Sleutel van Salomo

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Een van die vele pentakels uit die Sleutel van Salomo- manuskripte. Dié een word genoem "Die Groot Pentagram" en kom voor in die Bodleian Library Michael MS. 276, ’n 17de-eeuse Italiaanse manuskrip.

Die Sleutel van Salomo (Clavicula Salomonis) is ’n boek met towerspreuke wat aan Salomo toegeskryf word. Die eksemplare wat nou bekend is, stam uit die Middeleeue en later. Die boek bevat verskillende paragrawe en idees wat deur Talmoedtekste en die Joodse kabbala-onderwys geïnspireer is.

Dit is moontlik dat die Sleutel van Salomo latere werke geïnspireer het, soos die Lemegeton, ook bekend as die Klein Sleutel van Salomo, hoewel daar verskille tussen die twee boeke is. Wat die Lemegeton waarskynlik geïnspireer het, is beswerings en reinigingsrituele, en in ’n mindere mate die gebruik van magiese simbole.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Volgens die styl waarin die boek geskryf is, kan dit van die Middeleeue dateer. Baie boeke wat aan Salomo toegeskryf word, is tussen 1000 en 1453 geskryf en is beïnvloed deur die Kruistogte, en die invloed wat kabbaliste en Arabiese alchemiste op Europese towenaars en demonoloë gehad het.

Inhoud[wysig | wysig bron]

Die Sleutel van Salomo is in twee boeke verdeel.

  • Die eerste boek bevat beswerings en spreuke om die geeste van dooie mense, asook geeste uit die hel, op te roep en om die besweerder te beskerm. Daar is spreuke en vervloekings in die boek wat ongehoorsame geeste gehoorsaam maak en maniere om gesteelde goedere terug te vind, onsigbaar te word, gunste te verwerf en iemand se liefde te wen.
  • Die tweede boek beskryf die verskillende "suiwerings" wat die duiweluitdrywer moet ondergaan, hoe om aan te trek, op watter manier die magiese instrumente gemaak moet word en watter diere-offerandes aan die geeste gebring moet word.

Hoewel die Sleutel van Salomo uitwei oor die magiese instrumente (gewyde water, kleding, reukstowwe, swaarde, ens.) het die kern van die boek betrekking op die vervaardiging van pentakels (soos die pentagram). Die pentakels is saamgestel uit simbole wat sorgvuldig gekies is om die beoogde doel te bereik.

Detail[wysig | wysig bron]

Die boek gee besonderhede oor hoe die ink berei moet word om magiese instrumente mee te teken wat nodig is vir die oproep van geeste. Die towenaar maak gebruik van dierlike bloed wat met ander stowwe gemeng is. Al die bestanddele wat nodig is vir die magiese tekeninge en amulette word in besonderhede beskryf, asook die benodigdhede om hulle skoon te maak en voor te berei. Die besweerder/oproeper moet ook homself reinig voor hy ’n eksperiment uitvoer – hierdie rituele word ook beskryf.

Volgens die boek moet diere geoffer word om geeste op te roep, soos in baie soortgelyke Middeleeuse boeke oor swartmagie voorkom. Die boek bevat ook eksperimente met onsigbaarheid, hoe ’n mens ander kwaad kan aandoen en die ideale tyd volgens astrologie om die rituele uit te voer.

Opvallend is dat die besweerder/oproeper moet bewys dat hy self vry van enige boosheid is voor hy ’n eksperiment kan uitvoer, waarvan baie ten doel het om kwaad aan te rig, asook dat hy die beskerming van God moet vra.

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Elizabeth Butler, Ritual Magic, ISBN 0-271-01846-1, part II, chapter 1, "The Solomonic Cycle", pp. 47–99.
  • Arthur E. Waite, The Book of Black Magic, ISBN 0-87728-207-2, Chapter 2, "Composite Rituals", pp. 52

Skakels[wysig | wysig bron]