Engelse nasionale rugbyspan: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Blaai deur geskiedenis
← Ouer wysigingNuwer wysiging →
Content deleted Content added
VisueelWikiteks
→‎1970's en 1980's: taalkorreksies
uniforms updated
Lyn 1: Lyn 1:
{{Inligtingskas Rugbyspan
{{Inligtingskas Rugbyspan
|land = Engeland
|land = Engeland
|beeld = England Rugby.JPG
|beeld =
|unie = Rugby Football Union
|unie = Rugby Football Union
|bynaam = Die Rose
|bynaam = Die Rose
Lyn 9: Lyn 9:
|van = 2004
|van = 2004
|patroon_la1 =
|patroon_la1 =
|patroon_b1 = _red_streak
|patroon_b1 =
|patroon_ra1 =
|patroon_ra1 =
|patroon_so1 = _england
|patroon_so1 = _whitetop
|linkerarm1 = FFFFFF
|linkerarm1 = FFFFFF
|liggaam1 = FF0000
|liggaam1 = ffffff
|regterarm1 = FFFFFF
|regterarm1 = FFFFFF
|broek1 = FFFFFF
|broek1 = FFFFFF
|kouse1 = 000030
|kouse1 = 000030
|patroon_la2 =
|patroon_la2 =
|patroon_b2 = _white_streak
|patroon_b2 =
|patroon_ra2 =
|patroon_ra2 =
|patroon_so2 = _england
|patroon_so2 = _yellowtop
|linkerarm2 = ED2025
|linkerarm2 = 660033
|liggaam2 = ED2025
|liggaam2 = 660033
|regterarm2 = ED2025
|regterarm2 = 660033
|broek2 = ED2025
|broek2 = 660033
|kouse2 = 000030
|kouse2 = 660033
| statistiek = Statistiek
| statistiek = Statistiek
|toetse = '''114''' Jason Leonard
|toetse = '''114''' Jason Leonard

Wysiging soos op 22:56, 29 Julie 2013

Engeland
Unie Rugby Football Union
Bynaam(e) Die Rose
Stadion Twickenham
Afrigter(s) Vlag van Engeland Stuart Lancaster
Kaptein(s) Chris Robshaw
Spankleure
Alt. kleure
Statistiek
Meeste toetse 114 Jason Leonard
Meeste toetspunte 1 246 Jonny Wilkinson[1]
Meeste drieë 49 Rory Underwood
Eerste internasionale wedstryd
(ook die wêreld se eerste)
Vlag van Skotland Skotland 4 - 1 Engeland Vlag van Engeland
(27 Maart 1871)
Grootste oorwinning
Vlag van Engeland Engeland 134 - 0 Roemenië Vlag van Roemenië
(17 November 2001)
Grootste nederlaag
Vlag van Australië Australië 76 - 0 Engeland Vlag van Engeland
(6 Junie 1998)
Wêreldbeker
Verskynings 5 (Eerste in 1987)
Beste uitslag Kampioen, 2003

Die Engelse nasionale rugbyspan is 'n sportspan wat Engeland in rugby verteenwoordig. Engeland neem jaarliks aan die Sesnasie-kampioenskap deel saam met Frankryk, Ierland, Skotland, Italië, en Wallis. Engeland het die kampioenskap reeds vyf-en-twintig keer gewen insluitend twaalf grand slams. Engeland ding ook met Skotland mee om die Calcutta Beker — waarvan hulle die huidige wenner is — as deel van die Sesnasies. Engeland is tans sewende op die wêreldranglys.

Die geskiedenis van die span strek terug tot 1871 toe die Engelse rugbyspan amptelik hulle eerste toetswedstryd gespeel het. Engeland het die Tuis-unie Kampioenskap (Engels: Home Nations Championship nou die Sesnasies) wat in 1883 begin het, gedomineer. Na die skeuring in rugbyvoetbal in 1895 het Engeland nie weer die kampioenskap gewen tot in 1910 nie. Engeland het die eerste keer teen Nieu-Seeland (die All Blacks) in 1905 gespeel, teen Suid-Afrika in 1906, en Australië in 1909. Engeland was een van die spanne wat genooi is om aan die eerste Rugby Wêreldbeker in 1987 te speel en het voortgegaan om in die eindstryd van die tweede Wêreldbeker in 1991 te speel waar hulle teen Australië verloor het. Na die span se 2003 Sesnasies Grand Slam het Engeland die 2003 Rugby Wêreldbeker gewen deur Australië 20–17 in ekstratyd te klop.

