Ossip K. Flechtheim
Ossip Kurt Flechtheim | |
|---|---|
| Gebore | 5 Maart 1909 Nikolaef, Russiese Ryk (nou Mykolaif, Oekraïne) |
| Sterf | 4 Maart 1998 (op 88) |
| Nasionaliteit |  Duitsland |
| Beroep | Juris, politieke wetenskaplike, skrywer, futuris en humanis |
| Bekend vir | Futurologie |
| Ouer(s) | Herrmann Flechtheim en Olga (née Farber) |
Ossip Kurt Flechtheim (5 Maart 1909 – 4 Maart 1998) was 'n Duitse juris, politieke wetenskaplike, skrywer, futuris en humanis. Hy het die term "Futurologie" geskep.
Vroeë lewe[wysig | wysig bron]
Flechtheim is in Nikolaef (toe die Russiese Ryk, nou Mykolaif, Oekraïne) gebore, in 'n Joodse familie, die seun van boekhandelaar Herrmann Flechtheim (1880–1960) en sy vrou Olga, née Farber (1884–1964). In 1910 het die gesin teruggetrek na die vader se tuisdorp Wesfale Münster, waar sy familie 'n graanhandelbesigheid gehad het, en later na Düsseldorf. Die kunshandelaar Alfred Flechtheim was sy oom.
Sy familie was sekulêr, Flechtheim het nie godsdienstige opvoeding ontvang nie. In die latere lewe (na die Tweede Wêreldoorlog in Wes-Berlyn) het hy 'n lid geword (as 'n nie-denominasionele humanis) van die German Freethinkers Association (later Humanist Association of Germany).
Nadat hy in 1927 aan die Hindenburg-skool (nou Humboldt-Gimnasium Düsseldorf) gegradueer het, het hy in 1931 'n lid geword van Kommunistiese Party van Duitsland (KPD), wat hy ná vyf jaar verlaat het. Dit het gebeur na 'n besoek aan Moskou waartydens hy 'n wrewel ontwikkel het in die ideologiese rigiditeit van die Kommunisme. Flechtheim studeer regte en politieke wetenskap aan die universiteite in Freiburg, Parys, Heidelberg, Berlyn, en uiteindelik Keulen.[1] Van 1931 tot 1933 het hy sy regsklerkskap voltooi by die hoër streekhof van Düsseldorf. Hy het sy doktorsgraad in 1934 ontvang vir sy werk oor Hegel se kriminele teorie, terwyl hy in Keulen onder Carl Schmitt gestudeer het.
Emigrasie en akademiese loopbaan in die Verenigde State[wysig | wysig bron]
Na die Nazi-oorname in 1933 is Flechtheim afgedank uit die staatsdiens weens sy Joodse afkoms en sy lidmaatskap van die Neu Beginnen. In 1935 is hy altesaam 22 dae aangehou. Hy het na België en daarna na Switserland geëmigreer, waar hy 'n beurs ontvang het om sy studies aan die Nagraadse Instituut vir Internasionale Studies (HEI) geaffilieer by die Universiteit van Genève, voort te sit. Hy het daar in 1939 gegradueer (Die Universiteit van Keulen het hom van sy graad ontneem in 1938).
In 1939 het hy kontakte met die Instituut vir Sosiale Navorsing in Genève gevestig en daarna na die Verenigde State geëmigreer nadat hy die aanstelling van Max Horkheimer, die direkteur van die Instituut, aanvaar het toe dit na die Universiteit van Columbia in New York City verskuif is. Daar ontmoet hy Erich Fromm, Herbert Marcuse, en het ook kennis gemaak met Isaac Asimov. In Desember 1942 is hy getroud met Lili Therese Factor, die dogter van Emil Faktor, die voormalige hoofredakteur van die Berliner Börsen-Courier. Hulle dogter Marion Rut is op 26 September 1946 gebore. Tot 1943 het Flechtheim aan die Universiteit van Atlanta gedoseer. Nadat baie van sy studente vir militêre diens opgeroep is, het hy 'n Assistent Professor by die Bates Kollege geword.[2]
Tydens die Tweede Wêreldoorlog het Flechtheim by die Amerikaanse leër aangesluit. In 1946 het hy teruggekeer na diens met 'n rang van luitenant-kolonel. Hy het vir verskeie maande by die kantoor van die Amerikaanse hoof van die Raad vir Oorlogsmisdade in Duitsland aangesluit.[1] Van 1947 tot 1951 het hy sy akademiese loopbaan in die Verenigde State as universiteitsdosent voortgesit.
Terugkeer na Duitsland en deelname aan die politiek[wysig | wysig bron]
In 1947 het die Universiteit van Heidelberg 'n doktorsgraad vir sy werk (gepubliseer in 1948) oor die KPD in Weimar Republiek toegeken. Hy het aansoek gedoen vir die herstel van sy regsgraad van Keulen Universiteit, wat ook in 1947 toegeken is. Van 1952 tot 1959 was Flechtheim 'n volle professor aan die Duitse Universiteit van Politiek. Na die integrasie van daardie instelling in die Vrye Universiteit van Berlyn in 1959, het hy 'n professor in die politieke wetenskap aan die plaaslike Otto-Suhr-Institut geword, 'n posisie wat hy tot sy aftrede in 1974 gehou het.
