Omgewingskwessies in Suider-Afrika

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Daar is 'n reeks omgewingskwessies in Suider-Afrika, soos klimaatsverandering, ontbossing, grondagteruitgang en waterbesoedeling. Die Suider-Afrika-streek self, behalwe vir Suid-Afrika,[1] produseer minder koolstofvrystellings, maar is 'n ontvanger van klimaatsverandering-impakte wat gekenmerk word deur veranderinge in neerslag, uiterste weersomstandighede en warm temperature. Deur 'n poging om tred te hou met die ontwikkelende wêreld en te probeer voldoen aan die hoë eise van die groeiende bevolking, het Suider-Afrika sommige van sy hulpbronne bestuur waar dit omgewingskade tot gevolg gehad het.

Agtergrond[wysig | wysig bron]

Suider-Afrika bestaan uit Angola, Botswana, Eswatini, Lesotho, Malawi, Mosambiek, Namibië, Suid-Afrika, Zambië en Zimbabwe. Sommige omgewingskwessies wat Suider-Afrika raak, is:waterbesoedeling, lugbesoedeling, gronddegradasie, vaste afvalbesoedeling en ontbossing. Die omgewingskade raak nie net die bevolking se gesondheid nie, maar ook die diere en plant spesies in die streek, terwyl dit ook bydra tot die wêreldwye bedreiging van klimaatsverandering.

Waterkwessies[wysig | wysig bron]

Een van Suider-Afrika se grootste kwessies is die gebrek aan skoon water. Volgens The United Nations Convention on Climate Change on South Africa in 2000, is die water rondom Afrika oneweredig versprei, wat beteken dat 60% van die water in slegs 20% van die land geleë is.[2] Minder as 10% van Suider-Afrika se oppervlakwater is toeganklik[3] en as gevolg van die feit dat 'n meerderheid van die grondwater onder groot rotsformasies lê, word grondwater ook moeilik toeganklik.[2] Klimaatsverandering en die gepaardgaande uitwerking daarvan op temperatuur en neerslag kan 'n bykomende impak hê.

Baie Afrikane trek na stedelike gebiede, wat bydra tot die reeds hoë eise vir skoon water[4] en terwyl die aanvraag drasties groei, bly varswatervoorraad beperk. 'n Oorsig van waterbeskikbaarheid in 1996 het geskat dat die totale gemiddelde jaarlikse oppervlakte-afloopwater 150 miljoen kubieke meter was, die maksimum potensiële jaarlikse stelselopbrengs was 33 290 miljoen kubieke meter, en die totale jaarlikse waterbehoeftes was 20 045 miljoen kubieke meter. Waterbehoeftes kan teen 2030 met sowat 50% toeneem (Departement van Water en Bosbou, 2000).”[2]

Alhoewel Suid-Afrika van die beste, skoonste water uit al die lande in Suider-Afrika het, het baie nie toegang tot basiese sanitasie nie.[5] Die meerderheid van Suider-Afrika se toeganklike water is nie skoon nie, wat die water kwesbaar maak vir wateroordraagbare siektes om te bestaan. Wateroordraagbare siektes soos Hepatitis A en Hepatitis E neem toe, terwyl van die water so besoedel word dat siektes soos: tifuskoors, leptospirose en schistosomiase (bilharzia) deur waterkontak oorgedra word.[6]

Omgewingsbesoedeling[wysig | wysig bron]

Waterbesoedeling en mynbou risikos[wysig | wysig bron]

Platteland[wysig | wysig bron]

Namate die bevolking van mense wat na verstedelikte gebiede verhuis toeneem, groei die vraag na voedselvoorsiening ook. As 'n manier om tred te hou met hierdie hoë eise, neem die gebruik van bemesting en rioolbesoedeling ook toe. Chemikalieë wat in kunsmis en rioolafval voorkom, kan siektes veroorsaak, wat skadelik is vir ander spesies in die omgewing. Siektes neem toe wat siektes kan veroorsaak soos: diarree, hooikoors, veluitslag, braking, koors, gastro-enteritis, spier- en gewrigpyne, en oogirritasies.[7]

Oliestortings[wysig | wysig bron]

Suid-Afrika is aan die heel punt van Suider-Afrika geleë. Hierdie ligging veroorsaak dat Suid-Afrika baie kwesbaar word vir oliestortings. Hoë vlakke van olie word van die Midde-Ooste na Europa en Amerika langs die kus vervoer, wat die gevaar van Suider-Afrika se water en ekosisteem in gevaar stel om ernstig beskadig te word. Oliestorting bly 'n risiko vir die Suider-Afrika kus.[8]

Steenkoolmynbou en hoe dit die omgewing raak[wysig | wysig bron]

Steenkoolmynbou is een van Suider-Afrika se belangrikste energiebronne, maar dit hou 'n groot negatiewe impak op die land se water-, lug- en grondgehalte in. Suurmyndreinering is die gevolg van die oormaat steenkoolmynbou wat plaasvind. Swaelsuur word vrygestel uit steenkoolmynbou, en hoewel die veralgemeningsproses stadig is, is die tyd wat dit neem vir die suur om te neutraliseer ewe stadig. Wanneer skoon, oortollige water vrygestel word uit die rotsmassas wat deur mynbou gebreek word, word dit met die swaelsuur gemeng wat veroorsaak dat die water giftig word. Hierdie giftige, besmette water maak plante en diere dood, terwyl dit ook aluminium en swaar minerale wat in skoon water voorkom, oplos (verhoogde toksisiteitsvlak). Alhoewel gesteentes wat kalsiumkarbonaat bevat in staat is om die suur water te neutraliseer, het Suider-Afrika nie die gesteentes wat hierdie minerale bevat nie.[9]

Lugbesoedeling[wysig | wysig bron]

Hoëveld in Gauteng provinsie.