Engelse spelers dra tradisoneel wit broeke, vlootblou kouse en wit truie met 'n rooi geborduurde roos daarop. Die span se tuisstadion is Twickenham-stadion waar hulle vir die eerste keer in 1910 gespeel het. Die span word deur die Rugbyvoetbalunie (RFU) geadministreer. Drie voormalige spelers is in die Internasionale Rugby Heldesaal opgeneem.

Geskiedenis

19de Eeu

Engeland voor hulle in 1871 in die eerste internasionale wedstryd teen Skotland in Edinburgh gespeel het.

Die verspreiding van rugby in die eerste helfte van die 19de eeu is teweeg gebring deur voormalige leerlinge van Engeland se vele privaatskole, veral Rugby, wat nadat hulle skool verlaat het die sport na universiteite, na Londen, en na die graafskappe uitgebrei het[2]. Engeland se eerste internasionale wedstryd is op Maandag 27 Maart 1871 teen Skotland gespeel.[3] Dit was nie net Engeland se eerste wedstryd teen 'n nader land nie, maar dit was ook die eerste internasionale rugbywedstryd ooit.[3] Skotland het die kragmeting gewen met twee drieë en 'n verdoeling van een van die drieë; 'n 4–1 oorwinning voor 'n skare van 4000 mense by Raeburn Place, Edinburgh.[4] 'n Opvolg-internasionale wedstryd het by die Oval in Londen plaasgevind waar Engeland Skotland 8–3 geklop het.[5][6]

In 1875 het Engeland hulle eerste wedstryd teen Ierland by die Oval in 'n wedstryd wat hulle 7–0 gewen het. Die wedstryd was Ierland se eerste Toets.[7][8] Engeland het Skotland in 1880 geklop om die eerste wenners van die Calcutta Beker te word.[9][10] Hulle eerste wedstryd teen Wallis is op 19 Februarie 1881 op Richardson's Field in Blackheath gespeel.[10][11] Engeland het hulle grootste oorwinning tot op daardie stadium behaal toe hulle Wallis 30–0 verslaan het en in die proses 13 drieë gedruk het.[11] Die opvolgwedstryd die volgende jaar by St Helens in Swansea was 'n nouer oorwinning; met Engeland wat 10–0 gewen het.[12] Twee jaar later is die eerste Tuis-Nasies kampioenskap gehou met Engeland as die eerste wenner.[13]

In 1889 het Engeland hulle eerste wedstryd teen 'n nie-tuis-nasiespan gespeel toe hulle die New Zealand Natives 7–0 by Rectory Field in Blackheath geklop het.[14][15] In 1890 het Engeland die Tuis-Nasiestrofee met Skotland gedeel.[16]

Begin van die 20ste Eeu

Engeland het vir die eerste keer in 1905 teen Nieu-Seeland se All Blacks gespeel. Die All Blacks het vyf drieë gedruk, wat op daardie stadium drie punte getel het, om 15–0 te wen.[17] Die jaar daarna het hulle vir die eerste keer teen Frankryk gespeel en later in dieselfde jaar het hulle die eerste keer teen Suid-Afrika se Springbokke gespeel in 'n wedstryd wat 3-3 gelykop geëindig het.[18] Engeland het vir die eerste keer ten Frankryk gespeel 1907,[19] en teen Australië (die Wallabies) in 1909 toe Engeland 3–9 verslaan is.[20]

Engeland teen Nieu-Seelandse oorspronklike All Blacks in 1905; die All Blacks het 15–0 gewen.

