Prati

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Rione dei Prati is vlakby die Castel Sant'Angelo (in die aangrensende stadsdeel Rione di Borgo) en sy rustige klein park aan die Tiberoewer, wat die historiese versterkings vervang het, geleë
Piazza Cavour in die Januarieson
Die elegante voetgangerbrug Ponte Sant'Angelo verbind Prati (aan die regterkant) met die historiese stadsdele anderkant die Tiber

Die Rione dei Prati is een van die stadsdele van Rome, geleë noordoos van die Vatikaanstad en die Castel Sant'Angelo in die middestad waar dit administratief onder die Municipio I val. Soos sy Italiaanse naam aandui, het die gebied nog tot in die 19de eeu uit weivelde bestaan. Weens die gebrek aan moderne brûe was die terrein aanvanklik geïsoleerd van die middestad anderkant die Tiber. Eers met die stadsbeplanning vir Rome as nuwe hoofstad het Prati saam met moderne infrastruktuur volgens ontwerpe van Alessandro Viviani (1825–1905) ontstaan wat tot in die laat 19de eeu as die Stad Rome se hoofstadsbeplanner gedien het.

Toe Rome in 1871 hoofstad en regeringsetel van die nuutgestigte Italiaanse eenheeidstaat geword het, is Prati doelgerig as nuwe woonkwartier vir afgevaardigdes, amptenare en ander middelklasbewoners gebou - 'n voorbeeld van geslaagde 19de eeuse stadsbeplanning met aantreklike moderne behuising en breë reguit lane. So word hier, anders as in ander dele van die historiese middestad, geen antieke, Middeleeuse, Renaissance- of Barok-boukuns of ander bekende toeriste-aantreklikhede aangetref nie.

Interessant genoeg is die meeste geboue, wat in Prati ná die vereniging van Italië ontstaan het, ses of sewe verdiepings hoog. Hulle versper die uitsig oor die koepel van die Sint Pieterskerk en het sodoende 'n politieke boodskap van die jong sekulêre staat aan die Rooms-Katolieke Kerk oorgedra. Met 'n hoogte van 450 voet was die koepel oorspronklik sigbaar vanuit enige punt in Rome binne die historiese stadsmuur. Onder die pouslike bewind is geboue in Rome tot vier verdiepings beperk om hierdie uitsig nie te belemmer nie. So is die visuele indruk geskep dat Rome deur die Kerk oorheers sou word. Prati se woongeboue versper die uitsig vanuit noordelike punte en is daarnaas ook hoër as die Borgo, die buurt rondom die Vatikaanstad.[1]

So het die destydse minister van justisie, Giuseppe Zanardelli, ook vir die Palazzo di Giustizia of Justisiepaleis 'n bouterrein aan die Vatikaan se kant van die Tiberrivier gekies. Die paleis in die neo-Cinquecentostyl sou as die jong staat se grootste sekulêre gebou in Rome op die plein Piazza Cavour ontstaan en die Hooggeregshof van Italië sowel as Rome se distrikshowe huisves. Die magtige travertynpaleis sou die argitektoniese ankerpunt wees vir 'n stadsdeel waar nie een van die nuwe breë lane na die Vatikaanstad gelei het nie en waar bowendien bewustelik voorkeur gegee is aan sekulêre straatname.[2]

Prati word steeds onder die welvarendste woonkwartiere in Rome gereken. Een van die Italiaanse hoofstad se belangrikste winkelstrate, Via di Cola Rienzo, is hier geleë, net soos die plein Piazza Cavour en die Justisiepaleis.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Guy Lanoue: Italian Perspectives 32 - Rome Eternal: The City as Fatherland. Abingdon, Oxon and New York, NY: Legenda - Modern Humanities Research Association and Routledge 2015, bl. 129
  2. Terry Kirk: The Architecture of Modern Italy. Volume I: The Challenge of Tradition, 1750–1900. New York, New York: Princetion Architectural Press 2005, bl. 246

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Toerisme

Boukuns