In die politieke lewe het Flechtheim mede-stigter geword van die liberale-links-Republikeinse Klub in Wes-Berlyn. Hy het tien jaar tot 1962 'n lid van die Sosiaal-Demokratiese Party (SPD) van Duitsland geword. Hy het in 1981 'n lid van die Groen Party geword. Hy het 'n verskeidenheid van boeke, essays en artikels in koerante (insluitende Frankfurter Rundschau en Die Zeit) geskryf. Flechtheim was 'n stigterslid en vise-president van die Duitse tak van die International Federation for Human Rights, 'n lid van die PEN-klub, die Vredesraad en die Raad van Trustees van die Duitse Vereniging vir Vrede en Konflikstudies. Flechtheim was 'n aktiewe ondersteuner van die International War Resisters. Op 9 Augustus 1985, in 'n onderhoud vir Frankfurter Allgemeine Zeitung, het hy kommentaar gelewer op waaroor hy die meeste besorg is; naamlik "onmenslikheid" en die oorlog van die mense teen mekaar. Na die Duitse hereniging was Flechtheim een van die min wat geargumenteer het ten gunste van die "derde manier" van sintese van beide Wes-en Oos-posisies op grond van "demokratiese sosialisme".[1]
Flechtheim sterf op die vooraand van sy 89ste verjaarsdag in sy aangenome tuisdorp van Berlyn, en is begrawe in Dahlem begrafplaas deel 2, langs sommige van sy politieke vriende wat daar begrawe was.
Futurologie[wysig | wysig bron]
"Die stigter van moderne futurisme, as daar een is, kan dalk 'n sagte-ordentlike Duitse professor wees wat reeds in die middel van die 1940's begin praat en skryf oor die behoefte aan wat hy "futurologie" noem. … Flechtheim het aangevoer dat universiteite oor die toekoms moet doseer. In sy essay verwys hy na "futurologie" as 'n nuwe "wetenskap". Selfs as die stelselmatige vooruitskatting nie veel meer verrig as om die onvermydelike onthul het nie, beweer hy dat dit steeds van kardinale waarde sal wees."
—Alvin Toffler in sy boek The Futurists" (1972)
In 1943 het Flechtheim die term "Futurologie" as 'n sistematiese en kritiese hantering van problematies verwant aan Toekomsstudies geskep. In sy 1945-publikasie Teaching the Future het hy gevra vir die ontwikkeling van kursusse wat oor die toekoms handel. In sy essay van 1969 Discussion on Future Research het hy verduidelik dat dit "... was 'n poging om die evolusie van die mens en sy samelewing te bespreek in die tot dusver verbode toekoms tyd. Ek het vasgestel dat deur die toenemende groeiende hulpbronne van wetenskap en studie te monster, dat ons meer kan doen as terugwerkende analise en hipotetiese voorspellings, ons kan probeer om die graad van geloofwaardigheid en waarskynlikheid van voorspellings vas te stel."
In 1970 het hy sy werk gepubliseer; Futurology: The battle for the future. Daarin bekritiseer hy beide die toekomstige studies in die Weste en die tegnokratiese benadering wat in die sosialistiese lande bevorder word, in plaas daarvan om 'n model van die "bevryding van die toekoms" te bevorder. Flechtheim se konsep van futurologie was destyds gebaseer op die proses van sosiale evolusie wat in Oos- en Wes-Europa ontstaan het, wat 'n "Derde Pad" as kapitalistiese en kommunistiese stelsels gelei het en 'n nuwe demokratiese alternatief vir bestaande samelewings sou beteken.[2]
Geselekteerde werke[wysig | wysig bron]
- Bolshevist and national socialist doctrines of international law, New York: Social Research, 1940
- Teaching the Future, Journal for Higher Education, 16 (1945), 460-65, and in: Forum, 104 (1945), 307-11
- Fundamentals of Political Science, New York: Ronald Press, 1952
- History and Futurology, Meisenheim am Glan: Anton Hain, 1966 [1]
- Discussion on Future Research, in: Robert Jungk and Johan Galtung (Eds.), Mankind 2000, Oslo: Universitetsforlaget, and London: Allen & Unwin, 1969
- The German Left Since 1945 (with William D. Graf), Oleander Press, 1976, ISBN 978-0-902675-54-4
- Futurologie. Der Kampf um die Zukunft, Köln: Wiss. u. Pol., 1982, ISBN 978-3-8046-8415-7
Verdere leeswerk[wysig | wysig bron]
- Christian Fenner, Bernhard Blanke (ed.): System change and democratization. Dedication to Ossip K. Flechtheim. European publishing house, Frankfurt 1975, ISBN 3-434-00257-X.
- Andreas W. Mytze (ed.): Ossip K. Flechtheim 80th birthday (in European ideas H. 69, ISSN 0344-2888.) Arani-Verlag, Berlin 1989
- Wolfram Beyer (ed.): Refuse military service – pacifism today. Tribute to Ossip K. Flechtheim. Humanist Association of Germany – Landesverband Berlin – Berlin-Kreuzberg, Berlin 2000, ISBN 3-924041-18-0.
- Mario Kessler: Ossip K. Flechtheim. Political scientist and futurist (1909–1998) (Historical Studies. Vol. 41). Böhlau, Köln 2007 ISBN 978-3-412-14206-3.
Bron[wysig | wysig bron]
- Hierdie artikel is vertaal vanuit die Engelse Wikipedia
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Fromm, Eberhard (1999). "Father of Futurology". Berlinische Monatsschrift Heft 3/99 (in German). Berlin: Edition Luisenstadt: 50–57.
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link) - ↑ 2,0 2,1 Kessler, Mario (2011), "Between History and Futurology: Ossip K. Flechtheim", German Scholars in Exile: New Studies in Intellectual History, Lexington Books, pp. 173–210, ISBN 978-0-7391-5048-1, https://books.google.com/books?id=h5hfYijlxL4C