In 1909 is Twickenham as die RFU se nuwe tuiste geopen wat 'n goue era van Engelse rugby ingelui het. Engeland se eerste internasionale wedstryd op Twickenham het hulle 'n oorwinning oor Wallis besorg en Engeland het voortgegaan om die Internasionale Kampioenskap vir die eerste keer te wen sedert die groot skeuring van 1895 wat gelei het tot die ontstaan van Rugby League. Alhoewel Engeland nie die titel kon behou in 1911 nie, het hulle dit in 1912 gedeel. Vyfnasie Grand Slams is daarna in 1913 en 1914 behaal sowel as in 1921 na die Eerste Wêreldoorlog.

Tussenoorlogsetydperk

Na die Eerste Wêreldoorlog het die span weer in 1921, 1924 en 1925 Vyfnasie Grand Slams gewen.[21] Dit ondanks 'n nederlaag aan die begin van 1925 teen die All Black-span wat as die Invincibles bekend gestaan het voor 'n skare van 60 000 op Twickenham.[22]

Nadat Engeland in 1928 nog 'n Grand Slam gewen het, het die span in 1931 voor 'n skare van 70 000 teen die Springbokke op Twickenham gespeel. Na die uitskop van Frankryk uit die Vyfnasies as gevolg van beweerde professionalisme in 1930 en dit terug verander is na die Tuisnasies toernooi,[23] het Engeland voortgegaan om die 1934- en 1937-Tuisnasies met 'n Triple Crown te wen,[24] en in in 1935 hulle eerste oorwinning oor die All Blacks behaal.[25][26]

Naoorlogsetydperk

Toe die Vyfnasies hervat is na die hertoelating van Frankryk in 1947 na die Tweede Wêreldoorlog, het Engeland die kampioenskap met Wallis gedeel. Die span was nie suksesvol in die Vyfnasies aan die begin van die 1950's nie en het selgs een wedstryd in die 1950 en 1951 kampioenskappe gewen.[21] Engeland het vir die eerste keer na Suid-Afrika getoer in 1952 waar hulle 8–3 teen die Springbokke verloor het. Engeland het egter herstel om die 1953 Vyf-Nasies te wen en dit opgevolg met 'n Grand Slam in 1957, en nog 'n oorwinning in 1958. Engeland het Frankryk se vier-kampioenskap wenreeks in 1963 gebreek deur die kampioenskap in die jaar te wen.[21] Na die oorwinning het Engeland na die Suidelike Halfrond getoer waar hulle al drie toetse verloor het: 21–11 en 9–6 teen die All Blacks, en 18–9 teen Australië.[27] Engeland kon nie 'n enkele wedstryd wen in 1966 nie en die beste uitslag wat hulle kon behaal was 'n gelykopuitslag teen Ierland. Die span kon daarna vir 'n dekade lank nie weer 'n kampioenskap wen nie.

1970's en 1980's

In die 1970's het Engeland 'n aantal oorwinnings oor spanne in die Suidelike Halfrond behaal insluitend oor Suid-Afrika in 1972, Nieu-Seeland in 1973 en Australië in 1976. Die 1972 Vyfnasies is nie voltooi nie as gevolg van die politieke probleme in Noord-Ierland (en Skotland en Wallis se weiering om hulle wegwedstryde in Ierland te speel). Engeland het ingestem om 'n ekstra wedstryd in Dublin te speel en het 'n staande applous van vyf minute lank ontvang. Nadat die span 18–9 by Lansdowne Road verloor het, het Engeland se kaptain, John Pullin verklaar, "We might not be very good but at least we turned up."[28]

Engeland het die volgende dekade met 'n Grand Slam oorwinning in die 1980 Vyfnasies begin - hulle eerste in 23 jaar.[29] In die 1983 Vyfnasies kon hulle weer nie 'n enkele wedstryd wen nie en het met die "houtlepeltoekenning" weggestap.[30] In die eerste Rugby Wêreldbeker in Nieu-Seeland en Australië, was Engeland saam met Australië, Japan en die VSA in poel A geloot. Engeland het hulle eerste wedstryd 19–6 teen Australië verloor. Hulle het voortgegaan om Japan en die VSA te klop om teen Wallis in die kwarteindstryd te speel, 'n wedstryd wat hulle 16–3 verloor het.[31]

Engeland het die dekade in 1989 afgesluit met oorwinnings oor Roemenië en Fidji.

