Vlag van Israel: Verskil tussen weergawes
kNo edit summary |
kNo edit summary |
||
| Lyn 87: | Lyn 87: | ||
Die Dawidster is boonop histories nie eksklusief ’n Joodse simbool nie. In die middeleeue was dit ’n simbool van Islam, beken as Salomo (Suleiman) se Seël en dit was uiters gewild onder die Anatoolse Beylikke. State wat die seël in hul vlag gebruik het was die Karamaniede en Jandariede. Die seël is ook deur die Ottomane gebruik in die versiering van hul moskees, munte en persoonlike vlae of pasja’s, insluitend dié van Khaïr ad-Din Barbarossa, asook in Christelike argitektuur soos die Basiliek van die Heilige Kruis in [[Florence]].<ref>{{en}} {{cite web |url=http://tabletmag.com/jewish-life-and-religion/168156/turkish-seder-table |title=Sit hierdie pasga ’n Turkse geur op u sederhouttafel |publisher=Tablet |accessdate=13 November 2014 |last=Crittenden Frum |first=Danielle |date=10 April 2014}}</ref><ref>{{en}} {{cite web |url=http://www.highbeam.com/doc/1P1-194267021.html |title=Toska se Joodse toeriste-aanloklikhede. ’n Inspirerende besoek aan Florence, Pisa en Livorno |publisher=Jerusalem Post |accessdate=13 November 2014 |last=Wolak |first=Arthur |date=26 Junie 2011}}</ref> |
Die Dawidster is boonop histories nie eksklusief ’n Joodse simbool nie. In die middeleeue was dit ’n simbool van Islam, beken as Salomo (Suleiman) se Seël en dit was uiters gewild onder die Anatoolse Beylikke. State wat die seël in hul vlag gebruik het was die Karamaniede en Jandariede. Die seël is ook deur die Ottomane gebruik in die versiering van hul moskees, munte en persoonlike vlae of pasja’s, insluitend dié van Khaïr ad-Din Barbarossa, asook in Christelike argitektuur soos die Basiliek van die Heilige Kruis in [[Florence]].<ref>{{en}} {{cite web |url=http://tabletmag.com/jewish-life-and-religion/168156/turkish-seder-table |title=Sit hierdie pasga ’n Turkse geur op u sederhouttafel |publisher=Tablet |accessdate=13 November 2014 |last=Crittenden Frum |first=Danielle |date=10 April 2014}}</ref><ref>{{en}} {{cite web |url=http://www.highbeam.com/doc/1P1-194267021.html |title=Toska se Joodse toeriste-aanloklikhede. ’n Inspirerende besoek aan Florence, Pisa en Livorno |publisher=Jerusalem Post |accessdate=13 November 2014 |last=Wolak |first=Arthur |date=26 Junie 2011}}</ref> |
||
| ⚫ | |||
==Opposition by Orthodox Jews== |
|||
| ⚫ | |||
== Teenstand deur ortodokse Jode == |
|||
| ⚫ | Die Hasiediem was baie uitgesproke in hul opposisie teen die vroeë Sionisme en het dikwels teen die Sioniste in opstand gekom. Hulle het selfs die Dawidster, aanvanklik ’n geloofsimbool wat slegs in die sinagoge verskyn het, verban omdat dit deur die Sioniste “verontreinig” is.<ref>{{en}} {{cite book |title=Diaspora Nationalism and Jewish Identity in Habsburg Galicia |url=http://books.google.com/books?id=rji2GtPYn50C |accessdate=9 Mei 2013|date=31 Augustus 2012 |publisher=Cambridge University Press |isbn=978-1-107-01424-4 |pages=172–173}}</ref> Rabbi Moses Feinstein het die Israelse vlag “ ’n dwase en betekenislose voorwerp” genoem en die vertoon daarvan in sinagoges ontmoedig.