Philippe Aghion

Philippe Aghion in 2025.

Philippe Mario Aghion FBA (Frans: [filip aɡjɔ̃]; gebore 17 Augustus 1956) is 'n Franse ekonoom en Nobelpryswenner wat 'n professor is aan die Collège de France, aan INSEAD, aan die London School of Economics, en aan die Paris School of Economics.

Van 2002 tot 2015 was hy die Robert C. Waggoner Professor in Ekonomie aan die Harvard-universiteit. Voor dit was hy 'n professor aan die University College London (1996–2002), 'n Amptelike Genoot aan Nuffield College, Oxford (1992–1996), en 'n assistent-professor aan die Massachusetts Institute of Technology (1987–1989). In 2025 het hy die helfte van die Nobel Gedenkprys in Ekonomiese Wetenskappe met Peter Howitt gedeel "vir die teorie van volgehoue groei deur kreatiewe vernietiging".

Vroeë lewe en opvoeding

Philippe Aghion is in 1956 in Parys gebore, in 'n Joodse familie. Hy is die seun van Raymond en Gaby Aghion, 'n Franse modeontwerper en stigter van die Franse modehuis Chloé, gebore in Alexandrië. Daar word gesê dat sy die frase prêt-à-porter geskep het.^{[dooie skakel]}

Aghion het gegradueer aan die wiskunde-afdeling van die École normale supérieure de Cachan (ENS Cachan), en het 'n diplôme d'études approfondies en 'n doctorat de troisième cycle (derde siklus doktorsgraad) in wiskundige ekonomie aan die Université Paris I Panthéon-Sorbonne verwerf. Hy het sy PhD in ekonomie in 1987 aan die Harvard-universiteit verwerf.

Loopbaan

Aghion het sy akademiese loopbaan in 1987 begin toe hy by die Massachusetts-tegnologie-instituut as 'n Assistent Professor aangesluit het. In 1990 is hy aangestel as Adjunk Hoofekonoom van die Europese Bank vir Heropbou en Ontwikkeling (EBVO) voordat hy in 1996 na die Nuffield College, Oxford en toe University College Londen verhuis het. In 2002 het hy na Harvard teruggekeer waar hy die Robert C. Waggoner Professor in Ekonomie geword het, 'n leerstoel wat hy beklee het tot 2015 toe hy as Centennial Professor of Economics aan die London School of Economics (LSE) aangewys is.

Sy navorsing fokus op ekonomiese groei en innovasie. Saam met Peter Howitt het hy die Schumpeteriaanse paradigma ontwikkel en die paradigma in verskeie rigtings uitgebrei; Baie van die gevolglike werk word opgesom in sy boek getiteld Endogenous Growth Theory, mede-geskryf met Howitt, en meer onlangs in The Power of Creative Destruction.

Hy is 'n lid van die Amerikaanse Akademie vir Kuns en Wetenskappe, en is in 2015 verkies tot 'n Korresponderende Genoot van die Britse Akademie. Hy was president van die Europese Ekonomiese Vereniging in 2017. Hy is sedert 2018 'n redakteur van die Annual Review of Economics.

Navorsingswerk

Sy vroeë werk, in die laat 1980's, het gefokus op kontrakteorie en korporatiewe finansies, veral met Patrick Bolton en Oliver Hart. In 1992 het hy saam met Peter Howitt 'n fundamentele endogene groeiteoriemodel voorgestel met behulp van die Schumpeteriaanse raamwerk van kreatiewe vernietiging. Hierdie publikasie het die weg gebaan vir 'n groot hoeveelheid teoretiese en empiriese literatuur oor die determinante en beleide van groei. In die 2000's het dit hom daartoe gelei om die skakels tussen mededinging, instellings en groei te ondersoek, veral die omgekeerde U-verhouding tussen mededingingsintensiteit en innovasie. In die 2010's het sy navorsing uitgebrei na kwessies van ongelykheid, sosiale mobiliteit en die politieke ekonomie van innovasie. Sy mees onlangse werk spreek die gevolge van outomatisering, kunsmatige intelligensie, globalisering, sowel as groen groei aan.

Aghion-Howitt 1992 en die paradoks van kreatiewe vernietiging

Volgens Ufuk Akcigit, het die raamwerk wat deur Philippe Aghion en Peter Howitt in hul 1992-artikel ontwikkel is, die analise van endogene groeidinamika gerevolusioneer deur heen-en-weer tussen teorie en firmavlakdata toe te laat, wat die sukses van die model in die ekonomiese literatuur verklaar. Hul benadering word gekenmerk deur die bekendstelling van die Schumpeteriaanse meganisme van kreatiewe vernietiging, waardeur innovasies ou tegnologieë verouderd maak (die sake-diefstal-effek), wat die skepping en mislukking van firmas beheer. Innovasiepoging is 'n reaksie op firmas se soeke na huurgeld. Wat die besluitnemingsgedrag van sakebestuurders betref, tree hierdie huurgeld op as 'n wortel en kreatiewe vernietiging as 'n stok; wanneer huurgeld egter te hoog word, skep dit hindernisse vir toetrede vir nuwe firmas. Terselfdertyd verdwyn die aansporing om te innoveer, wat lei tot stadiger groei wanneer daar nie meer 'n stok is nie en die wortel reeds verseker is. Die oorweging van firma-heterogeniteit is sentraal tot hierdie paradoks, wat die studie van groeidinamika moontlik maak, afhangende van of firmas groot of klein, gevestigde of toetreders, grensinnoveerders of nabootsers is.

