Titaan (mitologie): Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Addbot (besprekings | bydraes)
k Verplasing van 67 interwikiskakels wat op Wikidata beskikbaar is op d:q45713
Legobot (besprekings | bydraes)
k Verplasing van 1 interwikiskakels wat op Wikidata beskikbaar is op d:q45713
Lyn 12: Lyn 12:
[[Kategorie:Griekse mitologie]]
[[Kategorie:Griekse mitologie]]
[[Kategorie:Titane]]
[[Kategorie:Titane]]

[[no:Titaner]]

Wysiging soos op 17:52, 9 Maart 2013

Die ontmanning van Uranus deur Saturnus (Kronos), Giorgio Vasari.

Die Titane (Grieks: Τιτάν, enkelvoud; Τιτᾶνες, meervoud) in die Griekse mitologie het ontstaan uit die oergode wat uit Chaos voortgekom het met die skepping van die Aarde. Een van die Titane, Kronos, het sy pa, Uranos, die koning van die oergode, ontman en sy bewind oorgeneem en so die nuwe koning van die gode geword.

Sy bewind was bekend as die Goue Era, want die mense van daardie tyd het geen behoefte aan wette en reëls gehad nie; alles wat almal gedoen het, was reg en daar was geen immoraliteit nie. Die ander elf Titane was Kronos se suster en vrou Rhea, asook Hyperion, Iapetos, Koios, Krios, Mnemosyne, Okeanos, Phoibe, Tetis, Theia en Themis.

Verskeie Titane het kinders gehad wat ook as Titane bekend staan. Hierdie tweede geslag sluit die kinders in van Hyperion (Helios, Eos en Selene), die dogters van Koios (Leto en Asteria) en die seuns van Iapetos (Prometheus, Epimetheus, Atlas en Menoetius).

Kronos se bewind is eindelik omvergewerp deur sy seun Zeus in die Titanestryd, waarna die Olimpiese gode die belangrikste gode geword het en Zeus hul nuwe koning. Die meeste van die verslane Titane is na die donkerste deel van die onderwêreld, Tartaros, gestuur.