<ref name="Rabkin2006">{{en}} {{cite book |author=Yakov M. Rabkin |title=A threat from within: a century of Jewish opposition to Zionism |url=http://books.google.com/books?id=fTx2AAAAMAAJ |accessdate=16 Augustus 2011 |year=2006 |publisher=Fernwood Pub. |isbn=978-1-55266-171-0 |page=166}}</ref> Die Chazon Isj het geskryf dat Jode nie moet bid in ’n sinagoge waar die vlag vertoon word nie, selfs al is daar geen ander sinagoge naby nie.<ref>{{en}} Yakov Rabkin. [http://www.palint.org/article.php?articleid=19 Judaism vs Zionism in the Holy Land] {{dooie skakel}}, A Threat from Within: A Century of Jewish Opposition to Zionism, Fernwood/Zed Books, 2006.</ref> Ovadja Josef, voormalige Sefardiese Hoofrabbi van Israel, het ook die vertoon van die vlag in sinagoges verbied en die “ ’n herinnering aan die handelinge van die kwaaddoeners” genoem.<ref>{{cite book|title=Diaspora Nationalism and Jewish Identity in Habsburg Galicia|url=http://books.google.com/books?id=rji2GtPYn50C|accessdate=9 May 2013|date=31 August 2012|publisher=Cambridge University Press|isbn=978-1-107-01424-4|pages=172–173|quote=Waarskynlik die prominentste Sefardiese regskenner, Rabbi Ovadja Josef van Jerusalem, onderskryf Rabbi Feinstein se uitspraak en spesifiseer in sy kommentaar dat “diegene wat die vlag as ’n simbool van die staat kies, kwaaddoeners is”. Hy beklemtoon vat die verwydering van die vlag, “ ’n ydele en nuttelose voorwerp”, uit sinagoges in harmonie en vrede moet geskied.}}</ref> Streng-ortodokse Jode in Israel het nooit die vlag vertoon nie<ref name="Litvak2006">{{en}} {{cite book |first=Meir |last=Litvak |title=Middle Eastern Societies and the West: Accomodation Or Clash of Civilizations?|url=http://books.google.com/books?id=_cpjrIcHoQkC&pg=PA287 |year=2006 |publisher=The Moshe Dayan Center |isbn=978-965-224-073-6 |page=287 |chapter=Haredim and Western Culture: A View from Both Sides of the Ocean |quote=Nota 31: Hierdie vertoon van die vlag staan in skrille kontras met die negatiewe houding van Israelse Harediem jeens die Israelse vlag wat gevolglik nooit op Israelse Haredi-huise of -sakeondernemings vertoon word nie.}}</ref> en sommige gaan selfs oor tot vlagverbranding op Israel se onafhanklikheidsdag.<ref name="GoodeBen-Yehuda2010">{{en}} {{cite book |first=Erich |last=Goode |coauthors=Nachman Ben-Yehuda |title=Moral Panics: The Social Construction of Deviance |url=http://books.google.com/books?id=SbY2Mksi1kcC&pg=PA16 |date=19 Januarie 2010 |publisher=John Wiley & Sons |isbn=978-1-4443-0793-1 |page=16 |quote=Talle haredim of ultra-ortodokse Jode glo dat Israel nie ’n legitieme staat geag behoort te word alvorens die messias homself manifesteer nie. Gevolglik is daar sommige anti-Sionistiese haredi-faksies wat op onafhanklikheidsdag die vlag van Israel brand.}}</ref> |
||
| ⚫ | |||
=="Nile to Euphrates"/"Greater Israel" controversy== |
=="Nile to Euphrates"/"Greater Israel" controversy== |
||
[[File:Western Wall - by Jacob Rask.jpg|thumb|left|A traditional [[tallit]] with the blue stripes]] |
