Gaan na inhoud

Procyon (genus)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Hierdie artikel is oor die genus. Vir die ster, sien Procyon.

Wasbere
Tydperk: Pliocene–Onlangs, 4.9–0 m. jaar gelede
(P. lotor)
(P. cancrivorus)
Wetenskaplike klassifikasie e
Domein: Eukaryota
Koninkryk: Animalia
Filum: Chordata
Klas: Mammalia
Orde: Carnivora
Infraorde: Arctoidea
Superfamilie: Musteloidea
Familie: Procyonidae
Genus: Procyon
Storr, 1780
Tipespesie
Ursus lotor
Spesies
Cozumel raccoon (P. pygmaeus)

Procyon is 'n genus van naglewende soogdiere en bestaan uit drie spesies wat algemeen bekend staan ​​as wasbere in die familie Procyonidae. Die mees bekende spesie, die gewone wasbeer (P. lotor), staan ​​dikwels bloot as "die" wasbeer bekend, aangesien die twee ander wasbeerspesies in die genus slegs inheems is aan die trope en minder bekend is. Genetiese studies het getoon dat die naaste familie van wasbere die spesies Bassariscus astutus en Bassariscus sumichrasti is,[2][3][4] waarvan hulle sowat 10 miljoen jaar gelede afgewyk het.[4]

Algemene eienskappe

[wysig | wysig bron]

Wasbeere is ongewoon, want hul duims (alhoewel nie teenoorgestelde duimne nie) stel hulle in staat om baie geslote houers oop te maak (soos vullisblikke en deure). Hulle is omnivore met 'n reputasie dat hulle slim en ondeund is; hul intelligensie en behendigheid rus hulle toe om in 'n wye verskeidenheid omgewings te oorleef en is een van die min medium-tot-groot-grootte diere wat hul omvang vergroot het sedert menslike indringing begin het ('n ander is die coyote). Wasbeer word soms as ongedierte of 'n oorlas beskou.[5] Hulle het geredelik by stedelike omgewings aangepas (vergelyk stedelike opossums, stinkdiere en jakkalse), deur in vullisdromme en ander voedselbronne rond krap vir voedsel.

Alhoewel daar 'n mate van variasie na gelang van spesies is, wissel wasbere van 51–102 cm lank (insluitend die stert) en weeg tussen 4,5 en 15,9 kg. Die wasbeer se stert wissel van 20 tot 41 cm lank. Manlike wasbeer is oor die algemeen groter as wyfies.[6]

Wasbeer kan tot 16 jaar in die natuur leef, hoewel die meeste dit nie deur hul tweede jaar haal nie. ’n Wasbeer wat verby sy jeug oorleef, sal gemiddeld vyf jaar leef. Primêre oorsake van sterftes sluit in mense (jag, vang, motors) en wanvoeding.[7]

Spesies

[wysig | wysig bron]

Daar is drie lewendige spesies van wasbere:

Beeld Wetenskaplike naam Volksnaam Beskrywing Verspreiding
P. lotor Wasbeer, gewone wasbeer, noordelike wasbeer Wasbeer kan in die stad of in die natuur leef. Alhoewel hulle nie makgemaak word nie, word hulle - by seldsame geleentheid - as troeteldiere aangehou. Suid-Kanada tot Panama, en is bekendgestel aan kontinentale Europa en die Japannese Argipel.
P. cancrivorus Krap-etende wasbeer, suidelike wasbeer Gebaseer op genetiese studies, word vermoed dat die afstammelinge van gewone en krap-etende wasbere ongeveer 4,2 miljoen jaar gelede geskei het.[4] Korter pels en slanker. Costa Rica deur die meeste gebiede van Suid-Amerika oos van die Andes tot in noordelike Argentinië en Uruguay.
P. pygmaeus Cozumel wasbeer, dwerg wasbeer Kleiner kop en lyf as die gewone wasbeer. Stert het geel tint. Cozumel, 'n eiland langs die oostelike kus van Mexiko se Yucatán-skiereiland.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Kurtén, Björn; and Anderson, Elaine (1980) Pleistocene Mammals of North America Columbia University Press, New York ISBN 0-231-03733-3
  2. K.-P. Koepfli; M. E. Gompper; E. Eizirik; C.-C. Ho; L. Linden; J. E. Maldonado; R. K. Wayne (2007). "Phylogeny of the Procyonidae (Mammalia: Carvnivora): Molecules, morphology and the Great American Interchange". Molecular Phylogenetics and Evolution. 43 (3): 1076–1095. Bibcode:2007MolPE..43.1076K. doi:10.1016/j.ympev.2006.10.003. PMID 17174109.
  3. Eizirik, E.; Murphy, W. J.; Koepfli, K.-P.; Johnson, W. E.; Dragoo, J. W.; Wayne, R. K.; O'Brien, S. J. (4 Februarie 2010). "Pattern and timing of diversification of the mammalian order Carnivora inferred from multiple nuclear gene sequences". Molecular Phylogenetics and Evolution. 56 (1): 49–63. Bibcode:2010MolPE..56...49E. doi:10.1016/j.ympev.2010.01.033. PMC 7034395. PMID 20138220.
  4. 4,0 4,1 4,2 Helgen, K. M.; Pinto, M.; Kays, R.; Helgen, L.; Tsuchiya, M.; Quinn, A.; Wilson, D.; Maldonado, J. (15 Augustus 2013). "Taxonomic revision of the olingos (Bassaricyon), with description of a new species, the Olinguito". ZooKeys (324): 1–83. Bibcode:2013ZooK..324....1H. doi:10.3897/zookeys.324.5827. PMC 3760134. PMID 24003317.
  5. "Trapping nuisance wildlife". Official website. Washington Department of Fish and Wildlife. Besoek op 27 September 2023.
  6. Raccoon facts
  7. ADW: Procyon lotor: Information