Nnedi Okorafor

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Nnedi Okorafor
Nnedi Okorafor met voorbeelde van insekte
Gebore
Nnedimma Nkemdili Okorafor

08 April 1974 (1974-04-08) (50 jaar oud)
Cincinnati, Ohio, VSA.
NasionaliteitVlag van Nigerië Nigerië
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
BeroepSkrywer van fantasie en wetenskapfiksie vir beide kinders en volwassenes
Bekend virBinti-reeks
Who Fears Death
Zahrah the Windseeker
Akata Witch
Akata Warrior
Lagoon
Remote Control
Webwerfnnedi.com

Nnedimma Nkemdili "Nnedi" Okorafor[a] (voorheen Okorafor-Mbachu; gebore 8 April 1974)[1] is 'n Nigeries-Amerikaanse skrywer van fantasie en wetenskapfiksie vir beide kinders en volwassenes. Sy is veral bekend vir haar Binti-reeks en haar romans Who Fears Death, Zahrah the Windseeker, Akata Witch, Akata Warrior, Lagoon en Remote Control. Sy het ook vir strokiesprente en rolprente geskryf.

Haar skryfwerk, wat sy beskryf as "Afrikafuturisme" en "Afrikajujuisme", word sterk beïnvloed deur haar dubbele Nigeriese en Amerikaanse erfenis.[2][3] Sy het verskeie toekennings ontvang, insluitend die Hugo-toekenning, Nebula-toekenning en Eisner-toekenning.

Agtergrond en persoonlike lewe[wysig | wysig bron]

Okorafor se ouers het in 1969[4] na Amerika gereis vir studiedoeleindes, maar kon weens die Nigeriese Burgeroorlog nie na Nigerië terugkeer nie. [5] As Amerikaans-gebore dogter van Igbo Nigeriese ouers, het Okorafor Nigerië besoek vandat sy baie jonk was.

Gedurende haar jare by die Hoërskool Homewood-Flossmoor in Flossmoor, Ilinois, was Okorafor 'n nasionaal bekende tennis- en atletiekster,[6] en het uitgeblink in wiskunde en die wetenskappe. As gevolg van haar belangstelling in insekte, wou sy graag 'n entomoloog word.[7]

Sy is op die ouderdom van 13 met skoliose gediagnoseer, 'n toestand wat vererger het namate sy ouer geword het. Op 19-jarige ouderdom het sy ruggraatfusie-operasie ondergaan om haar ruggraat reguit te maak en te versmelt; 'n seldsame komplikasie het daartoe gelei dat Okorafor van die buik af ondertoe verlam is.[6]

Okorafor het haar tot die skryf van klein stories in die kantlyn van 'n wetenskapfiksieboek wat sy gehad het gewend. Dit was die eerste keer dat sy ooit iets kreatiefs geskryf het. Daardie somer, onder intense fisiese terapie, het Okorafor haar vermoë om te loop herwin, maar sy kon nie haar atletiese loopbaan voortsit nie, en moes met 'n kierie loop. Op voorstel van 'n goeie vriendin het sy daardie lentesemester 'n kreatiewe skryfklas gevolg, en het haar eerste roman teen die einde van die semester geskryf.[8]

Sy het haar kollege-opleiding aan die Universiteit van Illinois in Urbana-Champaign voltooi, voordat sy 'n meestersgraad in joernalistiek aan die Michigan State University en 'n meestersgraad en PhD in Engels aan die Universiteit van Illinois, Chicago verwerf het. Sy is 'n 2001-gegradueerde van die Clarion Writers Workshop in Lansing, Michigan. Sy woon tans in Arizona[9] met haar gesin.