[[File:Western Wall - by Jacob Rask.jpg|thumb|left|A traditional [[tallit]] with the blue stripes]] |
||
| Lyn 125: | Lyn 125: | ||
== Verwysings == |
== Verwysings == |
||
{{Verwysings|2}} |
{{Verwysings|2}} |
||
<!-- |
|||
== Bronne == |
|||
* {{es}} Carlos A. Ferro: ''Historia de la Bandera Argentina.'' Ediciones Depalma, Buenos Aires 1991, ISBN 950-14-0610-5 |
|||
* {{es}} Pedro Ignacio Galarza: ''Historia de la bandera nacional según el Archivo Capitular de Jujuy.'' in: ''Instituto Nacional Belgraniano - Segundo Congreso Nacional Belgraniano, 1994.'' El Instituto, Buenos Aires 1995. |
|||
* {{es}} Dardo Corvalán Mendilaharsu: ''Los símbolos patrios.'' in: ''Academia Nacional de la Historia - Historia de la Nación Argentina''. El Ateneo, Buenos Aires, 1962. |
|||
* {{es}} Guillermo Palombo und Valentín A. Espinosa, ''Documentos para la historia de la bandera argentina'', Buenos Aires, 2001, ISBN 999-98761-0-5. |
|||
--> |
|||
== Eksterne skakels == |
== Eksterne skakels == |
||
{{CommonsKategorie|Flags of Israel|Vlae van Israel}} |
{{CommonsKategorie|Flags of Israel|Vlae van Israel}} |
||
Wysiging soos op 07:20, 29 Januarie 2015
 |
|
| Gebruik | Burgerlike- en Staatsvlag en Nasionale vaandel  |
|---|---|
| Verhouding | 8:11 |
| Goedgekeur | 28 Oktober 1948[1] |
| Ontwerp | ’n Blou Dawidster tussen twee blou horisontale bane op ’n wit agtergrond. |
 |
|
| Bynaam | Vlootvaandel |
| Verhouding | 2:3 |
| Goedgekeur | 1948 |
| Ontwerp | ’n Wit driehoek aan die vlagpaalkant met ’n vlootblou Dawidster in op ’n vlootblou agtergrond. |
Die nasionale vlag van Israel is op 28 Oktober 1948 amptelik in gebruik geneem, vyf maande na die Staat van Israel tot stand gekom het. Die vlag vertoon ’n blou Dawidster tussen twee horisontale blou bane op ’n wit agtergrond.
Die blou kleur word as “donker lugblou” beskryf[2] en wissel van vlag tot vlag[3][2] Die vlag is in 1891 vir die Sionistiese Beweging ontwerp. Die basiese ontwerp herinner aan die talliet, die Joodse gebededoek van die Asjkenasi-Jode, wat wit is met blou strepe. Die simbool in die middel verteenwoordig die Dawidster, ’n Joodse simbool wat na 1897 terugdateer toe dit in Praag deur die Eerste Sionistiese Kongres aanvaar is.[2]
In 2007 is ’n Israelse vlag van 660 m x 100 m met ’n gewig van 5,2 ton naby die antieke Joodse fort Masada onthul waar dit ’n wêreldrekord opgestel het vir die grootste vlag.[4]
Oorsprong van die vlag
Die blou bane is veronderstel om die strepe op ’n talliet, die tradisionele Joodse gebededoek, voor te stel. Die uitbeelding van die Dawidster op die vlag van die Staat van Israel word wêreldwyd erken as ’n simbool van die Jode en Judaïsme.
Die Israeliete het ’n blou kleurstof genaamd tekhelet gebruik; die kleurstof is gemaak van ’n seeslak (Hexaplex trunculus).[5] Die kleurstof was baie belangrik in Joodse en nie-Joodse kulture van die tyd en is deur koninklikes en boklasse gebruik om kleure, gordyne ens. mee te kleur. Die kleurstof van ’n verwante slak kan gebruik word om die purper kleur (argaman) te verkry.
