Magnitude: Verskil tussen weergawes
kategorie |
paar goed |
||
Lyn 1: | Lyn 1: | ||
[[Lêer:Celestia Sirius.jpg|thumb|right|250px|Die [[dubbelster]] Sirius het ’n magnitude van -1,46.]] |
[[Lêer:Celestia Sirius.jpg|thumb|right|250px|Die [[dubbelster]] Sirius het ’n magnitude van -1,46.]] |
||
'''Magnitude''' beteken letterlik grootte of omvang. In die [[sterrekunde]] word dit gebruik om aan te dui hoe helder ’n [[ster]] is. |
'''Magnitude''' beteken letterlik grootte of omvang. In die [[sterrekunde]] word dit gebruik om aan te dui hoe helder ’n [[ster]] is. Dit is belangrik om te onthou hoe hoër die magnitude, hoe dowwer is die ster. Baie helder sterre het ’n negatiewe waarde. |
||
Die (skynbare) helderheid van sterre is in die antieke tyd in getalle aangegee: |
Die (skynbare) helderheid van sterre is in die antieke tyd in getalle aangegee: die helderste sterre het ’n waarde van 1 gekry en die dofste sterre ’n waarde van 6. Later is onderskei tussen die skynbare magnitude (m) van ’n hemelliggaam en die [[absolute magnitude]] (M) – laasgenoemde is die helderheid van hemelliggame asof hulle van dieselfde afstand (10 [[parsek]]) van die aarde af gesien word. |
||
Die stelsel is ook verfyn sodat die presiese |
Die stelsel is ook verfyn sodat die presiese magnitude van ’n ster gemeet kan word. Sterrekundiges kan nou verskille meet van tot ’n honderdste van ’n magnitude. [[Sirius]] het byvoorbeeld ’n magnitude van -1,46, [[Arcturus]] -0,04, [[Aldebaran]] 0,85, [[Spica]] 1,04 en [[Procyon]] 0,34. Onder die antieke stelsel sou hulle almal ’n waarde van 1 kon gehad het. |
||
Sterre met magnitudes van tussen 1,5 en 2,5 word tweede-magnitude-sterre genoem en die sowat 20 sterre met ’n magnitude van helderder as 1,5 staan bekend as eerste-magnitude-sterre. |
Sterre met magnitudes van tussen 1,5 en 2,5 word tweede-magnitude-sterre genoem en die sowat 20 sterre met ’n magnitude van helderder as 1,5 staan bekend as eerste-magnitude-sterre. |
||
==Sien ook== |
==Sien ook== |
||
[[Absolute |
[[Absolute magnitude]] |
||
[[Kategorie:Meeteenhede in sterrekunde]] |
[[Kategorie:Meeteenhede in sterrekunde]] |
||
[[da:Størrelsesklasse]] |
|||
[[en:Magnitude (astronomy)]] |
|||
[[fa:قدر ظاهری]] |
|||
[[hi:खगोलीय मैग्निट्यूड]] |
|||
[[hr:Magnituda (astronomija)]] |
|||
[[ml:കാന്തിമാനം]] |
|||
[[fi:magnitudi (tähtitiede)]] |
|||
[[nl:Magnitude]] |
|||
[[th:ความส่องสว่าง (ดาราศาสตร์)]] |
|||
[[zh:星等]] |
Wysiging soos op 13:45, 2 April 2013
Magnitude beteken letterlik grootte of omvang. In die sterrekunde word dit gebruik om aan te dui hoe helder ’n ster is. Dit is belangrik om te onthou hoe hoër die magnitude, hoe dowwer is die ster. Baie helder sterre het ’n negatiewe waarde.
Die (skynbare) helderheid van sterre is in die antieke tyd in getalle aangegee: die helderste sterre het ’n waarde van 1 gekry en die dofste sterre ’n waarde van 6. Later is onderskei tussen die skynbare magnitude (m) van ’n hemelliggaam en die absolute magnitude (M) – laasgenoemde is die helderheid van hemelliggame asof hulle van dieselfde afstand (10 parsek) van die aarde af gesien word.
Die stelsel is ook verfyn sodat die presiese magnitude van ’n ster gemeet kan word. Sterrekundiges kan nou verskille meet van tot ’n honderdste van ’n magnitude. Sirius het byvoorbeeld ’n magnitude van -1,46, Arcturus -0,04, Aldebaran 0,85, Spica 1,04 en Procyon 0,34. Onder die antieke stelsel sou hulle almal ’n waarde van 1 kon gehad het.
Sterre met magnitudes van tussen 1,5 en 2,5 word tweede-magnitude-sterre genoem en die sowat 20 sterre met ’n magnitude van helderder as 1,5 staan bekend as eerste-magnitude-sterre.