wartburg naby Eisenach, en 'n ander reis in Julie na Château de Pierrefonds, waar Eugène Viollet-le-Duc besig was om 'n verwoeste kasteel in 'n historikuspaleis te omskep.

Neuschwanstein-projekskets (Christian Jank, 1869).

Ludwig het geglo dat beide geboue 'n romantiese interpretasie van die Middeleeue ingesluit het, sowel as 'n musikale mitologie van sy vriend Wagner, wie se operas Tannhäuser en Lohengrin 'n blywende impak op hom gelaat het. In Februarie 1868 is Ludwig se oupa, Koning Ludwig I, oorlede, wat aansienlike bedrae losgemaak het wat voorheen aan die geabdikeerde koning se toelae bestee is. In die Rebellies van 1848 in die Duitse deelstate en na 'n skandalige buite-egtelike verhouding met Lola Montez, moes Koning Ludwig I van Beiere afstand doen van die troon ten gunste van sy seun, Koning Maximillian.</ref> Dit het Ludwig II toegelaat om die argitekturele projek van 'n privaat toevlugsoord in 'n bekende landskap ver van die hoofstad Munich te loods, om sodoende langer sy idee van die Middeleeue te kan uitleef. In 'n brief aan Richard Wagner in Mei 1868, skryf Ludwig:

Dit is my voorneme om die ou kasteelruïne van Hohenschwangau naby die Pöllatkloof in die outentieke styl van die ou Duitse ridderkastele te laat herbou en ek moet bieg dat ek baie uitsien om eendag daar te woon (binne 3 jaar); ... jy ken die gerespekteerde gas wat ek daar sal wil onthaal; die ligging is een van die mooistes, heilig en ongenaakbaar, 'n waardige tempel vir 'n goddelike vriend wat verlossing en ware seën vir die wêreld gebring het. Dit sal jou ook aan "Tannhäuser" (Sangsaal met 'n uitsig van die kasteel in die agtergrond), "Lohengrin'" (kasteelbinnehof, oop gang en die pad na die kapel) laat dink...

Die gebou is deur die verhoogontwerper Christian Jank ontwerp en deur die argitek Eduard Riedel in die lewe geroep.. Vir tegniese redes is die verwoeste kastele nie in die nuwe kasteel geïntegreer nie. Aanvanklike idees vir die paleis het stilisties van Nuremberg-kasteel gebruik gemaak en 'n eenvoudige gebou in die plek van die ou Vorderhohenschwangau-kasteel voorgestel, maar die idees is verwerp en vervang deur toenemend uitgebreide konsepte, wat tot 'n groter paleis geskoei op die Wartburg gelei het. Die koning het op 'n gedetaileerde plan en persoonlike goedkeuring van elke konsepontwerp aangedring. Ludwig se beheer het so ver gegaan dat die paleis deur sommige as sy eie skepping eerder as dié van die betrokke argitekte beskou word. Terwyl kontemporêre argitektuur kritici Neuschwanstein, een van die laaste groot paleisbouprojekte van die 19de eeu, as kitsch afgemaak het, word Neuschwanstein en Ludwig II se ander geboue nou as deel van die groot werke van Europese historisme beskou. Vir finansiële redes het 'n projek soortgelyk aan Neuschwanstein — Falkenstein-kasteel — nooit verby die beplanningsfases gekom nie.

Die paleis kan as tipiese 19de-eeuse argitektuur beskou word. Die vorms van Romanesque (eenvoudige geometriese figure soos blokke en halfsirkel boë), Gotiese (opwaartstrekkende lyne, skraal torings, delikate versierings) en Bisantynse argitektuur en kuns (die Kroonsaal-dekor) is in 'n eklektiese styl verweef en aangevul deur 19de-eeuse tegniese prestasies. Die Patrona Bavariae en Saint George op die hofvlak van die Palas (hoofgebou) word in die plaaslike Lüftlmalerei-styl uitgebeeld, 'n fresco tegniek tipies van Allgäu-plaashuise, terwyl die ongeïmplementeerde konsepte vir die Ridderhuisgalery elemente van Art Nouveau voorspel het. Eie aan Neuschwanstein se ontwerp is teatertemas: Christian Jank het as landskapskilder op coulisse konsepte van sy tyd gefokus. Die basiese styl is eers beplan om neo-Goties te wees, maar die kasteel is op die ou einde hoofsaaklik in die Romanesque-styl gebou. Die operatemas het geleidelik van Tannhäuser en Lohengrin na Parsifal beweeg.

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Neuschwanstein-kasteel.