In die Bybel word die Israeliete beveel om een van die drade van hulle klossies (tzitzit) met tekhelet te kleur: “as julle dit sien moet julle aan die gebooie van die Here dink, dat julle dit doen en nie jul hart en jul oë navolg … nie” (Num. 15:39). Tekhelet stem ooreen met die kleur van die goddelike openbaring (Midrasj Bamidbar Rabbah vx). Teen die einde van die Talmoediese era (500-600 nC) het die industrie wat die kleurstof vervaardig het ineengestort. Dit het al hoe skaarser geword en met verloop van tyd het die Joodse gemeenskap vergeet welke spesie van seeslak die spesifieke kleurstof vervaardig. Aangesien Jode nie in staat was om hierdie gebod na te kom nie het hulle die klossies wit gelos. In herinnering aan die gebod van die gebruik van tekhelet-kleurstof het dit algemene gebruik vir Jode geword om blou of pers strepe in die kleed van hulle talliet ingeweef.[6]
Die idee dat die blou en wit kleure die nasionale kleure van die Jode was is deur Ludwig August von Frankl, ’n Oostenrykse digter, geopper. In sy gedig “Kleure van Juda” skryf hy:
| “ | Wanneer sublieme gevoelens sy hart vul, is hy geklee in die kleure van sy land. Hy staan in gebed, toegedraai in ’n sprankelende wit toga. Die some van die wit toga is gekroon met blou strepe; Asof van ’n Hoëpriester, versier met blou bande. Dit is die kleure van die geliefde land, blou en wit kleure van Juda; Wit is die glans van priesterdom en blou die prag van die uitspansel.[7] |
” |
In 1885 het die landboudorpie Risjon Letsion ’n blou en wit vlag wat deur Israel Belkind en Fanny Abramowitsj ontwerp is, gebruik in ’n optog ter viering van haar derde herdenking.[8] In 1891 het Michael Halperin, een van die stigters van die landboudorp Nachalat Reuven het ’n soortgelyke vlag gebruik met ’n blou heksagram en die letters “נס ציונה” (Nes Ziona, “ ’n banier vir Sion”: ’n verwysing na Jeremia 4:6 wat later aanvaar is as die moderne naam van die stad). ’n Blou-en-wit vlag met die Dawidster en die Hebreeuse woord “Machabee” is in 1891 deur die B’nai Sion-opvoedingsgenootskap gebruik. Jacob Baruch Askowitsj en sy seun Charles het die “vlag van Juda” ontwerp wat op 24 Julie 1891 tydens die inwyding van die Sionsaal van die B’nai Sion-opvoedingsgenootskap in Boston, Massachusetts. Die vlag was gebaseer op die tradisionele talliet met dun blou bane naby die bo- en onderkant en in die middel ’n sespuntige Dawidskild met die woord “Machabee” in vergulde letters.
In Herzl se 1896 Der Judenstaat (1896), skryf hy:
Wir haben keine Fahne. Wir brauchen eine. Wenn man viele Menschen führen will, muss man ein Symbol über ihre Häupter erheben. Ich denke mir eine weisse Fahne, mit sieben goldenen Sternen. Das weisse Feld bedeutet das neue, reine Leben; die Sterne sind die sieben goldenen Stunden unseres Arbeitstages. Denn im Zeichen der Arbeit gehen die Juden in das neue Land.[9]
Ons het geen vlag nie. Ons benodig een. Indien ons baie mense wil lei moet ons ’n simbool bo hul kop hys. Ek dink aan ’n wit vlag met goue sterre. Die wit veld beteken die nuwe, reine lewe; die sterre is die sewe goue ure van die werksdag. Omdat die werksadel die Jode na ’n nuwe land sal lei.