1990's

Engeland het die nuwe dekade begin met oorwinnings in hulle eerste drie Vyfnasies wedstryde van 1990. Hulle het egter teen Skotland verloor wat Skotland toegelaat het om 'n Grand Slam in te palm. Engeland het die jaar daarna herstel deur hulle eerste Grand Slam sedert 1980 te wen. Engeland het as gasheer vir die 1991 Wêreldbeker opgetree waar hulle in poel A saam met die All Blacks, Italië en die VSA gespeel het. Hoewel hulle teen die All Blacks verloor het, het hulle deurgedring na die kwarteindstryd waar hulle Frankryk 19–10 geklop het. Engeland het Skotland daarna 9–6 verslaan om 'n plek in die eindstryd teen Australië te verseker. Dié stryd het hulle egter 12–6 verloor.[32]

Die volgende jaar het Engeland nog 'n Grand Slam voltooi, die Springbokke geklop en nie een keer in die jaar verloor nie. In die opbou tot die 1995 Wêreldbeker in Suid-Afrika het Engeland nog 'n Grand Slam behaal - hulle derde in vyf jaar. In die Wêreldbeker het Engeland Argentinië, Italië en Samoa in poelwedstryde geklop en Australië daarna 25–22 in hulle kwarteindstryd gewen. Engeland se halfeindstryd is egter oorheers deur die All Blacks en Jonah Lomu se vier drieë in die wedstryd wat hulle 45–29 verloor het.[33] Hulle het daarna ook teen Frankryk verloor in die wedstryd om die derde plek, en het toe vierde geëindig.[32]

In 1997 is Clive Woodward aangestel as Engeland se afrigter. Daardie jaar het Engeland op Twickenham gelykop gespeel teen Nieu-Seeland nadat hulle die vorige week 'n swaar nederlaag in Manchester moes verduur. Engeland het in 1998 na Australië, Nieu-Seeland en Suid-Afrika getoer. Baie van Engeland se spelers het hulle nie vir die toer beskikbaar gestel nie en die toer het die bynaam die "toer uit die hel" gekry nadat Engeland 'n rekordnederlaag van 76–0 teen die Wallabies gelei het.[34] In 1999 het Skotland se Scott Gibbs in die spanne se laaste Vyf-Nasies wedtsryd, voior dit die volgende jaar na die Ses-Nasies verander het, deur Engelse duikslae gesny om in die laaste minuut 'n drie te druk wat Skotland die trofee besorg het.

21ste Eeu

Die Engelse Rugbyspan tydens hulle oorwinningsparade deur die middestad van London, hier by Trafalgarplein afgeneem.
Feesvieringe by Trafalgar Square na Engeland se 2003 Wêreldbekeroorwinning.

Engeland het die nuwe millennium afgeskop met die eerste Ses-Nasies titel.[35] In 2001 het Ierland Engeland 'n uitgestelde wedstryd 20–14 verslaan om hulle by Lansdowne Road van 'n van 'n Grand Slam te ontneem.[36] Alhoewel die 2002 Ses-Nasies titel deur Frankryk gewen is het Engeland as troosprys die Triple Crown gewen.[37] In 2002 eht Engeland Argentinië in Buenos Aires verslaan en daarna die All Blacks, Australië, en Suid-Afrika op Twickenham.[38][39][40][41] In 2003 het Engeland vir die eerste keer sedert 1995 'n Grand Slam gewen gevolg deur oorwinnings oor Australië en die All Blacks in Junie.

