Smegma

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Smegma (van die Grieks: smēgma[1]) is ’n kombinasie van dooie selle, velolies, vog en natuurlik voorkomende bakterieë. Dit kom aan beide manlike en vroulike geslagsdele voor. By vroue versamel dit om die klitoris en in die voue van die labia minora; by mans versamel smegma onder die voorhuid.

Vroue[wysig | wysig bron]

Sigbare smegma tussen die labia van ’n vrou.

Die opbou van sebum en dooie velselle vorm smegma. Smegma clitoridis word gedefinieer as die afskeiding van die apokriene kliere van die klitoris, in kombinasie met afskilferende velselle.[2] As smegma nie dikwels verwyder word nie, kan dit daartoe lei dat die klitorale glans aan die klitorale kap vassit en dit maak stimulasie pynlik.[3]

Mans[wysig | wysig bron]

Smegma aan ’n menslike penis.

By mans help smegma die eikel klam hou en vergemaklik dit seksuele omgang deur as ’n smeermiddel te dien.[4][5][6] Smegma is heeltemal goedaardig.[7]

Aanvanklik is geglo smegma word deur sebumkliere veroorsaak wat voorkom waar die voorhuid aan die penis vas is; in daaropvolgende studies kon sulke kliere egter nie gevind word nie.[8]

Nuut gevorde smegma het ’n gladde, vogtige tekstuur wat vermoedelik ryk aan skwaleen is[9] en prostaat- en seminale afskeidings en dooie selle bevat.[6]

Volgens J. Wright word min smegma tydens die kinderjare afgeskei, maar dit neem toe tussen die tiener- en volwassejare, wanneer die smegma nodig is om as smeermiddel te dien. Van die middeljare af neem die vervaardiging van smegma weer af en by bejaardes kom feitlik geen smegma voor nie.[4]

Daar is geen bewyse dat smegma peniskanker veroorsaak nie,[5] maar dit kan ná ’n lang ruk die penis irriteer en ontsteek,[4] wat die risiko van kanker verhoog. Dit kan ook die vroeë opsporing van kankers bemoeilik.[10]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Websters dictionary definition for smegma" (in Engels). Merriam-Webster. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Mei 2020. Besoek op 2 Maart 2017.
  2. "Medical Dictionary". Medilexicon. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 5 November 2019.
  3. King, Bruce M. (1996). Human sexuality today (2de uitg.). Upper Saddle River, N.J.: Prentice Hall. pp. 24–28. ISBN 978-0130149947.
  4. 4,0 4,1 4,2 Wright J. (September 1970). "How smegma serves the penis: Nature's assurance that the uncircumcised glans penis will function smoothly is provided by smegma". Sexology (New York). 37 (2): 50–53.
  5. 5,0 5,1 Van Howe RS, Hodges FM (Oktober 2006). "The carcinogenicity of smegma: debunking a myth". J Eur Acad Dermatol Venereol. 20 (9): 1046–1054. doi:10.1111/j.1468-3083.2006.01653.x. PMID 16987256.
  6. 6,0 6,1 Fleiss PM, Hodges FM, Van Howe RS (Oktober 1998). "Immunological functions of the human prepuce". Sexually transmitted infections. 74 (5): 364–367. doi:10.1136/sti.74.5.364. PMC 1758142. PMID 10195034.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  7. McGregor TB, Pike JG, Leonard MP (2007). "Pathologic and physiologic phimosis: Approach to the phimotic foreskin". Canadian Family Physician. 53 (3): 445–8. PMC 1949079. PMID 17872680.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  8. Parkash S, Jeyakumar; K. Subramanya; S. Chaudhuri (Augustus 1973). "Human subpreputial collection: its nature and formation". J Urol. 110 (2): 211–212. doi:10.1016/s0022-5347(17)60164-2. PMID 4722614.
  9. O'Neill HJ, Gershbein LL (1976). "Lipids of human and equine smegma". Oncology. 33 (4): 161–166. doi:10.1159/000225134. PMID 1018879.
  10. "What are the risk factors for penile cancer?" (in Engels). American Cancer Society. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Desember 2016. Besoek op 14 Februarie 2014.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]