David Wolffsohn, ’n sakeman wat ’n prominente rol in die vroeë Sionistiese beweging, was bewus daarvan dat die ontluikende Sionistiese beweging geen vlag gehad het nie en dat die ontwerp wat deur Theodor Herzl voorgestel is, ondersteuning geniet het, het geskryf:
Op aandrang van Herzl, ons leier, het ek na Basle gekom ter voorbereiding van die Sionistiese Kongres. Onder die probleme wat my aandag geverg het was een wat die wese van die Joodse probleem omvat het. Watter vlag moet in die Kongressaal hang? Dit het my toe bygeval dat ons reeds ’n vlag het – dit is blou en wit. Die talliet waarmee ons onsself bedek wanneer ons bid: dit is ons simbool. Kom ons haal die talliet uit sy sak en ontvou dit voor die oë van Israel en alle volke. Ek het gevolglik ’n blou en wit vlag met ’n Dawidskild daarop geverf, bestel. Dit is hoe die nasionale vlag ontstaan het.
Hoewel hierdie vlag die Joodse geloofsimbole beklemtoon wou Theodor Herzl hê dat die vlag meer universele simbole moes bevat: 7 goue sterre vir die 7-uur werkskwota van die verligte te stigte staat, wat sosialistiese wetgewing sou bevorder.[10]
In 1897 is die Eerste Sionistiese Kongres in Basel, Switserland gehou om ’n tuisland vir die Jode in Palestina te oorweeg. Morris Harris, ’n lid van die New York Hovevei Sion het sy tentwinkel gebruik om ’n geskikte banier en versierings vir die ontvangs te maak en sy moeder, Lena, het die vlag gestik.[11] Die vlag was twee blou bane en ’n groot blou Dawidster in die middel. Die vlag was tien voet by ses voet – dieselfde as die vlag van die Verenigde State – en het bekend geword as die “Vlag van Sion”. Dit is as die amptelike Sionistiese vlag aanvaar gedurende die Tweede Sionistiese Kongres in Switserland in 1898 en Israel, as onafhanklike staat, het in 1948 die ontwerp as sy amptelike vlag aanvaar.[12]
’n Vlag met blou en wit bane en ’n Dawidster in die middel het in 1904 saam met vlae van ander lande van een van die geboue by die Louisiana Wêreldtentoonstelling gehang.[13]
Interpretasie van kleure
| Skema | Tekstielkleur |
|---|---|
| Wit | Chesed (Goddelike welwillendheid)[14] |
| Blou | Dit simboliseer die glorie van God, reinheid en Gevurah (strengheid van God)[15][16] |
Kritiek deur Arabiese Israeli’s
Sommige Arabiese Israeli-politici sowel as die Hoë Opvolgkomitee vir Arabiese Burgers van Israel het ’n herevaluering van die Israelse vlag aangevra met die argument dat die Dawidster in die middel van die vlag ’n eksklusiewe Joodse simbool is.[17]
.jpg)
Talle ander volke het egter geloofsimbole in hul vlae; Moslemsimbole kom voor op die vlae van Algerië, Turkye en Pakistan en Christensimbole kom voor op die vlae van Denemarke, Switserland en die Verenigde Koninkryk.