In die aanloop tot die 2003 Wêreldbeker was Engeland een van die gunstelinge om die toernooi te wen.[42] Hulle het die eindstryd op 22 November 2003 teen Australië bereik en vir die eerste keer Wêreldkampioen geword na 'n wenskepskop deur Jonny Wilkinson in ekstra tyd vir 'n eindtelling van 20–17. Op 8 Desember het die Engelse span 750 000 ondersteuners gegroet op hulle oorwinningsparade deur Londen oppad na hulle ontmoeting met Koningin Elizabeth II by Buckingham Paleis.[43]

In die 2004 Sesnasies het Engeland teen beide Frankryk en Ierland verloor en derde geëindig.[44] Sir Clive Woodward het op 2 September bedank en Andy Robinson is as Engeland se hoofafrigter aangestel.[45] Robinson se eerste Ses-Nasies veldtog in 2005 het uitgeloop op 'n vierde plek vir Engeland,[46] en alhoiewel hulle Australië 26–16 geklop het,[47] is die jaar afgesluit met 'n 23–19 nederlaag teen die All Blacks.[48]

Na hulle nederlaag teen Suid-Afrika in die 2006 jaareindtoetse,[49] het Engeland agt van hulle laaste nege toetse verloor — hulle slegste verloorlopie ooit. Afrigter Andy Robinson het hierna bedank en aanvalsafrigter Brian Ashton is aangestel in Desember 2006.[50] Engeland het die 2007 Sesnasies begin met 'n Calcutta beker oorwinning oor Skotland.[51] Die kampioenskap het ook 'n geskiedkundige wedstryd by Croke Park teen Ierland ingesluit wat Engeland 43–13 verloor het, hulle ergste nederlaag ooit teen Ierland.[52]

Rekord

Sesnasierekord

Engeland se enigste jaarlike toernooi is die Sesnasie-kampioenskap waar hulle teen vyf ander Europese nasies speel: Frankryk, Ierland, Italië, Skotland, en Wallis. Die Sesnasies het begin as die Tuis-Nasies Kampioenskap in 1883 wat Engeland met 'n Triple Crown gewen het. Engeland het die titel tot dusver meer kere as enige ander nasie gewen deur dit 25 keer regstreek te wen en die kampioenskap tien keer te deel. Die span se langste tussenpose in titels was 18 jaar (1892–1910). Gedurende die Sesnasies kompeteer Engeland ook teen Skotland om die Calcutta Beker wat Engeland vir die eerste keer in 1880 gewen het. Hulle speel ook tydens die kompetisie teen Ierland om die Millenniumtrofee. Die Millenniumtrofee is die eerste keer in 1988 gehou toe dit deur Engeland gewen is.

Sjabloon:Ses-Nasiesoorwinnings

Algehele Rekord

Engeland teen die All Blacks in 2006.

Engeland het teen 18 September 2007 316 van hulle 594 toetswedstryde gewen, 'n wenrekord van 53,20%.[53] Toe die IRR Wêreldranglys in Oktober 2003 ingevoer is was Engeland eerste op die lys. Hulle het vlugtig na die tweede plek teruggesak in September van dié jaar voor hulle die eerste plek weer herwin het. Engeland het na die tweede plek en daarna na die derde plek geval in Junie 2004. Na die 2005 Ses-Nasies het hulle na die sesde plek geval waar hulle gebly het tot hulle in Desember van daardie jaar na die vyfde plek gestyg het. In 2006 het hulle rang weer geval en teen die einde van 2006 was hulle sewende op die lys. Hulle het in die sewende plek gebly tot Julie 2007.[54]

Engeland se toetsrekord teen alle lande, opgedateer 2007-09-13:[53][55]

Teen Gespeel Gewen Verloor Gelykop % Gewen
Skotland 124 66 41 17 53.23
Ierland 120 69 43 8 57.50
Wallis 116 53 51 12 45.69
Frankryk 89 47 35 7 52.81
Australië 34 13 20 1 38.24
Nieu-Seeland 29 6 22 1 20.69
Suid-Afrika 28 12 15 1 42.86
Argentinië 13 9 3 1 69.23
Italië 13 13 0 0 100.00
Kanada 6 6 0 0 100.00
VSA 5 5 0 0 100.00
Fidji 4 4 0 0 100.00
Roemenië 4 4 0 0 100.00
Samoa 4 4 0 0 100.00
Georgië 1 1 0 0 100.00
Japan 1 1 0 0 100.00
Nederland 1 1 0 0 100.00
Tonga 1 1 0 0 100.00
Uruguay 1 1 0 0 100.00
Totaal 594 316 230 48 53.20