Stap-vir-stap innovasie en ontsnapping uit kompetisie

Die Aghion-Howitt-artikel van 1992 neem aan dat innovasie plaasvind deur middel van oortreffing ("leapfrogging"): 'n innoveerder haal noodwendig die leier in sodra dit innoveer. Latere artikels het egter die kanonieke meganisme van stapsgewyse innovasie bekendgestel, waarin innovasie inkrementeel langs 'n leer plaasvind: dit is dus moontlik om die leier in te haal sonder om dit noodwendig te oortref. Die afstand van firmas tot die tegnologiese grens, gemeet aan die aantal stappe wat nodig is om die leier te bereik (nek-aan-nek-kompetisie), maak dit moontlik om die mate van mededinging in die ekonomie te kwantifiseer. Hierdie mededinging dien as 'n katalisator vir innovasie namate die afstand vernou, aangesien toonaangewende firmas hul rente wil behou – dit is die ontsnappingskompetisie-effek. Agterblywende firmas kan egter ontmoedig word, wat die belangrikheid beklemtoon om die samestelling van 'n ekonomie in ag te neem wanneer die prestasie daarvan beoordeel word.

Die "middelinkomste-lokval"

Philippe Aghion het ook bygedra tot die ontleding van die "middelinkomste-valstrik", wat verwys na die probleme waarmee sommige opkomende ekonomieë te kampe het om die vlak van gevorderde ekonomieë te bereik. Volgens hom, laat groei wat deur kapitaalakkumulasie en tegnologiese nabootsing gedryf word, eers vinnige inhaal toe, maar bereik sy perke wanneer lande die tegnologiese grens nader. Om hul trajek te volhou, moet hulle dan hul instellings en beleide heroriënteer na grensinnovasie, soos geïllustreer deur Argentinië se mislukking in die twintigste eeu of, omgekeerd, Suid-Korea se tydelike sukses na die Asiatiese krisis van 1997. In hierdie situasies belemmer die gevestigde belange van dominante firmas dikwels hervormings wat mededinging, navorsing en ekonomiese openheid sou bevorder. Aghion beklemtoon dus die belangrikheid van institusionele oorgange: slegs die aanvaarding van toepaslike beleide - hoër onderwys, ondersteuning vir basiese navorsing, ontwikkelde finansiële markte en effektiewe mededinging - maak dit moontlik om groeivertraging te vermy en die drumpel van inhaal na innovasie oor te steek.

Ongelykheid, sosiale mobiliteit en onderwys

Sedert die 2010's het Philippe Aghion 'n aansienlike deel van sy navorsing gewy aan die skakels tussen groei, ongelykheid en sosiale mobiliteit. Sy werk toon dat innovasie, die enjin van kreatiewe vernietiging, geneig is om inkomstegapings te vergroot deur individue en firmas aan die tegnologiese front te bevoordeel. Sulke ongelykhede kan egter versoenbaar wees met groei indien dit gepaard gaan met sterk sosiale mobiliteit. In hierdie perspektief beklemtoon Aghion die sentrale rol van onderwys en opleiding: belegging in sekondêre en hoër onderwys bepaal individue se vermoë om aan innovasiedinamika deel te neem en groter intergenerasionele mobiliteit te bereik. Hy het ook belasting en openbare beleide bestudeer, wat toon dat die vereenvoudiging van belastingaansporings entrepreneurskap kan stimuleer, terwyl goed ontwerpte sosiale veiligheidsnette risiko-aanvaarding en innovasie aanmoedig. Hierdie ontledings brei Schumpeteriaanse teorie uit deur die belangrikheid van opvoedkundige en herverdelende instellings te beklemtoon om groei inklusief en volhoubaar te maak.

Boeke

• Aghion, Philippe; Antonin, Celine; Bunel, Simon (2021): The Power of Creative Destruction: Economic Upheaval and the Wealth of Nations. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-97116-5.
• Aghion, Philippe; Howitt, Peter (2009); The Economics of Growth. MIT Press. ISBN 978-0-262-01263-8
• Aghion, Philippe; Griffith, Rachel (2006). Competition and Growth. MIT Press. ISBN 978-0-262-01218-8
• Aghion, Philippe; Durlauf, Steven N. (2005). Handbook of economic growth. 1A. Amsterdam: Elsevier. ISBN 978-0-444-52041-8.
• Aghion, Philippe; Durlauf, Steven N. (2005). Handbook of economic growth. 1B. Amsterdam: Elsevier. ISBN 978-0-444-52043-2.
• Aghion, Philippe; Howitt, Peter (1998). Endogenous growth theory. Cambridge, Massachusetts: MIT Press. ISBN 978-0-262-01166-2.