Oemajjad

Voeg skakels by
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

   Hierdie artikel behoort versmelt te word met Omajjadiese Kalifaat.
Maak seker om die inhoud te skuif na die bladsy wat reeds aan Wikidata gekoppel is!
Indien altwee gekoppel is, sien hier.

Old map of western Eurasia and northern Africa showing the expansion of the Caliphate from Arabia to cover most of the Middle East, with the Byzantine Empire outlined in green
Die uitspansel van die Moslem Kalifaat tot 1750, van William R. Shepherd se Historical Atlas.
'n Oemajjad kalifaat muntstuk wat die munt van die Sasanid-ryk heerser Khosrau II nadoen. Munt van die tyd van Mu'awiya I ibn Abi Sufyan (Muawiyah I). BCRA (Basra) munstuk; "Ubayd Allah ibn Ziyad, goewerneur". Gedateer AH 56 = AD 675/6. 'n Sasaniede-styl borsbeeld wat Khosrau II (regs) nadoen; bismillah en drie korrels in marge; c/m: gevleuelde kreatuur regs / Vuuraltaar met linte en oppassers; ster en halfmaan wat weerskant van vlamme is; datum na links. munt-naam na regs.

Die Oemajjad-kalifaat (661–750 CE; VK: /ʊˈmaɪjæd, uːˈ-/,[1] VSA Engels: /uːˈmaɪ(j)əd, -aɪæd/[2][3][4] Arabies: اَلْخِلافَةُ ٱلأُمَوِيَّة‎, romanized: al-Khilāfatu l-ʾUmawiyyah[5]) was die tweede van die vier hoof-kalifate wat gestig was na die dood van Mohammed. Die kalifaat was regeer deur die Oemajjad dinastie (Arabies: اَلأُمَوِيُّون), al-ʾUmawiyyūn, of بَنُو أُمَيَّة, Banū ʾUmayya, "Seuns van Umayya"), afkomstig van Mekka. Die derde kalief, Uthman ibn Affan (r. 644–656), was 'n lid van die Oemmajad dinastie. Die familie het 'n dinastiese, oorerflike uitoefening van beheer met Mu'awijah I (Muawija ibn Abi Sufyan), die goewerneur van al-Sham (Sirië), wat die sesde kalief na die einde van die Eerste Fitna of Eerste Moslem Burgeroorlog in 661 sou word, gevestig. Na Mu'awijah se dood in 680 het konflikte oor die opeenvolging in die Tweede Fitna (Tweede Burgeroorlog) ontaard [6] en mag het uiteindelik in die hande van Marwan I beland, welke van 'n ander tak van die dinastie was. Sirië het daarna die Oemajjad-dinastie se hoof magsbasis gebly, met Damaskus as hoofstad.

Die Oemajjad het voortgegaan met die Moslem verowerings, en het Transoksiana, Sindh, die Maghreb en die Iberiese-skiereiland (Al-Andalus) geïnkorporeer in die moslem wêreld. Op sy grootste het die Oemajjad Kalifaat 11,100,000 km2 (4,300,000 vierkante myl) gedek, wat sowat 33 miljoen mense ingesluit het, [7] wat dit in terme van beide totale area en bevolking een van die grootste ryke in die geskiedenis gemaak het. Die dinastie was uiteindelik in 1750 omvergewerp deur 'n rebellie wat gelei is deur die Abbasied-dinastie. Oorlewendes van die dinastie het hulself in Cordoba in die vorm van 'n Emiraat gevestig en toe 'n Kalifaat, wat tot 1031 sou bly voortbestaan.

Die Oemajjad Kaliefs was as te sekulêr deur sommige van hul moslem onderdane beskou.[8] Christene, wat steeds 'n meerderheid van die Kalifaat se bevolking uitgemaak het, asook Jode, was toegelaat om hul godsdienste te beoefen maar moes 'n hoof-belasting (die jizya) betaal waarvan moslems vrygeskeld was.[9] Daar was egter die Moslem-eksklusiewe zakat belasting, wat eksplisiet geoormerk was vir verskeie Islamitiese sosiale welsynsprogramme.[9][10]

Mu'awija se vrou, Maysun bint Bahdal, (Yazid I se moeder) was ook 'n Christen. Verhoudinge tussen die Kalifaat se Moslem en Christen onderdane was in hierdie tydperk stabiel. Die Oemajjads was betrokke in gereelde gevegte met die Christelike Bisantyne sonder om hulself in Sirië te wil verdedig , wat grotendeels Christelik gebly het soos baie ander dele van die ryk. [9] Prominente poste was deur Christene gehou, en sommige het behoort aan families wat selfs in Bisantynse regerings gedien het. Die indiensneming van Christene was deel van 'n breër strategie van godsdienstige verdraagsaamheid en akkommodasie wat noodsaaklik gemaak was deur die teenwoordigheid van groot Christelike bevolkings in die verowerde provinsies, soos bv. in Sirië. Hierdie beleid het aan Mu'awija se gewildheid 'n hupstoot gegee en het Sirië as sy magsbasis versterk.[11][12]

Notas[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ "Umayyad". Collins English Dictionary. HarperCollins. Besoek op 12 Mei 2019.
  2. ↑ Sjabloon:Cite American Heritage Dictionary
  3. ↑ "Umayyad" Geargiveer 12 Mei 2019 op Wayback Machine (US) and Sjabloon:Cite Oxford Dictionaries
  4. ↑ Sjabloon:Cite Merriam-Webster
  5. ↑ "Umayyad dynasty". Britannica (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Mei 2020. Besoek op 19 Mei 2016.
  6. ↑ Bukhari, Sahih. "Sahih Bukhari: Read, Study, Search Online" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 November 2019. Besoek op 17 Augustus 2021.
  7. ↑ Blankinship, Khalid Yahya (1994), The End of the Jihad State, the Reign of Hisham Ibn 'Abd-al Malik and the collapse of the Umayyads, State University of New York Press, p. 37, ISBN 978-0-7914-1827-7 
  8. ↑ "Umayyad dynasty | Islamic history". Encyclopedia Britannica (in Engels). Besoek op 26 Maart 2017.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 H.U. Rahman , A Chronology Of Islamic History 570-1000 CE (1999), bl. 128.
  10. ↑ "Islamic Economics". www.hetwebsite.net (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 November 2019. Besoek op 10 Junie 2019.
  11. ↑ Cavendish, Marshall (1 September 2006). World and Its Peoples. Marshall Cavendish. ISBN 9780761475712 – via Google Books.
  12. ↑ Haag, Michael (1 November 2012). The Tragedy of the Templars: The Rise and Fall of the Crusader States. Profile Books. ISBN 9781847658548 – via Google Books.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Oemajjad&oldid=2619765"