Dele van Suider-Afrika ervaar swak omgewings- en binnenshuise luggehalte.[10]

In hierdie ontwikkelende streek word laegraadse brandstof gebruik om aan hoë eise vir voedsel en energie te voldoen.[3]

Gedurende die winter word besoedelingstowwe in die lug vasgevang as gevolg van die hoë druk, en kan nie weg beweeg of verdwyn nie. In die somer, as gevolg van die lae druk, word besoedelingstowwe deur onstabiele sirkulasie verdryf. Baie vroue kook ook binnenshuis met fossielbrandstowwe, wat gesondheidsprobleme by vroue en kinders vererger.

75.2% van Suider-Afrika se energie kom van Hoëveld-gebiede,[3] waar 5 van sy 10 Eskom-kragstasies die grootste ter wêreld is.[11] Hoëveldgebiede is bo seevlak, wat die suurstofvlak 20% minder maak as die suurstofvlak in die kus. Dit lei tot 'n onvolledige verbranding van fossielbrandstowwe,[11] en 'n ernstige nagtelike temperatuuromkering sal plaasvind; wat tot gevolg het dat rook in die lug vasgevang word.[9] 860 ton Koolstof word uitgelaat uit 3 van Eskom se hoofkragstasies (Matla, Duvha en Arnot),[11] “wat die Wêreldgesondheidsorganisasie (WGO) se standaarde van 180 mg.m-3 met 6 tot 7 keer gedurende wintermaande (Annegarn et al. 1996 a,b)”.[3]

Afval[wysig | wysig bron]

Met die toename in bevolking, en 'n toename in mense wat na stedelikte gebiede trek, neem die aantal vaste afval wat geproduseer word, toe. Suid-Afrika se Departement van Omgewingsake en Toerisme skat dat meer as die helfte van die bevolking van Suid-Afrika nie "voldoende" vaste afvaldienste het nie,[3] in plaas daarvan word afval dikwels gestort, begrawe of verbrand.[12]

Gronddegradasie[wysig | wysig bron]

Met die afname in water en die hoë eise vir landbou, word Suider-Afrika se grond minder vrugbaar. Klimaatsverandering veroorsaak ook 'n toename in waterverdamping uit die grond, wat dit baie moeilik maak om te produseer in Suider-Afrika. Afrika self is geleë in 'n gebied waar klimaat onvoorspelbaar is, wat hulle kwesbaar maak vir klimaatsverandering en terwyl Suider-Afrika semi-droog is, stel dit hulle in gevaar vir verwoestyning.

Verwoestyning veroorsaak 'n toename in gronderosie, wat dit moeilik maak vir plante om te groei. Dit sal lei tot onvolhoubare voedsel, en Suider-Afrika se wildlewe in gevaar stel.[13] Met verloop van tyd sal gronderosie lei tot die vermeerdering van uitheemse plante. Uitheemse plante bedreig inheemse plante en verminder weidingsgebiede, wat bydra tot gronderosie.[14]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Rennkamp, Britta; Marquard, Andrew (2 Oktober 2017). "South Africa's multiple faces in current climate clubs". South African Journal of International Affairs. 24 (4): 443–461. doi:10.1080/10220461.2017.1421479. ISSN 1022-0461.
  2. 2,0 2,1 2,2 "Environmental Problems in South Africa". WWF Global. Besoek op 13 Mei 2013.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 "Initial National Communication under the United Nations Framework; Convention on Climate Change" (PDF). United Nations. Besoek op 13 Mei 2013.
  4. "Water in Crisis South Africa". The Water Project. Besoek op 12 Mei 2013.
  5. "The quiet water crisis". Humanitarian News and Analysis. Besoek op 12 Mei 2013.
  6. "South Africa major infectious diseases". index Mundi. Besoek op 12 Mei 2013.
  7. "Water Pollution". The Water Wise Education Team, Scientific Services Division. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 April 2013. Besoek op 12 Mei 2013.
  8. "South Africa: Environmental Issues". United States; Energy Information Administration. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 April 2013. Besoek op 12 Mei 2013.
  9. 9,0 9,1 "Coal Mining on the Highveld and its Implications for Future Quality in the Vaal River System" (PDF). T S MCCARTHY and K PRETORIUS. Besoek op 13 Mei 2013.
  10. Amegah, A. Kofi; Agyei-Mensah, Samuel (1 Januarie 2017). "Urban air pollution in Sub-Saharan Africa: Time for action". Environmental Pollution (in Engels). 220 (Pt A): 738–743. doi:10.1016/j.envpol.2016.09.042. ISSN 0269-7491. PMID 27646170.
  11. 11,0 11,1 11,2 "Background and Introduction to Air Pollution". Greater Johannesburg Metropolitan Council. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Januarie 2013. Besoek op 12 Mei 2013.
  12. Commission, U.S. International Trade. Solid and Hazardous Waste Services: An Examination of U.S. and Foreign Markets, Inv. 332-455. DIANE Publishing. pp. 7–. ISBN 9781457820410. Besoek op 23 Mei 2013.
  13. Reddy, Sashlin. "Desertification in South Africa". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Maart 2014. Besoek op 12 Mei 2013.
  14. Rosenberg, Dr. Eureta. "Land Degradation". Besoek op 12 Mei 2013.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]