Gabriel García Márquez

Gabriel Garcia Marquez

Gabriel José de la Concordia García Márquez (uitspraak: ɡaˈβɾjel ɡarˈsia ˈmarkes; gebore 6 Maart 1927) is 'n Colombiaanse novelle-, kortverhaal- en dramaskrywer, benewens joernalis, minlik bekend as Gabo regdeur Latyns-Amerika. Hy word gesien as een van die mees vername outeurs van die 20ste eeu. Hy is die Nobelprys vir Letterkunde toegeken in 1982, wat hom tans die vroegste wenner van die prys maak wat nog leef. Hy het 'n selfgerigde opvoeding nagestreef wat meegebring het dat hy sy regstudies opgeskop het vir 'n loopbaan in joernalisme. Reeds vroegaan het hy skamele inhibisies getoon in sy kritiek van Colombiaanse en buitelandse politiek. In 1958 is hy getroud met Mercedes Barcha; hulle het twee seuns, Rodrigo en Gonzalo.

Hy het sy loopbaan begin as joernalis, en het vele bekroonde nie-fiksiewerke en kortverhale die lig laat sien, maar is oorwegend bekend om sy novelle, waaronder Cien años de soledad ('n Eeu van Afsondering) in 1967 en El amor en los tiempos del cólera (Liefde in die Tyd van Cholera) van 1985. Die aansienlike lofbetuiging en wye kommersiële sukses van sy werke is deels toeskryfbaar aan sy popularisering van 'n letterkundestyl wat as magiese realisme bestempel word, waarin bonatuurlike elemente en gebeure met andersins gewone en realistiese situasies vervleg word. Sekere van sy werke speel af in 'n fiktiewe gehuggie genaamd Macondo, waarin tipies 'n tema van afsondering geskep word.