Die Dawidster is boonop histories nie eksklusief ’n Joodse simbool nie. In die middeleeue was dit ’n simbool van Islam, beken as Salomo (Suleiman) se Seël en dit was uiters gewild onder die Anatoolse Beylikke. State wat die seël in hul vlag gebruik het was die Karamaniede en Jandariede. Die seël is ook deur die Ottomane gebruik in die versiering van hul moskees, munte en persoonlike vlae of pasja’s, insluitend dié van Khaïr ad-Din Barbarossa, asook in Christelike argitektuur soos die Basiliek van die Heilige Kruis in Florence.[18][19]
Teenstand deur ortodokse Jode
Die Hasiediem was baie uitgesproke in hul opposisie teen die vroeë Sionisme en het dikwels teen die Sioniste in opstand gekom. Hulle het selfs die Dawidster, aanvanklik ’n geloofsimbool wat slegs in die sinagoge verskyn het, verban omdat dit deur die Sioniste “verontreinig” is.[20] Rabbi Moses Feinstein het die Israelse vlag “ ’n dwase en betekenislose voorwerp” genoem en die vertoon daarvan in sinagoges ontmoedig.[21] Die Chazon Isj het geskryf dat Jode nie moet bid in ’n sinagoge waar die vlag vertoon word nie, selfs al is daar geen ander sinagoge naby nie.[22] Ovadja Josef, voormalige Sefardiese Hoofrabbi van Israel, het ook die vertoon van die vlag in sinagoges verbied en die “ ’n herinnering aan die handelinge van die kwaaddoeners” genoem.[23] Streng-ortodokse Jode in Israel het nooit die vlag vertoon nie[24] en sommige gaan selfs oor tot vlagverbranding op Israel se onafhanklikheidsdag.[25]
Verwysings
- ↑ (en) "Israel". Flags of the World. Besoek op 16 Januarie 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (en) Mishory, Alec. "Die vlag en die embleem" (html). Israelse Departement van Buitelandse Sake. Besoek op 28 Julie 2006. Joseph Sprinzak, Speaker van die Tussentydse Raad van Staatsverklaring van die Vlag van die Staat van Israel word aangehaal
- ↑ (en) "Vlag van Israel". Israel Wetenskap en Tegnologie.
{{cite web}}: Text "format-html" ignored (hulp) - ↑ "Reuse Israel-vlag stel rekord op vir grootste in wêreld". Haaretz. Associated Press. 25 November 2007. Besoek op 2 Augustus 2014.
- ↑ (en) "Tekhelet-tydlyn". Ptil Tekhelet. Besoek op 16 Januarie 2015.
- ↑ Simmons, Rabbi Shraga. Talliet-strepe, About.com se “Vra die Rabbi”. URL besoek op 3 April 2006.[dooie skakel]
- ↑ Frankl, A.L. “Juda's Farben”, in Ahnenbilder (Leipzig, 1864), p. 127
- ↑ The first families, Jerusalem Post
- ↑ Der Judenstaat in die oorspronklike Duits
- ↑ (en) Scholem, Gershom (September 1949). "The Curious History of the Six Pointed Star; How the 'Magen David' Became the Jewish Symbol". Commentary. p. 243-251. Besoek op 19 November 2013.
- ↑ (en) "Ontstaan van die vlag van Israel". 1998. Besoek op 27 Januarie 2015.
- ↑ (en) http://history.state.gov/milestones/1945-1952/arab-israeli-war
- ↑ (en) Gottheil, Richard (1911). "Sionisme (afdeling Verspreiding van Sionisme)". Jewish Encyclopedia.
- ↑ (en) "Waarom die talliet-strepieskode?". Chabad. Besoek op 13 November 2014.
- ↑ Bamidbar Rabbah 14:3; Tsjoelien 89a.
- ↑ Eksodus 24:10; Esegiël 1:26; Tsjoelien 89a.
- ↑ (en) Die Nasionale Komitee vir die Hoofde van die Arabiese Plaaslike Owerhede in Israel (Desember 2006). "Die Toekomsvisie van Palestynse Arabiere in Israel" (PDF). Besoek op 8 Oktober 2009.
- ↑ (en) Crittenden Frum, Danielle (10 April 2014). "Sit hierdie pasga 'n Turkse geur op u sederhouttafel". Tablet. Besoek op 13 November 2014.
- ↑ (en) Wolak, Arthur (26 Junie 2011). "Toska se Joodse toeriste-aanloklikhede. 'n Inspirerende besoek aan Florence, Pisa en Livorno". Jerusalem Post. Besoek op 13 November 2014.
- ↑ (en) Diaspora Nationalism and Jewish Identity in Habsburg Galicia. Cambridge University Press. 31 Augustus 2012. pp. 172–173. ISBN 978-1-107-01424-4. Besoek op 9 Mei 2013.