Verwysings

  1. ↑ "Jonny Wilkinson OBE EnglandProfile". england-rugby.com. 27 Februarie 2007. Besoek op 12 Maart 2007.
  2. ↑ "Origins of Rugby". rugbyfootballhistory.com. Besoek op 16 Februarie 2007.
  3. ↑ 3,0 3,1 "Short history of rugby". rfu.com. Besoek op 16 Februarie 2007.
  4. ↑ "Historical Rugby Milestones - 1870s". rugbyfootballhistory.com. Besoek op 16 Februarie 2007.
  5. ↑ "England vs Scotland > Games Played". rugbydata.com. Besoek op 16 Februarie 2006.
  6. ↑ "5 Februarie 1872 - The Oval, London, England". rugbydata.com. Besoek op 16 Februarie 2007.
  7. ↑ "15 Februarie 1875 - The Oval, London, England". rugbydata.com. Besoek op 16 Februarie 2007.
  8. ↑ "Ireland > Games Played". rugbydata.com. Besoek op 16 Februarie 2007.
  9. ↑ "28th Februarie 1880 Whalley Range, Manchester, England". rugbydata.com. Besoek op 19 Februarie 2007.
  10. ↑ 10,0 10,1 "Historical Rugby Milestones - 1880s". rugbyfootballhistory.com. Besoek op 19 Februarie 2007.
  11. ↑ 11,0 11,1 "19th Februarie 1881 Richardsons Field, Blackheath, England". rugbydata.com. Besoek op 19 Februarie 2007.
  12. ↑ "16th December 1882 St Helens, Swansea, Wales". rugbydata.com. Besoek op 19 Februarie 2007.
  13. ↑ "Six Nations roll of honour". bbc.co.uk. 19 Januarie 2004. Besoek op 19 Februarie 2007.
  14. ↑ "Unsporting behaviour? - the New Zealand Natives' rugby tour of 1888/89". nzhistory.net.nz. Besoek op 16 Februarie 2007.
  15. ↑ "Matches played - New Zealand Natives' rugby tour of 1888/89". nzhistory.net.nz. Besoek op 16 Februarie 2007.
  16. ↑ "6 Nations History". rugbyfootballhistory.com. Besoek op 2 September 2007.
  17. ↑ "6th All Black Test : 79th All Black Game". allblacks.com. Besoek op 6 September 2007.
  18. ↑ James Peters, 'n gekleurde speler van Devon is oënskynlik nie vir die Engelse span vir hulle wedstryd teen die Springbokke gekies is nie nadat die Suid-Afrikaners daar vroeër 'n bohaai opgeskop het oor sy insluiting in 'n Devonse span."Forgotten hero merits a lasting memorial". The Telegraph. 14 Julie 2007. Besoek op 14 September 2007.
  19. ↑ "France vs England". 2rugby.com. Besoek op 1 Augustus 2007.
  20. ↑ "Historical Rugby Milestones 1900s". rugbyfootballhistory.com. Besoek op 1 Augustus 2007.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 "6 Nations History". rugbyfootballhistory.com. Besoek op 1 Augustus 2007.
  22. ↑ "30th All Black Test : 199th All Black Game". allblacks.com. Besoek op 1 Augustus 2007.
  23. ↑ "Six Nations history". bbc.co.uk. 28 Januarie 2002. Besoek op 1 Augustus 2007.
  24. ↑ 'n Triple Crown word behaal wanneer 'n Tuisnasie al drie die ander Britse Tuisnasies in een toernooi verslaan.
  25. ↑ "52nd All Black Test: 311th All Black Game". allblacks.com. Besoek op 19 Februarie 2007.
  26. ↑ Polanski (2003), pg 38–39.
  27. ↑ "International Teams > England > Games Played". rugbydata.com. Besoek op 2 Augustus 2007.
  28. ↑ Ackford, Paul (12 November 2006). "Breaking the losing streak". telegraph.co.uk. Besoek op 2 Augustus 2007.
  29. ↑ "1980 Grand Slam by James Owen". directart.co.uk. Besoek op 2 Augustus 2007.