Werk[wysig | wysig bron]

Kortverhale[wysig | wysig bron]

Okorafor het 'n 2001 Hurston-Wright literêre toekenning[10] ontvang vir haar verhaal "Amphibious Green." Okorafor se kortverhale is in bloemlesings en tydskrifte gepubliseer, insluitend Dark Matter: Reading The Bones, Enkare Review, Strange Horizons, Moondance-tydskrif en Writers of the Future Volume XVIII. 'n Versameling van haar verhale, getiteld Kabu Kabu, is in 2013 deur Prime Books gepubliseer. Dit sluit die titelstuk in, mede-outeur van Alan Dean Foster, en ses ander voorheen ongepubliseerde kortverhale, asook 14 verhale wat voorheen elders gepubliseer is sedert 2001, en 'n voorwoord deur Whoopi Goldberg.[11]

Romans en novelles[wysig | wysig bron]

Na haar 2001 Hurston-Wright-toekenning het sy toe twee bekroonde boeke vir jong volwassenes gepubliseer, The Shadow Speaker (Hyperion/Disney Book Group) en Zahrah the Windseeker (Houghton Mifflin Harcourt). Zahrah het die Wole Soyinka-prys vir letterkunde in Afrika gewen. Dit was ook op die kortlys vir die 2005 Carl Brandon Parallax- en Kindred-toekennings en 'n finalis vir die Garden State Teen Book-toekenning en die Golden Duck-toekenning. The Shadow Speaker was 'n wenner van die Carl Brandon Parallax-toekenning, 'n Booksense se Keuse vir Winter 2007/2008, 'n Tiptree Honor Book,[12]'n finalis vir die Essence Magazine Literary Award, die Andre Norton-toekenning en die Golden Duck-toekenning en 'n NAACP Image Award genomineerde. Okorafor se kinderboek Long Juju Man was die 2007–08 wenner van die Macmillan-skrywersprys vir Afrika.[13]

Okorafor se eerste volwasse roman, Who Fears Death (DAW/Penguin Books), het die 2011 World Fantasy-toekenning vir Beste Roman gewen[14] was 'n 2011 Tiptree Honor Book en is genomineer vir die 2010 Nebula Award.[15] Die voorafwerk The Book of Phoenix het die 2018 Koerd Laßwitz Preis gewen[16] en was 'n finalis vir die Arthur C. Clarke-toekenning.[17]

In 2011 het sy teruggekeer na jong volwassene met Akata Witch (Viking/Penguin), wat 'n Junior Biblioteekgilde-keuring was, en genomineer vir die Andre Norton-toekenning. Dit was ook op die American Library Association se Amelia Bloomer Project-lys wat kinderboeke met feministiese temas vereer. Die vervolgverhaal Akata Warrior het die 2018 Locus-toekenning vir beste jong volwasseneboek gewen. Akata Warrior het ook die eerste Lodestar-toekenning vir beste jong volwasseneboek gewen, 'n toekenning wat deur die World Science Fiction Society (WSFS) gegee is en tydens die Hugo-toekenningseremonie by Worldcon oorhandig is.

Okorafor se wetenskapfiksie-roman Lagoon was 'n finalis vir 'n British Science Fiction Association-toekenning (Beste roman) en 'n Red Tentacle-toekenning (Beste Roman) en 'n Tiptree-ereboek.

Die Binti-trilogie het begin met 'n 2015-novelle, Binti. Dit is gevolg deur Binti: Home, gepubliseer in 2017, en Binti: The Night Masquerade, gepubliseer in 2018. Binti het beide die 2016 Nebula-toekenning en 2016 Hugo-toekenning vir beste novelle gewen[18][19] en was 'n finalis vir 'n British Science Fiction Association-toekenning (Beste Kort) en BooktubeSFF-toekenning (Beste Kortwerk). Binti: Home en Binti: The Night Masquerade het albei Hugo-nominasies vir beste novelles, onderskeidelik in 2018 en 2019 ontvang.[20][21]

Ook in 2016 het die United Bank for Africa, 'n Nigeriese bank, met Cassava Republic Press saamgewerk om 24 000 eksemplare van Okorafor se roman Akata Witch in nege Afrika-lande te versprei.

