Die Nieu-Seelandse nasionale vrouekrieketspan (Engels: New Zealand women’s national cricket team, afgekort New Zealand Women of New Zealand W), met die bynaam White Ferns, is die nasionale vrouekrieketspan wat Nieu-Seeland in toets- en kitskrieket verteenwoordig. Dit word beheer en geadministreer deur Nieu-Seeland Krieket (NZC, van Engels: New Zealand Cricket) en is ’n volle lid van die Internasionale Krieketraad (IKR) met toets-, EDI- en T20I-status.
Ná Australië en Engeland is Nieu-Seeland die derde oudste vrouekrieketspan in internasionale krieket en het in 1935 in sy eerste toetswedstryd teen Engeland gespeel. Nieu-Seeland se beste prestasies tot dusver is een titel elk tydens vrouekrieketwêreldbeker- (in 2000) en T20I-vrouewêreldbekertoernooie (in 2024). Nieu-Seeland is tans (Oktober 2025) vyfde op die IKR-vroue-eendagranglys en vierde op die Twintig20-vrouewêreldranglys.[8][9] Een voormalige Nieu-Seelandse speler is in die Internasionale Krieketraad se Heldesaal opgeneem.
Die beheerliggaam van krieket in Nieu-Seeland, Nieu-Seeland Krieket (NZC, New Zealand Cricket), is op 27 Desember 1894 as die Nieu-Seeland Krieketraad gestig (NZCC, New Zealand Cricket Council) en is die toesighouer van die Nieu-Seelandse nasionale krieketspanne.[10] Sedert 31 Mei 1926 is Nieu-Seeland ’n volle lid van die Internasionale Krieketraad (IKR) en mag dus toetskrieket speel.[11]
Nieu-Seeland Krieket bestuur al die Nieu-Seeland-verteenwoordigende nasionale spanne, insluitende die mans, vroue en jeug. Hulle is ook verantwoordelik vir die bestuur en organisasie van toets-, EDI- en T20I-reekse teen ander spanne, en vir die reël van internasionale wedstryde tuis. Daarbenewens is Nieu-Seeland Krieket verantwoordelik vir inkomsteverkryging deur die verkoop van kaartjies, borgskappe en uitsaairegte, veral in verband met die Nieu-Seelandse span.
Kinders en jongmense word reeds op skool aan krieket bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hulle met hul afrigting. Net soos ander krieketlande beskik Nieu-Seeland oor ’n o/19-nasionale span wat aan die o/19-vrouekrieketwêreldbeker deelneem.[12]
Die Nieu-Seelandse nasionale vrouekrieketspan tydens hul 1954-toer na Engeland
Die eerste gedokumenteerde vrouekrieketwedstryd in Nieu-Seeland het in 1886 in Nelson plaasgevind. Daarna is talle klubs gestig, waardeur die sport vir vroue ná die Eerste Wêreldoorlog in die land gevestig het. Die eerste provinsiale beheerliggame is ná 1928 gestig en nadat in 1933 die Engelse span aangebied het om tydens hul 1934/35-toer na Australië ook Nieu-Seeland te besoek, het die sport se ontwikkeling ’n groot hupstoot gekry.[13] Gevolglik is die Nieu-Seelandse Vrouekrieketraad (New Zealand Women’s Cricket Council) gestig wat die land se vrouekrieket gereël en ’n nasionale span benoem het wat as die derde span internasionale wedstryde gespeel het. Die nasionale span se eerste ontmoeting met Engeland het in ’n swak nederlaag geëindig.[14]
Eers ná die Tweede Wêreldoorlog is die volgende wedstryd gereël. Tydens die 1947/48-seisoen het Australië vir ’n toetswedstryd Nieu-Seeland besoek en die Nieu-Seelanders het weereens ’n swak nederlaag gely.[15] Oor die volgende jare heen het Nieu-Seeland talle toetsreekse teen beide Australië en Engeland gespeel, maar dit het tot in 1971/72 geneem, voordat hulle hul eerste toetswedstryd tydens hul toer na Australië kon wen.[16] Gedurende dieselfde seisoen het hulle ook hul eerste toetsreeks in Suid-Afrika gespeel wat hulle ná ’n oorwinning beklink het.[17] Dit was die Nieu-Seelandse span se laaste toetsoorwinning tot op hede.
