Otorinolaringologie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Otorinolaringologie

Otorinolaringologie of oor-neus-en-keelheelkunde is 'n gebied van die geneeskunde wat oor siektes en toestande van die oor, neus, en keel en verwante strukture in die kop en nek handel. Dokters wat in hierdie gebied spesialiseer, word otorinolaringoloë, otolaringoloë, oor-neus-en-keelheelkundiges of oor-neus-en-keelsjirurge genoem. Pasiënte versoek behandeling van otorinolaringoloë vir siektes van die oor, neus, keel, basis van die skedel, en vir die sjirurgiese bestuur van kankers en niekwaadaardige gewasse van die kop en nek.

Etimologie[wysig | wysig bron]

Die term otorinolaringologie is 'n kombinasie van die Nieu-Latynse kombinasievorme oto-, rino-, laringo-, en -logie wat uit die Antieke Griekse woorde οὖς ous (genetief ὠτός otos), "oor", ῥίς ris, "neus", λάρυγξ larinks, "keel", en -λογία logia, "studie" afgelei is.[1] Vergelyk die Grieks ωτορινολαρυγγολόγος, "otorinolaringoloog".

Onderwerpe[wysig | wysig bron]

Algemene oor-, neus- en keeltoestande sluit in:

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Inskrywing vir "otolaryngologist" in: Peter Harris, Sue Nagy, Nicholas Vardaxis, Mosby's Dictionary of Medicine, Nursing & Health Professions - Australian & New Zealand Edition, Elsevier Health Sciences, 2009.