In 2020 het Okorafor haar roman Ikenga vrygestel wat vir die Edgar-toekenning genomineer is.[22]

Okarafor se wetenskapfiksie-roman Remote Control wat in 'n nabye toekoms Ghana afspeel, is in 2021 gepubliseer terwyl haar komende volwasse roman Noor na verwagting in November 2021 vrygestel sal word.[23]

Verwerkings van haar werk[wysig | wysig bron]

In Februarie 2017 het Okorafor via Facebook aangekondig dat haar wetenskap-ontmoet-heksery-kortverhaal "Hallo, Moto" deur die Nigeriese produksiemaatskappy Fiery Film aangekoop is.[24][25] Die storie is verwerk in 'n kortfilm, getiteld Hello, Rain deur die rolprentvervaardiger C.J. Obasi.[26] Die verhaal vertel van 'n vrou wat ontdek dat sy heksery en tegnologie kan saamsmelt wanneer sy vir haar en haar vriende pruike skep wat hulle toelaat om invloed en mag uit te oefen om korrupsie te help beveg. In plaas daarvan sien sy hoe haar vriende self korrup raak,[25][27] 'n Lokprent is in Januarie 2018 vrygestel.[28][29] Hallo, Rain het op 6 Mei 2018 sy wêreldpremière by die Internasionale Kortfilmfees in Oberhausen gehad.[30]

In Julie 2017 het Okorafor via Twitter aangekondig dat Who Fears Death deur HBO geïdentifiseer is om 'n televisiereeks te word, met die romanskrywer en Game of Thrones-vervaardiger George R. R. Martin wat as 'n uitvoerende vervaardiger by die projek aangesluit het.[31] Okorafor sal as konsultant by die projek betrokke bly.[32]

In April 2019 is die nuus aangekondig dat Okorafor die draaiboek van 'n verwerking van Octavia Butler se Wild Seed saam met die rolprentvervaardiger Wanuri Kahiu vir Amazon Prime Video sou skryf. Dit sal deur Viola Davis vervaardig word.[33]

In Januarie 2020 is die nuus aangekondig dat Okorafor saam met die skrywer Stacy Osei-Kuffour die draaiboek van 'n verwerking van haar Binti-novelle-trilogie vir Hulu sou skryf. Dit sal deur die Media Res Production Company vervaardig word.

Ander werk[wysig | wysig bron]

In 2005 het Okorafor haar eerste toneelstuk, Full Moon, geskryf en gepubliseer. Die Buxville Theatre Company in Chicago het gehelp om hierdie vollengte teaterwerk te vervaardig.[34]

In 2009 het Okorafor haar argief geskenk aan die Science Fiction and Fantasy Writers of America (SFWA)-versameling van die Departement van Skaars Boeke en Spesiale Versamelings by die Noord-Illinois Universiteitsbiblioteek.[35]

Okorafor was die spesiale eregas vir jong volwassenes by Detcon 1, die 2014 Noord-Amerikaanse Wetenskapfiksie-konvensie; Detcon1 het spesiale klem op YA-wetenskapfiksie geplaas.[36]

Sy het in Augustus 2017 by die TEDGlobal-konferensie in Arusha, Tanzanië, gepraat.[37]

In Oktober 2017 het Okorafor via Twitter aangekondig dat sy drie uitgawes vir Marvel se Black Panther gaan skryf, en gaan voort waar die skrywer Ta-Nehisi Coates opgehou het. Die eerste uitgawe van Black Panther: Long Live the King is in Desember 2017 gepubliseer.[38][39]'n Maand tevore is 'n kort strokiesprent deur Okorafor ingesluit in Marvel se Venomverse War Stories No. 1. Getiteld "Blessing in Disguise", is hierdie strokiesprent geïnspireer deur die 2014 Boko Haram-ontvoering van meer as 200 Nigeriese meisies.[40] In Maart 2017 is aangekondig dat Okorafor sou terugkeer na skryfwerk afgelei van die Black Panther, in Wakanda Forever, waar die Dora Milaje saamspan met Spider-Man, X-Men en Avengers.[41] In Julie 2018 het dit aangekondig dat Okorafor 'n solo-titel gaan skryf wat op Shuri gefokus is.[42][43]

Broken Places & Outer Spaces, Okorafor se eerste niefiksie-titel, is in 2019 deur Simon & Schuster gepubliseer.[44]

Okorafor het die essay "Zula of the fourth grade playground" bygedra tot die 2019-bloemlesing New Daughters of Africa, geredigeer deur Margaret Busby.[45]