Onder haar kapteinTrish McKelvey, wat dié pos van 1966 af beklee het, het die Nieu-Seelanders tydens die Vrouekrieketwêreldbeker 1973 in hul eerste EDI gespeel en kon dié toernooi ná Australië en Engeland in die derde plek afsluit. Tydens die daaropvolgende vrouekrieketwêreldbekertoernooie (in 1978, 1982 en 1988) het hulle dieselfde prestasie behaal. Sedert 1984/85 ding hulle met Australië mee om die Rose Bowl, ’n jaarlikse EDI-reeks wat afwisselend in albei lande beslis word. Tydens die Vrouekrieketwêreldbeker 1993 het die span vir die eerste keer die eindstryd gehaal, maar teen Engeland vasgeval.[18] In die 1994/95-seisoen het die Nieu-Seelanders in hul eerste reeks teen Indië te staan gekom, in 1996 teen Ierland en in 1996/97 teen Pakistan. Tydens die Vrouekrieketwêreldbeker 1997 het die span in die halfeindstryd Engeland geklop, maar die keer die eindstryd teen Australië verloor.[19][20] Daarna het Emily Drumm as kaptein oorgeneem en die span het in hierdie tydperk talle reekse beklink. Tydens die Vrouekrieketwêreldbeker 2000 het hulle in die eindstryd teen Australië geseëvier en hul eerste titel ingepalm.[21]
In die daaropvolgende jare het die span enkele reekse teen Ierland en Nederland gewen. Tydens die Vrouekrieketwêreldbeker 2005 het die Nieu-Seelanders egter in die halfeindstryd teen Indië vasgeval. Hulle het dié opponent tydens hul tuisreeks in die 2005/06-seisoen geklop, maar dit was saam met hul oorwinning oor Engeland gedurende somer 2007 hul enigste prestasie tot die Vrouekrieketwêreldbeker 2009, waar hulle die eindstryd gehaal het, maar deur Engeland verslaan is.[22] Ná die invoering van T20I-krieket het die span tydens die eerste twee T20I-vrouewêreldbekertoernooie in 2009 en 2010 die eindstryd gehaal. Daarna het die Nieu-Seelanders tydens belangrike toernooie egter gesukkel. In 2012 en 2016 het hulle tydens die T20I-vrouewêreldbekertoernooie die halfeindrondte gehaal, maar tydens beide die vrouekrieketwêreldbekertoernooie in 2017 en 2022 en die T20I-vrouewêreldbekertoernooie in 2020 en 2023 is hulle in die groepfase uitgeskakel. Ná hierdie teleurstellings het Nieu-Seeland tydens die T20I-vrouewêreldbeker 2024 in die Verenigde Arabiese Emirate onder haar kaptein Sophie Devine die eindstryd teen Suid-Afrika gewen.[23] Die Vrouekrieketwêreldbeker 2025 het egter teleurstellend verloop en die Nieu-Seelanders is in die groepfase uitgeskakel.
Die Nieu-Seelandse vrouekrieketspan se bynaam is White Ferns. Dit is een van talle byname vir Nieu-Seelandse nasionale spanne wat verband hou met die All Blacks.[24]
Daar het altesaam 125 spelers toets-, 151 spelers EDI- en 73 spelers T20I-wedstryde vir Nieu-Seeland gespeel. Vervolgens die spelers wat vir die Nieu-Seelandse span die meeste lopies aangeteken en die meeste paaltjies geneem het.
Rekords volledig tot en met EDI #1516 op 26 Oktober 2025. Laaste keer hersien op 29 Julie 2025. Wenpersentasies sluit onbesliste wedstryde uit en tel gelykop as ’n halwe oorwinning.[37]
Rekords volledig tot en met T20I #2545 op 26 Oktober 2025. Gelykop verwys na wedstryde wat deur ’n valbyl (soos ’n Superboulbeurt) beslis is. Wenpersentasies sluit onbesliste wedstryde uit en gelykop as ’n halwe oorwinning (ongeag die valbyl).[38]
Argentinië • Bahrain • België • Belize • Bermuda • Bhoetan • Botswana • Brasilië • Bulgarye • Chili • Cookeilande • Costa Rica • Denemarke • Duitsland • Eiland Man • Estland • Eswatini • Fidji • Filippyne • Finland • Frankryk • Gambië • Ghana • Gibraltar • Griekeland • Guernsey • Hongkong • Indonesië • Iran • Italië • Japan • Jersey • Kambodja • Kameroen • Katar • Kenia • Koeweit • Kroasië • Lesotho • Luxemburg • Malawi • Maledive • Maleisië • Mali • Malta • Meksiko • Mianmar • Mongolië • Mosambiek • Nepal • Nigerië • Noorweë • Oman • Oostenryk • Peru • Portugal • Roemenië • Rwanda • Samoa • Saoedi-Arabië • Serwië • Sierra Leone • Singapoer • Siprus • Spanje • Suid-Korea • Swede • Tadjikistan • Tanzanië • Tsjeggië • Turkye • Uganda • Vanuatu • Verenigde State • Volksrepubliek China
Ander spanne
Afghanistan • Barbados • Dominica • Grenada • Guyana • Internasionale XI • Jamaika • Jong Engeland • Nieu-Kaledonië • Sint Lucia • Sint Vincent en die Grenadines • Trinidad en Tobago • Wallis • Zambië
1 Vir beide Engeland en Wallis is Engeland die nasionale span.
2 Vir beide die Republiek Ierland en Noord-Ierland is Ierland die nasionale span.
3 Vir Anguilla, Antigua en Barbuda, Barbados, Dominica, Grenada, Guyana, Jamaika, Montserrat, Sint Kitts en Nevis, Sint Lucia, Sint Maarten, Sint Vincent en die Grenadines, Trinidad en Tobago, die Amerikaanse Maagde-eilande en die Britse Maagde-eilande is Wes-Indië die nasionale span.