Russiese vliegdekskip ''Admiral Koeznetsof''
 | |
| Naam | Admiral Koeznetsof |
|---|---|
| Klas en tipe | Swaar vliegdekskip |
| Besteldatum | 3 Maart 1981 |
| Bouers | Nikolajef-Suid (Swartseewerf) |
| Gebruik deur | Russiese Vloot |
| Boudatum | 1982–1985 |
| Datum neergelê | 1 April 1982 |
| Te water lating | 6 Desember 1985 |
| Aantal voltooi | 1 |
| In diens gestel | 20 Januarie 1991 |
| In gebruik | 1 |
| Lot | Ondergaan tans herstelwerk |
| Verplasing | 58 600 ton (volvrag) |
| Lengte | 305 m (vliegdek) 270 m (waterlyn) |
| Wydte | 72 m (vliegdek) 35 m (waterlyn) |
| Diepgang | 10 m |
| Spoed | 29 kn (54 km/h) |
| Bemanning | 1 690 (skip) 626 (lugvleuel) |
Admiral Flota Sowjetskowo Sojoeza Koeznetsof (Russies: Адмира́л фло́та Сове́тского Сою́за Кузнецо́в} "Admiraal van die Vloot van die Sowjetunie Koeznetsof") is 'n vliegtuigkruiser (swaar vliegdekskip, missielkruiser, of TAVKR in die Russiese klassifikasie) wat dien as die vlagskip van die Russiese Vloot. Hy is gebou deur die Swartseewerf, die enigste vervaardiger van die Sowjet-vliegdekskepe, in Nikolajef in die Oekraïense Sosialistiese Sowjetrepubliek. Die aanvanklike naam van die skip was Riga; gelanseer as die Leonid Brezjnef, seeproewe begin as Tbilisi, en uiteindelik dra dit die naam Admiral Flota Sowjetskowo Sojoeza Koeznetsof.[1] Die skip is vernoem na die admiraal van die Sowjetvloot Nikolai Gerasimowitsj Koeznetsof.
Rol[wysig | wysig bron]
Die ontwerp van die Admiral Koeznetsof-klas impliseer 'n missieverskil van dié van die Amerikaanse Vlootdraers. Die term wat gebruik word is "swaar vliegtuigdraerkruiser" – bedoel om ondersteuning en beskerming te bied tydens strategiese missiellansering vanaf duikbote, oppervlakskepe en missieltoegeruste vliegtuie van die Russiese Vloot.
Die draer huisves ook die Kamov Ka-27 en Kamov Ka-27S helikopters vir teenduikbootoorlogvoering, soek-en-reddingsoperasies en klein vervoertake.
Vliegtuiglansering[wysig | wysig bron]
Vir die opstyg van vastevlerkvliegtuie, gebruik die Admiral Koeznetsof 'n ski-oprit aan die einde van sy boeg. Vir opstyg versnel 'n vliegtuig in die rigting van die oprit met behulp van sy nabrander. Dit veroorsaak dat die vliegtuig die dek teen 'n hoër hoek en hoogte verlaat as op 'n vliegdekskip met 'n plat dek en katapulte. Die ski-opritopstyg is minder veeleisend vir die vlieënier, aangesien die versnelling laer is, maar die resultaat is 'n stygspoed van net 120-140 km/h wat 'n vliegtuigontwerp benodig wat nie sal stol teen so 'n lae spoed nie.[2]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Sovetskii Avianostsy, S.Balakin & V.Zablotskiy, Moskou 2007
- ↑ Gordon, Yefim & Davidson, Peter. 2006. "Sukhoi Su-27 Flanker", p. 54. Warbird Tech Series, vol. 42. ISBN 978-1-58007-091-1.