In 2018 is haar beperkte strokiesprentreeks LaGuardia deur Berger Books gepubliseer. In 2020 het die versamelde bundel 'n Eisner-toekenning en 'n Hugo-toekenning gewen.[46]

Invloede en temas[wysig | wysig bron]

Okorafor se romans en stories weerspieël beide haar Wes-Afrikaanse erfenis en haar Amerikaanse lewe. Eerder as om as Nigeries-Amerikaans te identifiseer, verwys Okorafor na haarself as "Naijamerican" en verduidelik die belangrikheid van haar dubbele erfenis tydens 'n 2016 NPR-onderhoud:

Dit is 'n groot deel van my identiteit, en dit is ook 'n rede hoekom ek dink ek het uiteindelik wetenskapfiksie en fantasie geskryf het omdat ek op hierdie grense woon – en hierdie grense wat my in staat stel om vanuit verskeie perspektiewe te sien en dinge te internaliseer in en dan soort van verwerk sekere idees en sekere stories op 'n baie unieke manier. En dit het my daartoe gelei om hierdie vreemde fiksie te skryf wat ek skryf, wat regtig nie so vreemd is as jy regtig daarna kyk deur 'n soort skewe lens nie.” [47]

Okorafor het opgemerk hoe die fantasie- en wetenskapfiksie-genre min diversiteit bevat, en dit was haar motivering vir die skryf van boeke van hierdie genres wat in Afrika afspeel. Sy wou meer gekleurde mense insluit en stories skep met Afrika as agtergrond omdat so min stories daar afspeel. Sy het haar eerste verhaal as 'n tweedejaarstudent geskryf en die toneel van haar verhaal Nigerië gemaak.[5] Haar verhale plaas swart meisies in belangrike rolle wat gewoonlik aan wit karakters gegee word[7] Okorafor noem Nigerië as "haar muse" aangesien sy sterk beïnvloed word deur Nigeriese folklore en sy ryk mitologie en mistiek.[7]

Gary K. Wolfe het oor haar werk geskryf: "Okorafor se genialiteit was om die ikoniese beelde en tradisies van Afrika-kultuur te vind, meestal Nigeriese en dikwels Igbo, en hulle net genoeg aan te pas om 'n naatlose deel van haar woordeskat van fantastika te word."[48]

Haar werk fokus dikwels na "gewigtige maatskaplike kwessies: rasse- en geslagsongelykheid, politieke geweld, die vernietiging van die omgewing, volksmoord en korrupsie" deur "die raamwerk van fantasie."[7] Okorafor deel dat hoewel die temas van haar stories dikwels veelvuldig is, is hulle altyd gegrond op "verhale van die vroue en meisies rondom my en ook binne myself."[47] Okorafor beweer dat haar werk en ouerlike verantwoordelikheid met mekaar verband hou, want "skryf en ma-wees is deel van my, so hulle word saam gemeng en balanseer mekaar uit."[49]

