Uranus: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
EmausBot (besprekings | bydraes)
k r2.7.2+) (robot Bygevoeg: lez:Уран (планета)
JackieBot (besprekings | bydraes)
Lyn 304: Lyn 304:
[[war:Urano]]
[[war:Urano]]
[[wo:Uraanus]]
[[wo:Uraanus]]
[[xmf:ურანი (პლანეტა)]]
[[yi:אוראנוס]]
[[yi:אוראנוס]]
[[yo:Úránù]]
[[yo:Úránù]]

Wysiging soos op 00:48, 9 Desember 2012

Uranus   Uranus se sterrekundige simbool
Die planeet Uranus
Uranus, soos waargeneem deur die Voyager 2-wenteltuig op 16 Desember 1986.
Ontdekking
Ontdek deur William Herschel
Datum 13 Maart 1781
Wentelbaaneienskappe[1]
Epog J2000
Afelium 3 004 419 704 km
20,083 305 26 AE
Perihelium 2 748 938 461 km
18,375 518 63 AE
Halwe lengteas 2 876 679 082 km
19;229 411 95 AE
Wentelperiode 30 799,095 dae
84,323 326 jare
42 718 Uranus solar dae[2]
Sinodiese periode 369,66 dae[3]
Gem. omwentelingspoed 6,81 km/s[3]
Gem. anomalie 142,955 717°
Baanhelling 0,772 556° (tot Ekliptika)
6,48° (tot die son se ewenaar)
1,02° (tot onveranderbare vlakte)[4]
Lengteligging van stygende nodus 73,989 821°
Periheliumhoek 96,541 318°
Natuurlike satelliete 27
Atmosfeer
Samestelling 83 ± 3% Waterstof

15 ± 3% Helium
2,3% Metaan

0,009%
(0,007–0,015%) Waterstofdeuteried
[5]

Uranus is die sewende planeet van die son. Dit is 'n gas reus met die derde grootste diameter en vierde grootste massa. Dit is vernoem na die Griekse god van die hemel.

Die enigste ruimtetuig om Uranus te besoek was NASA se Voyager 2.

William Herschel het Uranus ontdek op 13 Maart 1781. Dit is uniek aangesien alle planete tot Saturnus vanaf antieke tye af reeds bekend was. Dit is ook die eerste planeet wat ontdek is deur tegnologie te gebruik in plaas van met die blote oog te sien.

Ontdekking en benaming

Groottes van die Aarde en Uranus
Vergelyking in grootte met die Aarde

Uranus is die eerste planeet wat ontdek is wat nie vanaf antieke tyd bekend was nie. Die vorige kere wat Uranus gesien was, was dit verwar met 'n ster. Die eerste opgetekende besigtiging van die ster was in 1690 toe John Flamsteed dit gekatalogiseer het as 34 Tauri. Hy het Uranus ten minste 'n verdere ses kere gesien. Die rekord behoort egter aan 'n Fraanse astonoom, Pierre Lemonnier, wat Uranus ten minste twalf keer tussen 1750 en 1771 gesien het.

William Herschel het die planeet formeel ondek op 13 Maart 1781. Hy het dit egter geraporteer as 'n komeet op 26 April 1781.[6]

Die oorspronklike naam wat Herschel aan die planeet gegee het was Georgium Sidus (George se ster), vernoem ter vir Koning George III. Hy het dit egter verander na die Georgian Planet. Die naam is selfs so laat as 1850 gebruik, maar was egter nie aanvaarbaar buite Britanje nie. Lalande het die naam Herscel voorgestel in 1784. Na heelwat alternatiewe name voorgestel is, het Bode, redigeer van die Berliner Astronomisches Jahrbuch, die naam Uranus begin gebruik.

In Sjinees, Japannees, Koreaans en Viëtnamees beteken die naam van die planeet letterlik "Hemel koning ster" (天王星).[7]

Natuurlike satelliete

Hoofartikel: Uranus se natuurlike satelliete.

Uranus het 27 natuurlike satelliete. Die name is gekies as karakters uit William Shakespeare en Alexander Pope. Die vyf grootstes is Miranda, Ariel, Umbriel, Titania en Oberon.

Uranus se natuurlike satelliete
Die grootste mane van Uranus
(in vergelyking met die Aarde se maan)
Naam
Diameter
(km)
Massa
(kg)
Orbitale radius
(km)
Orbitale periode
(d)
Miranda 470
(14%)
0,7
(0,1%)
129 000
(35%)
1.4
(5%)
Ariel 1 160
(33%)
14
(1,8%)
191 000
(50%)
2.5
(10%)
Umbriel 1 170
(34%)
12
(1,6%)
266 000
(70%)
4.1
(15%)
Titania 1 580
(45%)
35
(4,8%)
436 000
(115%)
8.7
(30%)
Oberon 1 520
(44%)
30
(4,1%)
584 000
(150%)
13,5
(50%)

Sigbaarheid

Uranus se helderheid is tussen +5,5 en +6,0, wat beteken dat dit op 'n goeie aand gesien kan word met die blote oog as 'n ligte ster. Dit kan maklik gevind word met verkykers. Met 'n amateur teleskoop gee die planeet 'n ligte blou skynsel en twee van die mane (Titania en Oberon) kan van tyd tot tyd gesien word.

Verwysings

  1. Yeomans, Donald K. (13 Julie 2006). "HORIZONS System". NASA JPL. Besoek op 8 Augustus 2007.
  2. Seligman, Courtney. "Rotation Period and Day Length". Besoek op 13 Augustus 2009.
  3. 3,0 3,1 Williams, Dr. David R. (31 Januarie 2005). "Uranus Fact Sheet". NASA. Besoek op 10 Augustus 2007.
  4. "The MeanPlane (Invariable plane) of the Solar System passing through the barycenter". 3 April 2009. Besoek op 10 April 2009. (geprodusier met Solex 10 geskryf van Aldo Vitagliano)
  5. Feuchtgruber, H.; Lellouch; Bézard; Encrenaz; De Graauw; Davis (1999). "Detection of HD in the atmospheres of Uranus and Neptune: a new determination of the D/H ratio". Astronomy and Astrophysics. 341: L17–L21. Bibcode:1999A&A...341L..17F. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
  6. Account of a Comet, By Mr. Herschel, F. R. S.; Communicated by Dr. Watson, Jun. of Bath, F. R. S., Philosophical Transactions of the Royal Society of London, band 71, bladsye 492-501.
  7. "Sailormoon Terms and Information". The Sailor Senshi Page. Besoek op 5 Maart 2006.

Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link GA Sjabloon:Link GA Sjabloon:Link GA Sjabloon:Link GA