Keiser van Japan

Keiser Hirohito tydens sy kroning in 1926.

Die Keiserlike Seël van Japan.

Die Keiser (天皇, tennō^?, letterlik "hemelse vors,") van Japan is die land se monarg. Hy is die hoof van die Japannese Keiserlike Familie. Volgens Japan se huidige grondwet is die Keiser die "simbool van die staat en die aanheid van die volk," en dien dit as seremoniële hoof in die grondwetlike monargie.

Die huidige keiser is Sy Keiserlike Majesteit die Keiser Akihito, wat die Krisantetroon bestyg het toe sy vader Keiser Shōwa (Hirohito) in 1989 gesterf het.

Die rol van van die keiser van Japan het histories gewissel van dié van 'n opperrang geestelike met grootliks simboliese magte en die van 'n werklike keiserlike heerser. 'n Onderliggende keiserlike kultus (die idee van Arahitogami) beskou die keiser as van goddelike afstamming. Tot 1945 was die Japannese monarge altyd amptelik militêre aanvoerders. Anders as in die geval van westerse monarge, het hulle die funksie nie in praktyk uitgevoer nie. Japannese keisers is byna altyd tot 'n mindere of meerdere mate deur ander politieke magte beheer.

Sedert die middel van die 19de eeu het die Keiserlike Paleis as "Kyūjō" (宮城) bekendgestaan. Later is dit hernoem na Kōkyo (皇居), en was geleë op die voormalige terrein van die Edo Kasteel in die hartjie van Tokio. Vroeëre keisers het vir byna elf eeue in Kioto gewoon.