- ↑ (en) Yakov M. Rabkin (2006). A threat from within: a century of Jewish opposition to Zionism. Fernwood Pub. p. 166. ISBN 978-1-55266-171-0. Besoek op 16 Augustus 2011.
- ↑ (en) Yakov Rabkin. Judaism vs Zionism in the Holy Land [dooie skakel], A Threat from Within: A Century of Jewish Opposition to Zionism, Fernwood/Zed Books, 2006.
- ↑ Diaspora Nationalism and Jewish Identity in Habsburg Galicia. Cambridge University Press. 31 Augustus 2012. pp. 172–173. ISBN 978-1-107-01424-4. Besoek op 9 Mei 2013.
Waarskynlik die prominentste Sefardiese regskenner, Rabbi Ovadja Josef van Jerusalem, onderskryf Rabbi Feinstein se uitspraak en spesifiseer in sy kommentaar dat "diegene wat die vlag as 'n simbool van die staat kies, kwaaddoeners is". Hy beklemtoon vat die verwydering van die vlag, " 'n ydele en nuttelose voorwerp", uit sinagoges in harmonie en vrede moet geskied.
- ↑ (en) Litvak, Meir (2006). "Haredim and Western Culture: A View from Both Sides of the Ocean". Middle Eastern Societies and the West: Accomodation Or Clash of Civilizations?. The Moshe Dayan Center. p. 287. ISBN 978-965-224-073-6.
Nota 31: Hierdie vertoon van die vlag staan in skrille kontras met die negatiewe houding van Israelse Harediem jeens die Israelse vlag wat gevolglik nooit op Israelse Haredi-huise of -sakeondernemings vertoon word nie.
- ↑ (en) Goode, Erich (19 Januarie 2010). Moral Panics: The Social Construction of Deviance. John Wiley & Sons. p. 16. ISBN 978-1-4443-0793-1.
Talle haredim of ultra-ortodokse Jode glo dat Israel nie 'n legitieme staat geag behoort te word alvorens die messias homself manifesteer nie. Gevolglik is daar sommige anti-Sionistiese haredi-faksies wat op onafhanklikheidsdag die vlag van Israel brand.
{{cite book}}: Onbekende parameter|coauthors=geïgnoreer (hulp)
Eksterne skakels
 |
Wikimedia Commons bevat media in verband met Vlae van Israel. |
- (en) Israel by Flags of the World.
| Soewereine state | Afghanistan · Armenië1 · Azerbeidjan1 · Bahrein · Bangladesj · Bhoetan · Broenei · Egipte1 · Filippyne · Georgië1 · Indië · Indonesië1 · Irak · Iran · Israel · Japan · Jemen · Jordanië · Kambodja · Kasakstan1 · Katar · Kirgisië · Koeweit · Laos · Libanon · Maledive · Maleisië · Mianmar · Mongolië · Nepal · Noord-Korea · Oesbekistan · Oman · Oos-Timor (Timor Leste)1 · Pakistan · Rusland1 · Saoedi-Arabië · Singapoer · Siprus1 · Sirië · Sri Lanka · Suid-Korea · Tadjikistan · Thailand · Turkmenistan · Turkye1 · Verenigde Arabiese Emirate · Viëtnam · Volksrepubliek China |  |
|---|---|---|
| Omstrede gebiede | Abchasië1 · Noord-Siprus1 · Oos-Turkestan · Palestina · Republiek Artsach1 · Republiek China · Suid-Ossetië1 · Tibet | |
| Afhanklike gebiede, Outonome gebiede, ander gebiede | Britse Indiese Oseaangebied / Akrotiri en Dhekelië (Verenigde Koninkryk) · Kerseiland / Kokoseilande (Australië) · Koerdistan (Irak) · Hongkong / Macau (Volksrepubliek China) | |
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