Vanaf 2019 het Okorafor die term "afrofuturisme" as 'n etiket vir haar werk ten sterkste begin verwerp en die terme afrikafuturisme en afrikajujuisme geskep om haar werke te beskryf. In Oktober 2019 het sy 'n essay gepubliseer met die titel "Defining Africanfuturism" wat beide terme in detail definieer.[3]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ "Nnedi Okorafor", Macmillan Publishers.
  2. ↑ Okorafor, Nendi [@Nendi] (23 Februarie 2021). "I write africanfuturism, not afrofuturism. The distinction matters. I write africanfuturism, not afrofuturism. The distinction matters. I write africanfuturism, not afrofuturism. The distinction matters. The distinction MATTERS, dammit" (Tweet) (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Februarie 2021. Besoek op 25 Februarie 2021 – via Twitter.
  3. ↑ 3,0 3,1 Okorafor, Nnedi (11 Oktober 2019). "Africanfuturism Defined". Blogspot. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Februarie 2021. Besoek op 11 Februarie 2021.
  4. ↑ "Okorafor, Nnedi – Science Fiction Encyclopedia". www.sf-encyclopedia.com.
  5. ↑ 5,0 5,1 Wabuke, Hope. "Nnedi Okorafor Is Putting Africans at the Center of Science Fiction and Fantasy". The Root (in Engels (VSA)). Besoek op 23 Februarie 2018.
  6. ↑ 6,0 6,1 "The speculative fiction of UB faculty member Nnedi Okorafor". University at Buffalo. Besoek op 4 Maart 2018.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Alter, Alexandra (6 Oktober 2017). "Nnedi Okorafor and the Fantasy Genre She Is Helping Redefine". The New York Times (in Engels (VSA)). ISSN 0362-4331. Besoek op 15 November 2017.
  8. ↑ Borrelli, Christopher (23 Mei 2019). "How Nnedi Okorafor is building the future of sci-fi from Flossmoor". Chicago Tribune. Besoek op 7 Julie 2019.
  9. ↑ "Akata Witch by Nnedi Okorafor, Hardcover". Barnes & Noble. Besoek op 19 Februarie 2017.
  10. ↑ "Welcome to www.hurston-wright.org". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Julie 2011. Besoek op 31 Julie 2016.
  11. ↑ Mandelo, Lee (8 November 2013). "We All Tell Stories About Her: Kabu Kabu by Nnedi Okorafor". Tor.com. Besoek op 6 Februarie 2014.
  12. ↑ "2007 James Tiptree, Jr. Award". Besoek op 2 Augustus 2016.
  13. ↑ "Winners and Shortlist: Macmillan Writer's Prize for Africa 2007/8". writeforafrica.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Maart 2009. Besoek op 2 Augustus 2016.
  14. ↑ "2011 WFA Winner: Who Fears Death". Worlds Without End. Besoek op 31 Oktober 2011.
  15. ↑ "2010 Award Winners". Worlds Without End. Besoek op 31 Oktober 2011.
  16. ↑ locusmag (12 Junie 2018). "2018 Kurd Laßwitz Preis". Locus Online (in Engels (VSA)). Besoek op 25 Augustus 2021.
  17. ↑ "2016 Arthur Clarke Award Finalist Announced". Arthur Clarke award. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Julie 2016. Besoek op 25 Augustus 2021.
  18. ↑ "2015 Nebula Awards Winners". Locus. Besoek op 18 Mei 2016.
  19. ↑ Barnett, David (21 Augustus 2016). "Hugo awards see off rightwing protests to celebrate diverse authors". The Guardian.
  20. ↑ "2018 Hugo Awards". World Science Fiction Society. 15 Maart 2018. Besoek op 22 Junie 2019.
  21. ↑ "Hugo Finalists for 2019 Hugo Awards and 1944 Retro Hugos". Hugo Finalists for 2019. Besoek op 2 April 2019.
  22. ↑ "Edgar Award Winners and Nominees". www.theedgars.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Maart 2012. Besoek op 7 Augustus 2021.
  23. ↑ "Noor – Nnedi Okorafor". nnedi.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Augustus 2021. Besoek op 7 Augustus 2021.
  24. ↑ "Nigerian Production Company Fiery Film Options Nnedi Okorafor's Short Story 'Hello, Moto'". Tor.com (in Engels (VSA)). 17 Februarie 2017. Besoek op 12 Januarie 2018.
  25. ↑ 25,0 25,1 "Meet the Scientist Witches from the Short Film Adaptation of Nnedi Okorafor's 'Hello, Moto'". Tor.com (in Engels (VSA)). 11 Oktober 2017. Besoek op 12 Januarie 2018.
