Nywerheidsdiamante

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Nywerheidsdiamante is al daardie diamante wat nie geskik is om tot juwele verwerk te word nie.

Slegs 20% van die diamante wat gedelf word, is van so ‘n gewensde kwaliteit dat dit in sierade verwerk kan word. Die ander diamante word vir boor- en skuurdoeleindes gebruik. Omdat diamante buitengewoon hard is, is daar net een ding wat ‘n diamant kan slyp, en dit is ‘n ander diamant. Ruite en porselein word daarmee gesny. Graveerwerk op spoggerige wynglase word met diamantpunte gedoen. Tandartse gebruik diamantpoeier op hul bore om gaatjies in emalje en tandsteen te boor. In horlosies word dit gebruik om die fyn masjinerie glad te laat loop. Diamantpoeier word aan boorpunte gesmeer om deur harde rots te boor.

Boort (soms bort) is laegraadse diamantgruis, dus diamantafval, wat tot poeier gestamp is. Dit word dan gebruik om o.a. edelstene te slyp en poleer.

Die wêreldproduksie van nywerheidsdiamante was in 1974 ‘n 32.4 miljoen karaat teenoor 13.52 miljoen karaat diamante wat as sierstene benut is. Hiervan het onderskeidelik 4 067 000 en 3 435 000 karaat uit Suid-Afrika gekom. Brasilië en die DRK is die bekendste leweransiers van nywerheidsdiamante. Sowel die Premiermyn as die myn te Jagersfontein is bekend om die uitstekende gehalte industriële diamante wat by hul opbrengs van edelgesteentes aangetref word.

Bibliografie[wysig | wysig bron]

  • Brown, E.T.S.: The use of diamonds in industry. In: Lantern. Tydskrif vir Volksopvoeding. Jaargang 2, nr. 1, Augustus 1952