  30. ↑ Mather, Adrian (6 Februarie 2007). "Vandal-hit youth club gets a fresh start in new premises". edinburghnews.scotsman.com. Besoek op 2 Augustus 2007.
  31. ↑ "1987 Rugby World Cup Results". worldcupweb.com. Besoek op 2 Augustus 2007.
  32. ↑ 32,0 32,1 "1991 Rugby World Cup Results". worldcupweb.com. Besoek op 2 Augustus 2007. Verwysingfout: Invalid <ref> tag; name "1991RWC" defined multiple times with different content
  33. ↑ "289th All Black Test : 992nd All Black Game". allblacks.com. Besoek op 6 September 2007.
  34. ↑ Hodgetts, Rob (30 Junie 2007). "How do England bounce back?". bbc.co.uk. Besoek op 2 Augustus 2007.
  35. ↑ "Brave Scots defeat England". bbc.co.uk. 2 April 2000. Besoek op 17 Maart 2007.
  36. ↑ Wilcox, Greg (27 Januarie 2002). "The longest six nations ... with a sting in the tail". guardian.co.uk. Besoek op 17 Maart 2007.
  37. ↑ Aylwin, Micahael (24 Maart 2002). "Clive is reluctantly happy". guardian.co.uk. Besoek op 17 Maart 2007.
  38. ↑ "Argentina beaten by England youngsters". bbc.co.uk. 22 Mei 2002. Besoek op 17 Maart 2007.
  39. ↑ berlin, peter (11 November 2002). "England make history as All Blacks plot future". iht.com. Besoek op 17 Maart 2007.
  40. ↑ Majendie, Matt (16 November 2002). "England stun Aussies". bbc.co.uk. Besoek op 18 Maart 2007.
  41. ↑ Standley, James (23 November 2002). "England rout sorry Springboks". bbc.co.uk. Besoek op 18 Maart 2007.
  42. ↑ Paul, Gregor (26 Augustus 2007). "RWC 2003: The All Blacks peak too early". nzherald.co.nz. Besoek op 2 September 2007.
  43. ↑ Anthony, Andrew (9 Desember 2003). "England 750,000, Australia nil". guardian.co.uk. Besoek op 2 September 2007.
  44. ↑ Moore, Jonathon (27 Maart 2004). "Six Nations: End of term report". bbc.co.uk. Besoek op 21 Februarie 2007.
  45. ↑ "Woodward quits England". bbc.co.uk. 3 September 2004. Besoek op 21 Februarie 2007.
  46. ↑ Palmer, Bryn (21 Maart 2005). "Wonderful Wales exude joy of Six". bbc.co.uk. Besoek op 21 Februarie 2007.
  47. ↑ "England 26-16 Australia". bbc.co.uk. 12 November 2005. Besoek op 21 Februarie 2007.
  48. ↑ Ackford, Paul (19 November 2005). "England's onslaught ends in gallant failure". telegraph.co.uk. Besoek op 21 Februarie 2007.
  49. ↑ Standley, James (25 November 2006). "England 14-25 South Africa". bbc.co.uk. Besoek op 22 Februarie 2007.
  50. ↑ "Ashton confirmed as new England rugby head coach". taipeitimes.com. 21 Desember 2006. Besoek op 22 Februarie 2007.
  51. ↑ Harlow, Phil (3 Februarie 2007). "England 42-20 Scotland". bbc.co.uk. Besoek op 22 Februarie 2007.
  52. ↑ "England suffer record defeat". telegraph.co.uk. 24 Februarie 2007. Besoek op 6 September 2007.
  53. ↑ 53,0 53,1 "International Rugby Union Statistics". rugbydata.com. Besoek op 13 September 2007.
  54. ↑ Ranking archives can be found at the IRB website; www.irb.com.
  55. ↑ This table excludes matches played against the Barbarians and New Zealand Maori as they are not full representative teams.

Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link FA Sjabloon:Link FA

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Engelse_nasionale_rugbyspan&oldid=1192047"