  26. ↑ "'Hello, Rain,' Is an Afrofuturistic Short Film Based on Nnedi Okorafor's 'Hello, Moto'". OkayAfrica (in Engels). 4 Januarie 2018. Besoek op 12 Januarie 2018.
  27. ↑ Animashaun, Damilola (4 Januarie 2018). "Watch: Teaser For 'Hello, Rain', A Short Film Based On Nnedi Okorafor's 'Hello, Moto'". Konbini Nigeria (in Engels (VSA)). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Januarie 2018. Besoek op 12 Januarie 2018.
  28. ↑ "Hello Rain is where CJ 'Fiery' Obasi and Nnedi Okorafor collide". YNaija (in Engels (VK)). 6 Januarie 2018. Besoek op 12 Januarie 2018.
  29. ↑ "Watch Teaser for Afro-Futuristic Movie 'Hello, Rain' based on Nnedi Okorafor's Short Story 'Hello, Moto'". BellaNaija. 3 Januarie 2018. Besoek op 12 Januarie 2018.
  30. ↑ "CJ Obasi's Afrofuturistic Film, "Hello, Rain" To Premiere At Kurzfilmtage Oberhausen Short Film Festival". TNS (in Engels (VK)). 5 Maart 2018. Besoek op 19 Augustus 2019.
  31. ↑ Rogo, Paula (18 September 2017). "Author Nnedi Okorafor's 'Who Fears God' To Become An HBO Series. But Why Is George R R Martin Getting The Credit?". Essence.com. Besoek op 15 November 2017.
  32. ↑ Caron, Nathalie. "Who Fears Death picked up by HBO, George R.R. Martin producing". Syfy (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 November 2017. Besoek op 15 November 2017.
  33. ↑ Martinez, Hezra (3 April 2019). "Octavia Butler's Wild Seed to Be Adapted for the Small Screen". The Portalist. io9. Besoek op 19 Augustus 2019.
  34. ↑ "Nnedi Okorafor". ZODML (in Engels). 22 September 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Februarie 2018. Besoek op 24 Februarie 2018.
  35. ↑ Science Fiction and Fantasy Writers of America (SFWA) Collection Geargiveer 3 Junie 2012 op Wayback Machine, Northern Illinois University.
  36. ↑ "Nnedi Okorafor to be Young Adult Author Special Guest at Detcon1". detcon1.org. 10 Februarie 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 April 2016. Besoek op 31 Julie 2016.
  37. ↑ "Nnedi Okorafor's TED Talk Explains Afrofuturism vs. Science Fiction Using the Octopus Analogy". Tor.com. 2 November 2017.
  38. ↑ Sava, Oliver (12 Desember 2017). "A giant monster targets Wakanda in this Black Panther: Long Live The King exclusive". The A.V. Club. Besoek op 18 Oktober 2019.
  39. ↑ "Nnedi Okorafor will write Black Panther stories for Marvel". CNN. Besoek op 17 November 2017.
  40. ↑ Helm, Angela. "Fantasy Writer Nnedi Okorafor Releases Comic Short Inspired by Chibok, Nigeria, Schoolgirls, Has Novel Developed for HBO". The Root (in Engels (VSA)). Besoek op 17 November 2017.
  41. ↑ "'Wakanda Forever' Brings Dora Milaje to the Rest of the Marvel Universe | Hollywood Reporter". www.hollywoodreporter.com. 16 Maart 2018.
  42. ↑ Gustines, George Gene (17 Julie 2018). "Comic Book Spinoff of Black Panther Will Focus on His Sister (Published 2018)". The New York Times.
  43. ↑ "Nnedi's Website". nnedi.com. Besoek op 8 Mei 2019.
  44. ↑ Okorafor, Nnedi; Golden, Shyama (18 Junie 2019). Broken places & outer spaces : finding creativity in the unexpected (First Simon & Schuster hardcover uitg.). New York, NY. ISBN 978-1-5011-9547-1. OCLC 1056733522.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)
  45. ↑ Hubbard, Ladee (10 Mei 2019). "Power to define yourself – The diaspora of female black voices". The Times Literary Supplement.
  46. ↑ "Nnedi Okorafor's LaGuardia Wins 2020 Hugo Award for Best Graphic Story or Comic". Brittle Paper (in Engels (VSA)). 12 Augustus 2020. Besoek op 5 September 2021.
  47. ↑ 47,0 47,1 "Hugo Nominee Nnedi Okorafor: 'I Love Stories – And So I Write Them'". NPR.org (in Engels). Besoek op 15 November 2017.
  48. ↑ "Gary K. Wolfe reviews Nnedi Okorafor", Locus Online, 22 Desember 2013.
  49. ↑ Aanu Zoboi, Ibi (17 Mei 2010). "The People Could Fly: An Interview with Nnedi Okorafor". Strange Horizons (in Engels (VSA)). Besoek op 25 Februarie 2018.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Nnedi_Okorafor&oldid=2619741"