Renée Fleming

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Renée Fleming
Fleming in 2009
Gebore
14 Februarie 1959 (1959-02-14) (65 jaar oud)

Indiana, Pennsylvania, Verenigde State
Alma mater
  • SUNY Potsdam (BA)
  • Eastman School of Music (MA)
  • Juilliard Skool
BeroepOperasanger (liriese sopraan)
EggenootRick Ross (trou 1989; geskei 2000)
Tim Jessell (trou 2011)
Kinders2
WebwerfAmptelike webwerf

Renée Lynn Fleming (gebore 14 Februarie 1959) is 'n Amerikaanse operasopraan.[1] Fleming beskik oor 'n volle liriese sopraanstem.[2] Sy het coloratura, liriese en ligter spinto-sopraan operarolle in onderskeidelik Italiaans, Duits, Frans, Tsjeggies en Russies gesing, bykomend tot haar moedertaal Engels. Haar mees bekende rolle sluit Gravin Almaviva in Mozart se Le nozze di Figaro, Desdemona in Verdi se Otello, Violetta in Verdi se La traviata, die titelrol Dvořák se Rusalka, die titelrol in Jules Massenet se Manon, die titelrol in Massenet se Thaïs, Tatyana in Tsjaikofski se Eugene Onegin, die titelrol in Richard Strauss se Arabella, die Marschallin in Strauss se Der Rosenkavalier, die Gravin in Strauss se Capriccio, en Blanche DuBois in André Previn se A Streetcar Named Desire in.

Sy is 'n ontvanger van die National Medal of Arts en is benoem vir 17 Grammy toekennings en het reeds vier keer gewen.[3] Fleming sing gereeld in operahuise en konsertale van regoor die wêreld tot kritiese lof. Haar pryse en toekennings sluit ondermeer die Chevalier de la Légion d'Honneur van die Franse regering, Duitsland se Kruis van die Orde van Verdienstelikheid, Swede se Polar Musiekprys en erelidmaatskap van Engeland se Royal Academy of Music in. Behalwe vir opera het Fleming lieder, chansons, jazz en indie rock gesing en opgeneem. Fleming het ook liedjies opgeneem vir die klankbane van verskeie groot rolprente, waarvan twee 'n Oscar gewen het. (The Shape of Water en The Lord of the Rings: Return of the King). Sy is in 2018 genomineer vir 'n Tony Award, en het ook opgetree by Broadway en in teaterstukke in Londen. Fleming het reeds verskeie televisieverskynings gemaak. Sy is die enigste klassieke sanger wat al ooit die nasionale lied van die Verenigde State tydens die Super Bowl gesing het.

Die dirigent Georg Solti het van Fleming gesê: "In my long life, I have met maybe two sopranos with this quality of singing; the other was Renata Tebaldi."[2]

Publikasies[wysig | wysig bron]

  • Fleming, Renée. The Inner Voice: The Making of a Singer. New York: Penguin Group, 2004. ISBN 978-0-14-303594-7 (sagteband). Die boek is in Frankryk gepubliseer deur Fayard Editions en in die Verenigde Koninkryk deur Virgin Books. In Duitsland is die boek deur Henschel Verlag gepubliseer, en deur Shunjusha in Japan. In Pole is dit deur Pro Musica Mundi gepubliseer, en deur Fantom Press in Rusland. In China is die boek deur Guangxi Normal University Press Group gepubliseer.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Claire Armitstead (17 Junie 2019). "Renée Fleming: Plácido Domingo was so frightening. I needed help to get off the stage". The Star-Ledger. Besoek op 17 Julie 2019.
  2. 2,0 2,1 Tommasini, Anthony: "For a Wary Soprano, Slow and Steady Wins the Race", The New York Times, September 14, 1997
  3. "Renée Fleming – Wins & nominations" Geargiveer 8 Julie 2020 op Wayback Machine, Grammy Awards

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]