Broers Grimm

Dubbelportret van die broers Wilhelm Grimm (links) en Jacob Grimm deur Elisabeth Maria Anna Jerichau-Baumann, 1855

Die Broers Grimm, Jacob en Wilhelm Grimm, het bekendheid as taalwetenskaplikes en versamelaars van sprokies ("Grimm-sprokies") verwerf. Saam met Karl Lachmann en Georg Friedrich Benecke word hulle ook as die stigtingsvaders van die Duitse Filologie (Duitse Germanistiek) beskou.

Sjabloon:Link GA Die Grimm-broers, die kerk en die huwelik Wie het nie grootgeword met die sprokies van Grimm nie? Hansie en Grietjie, Sneeuwitjie, Aspoestertjie en baie meer. Die inhoud van hierdie sprokies het in ’n sekere sin ’n grimmige vertellyn. Die storielyne vertel van stiefma’s en hekse. Die grimmigheid in die Grimm-sprokies was nogal doelbewus so beplan. Die Romantiese Tyd van die 19de eeu is gekenmerk deur die morele verval van die samelewing. Sowel die Protestantse as die Rooms-Katolieke Kerk was besorg oor hierdie morele verval en in die besonder oor die miskenning van die huwelik. Vir al die kerke was die morele agteruitgang van die huwelik ’n ernstige krisis. Toe verskyn die Grimm-broers, Jacob (1785-1863) en Wilhelm (1786-1859), op die toneel. Volgens oorlewering het die Rooms-Katolieke Kerk hulle gevra om verhale te bedink wat die verval van die huwelik kon help omkeer. Hoe waar hierdie oorlewering is, is nie seker nie, maar die Grimm-broers was wel verantwoordelik vir baie stories oor stiefma’s en hekse. Daardie stories het die psige van die gemeenskap in ’n sekere sin subtiel begin verander. Die motivering daaragter was glo dat pa’s die boodskap moes kry dat hulle nie van hul vrouens moes skei of van hulle vervreem raak nie, sodat die kinders nie deur ander vrouens grootgemaak moes word nie. So het hulle ’n kultuur begin vestig om gebroke huwelike te probeer teëwerk en gesonde gesinsverbande te vestig. Sedert die 1960’s se vrye-liefde-en-vrede-beweging het baie waardes in die samelewing begin verander. Hierdie stroom van veranderde denke het die kerk ook getref. David Carlin skryf in sy boek Homosexualism versus Catholicism dat die kerk baie lidmate vervreem het deur inkonsekwente standpunte en die toepassing van beleid. Sy argument kan nie heeltemal misgekyk of net onder die mat ingeskop word nie. Die huwelik is en bly ’n belangrike pilaar in die samelewing en het ’n groot invloed op die morele denke van enige gemeenskap. Die hedendaagse klem op menseregte het natuurlik gelei tot ’n nuwe bewusmaking van waardigheid en vervulling binne die ruimte van die huwelik. As ’n mens nou net eensydig sou wou omsien na die bevryding van, gelyke regte vir of selfvervulling by die vrou, gooi ons weer die kind met die badwater uit. Natuurlik kan geen huwelik gelukkig wees wanneer daar onderdrukking van die een of ander aard in die huweliksverhouding is nie. Sekerlik kan geen huwelik veilig voel wanneer die een party die ander beseer, aftakel of verneder nie, ongeag of dit met verbale of fisiese konflik geskied. As ’n mens hierdie soort sondes in die huwelik kan uitskakel, bestaan daar eenvoudig nie ’n beter of mooier alternatief vir die huwelik nie. Die kerk het nodig om weer vir haar gemeenskap stories te vertel. Grimmige stories oor hekse en stiefma’s is nie nodig nie. Verhale oor die sekuriteit en geborgenheid wat koesterende liefde en wedersydse respek in die huwelik bring, en hoe daardie beginsels weer gevestig kan word om alle partye gelukkig te maak, is nodig. Veral in ’n gemeenskap waar die funksionering van enkelouers meer en die voorbeeld van getroude ouers minder word, het die kerk se werk groter geraak. Die mens is nie geskape om alleen te wees nie. Die storie wat die kerk te vertel het, is die norme wat die evangelie van Christus gebring het om mense na God te bring. Die evangelie van Christus verkondig immers wedersydse liefde en respek, wat ook vir die huwelik geld. Kom ons gaan leer hóé om hierdie evangelie ook in die huwelik toe te pas. Ds Neels van Tonder, Buffelspoort Nederduitsch Hervormde Kerk van Afrika 072-6333367 e-Hervormer 20 Maart 2014